Begrijp me niet verkeerd, dat zegt die vrouw die ik ken ook hoor. Haar man trouwens ook. Die zei ook elke keer dat hij bv toch eens over de vloer kwam en merkte dat er foto’s weg waren. Dat dat keihard binnen kwam. Ik probeer dat ook te doen, met vallen en opstaan. Ik zoek zelf bv geen contact, tenzij het belangrijk is. Al valt me dat soms echt moeilijk. Wat ik bedoelde is, de mijne komt soms met “jij wil geen contact meer” bv (ik noem maar iets), dan zeg ik dus nee, jij bent vertrokken, dit is (een gevolg van) jouw keuze geweest. Ook dat, enkel als reactie als hij iets zegt anders niet.

Er is hier inderdaad ook sprake van een SM. Waarvan hij nu zegt dat ze hem al langer subtiel aan het manipuleren was. Ze is nog niet uit beeld, maar ik merk wel barsten.

Ik ben op zich al een heel eind ver gekomen. Als ik terug kijk en sommige mails herlees van mezelf aan mijn therapeut ... ik onderneem ook dingen alleen of met vrienden. Ik zou nog wel open staan voor een verzoening op zich, maar ben me wel bewust dat dat hoe dan ook tijd en moeite zal vragen. Ik ben niet naïef. Ik denk dat het meespeelt dat er hier nooit echt verwijten naar mij toe gekomen zijn. Nooit met modder gegooid.

2018 R - 13-02-2019 - 20:35

Ja San, het is vreselijk. Je ziet je kind lijden in de war over zijn gevoelens . Mijn kind ging zelfs vragen aan zijn Bio leraar of de Mid life crises bestaat. Zegt die gewoon nee hoor dat is een fabeltje. Nou daar sta je dan met lege handen. Heb je al die tijd geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand is dat zn vader zichzelf nu niet is en wordt in een klap weggehaald. Het is een uitdaging om met een zoon hiermee om te gaan vind ik. Ik wil niet dat hij een potentiële MLC r wordt later. Dat is mijn zorg. Ik merk dat hij het moeilijk vindt om over te praten. Liever stopt hij het weg en doet alsof het niet gebeurd is en het hem niet boeit verder. Maar af en toe komt het er ineens uit. Het gemis de boosheid en dan praten we erover.Als tip wil ik je wel meegeven praat zo min mogelijk negatief over zijn vader. Zeg dat je boos en verdrietig bent op de gebeurtenis maar gooi je frustratie op deze site of bij vrienden of familie. Kinderen willen nooit kiezen hoewel ze van binnrn weten hoe het zit willen ze dat lievet niet horen. Ik zeg zelfs vaak gewoon iets positiefs over zn vader. Zo van nou dat is een goede eigenschap hoor die had je vader ook. Of ik vertel iets leuks over hoe hij was. Vandaag kwam hij met een verhaal over Valentijnsdag. Mijn zoon had een vriend geholpen met iets romantisch te doen voor zn vriendinnetje . Hij vertelde dat dat vriendje zo verbaasd was over al zijn ideetjes om te doen of te gevrn aan dat meisje. Ik zei nou dat heb je dan van je vader. Dat was de meest romantische man die ik ooit heb meegemaakt. Terwijl ik het zeg voel ik mijn eigen pijn maar het is zo, zo was hij. Wat die man allemaal niet deed en verzon om mij de liefde te verklaren is ongelooflijk. Het doet pijn maar dat is voorbij

