BLOG


Vrouwen die teveel liefhebben - zaterdag 31 oktober 2015

 

Psychologe Robin Norwood schreef in 1986 een boek over vrouwen die teveel liefhebben met als titel 'Als hij maar gelukkig is'.

Ze noemt  een aantal karakteristieken die ik hieronder in verkorte vorm weergeef.
Ik ben benieuwd in hoeverre en in welke mate - jullie je hierin herkennen.
Als je dingen herkent, noem dan het betreffende cijfer en de mate waarin je het herkent.
Je mag er verder alles bijschrijven wat maar in je opkomt, maar voor mij /het boek wil ik in ieder geval graag weten of wij vrouwen van mlc'ers onszelf voor een groot deel in deze beschrijving herkennen.


  1. je komt uit een gezin waarin niet tegemoetgekomen werd aan je emotionele behoeftes

  2. je bent zorgzaam voor anderen die een behoeftige indruk maken

  3. als je partner emotioneel niet beschikbaar is, ga je harder je best doe en ben je bereid te wachten op betere tijden

  4. je gaat heel ver en heel lang door om de relatie maar in stand te houden

  5. je bent bereid veel meer dan 50% van de verantwoordelijkheid in welke relatie dan ook op je te nemen.

  6. Je gelooft dat je het recht op geluk in je leven zelf moet verdienen

  7. Je bent beschermend en beinvloedend tov je naasten omdat je ze wilt behoeden voor pijn en problemen

  8. Je houdt je in een relatie veel meer bezig met de droom hoe het zou kunnen zijn dan met de realiteit van hoe het is

  9. Je richt je zo op anderen dat je vaak niet aan jezelf toekomt

  10. Je voelt je niet erotisch aangetrokken tot vriendelijke, stabiele, betrouwbare mannen. Je waardeert die kwaliteiten wel, maar dit type mannen zie je niet als liefdespartners

    Nb, als je vraag 10 moeilijk te beantwoorden vindt, kijk dan niet naar je eigen man, maar naar andere mannen om  het antwoord op deze vraag te vinden ..

 

Reacties:

Punten 1 tot en met 4. Madelief 2012/2017

Madelief- 08-06-2019

Nu inmiddels 14 maanden nadat de bom ontploft was, nog steeds in een verwerkingsproces.Ja hij was mijn alles, mijn wereld...mijn god wat hield ik veel van die man. Toch zijn mijn ogen wijd open gegaan.Wat is zo'n verwerkingsproces vreemd, maar wel nodig om tot heldere inzichten te komen.Ik ben er ook inderdaad achter gekomen dat het er echt mee te maken heeft hoe je als kind bent opgevoed , onbewust de keuze bepaald in een partner.Het vreemde vond ik eerst ook dat er tijdens mijn verwerking ook heel veel nare dingen uit mijn jeugd telkens naar boven kwamen, ik begreep er niks van.Dacht dat ik dat allemaal toch wel had achter me had gelaten.Niet beseffend dat dit met de verwerking van de scheiding te maken had.Mijn ogen zijn echt geopend.Ik heb als kind nooit emotionele steun gehad van beide ouders, en van mijn vader al helemaal niet(borderline met narcistische kant).Mijn moeder leeft al 24 jaar niet meer en mijn vader heb ik ruim 12 jaar geleden het contact mee verbroken.Ook van mijn ex heb ik nooit emotionele steun gehad...nooit een troostend woord...nooit heeft hij een complimentje gemaakt.Voor zijn fulltime baan zat hij soms weken in het buitenland, en daarnaast was hij nog dj in het weekend...Altijd weg of onderweg.Zonder ooit maar een keer tegen mij te hebben gezegd dat hij blij was om weer thuis te zijn of echt aandacht aan mij te schenken.Zakelijk gezien was hij er wel altijd voor me en deed hij echt alles voor mij.We hebben een relatie van 30 jaar gehad, waarvan hij er achteraf gezien 15 jaar lang in vreemd is gegaan.Telkens kreeg ik een kado, dacht uit liefde, maar bleek gewoon uit schuldgevoel, het afkopen van schuldgevoel.Ook heeft hij mij een keer op mijn meest kwetsbare moment uitgelachen, daar had ik zo'n verdriet van. Mijn vraag waarom hij mij uitlachte kon/wilde hij niet zeggen.Kon mij ook niet troosten.En zoals ik gewend was heb ik mezelf maar weer vermand, want ja zo was ik opgevoed.Je moet je niet zo aanstellen, hup tranen drogen en weer verder!!Dan maar mijn kop in het zand steken en doen alsof er niets gebeurd is, daar was ik heel goed in geworden, door mijn jeugd.Een vader die slaat en kwetsende opmerkingen maakten daarna weer lief en aardig doet, een moeder die je uitlacht terwijl je verdriet hebt!Man man man, wat ben ik verkloot in mijn jeugd.Ook mijn ex kon niet praten, ja over leuke dingen .En als we ergens op visite waren, kon die echt de clown uithangen.Behalve thuis, daar kon die niet praten, hij maakte zijn punt, en dat was het , geen gesprek maar zijn punt!!...Ik zie hier toch echt een rode draad van mijn opvoeding en hoe mijn ex was naar mij.Ja ik val?viel op foute mannen.Er is ongeveer een halfjaar een narcist in mijn leven geweest,pijnlijke ervaring met hem gehad, maar ik heb hem geconfronteerd met zijn gedrag op een kalme maar wel boze manier en hem strak aangekeken.En verdomd, hij reageerde precies zoals mijn vader reageerde als ik hem ergens mee confronteerde.Ik herken de foute types nu direkt, en hou ze op een kilometer afstand.Wat dat aangaat heb ik mezelf wel veel beter leren kennen door de scheiding en daar ben ik blij mee.Ik ben er op emotioneel vlak nog niet , nog lang niet.Er zit nog heel veel verdriet, maar ik ben al een heel eind en op de goede weg.

