Dag Janelma

ik begrijp dat de echte echtscheiding nog moet komen bij jou. Vandaag mediator. Ik moest direct huilen (en nog) als ik de handtekeningen zie onder onze trouwakte. het trouwboekje heb ik bij zijn spullen gedaan. Ik heb geen foto's meer, behalve in de foto boeken die ik bijhield van vakanties en weekendjes weg - kerst en sint met zijn zoon. Die boeken staan hier bij mij. Verder is alles weg. De trouwfoto's waren in 2012 al gesneuveld...er is niets meer...

Hoe oud zijn de kinderen Janelma? Hoe gaan zij hier mee om? Soms zou ik willen dat ik toch een kind / kinderen met hem had. Dan had ik nog iets van hem. erg om te denken is dat. Tegenstrijdig ook met andere zaken die ik hier schrijf. Dit komt volgens mij omdat hij soort van twee persoonlijkheden is geweest naar mij toe. En welke was de echte man??? dat zal ik nooit te weten komen. Maar hierdoor ben ik ook een beetje schizo...lijkt het. Iemand zei me: "behoud de goede herinneringen". Ik denk dan steeds: "waren die er dan/" dit is vast ook herkenbaar. Ik ben aan alles wat ik heb meegemaakt in die jaren gaan twijfelen. Kan iemand zo veranderen? Zo harteloos worden? Is dat nodig? Hij lijkt er geen vat op te hebben. Geen keuze, maar dat kan ik toch slecht geloven...die haat naar mij...echt heel erg.

Ik vind deze kerst (tweede sinds BOM 2) lastiger. Het is nu allemaal definitief. We zijn gescheiden. Vorig jaar beleefde ik in een roes.

En hij maar zeggen tegen iedereen die het horen wil: "dat hij getraumatiseerd is geraakt in ons huwelijk". Zo erg...ik heb hem nog bedankt voor de mooie dingen. Mooie momenten die ik ECHT waar ook in 2017 nog met hem heb beleefd. Maar het was allemaal FAKE ...NEP hij speelde een rol...droeg en draagt een masker. Wie kent de echte man?

Zou ik met die ,man zijn gehuwd destijds? Ik denk het niet. Ik voel me toch wel een beetje belazerd. Mijn hond is ook bij hem. Alles lijkt hij me af te hebben willen nemen...

mijn zelfrespect en mijn eigenwaarde wil ik behouden. Vandaar NO CONTACT...want hij is wraaklustig...vraag me niet waarom.

ik heb hem al eens gezegd: "jij hebt nu toch alles wat je wil? eigen huis met tuin en weer ene houtkachel, je bezigheden, en je moeder en je sm en zelfs de hond en ik ben weg uit het dorp ... dorp waar ik ook mijn toekomst had gepland...

wat wil je nou nog van mij? Als het huis is verkocht in dat dorp dan kan ik alle banden breken. dan hoef ik niet meer op eieren lopen en hem paaien - de gek te vriend houden. Dan kan ik hem gaan vergeten...en pas dan zal ik echt vrij zijn...dan is het dus weer wel ok dat er geen kinderen zijn...gekmakend is het allemaal...wat het met je gevoelens doet zoiets...zou ik ooit nog een man kunnen vertrouwen in ene relatie na deze man? Ik denk het niet...voorlopig

allemaal verpest door zijn MLC, die hij zelf niet erkent door te maken..maar voor ieder gezond mens is het duidelijk...

Madelief 2012/2017

Madelief - 17-12-2018 - 18:34

Dag Allemaal,

zo verdrietig dit te lezen Janelma. En wederom herkenbaar. Bij mij was het net zo. Ik was zo verdrietig en ik dacht terug aan die dag toen. Toen ik dacht dat het de gelukkigste dag van mijn leven was. wat was hij verliefd op me en wat hielden wij van elkaar. Wat een mooi stel. afgelopen 5 maart was een verschrikkelijke dag. Eigenlijk zou er ook een soort ceremonie moeten zijn voor ene echtscheiding. Met alle mensen erbij die destijds in de kerk aanwezig waren....maar zo is het niet...
Hij was opgelucht die dag dat hij weer vrij was, maar toen ik hem vroeg de huissleutels in te leveren (dat was mij aangeraden te doen) toen trilde zijn handen toen hij de sleutel van de sleutelbos haalde. Van de sleutelhanger die ik hem ooit gegeven had. Daarna ging hij weg en dat was het! Nooit meer wil of mag ik hier met hem over praten werd mij door hem gezegd. Spraakverbod nadat ik eerst al was doodgezwegen. Door hem en door zijn rare familie.

