@Sanne, het is het verlangen naar je lieve man van vroeger. Je hart verlangt gewoon weer naar de liefde en aandacht van de man die hij vroeger was. Dat samen zijn, dat leuke dingen doen, de liefde & de warmte, de knuffel in de ochtend en de kus voor het slapen gaan......, dat verlangen is sterk, want je weet wat je had en wat je nu kwijt bent. Je mist het, je mist alles en dat maakt dat je hem ( de oude) weer terug wilt. Ik zeg wel steeds “je” maar ik praat natuurlijk eigenlijk voor mezelf maar dat is wat ik denk dat er voor zorgt dat je hem terug zou willen. Dat grote verlangen....Voor mij is dat in elk geval wel het gevoel. Het feit dat hij zomaar alles op heeft gegeven, de liefde zo heeft weggegooid, en dat hij vooral nu leeft vanuit wat hij wil..., en dat jij daar dan niet meer bij hoort. Het voelt zo verdomd oneerlijk en zo alleen. Maar het is de bittere realiteit. Die van mij zegt ook steeds: ik begrijp heel goed hoe je je voelt, ik snap het. Maar dan denk ik: snappen, snappen.....? Jij snapt er geen snars van. Pas als iemand bij jou doet wat jij nu bij mij / ons gedaan hebt dán zul jij mij pas begrijpen/snappen. En ook dat compleet vanuit zijn eigen ego alles doen, zolang hij er maar beter van wordt, zolang hij zijn eigen fijne leven maar kan leven. Ondertussen tegen mij zeggen dat hij alles voor me wil doen en er altijd voor me zal zijn...... Jaja, die heb ik nu al zo vaak gehoord. Maar dan denk ik: je bent er toch niet? Hoe kan je nu zeggen dat je er altijd voor me zal zijn....? Grote kul als je het mij vraagt. Het lijkt alsof hij gewoon dat soort dingen zegt alsof dat iets is wat hij zou moeten zeggen, om goed over te komen en vooral om het voor zichzelf goed te praten. En om het naar de buitenwereld te laten lijken dat hij echt het beste voor me wil.... Alles om de schijn maar op te houden. Maar die schijn is tenslotte maar schijn. Ik weet wel beter nu. Ik was laatst bij mijn therapie en zij vroeg mij toen ook de vraag: Stel nou dat hij gaat zeggen dat hij terug wil komen? Wat zou je dan doen/ zeggen? Ik antwoorde dat ik dan de scheiding niet door zou laten gaan, dat ik het nog een kans zou geven. 17 jaars tenslotte niet niks. Ik zou het wel op mijn voorwaarden laten gebeuren. Maar toen ik later in de auto zat bedacht ik mij: Wil ik hem nog wel terug? Want hij is niet meer de man waar ik op verliefd ben geworden, hij is niet meer de man waar ik zo van hield. Hij lijkt er qua uiterlijk alleen nog maar op. En dan denk ik: San, blijf bij de feiten van op het moment. Feit: hij is weggaan, feit: hij wil zijn eigen leven leiden en feit: mij kan hij daarbij niet meer gebruiken. Dus feit: ik moet dat accepteren en doorgaan met mijn eigen leven. En het voor mijzelf en voor mijn zoon zo goed mogelijk maken, dit nieuwe leven waar ik niet voor gekozen heb, maar wat ik wel heb gekregen. Maar gevoel & verstand zijn in dit geval 2 zo verschrikkelijk verschillende dingen..., het verstand zegt: nee, deze man past niet meer bij jou, maar het gevoel verlangt soms gewoon zo terug naar het oude, het vertrouwde en het veilige leven....., daar zit het hem denk ik echt in: dat verlangen...., dat grote verlangen naar iets wat er was maar er nu ( helaas) niet meer is. Maar niet zo raar hoor dat je je zo voelt...., daar hebben we allemaal wel “ last” van. Ik tenminste wel.