Sophia- 14-12-2016

Ik herken mezelf in alle 10 punten. Wat nu?

silvia- 06-02-2016

ook ik herken wel een paar punten,punt 2 zeker, ben zorgzaam en zorgende,punt 3 sluit er wat bij aan,punt 4; zelf heb ik met mijn partner al heel wat watertjes doorzwommen maar omdat echte liefde veel aankan, ook veel overwonnen; punt 9 sluit hier voor mij ook bij aan, ik vond het nooit een opoffering om voor hem te "zorgen" uit liefde doe je dat gewoon; in goed en kwade dagen,ziekt en gezondheid. Toch is dat iets wat hij mij zei toen hij vertrok; zet jezelf op de eerste plaats in plaats van de laatste...

Nancy - 17-01-2016

Ik herken me in alle punten en daar ben ik de afgelopen jaren na de scheiding achtergekomen. Ik zag mezelf altijd als een sterke vrouw maar moet constateren dat ik veel te graag zorg en daarbij mezelf compleet vergeet. Het is heel moeilijk om dat om te keren maar kom steeds een stuk verder. Ik heb een heel gevecht achter de rug en gelukkig herken en erken ik mijn fouten.

Loes- 23-11-2015

Ik ben het eens met Zee: als we ervan uitgaan dat het MC proces een onbewust proces is bij de partner, dat niet door ons kan worden beïnvloed, dan kun je wel eindeloos gaan zoeken naar hoe je geprobeerd hebt om de relatie in stand te houden, maar het maakt niet uit wat je deed, hoogstens kun je het proces vertragen of misschien versnellen. Maar het blijft zijn proces dat hij doormaakt in zijn tempo en dat jaren kan duren en bij veel mannen nooit overgaat. Omdat vluchten makkelijker is dan het probleem aangaan. Voor mezelf ben ik tot de conclusie gekomen dat ik gelukkig was met hem, ondanks dat er wel problemen waren: ik zag ze niet als onoverkomelijk. Maar nu zie ik dat P. een weg kiest in een poging om zijn geluk te vinden waarbij hij geen rekening heeft gehouden met mij, niet voor ons heeft gekozen, dacht dat hij beter af was als hij het opnieuw ging proberen in een andere setting. En ik heb leren loslaten, mede dankzij de kennis die ik heb opgedaan op deze site. Maar ook omdat ik al heel zelfstandig was in de relatie met P. Op hem leunen mocht ik toch al nooit, ik had al geleerd om voor mezelf te zorgen. En nu nog beter. Ik zie de voordelen van deze situatie. Mijn grootmoeder werd weduwe op mijn leeftijd, ze heeft nog een heerlijk leven gehad met veel reizen en vrienden ontmoeten, ze was voor mij een groot voorbeeld. Mijn moeder had MS, is op 51 jarige leeftijd verlaten door mijn vader ( ik was vorig jaar 51!!!), ik heb haar nooit één klacht horen uiten, niet over haar ziekte, niet over mijn vader. Voor mij was zij bijna een heilige, onvoorstelbaar. Door de nare scheiding is mijn relatie met mijn vader verziekt en het is nooit meer goedgekomen; hij heeft mijn kinderen niet gekend. Mijn vader is nooit uit zijn woede en haat tegen mijn moeder of tegen mij gekomen, het is een afschuwelijk verhaal, maar het is wat het is en hij is in 2008 overleden (mijn moeder al in 1994). Ik heb een wilsbesluit genomen: ik heb een goed leven, ik blijf voor mezelf zorgen, ik kijk niet om in wrok, het is schadelijk voor mezelf. We hebben het altijd heel goed gehad met ons 4-en (wij en onze twee kinderen) en ik ga proberen het zo nu en dan met ons 4-en gezellig te hebben. P. wil dat, onze kinderen willen dat en ik heb genoeg haat en wrok gezien in mijn leven. P. respecteert het als ik afstand wil voor mijn verwerking, hij is eigenlijk nu liever voor mij dan toen we nog bij elkaar woonden (ik zie hem weinig en steeds kort, maar als ik hem zie dan is hij aardig voor mij).

