Dank jullie wel voor de reactie's op mijn vraag ivm het contact tussen de kinderen en de SM.

@cherry.
Ik heb ook steeds geprobeerd, zeker de eerste 3 jaren na de bom, om het negatieve van de MC'er om te buigen of te vervangen door iets dat positief voor mezelf was. Maar deed dit meer om te kunnen overleven denk ik. Na een tijd had ik het gevoel dat ik op deze manier wegvluchtte van mijn eigen verdriet. Al die afleiding hielp wel maar wanneer ik dan daarna in een leeg huis kwam kwam het grote gemis en verdriet als een boemerang terug. Door dat verdriet moet je sowieso heen. Dat kan je niet vermijden. Zo is het toch meer in mijn geval.

Sinds de afgelopen weken geloof ik terug in de liefde...Wanneer ik m'n moeder zie omgaan met m'n zieke vader en dit na 61 jaar huwelijk....zo mooi!! Er hangt nog steeds zoveel liefde tussen die twee...Ik goede en kwade dagen, in ziekte en gezondheid. Het is zo schoon wanneer die beloften nagekomen worden. Spijtig is het dat mijn man een MC'er is geworden...dat hij al die beloften aan zijn laars heeft gelapt is pijnlijk. Hij is ze 25 jaar nagekomen...

2015 Innie - 19-10-2018 - 09:16

Cherry, afgelopen week was onze trouwdag en zo'n dag hakt er toch altijd wel in. Voel me verdrietiger. Ik heb om 17 uur een flesje bubbeltjes open getrokken, wat hapjes gemaakt, kaarsjes aan en maak er erg mijn momentje van en dat helpt mij dat trieste gevoel weer kwijt te raken. Ik kan daar steeds meer van genieten.

2014 Silvia - 19-10-2018 - 08:48

Jammer van aapje. Ik begrijp wat ze schrijft ook aaje moet haar gevoel weg kunnen schrijven. En ieder doet het op zijn eigen manier.

Ik heb ok 4 valse verzoeningen gehad. Dit was in het eerste jaar. Die zijn heel pijnlijk. Want ik heb er alles aan gedaan om het te laten werken en zag niet in dat hij gewoon doorging waar hij mee bezig was.

Nu zijn we bijna 3 jaar verder en is er al 2 jaar bijna tot geen contact omdat sm nummer 5 wel is blijven hangen. Die heeft een hoop verpest ook. En gezorgt dat zijn boosheid enorm groot isntegen over ons. Oke hij was al op de goede weg.

Heb er ook lang over gedaan hem los te laten. Dat lukt aardig goed maar toch niet altijd. En wat ik zou doen als hij aan de deur staat weet ik niet. Maar iedereen doet het op zijn eigen manier. Heb heel goed naar mijn zelf en hard gewerkt aan mijn zelf. Maar dan nog zijn alle herinneringen aan de bom en zijn onvoorstelbaare woede pijnlijk.

De woede is onvoorstelbaar dat stuk vind ik lastig los te laten niet omdat ik nog met hem bezig ben maar gewoon het feit hoe kan je boos zijn op iemand terwijl je zelf je leven kapot maakt. Dat vind ik vreemd.

Coni nov 2015 - 19-10-2018 - 07:46

Wat respectvol en duidelijk dat er ruimte is voor iedereen op deze site.

Moppie vertelde dat het net 3 jaar n a de bom is en dat dit toch weer een rot gevoel geeft. Mijn 1e jaar nadert.

Mijn familie heeft een mooie traditie. We vieren goed en slecht nieuws. Dit jaar vier ik het 1 jarig 'jubileum' door met mijn zus op vakantie te gaan. Ik vertrek op zijn verjaardag een paar dagen voor de bom.

Het is voor mijn familie altijd therapeutisch geweest om een vervelende ervaring met een positieve ervaring te 'vervangen.

Ik ben benieuwd of jullie dit ook gedaan hebben.

Cherry 2017 - 19-10-2018 - 05:31

Ook ik ben blij dat ik de goed bedoelde adviezen van vrienden om mijn man eruit te schoppen niet heb opgevolgd. Ik durfde op gegeven moment met hen niets meer te delen en voelde me super alleen. We zijn gelukkig nog altijd samen en het gaat steeds beter. Ik moet er niet aan denken als het toch fout was gegaan , wat ik dan te horen zou krijgen. We hebben het je toch voorspelt.....
Het een is ook echt niet makkelijker dan het andere. Ook is het niet zo dat ik issues uit het verleden nu niet verwerkt heb , zoals ook steeds wordt beweerd. Het is overal anders en iedereen moet naar zijn eigen gevoel luisteren. Ik zit iig weer goed in mijn vel, mijn kinderen ook en dat is uiteindelijk toch de bedoeling.

Twijfelaar 2014 - 18-10-2018 - 20:11