BLOG


- donderdag 1 januari 1970

Reacties:

Ik weet pas geleden van MLC, aangezien hij alle kenmerken vertoont, met alle mogelijke details. Bij ons is het nu anderhalf jaar sinds de bom viel. Het was eind juni en we hadden 1 juni voor ons (veels te dure) nieuw huis getekend. Mijn gevoel zei al maanden dat er iets niet klopte en dat er iets ergs zou gebeuren, maar wist niet wat. Toen wilde meneer voor de 7de keer in een jaar op vakantie met zijn 'vriend', in de week dat we net verhuisd waren en zelf het huis aan het verven/behangen waren. Ondanks mijn verbaasde vragen, ging hij er gewoon als een blije puber naar Istanbul. Nou dan weet je dat er iets goed mis is. Eenmaal terug heb ik hem tot de man gevraagd of hij echt met zijn vriend daar was en of hij iets tegen mij wilde zeggen; Nee hoor, ik was gek en hij ging maar schreeuwen naar mij van hoe ik durfde om aan het te twijfelen, blablablas. Toen wist ik het zeker en ging op speurwerk. Precies 28 juni had ik al bewijs; een Russische gold digger. Meerdere malen geld via western union, en man man, wat een show allemaal; een man van 47 en 800 foto's in alle standen. Ik werd letterlijk gek. Hoe kan je al een jaar dubbelleven hebben en dan nog eens je gezin/kinderen zo voorliegen. Het heeft ruim een maand geduurd van een paar keer valse verzoeningen, spijt betuigen en zweren dat hij echt wel gebroken had met dat *oer, is hij echt wegegaan op 8 augustus en een apartment gehuurd en binnen een maand was de rus in NL en bij hem op 2km afstand van ons. Hij wilde niets meer met ons te maken hebben en zsm scheiden. Hij was immers 20 jaar lang (ons huwelijk) tegen zijn zin bij mij gebleven en zich super ongelukkig gevoeld en nooit van me gehouden heeft, blabla. Zoveel andere leugens dat ik gewoon in schok was als ik naar hem luisterde. Ik zag een totaal andere man/monster. Het lag allemaal aan mij dat hij zo ongelukkig was, ik heb het allemaal gedaan. Geen man die mij zou willen, omdat mannen bang zouden zijn voor mij. Mannen zouden zich geintimideerd voelen in mijn buurt... jaja; ik was ineens de grootste heks, terwijl hij letterlijk 3 maanden daarvoor bij zijn vrienden tijdens een etentje had aangegeven zich de gelukkigste man ter wereld te voelen met mij als zijn vrouw, zijn maatje, zijn kinderen 2 geweldige, superslimme gymnasium-jongens.. Ik ben door een hel gegaan, maar toch ging ik 3x in een zo rustig mogelijke bui aan hem vragen of hij echt wilde scheiden, of hij niet een paar maanden na wilde denken. Nee hoor, hij was nooit zo zeker van zijn zaak! Als ik het niet ging regelen, zou hij zelf een advocaat nemen. Ik heb het, zoals altijd, weer voor hem geregeld. Supersnel alles rondgekregen. In november kregen we al de uitspraak van de rechter. Dan was meneer ineens wakker (zijn woorden)... tot een week eerder was hij in een hippe Mercedes nog aan het rondreizen in Europa, van 5-sterren hotels in Parijs tot weet ik veel wat en ik de creditcards uitgaven (gezamenlijke CC). Meneer was geschrokken dat de uitspraak er zo snel kon komen, hij dacht dat wij opgeroepen zouden worden door de rechter (jaja) en dan zou hij nee hebben gezegd tegen de scheiding. Now, is dit naief of gewoon dom? Hij stond in december met zijn koffer voor de deur en ik was te ziek om hem weg te sturen. Nu woon ik dus 11 maanden met mijn ex-man die duidelijk nog niet klaar is met zijn MLC en eens in de week roept dat hij ongelukkig is. Mijn hart heb ik al voor hem gesloten, omdat hij elke minuut weer weg kan gaan. We leven al 11 maanden in een poppenkast, waar het af en toe gezellig is, maar iedereen op zijn hoede, zelfs de kinderen. Meesten in mijn omgeving vinden mij gek, en sommigen dapper. Ik weet het zelf niet wat ik aan het doen ben. De hoop op beter worden ben ik al kwijt.

