Hoi Andrea, er wordt inderdaad vaak een onderscheid gemaakt tussen een succesverhaal en een verzoeningsverhaal. Dat onderscheid is mijns insziens niet terecht.
Een succesverhaal verwijst naar een vrouw die zich verder ontwikkeld heeft, die sterker en autonomer is geworden na het vertrek van de man. Een verzoeningsverhaal gaat over een vrouw die weer een relatie met haar man krijgt. Maar als die vrouw niet ook een succesverhaal heeft, is die verzoening niet erg kansrijk.
Daarom is het zo belangrijk dat vrouwen zich op hun eigen herstel richten. Dat is het beste fundament voor de toekomst. Met of zonder (oude of nieuwe)man. Dat is ook wat ik gedaan heb. Hoewel het loslaten van de focus op H en me niet meer bemoeien met zijn nieuwe leven in het begin natuurlijk ontzettend moeilijk was. Vooral omdat ik mijn leven zonder hem toen ook nog maar nauwelijks de moeite waard vond. Dat loslaten werd makkelijker omdat ik me zelfs in de meest onmogelijke situaties altijd aan de AGS hield.Ik heb er een kunstvorm van gemaakt ;)
En zo kreeg ik steeds meer greep op de situatie en voelde me steeds minder een slachtoffer van H's onbegrijpelijke gedrag. Dat voelde goed. Gaf me vertrouwen in mezelf. Ook herinnerde ik mezelf er regelmatig aan dat H dit alles niet deed om mij te kwetsen. Daar voelde ik me ook beter door. Ik ben nooit vergeten hoe hij de 35 jaar daarvoor was en ik heb eigenlijk ook nooit gedacht dat H niet meer van me hield. Een of twee keer per jaar liet ik hem per ap of mail (nooit als we bij elkaar waren) weten dat ik ik wilde dat hij gelukkig was en dat ik hem alle geluk van de wereld gunde. Niet om hem tot een reactie te dwingen (daarom deed ik het ook nooit als we bij elkaar waren)maar omdat ik dat een mooie manier vond om hem eraan te herinneren dat ik heel veel om hem geef.
Over de soulmate heb ik me nooit erg druk gemaakt. Maar dat is misschien voor mij wel makkelijk om te zeggen, want H wil niet met haar samenwonen en lijkt ook in andere opzichten erg zijn eigen plan te trekken. Natuurlijk ben ik vreselijk verdrietig geweest over zijn vertrek uit mijn leven, maar gaandeweg kwam er toch ook wel een grote opluchting dat ik niet meer hoefde te leven met een man die maar zo moeilijk tevreden kon zijn met wie hij is en wat hij in zijn leven bereikt heeft.
Eind vorig jaar heeft H voor het eerst (niet zakelijk) contact met mij gezocht. Hij wilde praten. Zei dat hij voelde dat hij veel minder boos op me was en dat hij het fijn zou vinden me af en toe te spreken. Hij nodigde me uit om zijn nieuwe huis te bekijken. Ik heb gezegd dat ik daar even over wilde denken. Later heb ik hem gemaild dat ik dat toch te moeilijk vond, maar dat ik heel blij was dat hij zo gelukkig met zijn huis was.
Ik heb het gevoel dat hij wel wat dichterbij wil komen. Maar in de huidige setting heb ik daar geen behoefte aan. Op mijn laatste verjaardag apte hij me 's ochtends, stond er 's middags een emmer vol tulpen bij mijn achterdeur en kwam hij me 's avonds nog persoonlijk feliciteren. Ik geef hem ook altijd bloemen op zijn verjaardag.
Maar ik kom nooit in de verleiding om hem over zijn diepste zieleroerselen te bevragen. Als hij daar met mij over wil praten, zal hij daar zelf mee moeten komen. Ik kan inmiddels heel goed zonder hem leven en ik ben heel dankbaar voor alles wat er goed is in mijn leven En dat is heel wat :) Ik merk dat ik tegenwoordig intenser en vaker kan genieten dan vroeger. Ik tel heel bewust mijn zegeningen.
Daarbij merk ik dat de mensen die wel bij elkaar gebleven zijn vaak op een manier met elkaar omgaan die mij niet blij zou maken. H's vertrek heeft mij dat bespaard. Ook daar ben ik dankbaar voor. Ik speculeer niet over het feit of hij ooit nog echt wakker zal worden. Waarom zou ik? Dat merk ik dan vanzelf wel. Als hij zijn onrust en onvrede dan achter zich kan laten en de man kan zijn die ik altijd in hem gezien heb, is er plaats voor hem in mijn leven. Want ik hou van hem. Heb altijd van hem gehouden. Mijn liefde voor hem is niet afhankelijk van de keuzes die hij maakt. En ik ben er eigenlijk best trots op dat ik ondertussen zover gekomen ben...
2012 get-real - 22-03-2019 - 22:40 |
