Ik riep inderdaad ook het laatste half jaar ( minstens) toen hij nog thuis woonde dat ik 2 pubers had. Waarbij hij inderdaad de grootste puber van de 2 was! Vandaag in het bos liep ik ( natuurlijk) weer aan alles te denken en dat maakte me alleen maar onrustig en verdrietig. Heb in de sneeuw geschreven: *****= dood, RIP *****.
De naam die ik altijd voor hem gebruikte ( gebruikte zijn echte naam nooit voor hem, gebruikte altijd zijn koosnaam, al vanaf het begin, die heb ik in de sneeuw geschreven. Want zo voelt het voor mij....., die oude, lieve ****** is dood, is er niet meer. Die nieuwe die leeft nog, maar die hoef ik niet meer! De oude komt nooit meer terug, daar rouw ik om...., maar zou het moeten vieren dat ik met die nieuwe niet meer hoef te leven. Zonder hem is het leven zoveel rustiger nu.....( ondanks de vervelende momenten die ik regelmatig nog beleef), maar die gaan ook weer weg. En dan is er weer rust, voor mij & m’n zoon. Als hij hier nog zou wonen zouden die momenten van rust er gewoonweg helemaal niet meer zijn! En daar kies ik echt voor. Er komt ook voor mij weer iemand op mijn pad, iemand die mij wel wil daar ben ik van overtuigd en tot die tijd geniet ik van de tijd samen die ik met mijn zoon doorbreng. In alle rust!

San - 16-12-2018 - 17:15

Hier is het eerder zo dat hij afhankelijk was van mij wat de financiën betreft. Ik weet eerlijk gezegd niet hoe hij het nu doet. Ik moet mezelf gelukkig geen zorgen maken.

Hij beweerde als de soulmate er niet was geweest, dat we gewoon nog samen waren. Daarom heb ik lang gedacht dat zij de oorzaak van het probleem was. Soms twijfel ik daar nog aan.

Ik herken wel wat iemand hier zei de ene keer afstandelijk doen en de andere keer zie ik toch weer iets van de oude hij terug.

Hij was zelf degene die vertrok, maar toen ik geen actief contact zocht kreeg
ik dat wel te horen, als er geen contact was dat we ook niet konden praten en dat er geen oplossing zou komen. Dus ik weet het soms nog steeds niet eigenlijk of dit wel een MLC is.

2018 R - 16-12-2018 - 14:55

Dag Innie, ja emails lezen doet zeer. Bij mij ook...steeds weer de bevestiging: hij is er niet meer ... zijn hart lijkt vervangen door een steen ...

Maak je geen verhalen over mogelijk dat zij samen een kindje ...etc. Kwel jezelf niet onnodig lieve Innie...voorlopig betaald hij de rekeningen ( terecht)...en komt tijd, komt raad ...

Fijne kerstvoorbereidingen.

Ik ga ook even weer de stad in - gezellig.
Ik ben voor zoveel dingen dankbaar elke dag weer:-)

LEEF!


Madelief 2012/2017

Madelief - 16-12-2018 - 14:55

herkenbaar @Innie ook ik had al langer het gevoel 3 kinderen te hebben i.p.v. 2.

In tegenstelling tot veel vrouwen hier heb ik alleen noodzakelijk (praktisch niet) contact met mijn mlcer, heb ik geen idee hoe het met hem gaat en weet ik van de sm ook alleen hoe ze eruit ziet en dit was al erg genoeg...iets met down affairing ofzo iets toch ;)

Mijn puberzoon heeft ook weinig contact met zijn vader omdat het 'niet goed' voelt, mlcer begrijpt hier helemaal niks van. Blijft de kinderen alleen vertellen dat ie nu veel gelukkiger is. Zoon zei van de week 'er is geen gesprek met hem te voeren, het gaat alleen om hem, dat hij nu veel gelukkiger is...dat wij van deze stap niet gelukkiger zijn geworden boeit hem niks'
De spijker op zijn kop, zo egoistisch!

Ik blijf soms ook twijfelen aan een mlc, vooral ook omdat hij zelf geen contact zoekt, of is hij gewoon een typische vanisher?
Ik blijf steeds denken aan wat hij 9 maanden eerder zei, dat zijn hoofd zo vol zat, daar is het denk ik mee begonnen, ik heb wel gezegd dat ie wat minder op zijn nek moest halen en wat rustiger aan moest doen, verder weinig aandacht aan geschonken, maar dit moet een voorbode geweest zijn...daarna zijn vlucht naar de sm, naar een ander leven, los van alle verantwoordelijkheid van een gezin...het moet wel een mlc zijn denk ik dan...
Maar ik weet ook, niet aan hem denken, mlc of niet, het lost niks op, werken aan mezelf en dat gaat steeds beter gelukkig!