Eve- 02-11-2018

Ik zit nu 9 maanden in de rollecoaster van mijn midlifecrisisser... Ik ben er achter gekomen dat hij een affaire had (soulmade) en sindsdien heb ik geen rust ..Hij koos direct voor mij maar kon zijn soulmade niet uit zijn hoofd krijgen , hij was verliefd. Het is iemand uit zijn middelbareschooltijd , toen verliefd en nooit wat met haar gehad en nu bleek ze zo leuk als hij toen al dacht. Wat een gelul... wat ik aan heb moeten horen over hoe geweldig zij is ... Hij is uiteindelijk uit huis gegaan , we zouden gewoon contact houde maar dat was direct al weg ,rust wilde hij. Nadat ik na alleen maar via de app te moeten horen dat wij niet meer samen konden zijn en dat hij daar zo verdrietig over was ,hem een mail stuurde met de mededeling dat hij maar de scheiding moest gaan regelen kwam hij terug. Toen dacht ik natuurlijk dat ik zijn ogen had geopend , wat een domme fout , binnen 1 week voelde ik al dat het niet goed zat. Ook al bleef hij roepen dat hij mij niet achter zich kon laten ,zijn maatje... Voelde ik dat zij nog altijd tussen ons in zat. Ik moet ook vertellen dat deze dame meerdere streken heeft uitgehaald om hem te lokken maar uiteindelijk gaat het er natuurlijk om wat hij daar mee doet. Na kleine 2 maanden weer thuis te zijn geweest ging hij weer weg.. Ik had me ondertussen ingelezen over de midlife en wist zeker dat dit het was en zij is de soulmade . Door deze informatie kreeg ik een soort berusting en werd ik rustig , wat voor hem dus erg prettig was en hij was dus ook heel verdrietig toen hij weer het huis uit ging. We hielden deze keer wel contact en zagen elkaar ook regelmatig. het was heel fijn om hem steeds te zien maar elke vorm van intimiteit bleef uit en hij wilde ook nergens over praten. Uiteindelijk lukte het mij dus niet meer om rustigte blijven en ondanks dat hij bleef roepen dat hij zijn best aan het doen was om terug te komen bij mij en zijn soulmade rustig te krijgen in zijn hoofd onder andere ...voelde ik gewoon dat hij niet echt bij mij /ons was ... en iedere keer dat ik hem zag werd dus steeds pijnlijker..en werd ik emotioneel ... niet goed als je een man met midlife crisis hebt... Ik voelde steeds meer verwijdering en nu begon hij zelfs te zeggen dat hij niet wist of er ooit weer intimiteit zou komen want hij voelde het niet meer voor mij... de reden om afstand te nemen is gevonden en dat is dus nu zijn excuus dat het niet meer gaat werken tussen ons... Ik weet dat dit niet waar is en dat het de onverwerkte shit is die in hem zit uit zijn jeugd (geprojecteerd op mij )...echt ik snap het hele plaatje maar dit is gewoon niet leuk om te horen na 19 jaar samen... Ik heb hem gezegd dat ik hem nu los ga laten en dat hij maar contact moest zoeken met haar ,want alleen dan kan hij gaan onderzoeken wat hij nou echt wil... wat ik niet zeg is dat ik natuurlijk weet dat het met haar ook niet gaat lukken want het ligt binnen in hem. Eerst riep hij hard dat hij zeker niet meteen naar haar zou rennen want dat gaat ook niet ,hij kan nu met niemand een relatie hebben.. Hij heeft dit 1 dag vol gehouden ..nog 1 dag later krigik per app dat hij met haar verder gaat , zo lang heeft hij daar over na moeten denken ... NU heb ik al 2 weken niks meer gehoord en ook al weet ik wat er aan de hand is , ik vind het ongeloofelijk dat mijn maatje mij dit aan kan doen en dat dit dus bestaat en hoe weinig hier over gesproken word want dit zou echt meer bekendheid moeten hebben .. Niemand begrijpt nog dat ik nog steeds mijn man terug wil en ook al heb ik met mezelf afgesproken dat ik niet moet wachten , ik toch voel en hoop dat hij over een tijd voor de deur staat en door zijn proces heen is en inziet dat wij goed waren en dat het allemaal in hem zat en wij oud kunnen worden samen zoals we dat voor deze hele ellende van plan waren en uitgesproken hadden... Ik wilde hier 1 keer mijn verhaal neerzetten , vooral voor mijzelf en ik heb heel veel gehad aan deze site , heb ook het boek gekocht en dat ligt in de buurt zodat ik terug kan lezen als ik dat nodig heb om het weer te begrijpen (voor zover dat kan). Hoe ik door moet weet ik niet , tijd roepen ze ... Danie-21-06-2018