Nee, ik geloof ook niet dat dit snel heelt...deze pijn. Waarom niet? Omdat hij voor mij mijn man was en blijft...ik had liever een exit gesprek gehad...maar mijn gevoelens doen er in zijn optiek niet toe. Ook de gevoelens van zijn zoon doen er niet toe. In 2012 niet en in 2017 weer niet. Toch vreemd dat hij tijdens die valse verzoening de indruk gaf dat we samen weer bovenop waren...wat ene klap in mijn vertrouwen is dit.

en weet je wat hij nog een keer tegen mij zei na de scheiding: " vertrouw me nou toch gewoon eens...". HALLO! Hij had al een ander en ik moet vertrouwen ...waarop??? Gek is hij-helemaal van het padje.

Ik voel en rouw met je mee Janelma...hier bij mij is de glans ook weg...ik doe alles wel, maar mijn ziel is gekneusd.

Trouwens fijne tijd voor echtscheiding zo net een weekje voor de kerst? Doet hen ook helemaal niks. Niets is heilig voor deze mlc mannen. Zij willen van alles en jij mag er niets van zegen, want dan stel je je aan of je krijgt meteen deze: "het is voor mij ook heel moeilijk hoor! De advocaat was meelevend met mij toen ik moest huilen bij het tekenen - HIJ? ijskoud zat hij daar - nul komma nul gevoel...Nada niets...super traumatisch allemaal mensen!

Ik vervloek de dag dat ik hem ben tegengekomen...

Madelief
Het gaat allemaal om hem.

Madelief - 17-12-2018 - 18:11

Vandaag bij de mediator geweest en het convenant en ouderschapsplan besproken en getekend. Dus over een poosje ben ik een gescheiden vrouw. Wat een rotgevoel geeft dat. Zo verdrietig, kan alleen maar huilen.
En hij zit er maar, zegt bijna niets, laat mij alles regelen.
Moest ik een kopie van onze trouwakte opvragen en geboorte aktes van onze kinderen. Dan zie je daar de handtekeningen op staan van onszelf en de getuigen. En denk ik weer terug aan die dag dat we elkaar trouw beloofden, in goede en kwade dagen, tot de dood ons scheidt... Nee, dus niet tot de dood ons scheidt, maar tot de MLC ons scheidt.
Zo pijnlijk, het besef dat je het niet waard gevonden wordt om voor te vechten.
Hopelijk is het huis straks ook snel verkocht en kan ik proberen weer een leven op te bouwen met m'n meiden.
Ik vind het zo'n dooddoener, mensen (ook de mediator) die zeggen dat over een tijdje dat je misschien gaat denken dat het zo beter is... Wat nou beter, voor mijn gevoel is alles kapot. Zal heel lang duren voordat ik zo ga denken. Voor mij was het goed,hadden we het goed samen en zag ik ons samen oud worden. Ik zie op dit moment nog geen licht aan het eind van de tunnel...
Vandaag hoorde ik een liedje op de radio: you stole the sun from my heart. Zo voelt het ook echt. Alle glans is weg, ik doe leuke dingen, maar kruip 's avonds weer in een leeg bed.
Deze zo "feestelijke" maand werkt ook echt niet mee. De donkere dagen voor kerst...
Sorry, ben erg down vandaag.

Juni2018 Janelma - 17-12-2018 - 17:49

Voor de moelijke momenten in december .
Allemaal; kop op!

Maart 2016 nance - 17-12-2018 - 16:50

Ik heb nog samen met hem een adoptietraject doorlopen begon jaten 2000. Zeer emotioneel waren die groepsgesprekken. Hij wilde dit ook? Nu denk ik dat hij meeging met alles wat ik voorstelde...hij liet alles op zijn beloop en toen.

BOEM kreeg ik de schuld van hem domineren..
totaal onverwacht. Had hij wel eerder zijn grenzen kunnen aangeven toch? Maar dat kan hij niet...feit dat hij dat niet kan is niet mijn schuld. Hij heeft al die jaren de indruk gegeven ook dat te willen wat ik wilde...

Dus dat is niet eerlijk naar mij. Ik twijfelde en voelde me schuldig...heb ik hem iets opgedrongen? Welnee...il ben gewoon assertief...

Hij zegt:" daar heb ik de tools niet voor in huis".

Nou assertiviteit is geen karakteteigenschap hoor! Dat kan iedereen leren

Punt is hij wil het niet leten, want bij hem moet alles vanzelf gaan en he! Hij is toch perfect?

Wij zijn elkaar ontgroeid is zijn verhaal...klopt! Ik ben gegroeid en hij heeft niet aan zichzelf gewerkt.

Ik zit nu op een ander level en de klik? De klik was gewoon met mij meelullen...meer niet...echtveen koude douche voor mij na 16 jaar waarvan 14 jaar getrouwd. Sub-assertieve menzen zijn naar! Ze maken jou verantwoordelijk voor hun eigen nalatigheid. Hij neemt nergens verantwoording voor...emotioneel een kleuter ...echt zo weird om mee te maken R.

Madelief 2012/2017

Madelief - 17-12-2018 - 16:44