Nog een fijne zondag voor jullie sterke vrouwen!

01-01-2018 Aaltje

Aaltje - 16-12-2018 - 14:49

Weet je wat me ook opvalt? Dat ik in ons "laatste jaar" en toen het dus al bezig was met zijn SM zonder dat ik het wist, vaak tegen hem zei; "grow up, jongen. Wanneer word je nu eens volwassen?" Ik had het gevoel dat ik 3 zonen ipv 2. Zulk onvolwassen gedrag... Het koste me zoveel energie.
M'n zonen voelden in dat laatste jaar dat er iets mis was omdat hij zich zo kinderachtig gedroeg. M'n kinderen voelden zich volwassener dan hun vader. Ik weet zijn gedrag aan de drukte op zijn werk, op m'n ziek zijn en de last die er bij hoorde, enz...Maar ik was dus mis. Ik had het niet door.

Ik heb net zijn laatste mails aan me gelezen: zo afstandelijk, zo formeel. Nooit een verkeerd woord. Omdat hij mss angst heeft dat dat tegen hem gebruikt kan worden of een tip van zijn SM dat hij het zo moet aanpakken, daar geloof ik ook wel in. Die mails lezen mag ik dus niet meer doen want het doet me geen goed.
Het is zo abnormaal hoe hij doet en zelf vindt hij dit blijkbaar wel normaal...zeer normaal. Ik kan er nog steeds met m'n hoofd niet bij. Maar zoals ik al zei: een MLC is niet te snappen dus probeer ik te stoppen met het allemaal te proberen verklaren.

Ik voel wel aan mezelf dat ik serieuze grenzen begin te stellen. Ook tegenover andere mensen. Ik wil NIET meer over me heen laten walsen. Die tijd is voorbij. En sommige mensen schrikken dan wel even van me. Maar het is welletjes geweest. Ik vond alles altijd goed en was een ja-knikker. En daar profiteren de mensen van.

Financieel blijf ik afhankelijk van hem. Hij neemt af en toe een stap om een scheiding in gang te zetten (ook al gebruikt hij dat woord nooit alsof het een schande is dat hij dit zou doen of zo...) en dan valt het weer stil. Ik blijf rekeningen doorsturen die hij netjes betaalt. Zolang hij dat doet ben ik content want ik heb enorm veel angst voor m'n financiële toekomst door al m'n medische kosten. Met m'n uitkering kom ik er niet. Hij zou niet liever hebben dat ik onze scheiding in gang zet. Dan is het lekker makkelijk voor hem. En kan hij zeggen; "zij wou scheiden"
Ik vraag me soms wel af wat de SM daar van denkt...Dat haar vriendje nog steeds getrouwd is met zijn vrouw en er eigenlijk niets aan doet. Of hij maakt haar wat wijs....daar geloof ik ook wel echt in, de situatie beschouwd. Mss maken ze wel een kind om me toch de "grote" stap te laten zetten...dat ik degene ben die uiteindelijk de echtscheiding in gang zet... Daar zie ik hen (vooral haar met haar kinderwens) voor in staat. En 't zal dan wel een ongelukje zijn...Ocharme toch...Hij is al zo oud en zet een kind op de wereld...wat een zorgen toch!

Ik ben vaak blij dat een site zoals deze bestaat. Kunnen we ons ei kwijt wanneer het ons weer te hoog zit.

Mijn schoonmoeder belde me afgelopen week en vroeg me naar zijn muziekencyclopedie en zijn 2 violen. Ik zei, jaja, die liggen hier nog. Dat hij ze maar komt halen (maar dat durft hij niet, hij zou eens een buur kunnen tegenkomen. Ik denk zelfs dat hij zich vermomt wanneer hij hier in de wijk moet zijn, met een pruik en een zonnebril). Hij heeft niets meegenomen. Ik heb alles van hem in het tuinhuis gezet. Zijn ruggengraat, normen en waarden liggen er ook bij.

Alle kerstcadeautjes zijn oke. Heel het huis heb ik versierd voor de kerstdagen want volgende week kerstfeest hier thuis met 30 man. Maar deze keer heb ik de taken gedelegeerd en neem ik niet meer alles op mij. Die tijd is gedaan. Ik wil het niet meer 2 weken bekopen daarna met m'n kwakkelgezondheid.

Gisteren eens een flesje parfum voor mezelf gekocht onder impuls van m'n zonen onder het moto: "verwen jezelf maar eens, dat is de hoogste tijd" :-)

Nu me klaarmaken voor een gezellig kerstmarktje in de buurt. Ik moet me er altijd nog voor aanporren maar wanneer ik er dan ben is het steeds leuk. En met een lekker geurtje wordt het nog fijner :)

Nog een prettige zondag!

2015 Innie - 16-12-2018 - 13:25