danie- 21-06-2018

2,5 week nadat we werden geconfronteerd met het fenomeen midlife crisis en manlief er na 1 dag al vandoor ging is er al zoveel gemeens geuit door manlief dat ik de knoop doorhak, uit bescherming van mijn dochter en mij vraag ik de scheiding aan. HIj mag het zelf uitzoeken met haar, ze gaan al samenwonen. Niet op mijn kosten, niet op mijn gevoel. Als hij ooit hieruit komt dan is er misschien nog wat te praten maar ik kies voor mijn rust, ik heb genoeg gelezen hier op dit forum. Een oplossing op korte termijn is er niet, op de lange termijn waarschijnlijk ook niet. Dan maar net zo rigoreus als meneer met zijn MLC maar dan heb ik in ieder geval mijn eigen belangen en die van mijn dochter zelf in mijn eigen handen. Dan kan hij schelden wat hij wil maar dan hoef ik me er niet meer druk om te maken want dan is het allemaal zijn eigen sores, niet meer de mijne. Maar dat ik dat na 30 jaar samenwonen en 23 jaar huwelijk al zo snel moet beslissen dat doet gruwelijk veel pijn. Waarom is hier zo weinig over bekend, dit is toch een regelrechte grote psychische aandoening waar aandacht aan besteed mag worden.

h.kruikemeijer- 26-05-2018

De laatste vijf jaar enkele verzoeningen gehad die achteraf niet echt waren. Scheiding is nu wel ingezet en inmiddels rond maar helaas wonen we nog wel in een huis. Huis staat te koop en ik kan het niet alleen betalen. Hij wel maar ik ga niet weg. Dan moet ik duur huren en hij is zo met zichzelf bezig dat ik bang ben dat het dan helemaal onverkoopbaar is. Zo sukkelen we al vijf jaar verder.

Suus- 03-09-2017

De laatste vijf jaar enkele verzoeningen gehad die achteraf niet echt waren. Scheiding is nu wel ingezet en inmiddels rond maar helaas wonen we nog wel in een huis. Huis staat te koop en ik kan het niet alleen betalen. Hij wel maar ik ga niet weg. Dan moet ik duur huren en hij is zo met zichzelf bezig dat ik bang ben dat het dan helemaal onverkoopbaar is. Zo sukkelen we al vijf jaar verder.

