Aapje

Het is even geleden dat ik überhaupt nog geschreven heb hier.
Nu lees ik jouw post en daar wil ik graag op reageren.
We hebben hier in al die jaren, inmiddels wel geleerd, dat de ene MLC'er de andere niet is😉
Dat de "rode draad" bij een ieder echt rood is, en toch zijn er nog zoveel verschillen, zo ook dat de MLC'er continue kan veranderen.
Kortom, ze zijn niet te pijlen🙃

Wat jouw zoon betreft, dat is een ander verhaal.
Zoals je weet, heb ik een jong volwassen dochter.
Zolang jouw kind niet openlijk met jou wilt praten, sta je machteloos.
Hier exact hetzelfde, met alle gevolgen van dien.
Mijn dochter is na een ruzie😔......jawel, bij haar vader en zijn sm gaan wonen.
Ook door geen duidelijke communicatie tussen mijn dochter en mij.
En ja....die vader die zei niks meer met haar van doen wilde hebben, omdat zij zijn sm niet accepteerde.
Volg je het nog? Ikzelf inmiddels niet meer🤨

Nogmaals, zolang jouw kind niet openlijk met jou praat, kun je alleen maar toe kijken.
Mijn dochter en ik hebben het inmiddels bijgelegd, maar tot op de dag van vandaag heb ik er geen goed gevoel bij, juist omdat mijn dochter nog steeds niet open en eerlijk over komt.

Ik heb het nu maar los gelaten, ze weet dat ik er voor haar ben en dat de deur voor haar open staat, meer kan ik er niet aan doen.
Ik denk en blijf zeggen, dat loslaten, onze rode draad is?🙄
Ik hoop dat je hier iets mee kan aapje? Het blijft moeilijk hoe dan ook.

Sterkte

2010 gewoon ik - 04-02-2021 - 16:00

Het pijnlijkste aan een MLC is ( en blijft )dat ze moeiteloos een nieuw leven opstarten en dan alles uit het oude leven simpelweg vergeten, zelfs de kinderen.

Ondanks ik nu alles stilaan een plekje heb kunnen geven en totaal geen gevoelens meer voor mijn ex-man heb, blijft dat toch nog een pijnpuntje dat regelmatig door mijn gedachten gaat.

Hier is dan ook geen enkel contact meer met zijn eigen zoon en daar er eveneens geen sprake is van gezamenlijke vrienden of nog enig contact met de ex schoonfamilie kan hij dan ook niet via via informeren hoe het nu met zijn zoon gesteld is.

Vooral in deze nare tijd met het Corona virus vind ik dat bijzonder hard en heb ik het er extra moeilijk mee om dit te kunnen begrijpen.

Ik vraag me hierbij wel eens af of ze dan werkelijk echt helemaal hun gevoelens uitgeschakeld hebben.. de achtergelaten kinderen nooit meer eens door hun gedachten gaan en ze geen enkele vorm van schuldgevoelens t.o.v. ze kennen, ook niet heel diep vanbinnen.

De SM en het nieuwe leven is inderdaad een mooie afleiding.. of moet ik schrijven “vlucht” voor ze maar dat kan toch ook niet eeuwig blijven duren lijkt mij.

Als ik zo lees bij Kristel’s posting lukt het haar ex-man al 7 jaar lang om zich niet meer echt om de kinderen te bekommeren dus dat is best toch al een bijzondere lange tijd.

@ Kristel, hoe gaan jouw kinderen daar eigenlijk mee om?
Ik merk namelijk aan mijn zoon, ondanks hij geen enkel woord meer over zijn vader rept dat hij het er diep vanbinnen toch heel erg moeilijk mee heeft en heel depressief gedrag vertoont. Hij kan vaak zo’n diep kwetsende opmerkingen naar mijn hoofd slingeren dat ik soms weleens denk dat hij mij de scheiding uiteindelijk kwalijk neemt.

Is dit misschien ook herkenbaar bij anderen?

dec 2013 Aapje - 04-02-2021 - 06:57

Gaat jou ook lukken door het roer om te gooien, voor jezelf te kiezen en goed voor jezelf te gaan zorgen. Zolang hij die orkaan is, is hij een "lost case".
Of je nu in die relatie blijft ja of nee,
zorg goed voor jezelf. Jij ben belangrijk nu, niet hij. Voed hem niet meer met jou energie, gebruik je energie voor eigen zelfbehoud. Je zult deze energie zelf heel hard nodig hebben om, na het vallen steeds weer recht te gaan staan en te blijven staan.
Volg je eigen weg en hou in je achterhoofd; zelfs de sterkste bomen knakken en vallen om tijdens een orkaan.
Bij een mlc geldt de wet van de sterkste.
Probeer er voor te zorgen dat jij dat bent of wordt met de tijd. Think smarth and use your strenght smarth.

Eindelijk rust 2011 - 30-01-2021 - 10:30