@IEDEREEN

Ik lees hier nog vaak.

En ik zie toch veel hetzelfde patroon.

Hier nu 7 jaar verder.

Nu er al jaren geen contact meer is omdat hij ergens buiten Europa is gaan wonen blojft de zorg voor de kinderen steeds helemaal voor mij.

Heel af en toe duikt hij uit het niks op in het land....zo 1 keer per jaar onaangekondigd.

Mijn kinderen zijn dan blij hij er is...Ook al hadden ze andere plannen die wijken dan voor hem om die dag dan samen met hem door te brengen...Blijf het zo raar vinden...ik hoop nog steeds hij op een dag wakker zal worden....ik kan het soms nog steeds niet geloven wat mijn ex allemaal gedaan heeft.

Gelukkig zijn de kinderen en ikzelf stabiel en leven wij nu met ons 3 ons gezinnetje verder.


Ja...ik blijf het moeilijk vinden om het te aanvaarden wat een mc is

2013 kristel - 03-08-2020 - 15:33

@Sylvia

Het is een kwestie van meebuigen en grenzen aangeven.
Vandaag heb ik haar gebeld en het gaat niet zo goed met haar.
Daarna heb ik haar gebeld om samen een ijsje te gaan eten. Dat hebben we gedaan en we hebben samen gepraat en eerst doet ze alsof het goed met haar gaat en daarna komt langzaam maar zeker de toenadering en komt de aap uit de mouw. Ze heeft niet door dat haar vader haar het ongelofelijk moeilijk maakt. Ik heb het daar ook niet over met haar, als ik dat wel doe dan krijg ik de schuld.
Wat mooi was dat ze zich openstelde naar mij en haar problemen op tafel legde.
Ik ga haar niet laten vallen en ik ga zeker mijn best voor haar doen. Ze is mijn kind en ik vind dat het mijn verplichting is om te zorgen dat het goed komt tussen ons :-)

Nieuwleven 2019 - 02-08-2020 - 22:27

Nieuwleven, het is een pittig traject waar je door heen gaat. Het is rouw om wat was en rauw omdat er nog zoveel meer mee speelt. Vooral voor je kinderen moet je het nu erg goed gaan doen. Ik zelf heb in het begin de fout gemaakt mijn oudste dochter teveel deelgenoot te maken omdat ze ook zo boos was. Gelukkig kwamen we er samen uit dat dit voor haar niet goed was. Wij bleven goed in contact maar op een totaal andere manier en dat was niet makkelijk want heel vaak heb ik mijn tong er af moeten bijten als hun vader weer super stom deed.ik heb ze altijd laten praten hoeveel pijn dit mij dan soms weer deed.
Ik ken eenzelfde situatie als de jouwe. De dochter daar was, leek het altijd, één met haar moeder en uiteindelijk brak ze met haar moeder waarop haar moeder zei:nu ga ik ook mijn eigen weg. Maar de dochter zei mij toch eens:ik zou toch willen dat ze meer moeite voor me gedaan had. Ik wil hiermee maar zeggen:blijf toch altijd in een positief contact met haar. Op de lange termijn komt het goed al is het nu niet makkelijk. Zorg goed voor jezelf. Veel sterkte!!

2014 silvia - 02-08-2020 - 16:00