Suus- 03-09-2017

Hoe kan ik zien dat P. nog midden in zijn midlife crisis zit en nog niet bezig is om naar zichzelf te kijken? 1 Zijn rijgedrag. Volkomen asociaal. Gelukkig niet onveilig, maar het zit er soms niet ver vanaf. 2 Bij het afrekenen in een restaurant hadden we een rekening van 107 euro, terwijl we vrij veel geconsumeerd hadden. P. had de rekening bekeken en er niets van gezegd. Ik had de nota niet gezien, maar dacht direct toen ik het hoorde dat het bedrag abnormaal laag was. Toen de eigenaar meteen zag dat er iets niet klopt bleek er een fles wijn niet op de kaart gezet te zijn. Het is m.i. niet goed mogelijk dat P. dit niet gezien heeft. Hij was vroeger geen asociaal, maar nu wel. 3 Zijn meedogenloze afmaakactie van zijn zus H., die tegen hem zei dat hij eerlijk moest zijn en niet zo zelfingenomen moest zijn. P. vond dat zij hem de les las en heeft al zijn oude en nieuwe grieven over haar in één keer over haar uitgestort. Dit deed hij vroeger wel bij mij (niet alles in één keer, maar stukje bij beetje, altijd genoeg om mij te ontregelen), maar voor H. was dit nieuw, nu hij mij niet meer heeft reageert hij zich af op H. en ik denk ook op zijn sm. Maar na een week is hij nog niet erachter dat hij wel heel ver is gegaan. Het interesseert hem totaal niet welke schade hij aan haar toebrengt of aan zijn relatie met haar. Hij is H. op geen enkele wijze dankbaar voor wat zij voor hem heeft gedaan. 4 Zijn gebrekkige communicatie. Hij luistert niet. Hij let niet op. Als je wat tegen hem zegt is het duidelijk dat hij je niet hoort. 5 De totaal liefdeloze manier waarop hij over zijn sm spreekt. Hij noemt haar “la P.”. Is triomfantelijk over hoe hij haar steeds in de tang heeft en de baas is. 6 Het feit dat P. nog steeds geen duidelijkheid aan zijn sm verschaft over zijn beweegredenen. Hij blijft een vakantie met haar plannen, hij speelt nog steeds toneel. Eerlijk en zuiver zijn ver weg. 7 P. doet er alles aan om te vermijden om echt aan zichzelf te gaan werken. hij overlaadt zichzelf met werk, als hij tijd over heeft gaat hij naar Engeland ( zijn vriend P.E.) of naar Friesland (zijn vriend R. ook in een MC), die er net zo erg aan toe is als hijzelf. Als hij maar niet naar zichzelf hoeft te kijken. Hij gaat wel door met de therapie, maar ik heb nog geen huiswerk uit zijn handen zien komen. Hij leest wel de maskermaker, is enthousiast, maar past niets op zichzelf toe. Hij heeft commentaar op hoe ik probeer het op mezelf toe te passen. Maar zelf komt hij tot niets. 8 P. heeft een triomfantelijke houding over zich. Hij is heel ijdel. Hij toont totaal geen bewustzijn over wat hij heeft aangericht of welke schade hij toebrengt aan zijn relatie met mij of onze kinderen. 9 P. heeft allemaal nieuwe vrienden, of juist oude vrienden die totaal niet kritisch zijn of zelf een puinhoop van hun eigen leven gemaakt hebben of maken. Zolang hij maar niet geconfronteerd wordt met een stabiele figuur, met een stabiel leven, die hem doorziet. 10 P. is nog niet in staat om eerlijk tegen mij te zijn. Hij probeert het wel, maar kan het niet. Het is te moeilijk en teveel.

Maja P.- 09-05-2015

Ik hoopte dat hij die sm snel zou vinden, maar hij houdt andere vrouwen nog steeds af. Hij wil het wel maar heeft zelf teveel problemen. Zijn signalen naar buiten zijn niet goed. Ook de druk van het werk erbij. Hij zou het nog geeneens aankunnen, terwijl hij zichzelf goed probeert te verkopen. Het is net te fout. Hij wil vrienden blijven. Ik kan er alleen niet mee omgaan. Ik heb geen zin om contstant ingewreven te krijgen dat ik alles verkeerd doe en dat 90% gelogen is. Het kost me teveel energie. Het is zo moeilijk om een gesprek aan te gaan met iemand waarvan je weet dat hij glashard staat te liegen en die zichzelf ontzettend voor gek zet naar de buitenwereld.

Loes- 14-03-2015

@Loes...uit jouw verhaal blijkt hoe de depressie - zich vertalend in woede en beschuldigingen naar anderen (jij in dit geval)- de boventoon heeft bij mannen die geen effectieve zelfmedicatie(lees soulmate)kunnen vinden. Dit mechanisme wordt projectie genoemd. De eigen negatieve gevoelens worden geprojecteerd op anderen. Met een combinatie van projectie (het is de schuld van iemand anders) en zelfmedicatie (activiteiten of relaties die verdoving, afleiding of compensatie bieden) probeert een man in midlife crisis de depressie er onder te houden.