Juli 2018 San - 16-02-2019 - 10:03

Kan ik al een andere 'thread' openen?
Een ander onderwerp staat nu wel centraal natuurlijk. Ik ga het wel proberen. Als het niet lukt/kan, probeer ik het later nog een keer.

Wat ik me de hele tijd zit af te vragen over mezelf en over anderen in deze situatie: WAAROM willen we die man graag of eigenlijk gewoon terug???

Mijn MLC-er en ik gaan weliswaar uit elkaar, maar ik wil dat eigenlijk niet echt. Toch gaat het gebeuren, want hij is dezelfde niet meer en heeft me te slecht behandeld. Hij heeft naar mijn gevoel de relatie volledig opgeblazen en ook aan basisvoorwaarden van mij voor het vervolg wordt niet voldaan: hij kan nog steeds niet eerlijk zijn (over wat hij allemaal deed met zijn SM. De affaire is weliswaar gestopt, maar erover praten, kan hij nauwelijks) en hij kan niet omgaan met
mijn gekwetstheid. Ook daarover praten (,dat hij nauwelijks kan praten over de affaire of slecht kan omgaan met mijn pijn) lukt niet. Hij zegt dan dingen als: ik ben opener dan ik ooit ben geweest en je weet alles. En: je hebt het volste recht op hoe je je voelt. Ik snap het heel
goed. Maar in de praktijk is het echt heel anders. Dan krijg ik boosheid, ontkenningen en verdraaiingen...etcetera...
Als ik daar boos van word, dan zegt hij: dit is niet constructief en dan negeert hij mij. Op een kille manier.

Nou goed, op basis daarvan is er dus duidelijk geen basis meer voor een relatie en het uit elkaar gaan, gaat worden doorgezet. Desondanks wil ik hem eigenlijk niet kwijt. En ik houd hoop voor de toekomst (zo gaat hij nu in therapie). Ik lijk ook wel een soort van verliefd als ik hem zie.

Ik vind dit gewoon zo irritant eigenlijk. Want dit is niet de persoon die ik leuk.vond, dit is niet de interactie die ik verdien...en toch wil ik hem eigenlijk nog? Wat is dat??????

Terugverlangen naar wat er eerder was (naar hoe hij eerder was) en alle mooie en leuke dingen die we deden, zit er zeker heel erg bij.

Maar ook dat is toch eigenlijk niet genoeg? Want hoe leuk zou het nu zijn? Met iemand waarmee echt niet te praten valt.

En oh ja,nog iets dat het niet fijn zou maken om samen te zijn: hij is nu ook afschuwelijk dominant en ik-gericht. Elk voorstel van mij is om af te schieten.

Dat is toch geen basis voor een relatie?

Desondanks wil ik hem eigenlijk terug.

Ik lees ook van veel vrouwen die dit hetzelfde hebben en veel verder daarin gaan dan ik.

Wat is dat toch?

De man is de man die hij was niet meer.
Waarom willen we hem terug?

Sanne - 16-02-2019 - 09:30

Angela, was jullie hypotheek nog hoog?

2014 Silvia - 16-02-2019 - 08:23

Ik ben niet zo thuis in deze materie maar weet uit beroepservaring in het zuiden van nederland dat het zelfs met urgentie vaak lang wachten is op een woning omdat de vraag groter is dan het aanbod.

Sept.2017Kopop - 16-02-2019 - 07:30

Angela

Je moet overleggen methet juridisch loket om te kijken of het kan.

Wat hebben jullie in je convenant staan? Dat is belangrijk als daarin een bepaalde datum staat dat je uit huis moet is het lastig.

Ik had geen keus moest ook uit huis en heb crisis opvang achter de rug waardoor ik urgentie kreeg. Moest wel knokken voor urgentie door de wethouder van mijn woonplaats te mailen.

Ik had alle instanties achter mijn staan maar ter vergeefs ze zijn niet meer zo makkelijk met uitdelen van urgentie woningen. Helaas.

Advies wat ik je kan geven is juridisch loket inschakelen. En eventueel bij je gemeente voor informatie.

Coni nov 2015 - 15-02-2019 - 22:01