Xanadu 2017

Xanadu - 13-02-2019 - 20:31

Ik vind dat lastig R. Ik ken ook twee vrouwen die net als wij in een man in MLC hadden. Een van die mannen heeft mij verteld dat hij pas wakker werd toen zijn vrouw haar leven oppakte en liet zien dat ze niet op hem wachtte. De angst haar voorgoed kwijt te raken deed hem aktie ondernemen. Die mannen zien al onze pogingen tot gesprek als een geruststelling dat ze nog wel even kunnen blijven in dat leventje. Ik kan je niet zeggen of de poging van je man een echte is. Die van mij heeft ook pogingen gedaan om Zg op zichzelf te gaan wonen maar nog steeds niet gebeurd. Heeft al meerdere malen gezegd dat hij zo’n spijt heeft van haar maar zit daar nog steeds. Ze maken plannen voor zelfs langere termijn zoals vakanties en dergelijke .... dus hoezo spijt?? Ik weet niet of er bij jou sprake is van een SM. Ze zullen toch echt helemaal genoeg moeten hebbrn van haar en dat leven en de schuld voor hun ongeluk bij zichzelf moeten gaan leggen voordat je kunt zeggen dat ze een serieuze poging aan het doen zijn. Zolang jij de houding hebt of laat merken ik wacht op je komen ze er niet uit is mij verteld. Maar volg je eigen gevoel en hart .
En de ene MLC’r is de andere niet. De ene gaat er snel doorheen de andere doet er korter over. Maar zijn er nog signalen van de reply... don’t even go there zou ik zeggen.
Xanadu 2017

Xanadu - 13-02-2019 - 20:11

@Xanadu, ik probeer het ook naast me neer te leggen en het maar weer als het zoveelste nare ding te zien wat bij deze situatie “ hoort”. Maar het steekt gewoon weer heel even en het voelt heel min dat de opa van mijn zoon hem op deze wijze benaderd. En die totale ontkenning en het gewoon over emoties heen walsen...., heel erg vind ik het en vooral voor mijn zoon, dat hij als kind van 14 hier op deze manier ook nog eens mee belast wordt. Ik heb er met hem over gesproken en gelukkig kán ik met hem wel goed praten, en gelukkig kan hij heel goed voor zichzelf denken. Daar heeft hij zijn opa niet voor nodig. Maar ik merk wel aan hem dat hij na zulk app contact ook weer even niet zo goed weet wat hij hiermee aan moet..... Ook voor hem is het toch weer klap na klap...., en toch steeds maar weer opstaan. Ook voor mijn zoon is het vermoeiend. Ik hoop echt dat ik sterk en zakelijk kan blijven als we dat mediation traject in gaan maar op zulke momenten denk ik pffffff....., waar ben ik in godsnaam in beland?? Hoop gewoon dat deze hele nachtmerrie snel over is.... en dat ik erop terug kijk en denk: jeetje, wat een rot tijd was dat, maar we zijn er gelukkig doorheen, beter en sterker dan ooit!!!! Ja, op dat moment zit ik wel te wachten......, maar nu eerst nog even vechten voor mij & m’n kind!!

Juli 2018 San - 13-02-2019 - 20:01

Xanadu, eigenlijk heb ik dat gedaan op aanraden van een vrouw die net als wij een man in midlife crisis had. Ik heb trouwens ook contact gehad met die man zelf: die is wakker geworden en ondertussen terug bij zijn vrouw, maar zelfs na twee jaar is het toch nog hard werken voor hen ook. Hij zei dat zijn vrouw dat dus ook gedaan had, één keer alles gezegd en ook keer op keer als hij met iets kwam alles weer over de schutting geworpen. En dat hij op dat moment daar wel boos over was, maar hij is er overtuigd dat het hem geholpen heeft om verder te geraken. Ik heb dat zelf trouwens ook pas gedaan nadat ik toch ergens een kiempje zag van besef bij de mijne. Nadat hij zelf wel een keer gezegd had dat hij dacht dat bijvoorbeeld de problemen met de zaak er erg aan bijgedragen hadden. Eerlijk gezegd heb ik het nu soms moeilijker met grenzen stellen dan voordien, want toen was er echt niks, nul besef. Terwijl ik nu denk dat er misschien een eerste stapje gezet kan zijn. Wat ik zei, ik merk toch al een aantal weken dat hij echt probeert om de zaak weer op de rails te krijgen. Of dat de goede manier is, weet ik niet, maar dat is in elk geval meer dan wat er de afgelopen tijd gebeurde. En dan vind ik het best lastig, want ik denk op een bepaald ogenblik als je de deur nog open laat moet je toch weer een hand reiken, anders geraak je nergens. En dat vind ik dus lastig, want dat wil ik ook niet te vroeg doen.

2018 R - 13-02-2019 - 19:30