get-real- 14-03-2015

Ik heb geen twijfel meer. Het is iedere keer weer wat anders. Het tegenwerken bij de scheiding, het liegen, afspraken niet nakomen en ja, ik ben tegen hem ingegaan. Ik had op een gegeven moment een date en ik werd uitgemaakt voor een slechte moeder en een hoer, maar wat ik deed moest ik zelf uitmaken (?)en dan ook nog eens het roddelen. Het bespelen van onze zoon, zijn kleding en gedrag op sociale media. Expres dingen doen die mij shockeerden en dan de boel zo omdraaien dat ik hem stalk. Ik vraag me wel eens af hoelang dat nog gaat duren. Ik heb hem soms ook wel eens expres van me afgeduwd om rust te krijgen. Die van mij is ook heel stellig en zit vol rancune en jaloezie naar mij toe. Nog steeds geen sm. Wel een bekende vrouwen benaderen om me een hak te zetten, zodat ik dan verneem dat hij iets is wezen drinken. Het moet allemaal bij mij aankomen. Contstant pijn doen. Het houdt pas op als ik een relatie krijg.

Loes- 13-03-2015

Overigens heb ik ook nog wel eens getwijfeld of het een mc was. Mede doordat hij zo stellig was, geen twijfel en tot nu toe nooit heeft laten merken dat hij mij miste of spijt had. Betaald alles netjes. Door delen op een forum met partners en mc'ers/lezen van stukken denk ik wel. Of ik het ooit zeker zal weten ;-)

carla- 13-03-2015

Ik heb geprobeerd het bij mijzelf te houden. Dus wat breuk, de man die ik niet meer kende en de confrontatie op fb met mij deed en dat het mij pijn deed en dat ik daarom..... Ons contact is vriendelijk zakelijk nu inzake het huis. Niets persoonlijks meer. Het huis gaat nu na ruim een jaar de verkoop in binnenkort. We hebben geen kinderen.

Carla- 13-03-2015

Laat ik mijn bovenstaande reactie nog even wat meer verduidelijken. De reden om de verwijdering tussen jou en je midlife crisis man niet nog groter te willen maken, zit hem in het feit dat de meeste vrouwen vaak nog van alles met hun man moeten bespreken/regelen. In verband met kinderen en financieen bijvoorbeeld. Om de communicatie daarover niet moeilijker te maken dan die toch al is, kun je je het beste zo neutraal mogelijk opstellen. Dat bedoelde ik met een oordeel vermijden. Het stellen van grenzen, zoals melden dat je onder de omstandigheden geen behoefte hebt om als vrienden met elkaar om te gaan, is geen oordeel. Tenzij je erbij zegt dat vriendschap niet mogelijk is met een onbetrouwbare klootzak als hij... ;) Grenzen stellen is prima. Maar als dat gebeurt in de vorm van een negatief oordeel- ik praat niet meer met je want jij staat toch de hele tijd de boel bij elkaar te liegen - dan roept dat waarschijnlijk veel verzet bij je man op. Dat maakt alles wat toch geregeld en besproken moet worden een stuk moeilijker. Het lijkt mij goed om te beseffen dat je als vrouw in dit opzicht wel invloed hebt.

get-real- 12-03-2015

Hij wilde vrienden blijven. Dat we op de hoogte blijven hoe het met elkaar ging. Maar lezen hoe gezellig hij het had als antwoord op mijn antwoord dat ik mij best alleen voelde na zijn vertrek. Op fb (wat hij altijd voor aandrachttrekkers vond) geconfronteerd worden met ook die gezelligheid en de feestjes bij vrienden waar ik niet meer mocht komen. Plus leugens die uitkwamen. Dat deed zeer en ik het afscheid genomen om mijzelf te beschermen. Hij heeft dat gerespecteerd. Ook nooit het idee gehad dat hij mij miste. Dus ja als ik je stuk hierboven goed lees heb ik zelf voor die verwijdering gezorgd. Maar ik heb geen spijt van die beslissing. Ik koos voor mijzelf.

