En daar is Eindelijk Rust ook weer, met dezelfde issues.....weliswaar mooi verpakt, maar je hebt nog steeds dezelfde issues....8 jaar alweer.


Wanneer ga jij eens wat met je leven doen?

Hannah - 08-09-2019 - 13:47

@aapje
Dankje voor je uitgebreide reactie, heel fijn! Niet echt hoopvol inderdaad, maar ik lees zoveel berichten van vrouwen die er 6 jaar later nog zo mee bezig zijn, verschrikkelijk. Ik lees mijn eigen bericht terug en zie veel spelfouten sorry hiervoor🥴 (zit op iPhone te tikken) whatever🤪
Mijn man heeft zo lang zijn twijfels geuit naar mij, tot een maand terug wist hij me nog te vertellen dat we over een paar jaar misschien weer samen zijn en dat zijn relatie met haar ook niet alleen maar leuk is, maar ze maken er samen het beste van zolang het lukt. Inderdaad een ‘red mij’ relatie. Twee maanden terug zei hij mij dat zijn vriendin vond dat het hem zo sierde dat hij geen sex met haar wilde, ik wist niet wat ik hiervan moest denken. Moest ik blij zijn dat hij me dat zei, moest ik boos zijn dat hij me hoop gaf daarmee, of moest ik verdrietig zijn dat hij mij had verlaten voor alleen een praatmaatje? Uiteindelijk bleek er dus wel sex te zijn, wat mij in ieders ogen weer de naïeve vrouw maakt, dat had ik toch moeten weten, hoe dom kan je zijn! Juist het gevoel van zijn wisselende uittingen, ik heb zolang hij thuis woonde steeds gevoeld dat hij me niet kwijt wilde, dat zei hij ook iedere avond. Maar zodra de wekker ging er een knop om en was zijn blik totaal anders, bleef hij op zn werk zonder melding, zat ik weer met eten te wachten. Hij kon me vaak huilend omhelsen om vervolgens in de kroeg te blijven hangen of tot diep in de nacht te blijven werken. Aantrekken en afstoten zo is het gegaan al die tijd, dat blijft je hoop geven. Nu ik het contact gestopt heb, blijkt dat voor hem geen probleem, misschien is hij wel opgelucht, want ik hoor niks meer nu. We moeten nog wel scheiden dus ik zal weer met hem om de tafel moeten eerdaags bij de mediator. Het liefst zie ik hem nu helemaal niet meer, want ik moet me erg inhouden om niet huilend in zijn armen te vallen ben ik bang. Hoe krom het ook klinkt. Waarom kunnen deze mannen dit ogenschijnlijk zo goed, die knop omzetten, helemaal zonder hulp, en wij ...? na zoveel gesprekken met psychologen en het belachelijke gedrag van onze mannen lukt het ons niet om ze los te laten.
Erg verwarrend. Ik denk nog maar niet aan de toekomst, voorlopig woon ik met mijn dochters nog in mijn fijne huis en betaald hij nog alles. Ik ben emotioneel aan de grond dat maakt solliciteren lastig, ik kan op geen gesprek enthousiast over komen. Ik werkte bij mijn man in het bedrijf dat was uiteindelijk niet meer houdbaar, ik was de facturen van zijn soulmate ah tikken (zij zitten in dezelfde branche) niet te doen. Heb tussen werkzaamheden door staan kokhalsen in het toilet.
2 jaar geleden was ik vastbesloten te vechten voor ons, hoe bont hij het ook maakte, ik zou de lieve begripvolle vrouw blijven voor hem, als ik over loslaten hoorde werd ik gek, dat nooit!! En nu...is het dan toch zover gekomen. Ik ga vechten voor loslaten, wil van het rotgevoel af, wat een mlc-er kan, kan ik ook.

Loesje - 08-09-2019 - 10:03

Loesje, mijn ervaring laat je mlc-er los.
Laat je gedachten niet meer door hem, zijn nieuwe leven en wat hij wel en niet zou moeten doen, beheersen en overheersen.
Onbewust gebeurt dit toch, dat weet ik wel, maar verander je koers (gedachten) als je je hiervan bewust bent. Aan de koers die de mlc-er volgt kun jij toch niks veranderen. De situatie wordt alleen maar erger als je dit doet. Ik heb destijds mijn leven in eigen handen genomen en ben mijn koers gaan varen.
Een lange zware, moeilijke en turbulente periode . Wat je op je bordje krijgt moet je op opeten, is het spreekwoordelijke gezegde welke van toepassing is bij een mlc situatie. Elke situatie die om verandering vraagt die je op jouw koers tegen komt tijdens deze periode, probeer daar je eigen positieve richting aan moeten geven. Een van de dingen die ik geleerd heb tijdens deze periode is dat een crisis vraagt om verandering. Ook al gaat het om zijn mlc, onbewust treft zijn crises ook jou en jullie kinderen. Zonder verandering, geen vooruitgang.

Ik besef heel goed dat wat ik nu ga schrijven voor vele met deze onverteerbare
Mlc ervaring onbegrijpelijk in de oren zal klinken.
Ik ben dankbaar dat ik deze periode heb overleefd en meegemaakt. Ik heb heel veel geleerd over mijzelf, over het leven en hoe ik in het leven wil staan. Geleerd wie en wat er belangrijk zijn en is in mijn leven. Belangrijk is niet de auto die voor de deur staat maar hoe ik mij voel en dat mijn kinderen en ik de persoon ogen zijn die wij diep in onze kern zijn.

Eindelijk rust 2011 - 08-09-2019 - 09:49