2014 MP- 14-11-2015

Geld dit ook voor mannelijke slachtoffers van een mlc-er? Ik herken mij in veel punten.behalve in punt 1 en helemaal niet in 10😉

Bommel- 07-11-2015

In punt 1 herken ik mijzelf niet in. In 2 t/m 7 weer wel. In punt 8 geen herkenning ben juist realistisch will wel naar iets toe werken. Punt 9 weer wel en punt 10 dacht ik dus in hem gevonden te hebben!

2013 Irene- 05-11-2015

1 en 8 zijn niet van toepassing op mij. Ik kom uit een zeer warm gezin. Ook ben ik nuchter en realistisch. Ik zag wat ik had en droomde niet van meer of beter. Ik was gelukkig genoeg. In de andere punten herken ik me. Blijven vechten voor mijn gezin, mezelf daarbij verliezend, Ik voel me wel aangetrokken tot rustige stabiele mannen, maar ze moeten ook zeker humor hebben.

2010 waarden en normen aanhanger- 02-11-2015

1 is zeker niet van toepassing, vermits ik uit een zeer warm nest kom. Punten 2 tot en 9 komen zeker in aanmerking. Heb mij zeker veel te veel weggecijferd. Voel mij aantetrokken tot stabiele, betrouwbare mannen. 2015 Volhoudertje

volhoudertje- 01-11-2015

1 is niet op mij van toepassing, kom uit een warm nest 2 tot en met 9: kan ik mij goed in herkennen 10: mijn man was een vriendelijke, stabiele betrouwbare man, een prima liefdespartner. Echter door zijn leunende houding, weinig initiatief, ben ik een man gaan missen die assertiever is en ook eens 'achter het stuur gaat zitten', en ik achterover kan leunen.

2013 Suzanne- 01-11-2015

dat roept bij mij de volgende gedachten op: is deze houding (2 t/m 10) niet een beetje algemeen-vrouwelijk..? is dat niet hoe de meeste vrouwen in een relatie staan? en... de vraagstelling suggereert al bijna een wisselwerking tussen de (te) liefhebbende vrouw/man en de MC-partner? terwijl "we" toch geconstateerd hadden dat het om een intern proces ging bij de MC'er..? ik vind t jammer dat t nu richting wisselwerking gaat, omdat we het dan toch over een relatieprobleem zouden hebben in plaats van over een verborgen depressie/ een individueel proces dat wij niet konden voorkomen.

2015zee- 01-11-2015

1: herken ik niet, liefdevolle omgeving 2 t/m 7 : ja 8: nee, realistisch, niet zo'n dromer, 9: ja heel herkenbaar, echte zorgster, ook wel pleaser, vergeet mezelf dan wel 10:dacht een zeer betrouwbare lieve man te hebben, dus ik voel me er wel tot aangetrokken, nu in MLC de avonturier bevalt me niet. Houd niet van macho's of pochers.

2014 gertje- 31-10-2015

1. Is niet op mij van toepassing, ik kom uit een warm nest. 2. Soms, zeker niet altijd 3. Ja 4. Ik zou nooit uit een relatie stappen ben bereid er alles voor te doen en te blijven doen. Heb wel een vechtersmentaliteit. 5. 6. 7. 9. Ja 8. Misschien is dit achteraf wel de grootste eye-opener geweest voor mijzelf, ook wel gek. Ik heb nooit over mijn relatie nagedacht!!! We hadden goeie tijden en minder goeie tijden, we hielden van elkaar en waren gek op elkaar. Als iets goed gaat, denk je er ook niet over na. Herkent iemand zich hierin? 10. Tja, lijkt me zo saai, ik hou wel van temperament, bad boys, beetje jongensachtige bravoure. Ik zou zo weer voor iemand met een, nog niet tot ontwikkelende zijnde MLC kunnen vallen.

11-2012 Elisabeth- 31-10-2015

Voor mij 1 t/m 6 en 8. Hhhmm food for thought...

Roos- 31-10-2015

Ik herken mijzelf volledig in de eerste 9 punten. Nummer 10 vind ik moeilijk om te beoordelen, omdat ik dacht dat mijn Mlc'r een lieve zorgzame en betrouwbare man was. Nu denk ik dat hij die rol vooral gespeeld heeft en in werkelijkheid een heel ander persoon was. Zijn ' masker' is afgevallen nu of ik zie hem realistischer.( hier komt ook punt 8 om de hoek kijken ) Ik heb in mijn jeugd zeer weinig liefde , steun en erkenning van mijn ouders gekregen. Ik denk dat dat mij zeer kwetsbaar heeft gemaakt in relaties. Ik accepteer te veel om de liefde te behouden. Het nastreven van de droom herken ik heel sterk. Zo ook het maar door blijven vechten.

lieve- 31-10-2015


Reageren:

Anti-spam drie + 11 = (antwoord in cijfers invullen!)


Terug naar de vorige pagina >