Carla- 12-03-2015

Als je man in de beginfase constant schreeuwt dat hij jou niet terug wil, doet hij dat voornamelijk om zichzelf er steeds weer van te overtuigen dat hij de juiste keuze heeft gemaakt. De kans is groot dat jij reageert door ook iets negatiefs terug te schreeuwen. Dat werkt dan ook weer als bevestiging dat hij er goed aan gedaan heeft bij jou weg te gaan. Je doet er het beste aan om niet op zijn negatieve uitingen in te gaan. Ga niet in de verdediging en niet in de tegenaanval. Maar accepteer niet dat hij je als zondebok gebruikt. Beeindig het gesprek. Zeg bijvoorbeeld: Dit gesprek levert niets op zo. Laten we een andere keer verder praten. Probeer in alle contacten met hem een oordeel over zijn gedrag te vermijden. Mannen in midlife crisis zijn zeer gevoelig voor wat zij als een negatief oordeel van anderen ervaren. Zelfs als het om goedbedoeld advies gaat. Op zo'n 'afwijzing' reageert de man met boosheid of door zich verder terug te trekken. En hoewel jij alle recht hebt om een oordeel over zijn gedrag te hebben, maakt het de verwijdering tussen jullie groter en de communicatie moeilijker. Het is goed om je je daar bewust van te zijn.

get-real- 12-03-2015

Mijn ex vertrok vorig jaar 1 februari. Ik vroeg hem na te denken . Nee hoefde niet. Stond achter zijn beslissing. Na 2 weken zei hij dat er ook die tijd geen twijfel was geweest. Hij kon natuurlijk openlijk met zijn collega aan de slag, die helemaal geen relatie wilde met hem, maar wel hem als...???? Inmiddels heeft hij sinds ruim een maand een nieuwe vriendin heb ik via FB vernomen. We gaan na een jaar stappen ondernemen om het huis te verkopen. Terugkomen nee, ik wil hem niet meer terug. Ga geen 3e keus zijn na zijn ex, collega en nieuwe vriendin. Ik vertrouw hem niet meer. En er was toch vanalles mis met mij?

Carla- 10-03-2015

Ook mijn man roept dat hij mij niet terug hoeft.Hij is 8 maanden weg geweest omdat hij bij mij zo ongelukkig was. Blijkbaar werd hij er niet gelukkiger van hoewel hij nu niet meer stiekem met zijn sm hoeft te doen. Hij mist de kinderen zo verschrikkelijk dat hij terug wilde. Niet voor mij maar voor zijn kids.En omdat het huis van ons samen is, waar ik niet uit wil omdat dit het "thuis" van mijn kinderen is, kan ik er niets tegenin brengen. Ik kon nog net voorkomen dat hij naast mij in het bed stapt. Dat kon ik echt niet aan. Dus werd er een bed in de garage gezet en nu slaapt hij daar.Zijn sm was het hier natuurlijk niet mee eens en heeft hem de deur gewezen. Hij ziet zijn kinderen nu weer elke dag maar gaat verder gewoon zijn eigen gang zonder rekening te houden met de rest van het gezin. Empathie is hem vreemd. Het ligt nog steeds allemaal niet aan hem. Ik hou afstand, want ik weet dat hij zomaar uit het niets weer vertrekt, want hij wordt nergens gelukkiger van. Ik heb hem gezegd dat ik niet opnieuw zijn huissloof word en hij mag zijn eigen was doen en moet 2x per week koken.Hier was hij het mee eens. Ik ben benieuwd.Mijn vriendinnen denken dat ik gek geworden ben. Ik neem het hen niet kwalijk.kan me er iets bij voorstellen.

waarden en normen aanhanger- 09-03-2015

Die van mij komt voorlopig niet terug. Zo zeker van zichzelf. Hij schreeuwt naar me dat hij nooit meer terugkomt. Dat gooit hij er zeker in ieder gesprek 10 keer uit en met mijn grenzen kan hij helemaal niet omgaan. Hij wordt ronduit asociaal als ik grenzen stel. Van de week voor het eerst rustig gebleven en gezegd dat ik hier klaar mee ben. Hij droop af. Ik heb hem laten weten dat als hij in de problemen zit, hij altijd bij me aan mag kloppen, maar dat het nu tijd is voor ruimte en rust, hij gaat dan akkoord en binnen 2 weken begint het jennen weer. Een verzoening hebben we al gehad in het begin, daar trap ik niet zo snel meer in. Er zit op dit moment zoveel boosheid bij hem en maakt me zo zwart bij iedereen. Heel vermoeiend.

Loes- 09-03-2015


Reageren:

Anti-spam 12 + tien = (antwoord in cijfers invullen!)


Terug naar de vorige pagina >