Lieve allemaal,
Uiteraard lees ik dagelijks nog mee en ik ben de site en jullie zeer zeker niet vergeten.
Ik zal via mijn door get real aangemaakte blog nog gaan schrijven maar heb even tijd nodig.
Tot snel en veel liefs

dec 2013 Aapje - 22-10-2018 - 20:50

op lees &reageer :

"als jij het leven van een ander leidt...wie leidt er dan jouw leven?"

ik heb zojuist in tranen een anonieme hulplijn gebeld.
ik wil niet mijn netwerk overbelasten en dus doe ik dit wel vaker.

ik heb mij voorgenomen nooit meer eenzaam huilen...dat heb ik daar in die relatie al te vaak gedaan...

afgelopen weekend was mijn verjaardag -
precies een jaar na DE BOM nummer 2
ik met vriendin naar musical en bij haar gelogeerd VEILIG

zag gisteren dat hij een sms had gestuurd...
dat doet hij voor zichzelf meer dan voor mij
alles is vorm bij hem en vooral leegte...

een broer van hem had het gore lef mij een email te sturen...
na een jaar lang helemaal niets van die familie...
in die e-mail dit: "je zult het vast wel heeel zwaar hebben met alles"...

Nee dus!
ik ga niet liegen en zeggen dat het niet zwaar is, MAAR
met zijn broer samen zijn was ongezond en vele malen zwaarder...
hier ben ik van herstellende...van deze ongezonde verbintenis.

op die e-mail en op die sms reageer ik niet...
ik huilde omdat ik mijn hondje mis...niet HEM
dat hondje was en is mijn zwakke punt...
ik hing ongezond veel aan dat hondje...
ik leefde met dat hondje...
ik kreeg van dat hondje de liefde die ik van hem niet kreeg.
WHAM!
dat is wel even wakker worden hoor!
zooo ongezond was dus die relatie...
sorry @get real@ ik ben vandaag heel veel podium aan het innemen met mijn geschrijf...ik heb het even nodig.
ik ga nu naar buiten!
en
Aapje als je nog mee leest...;-)
dank voor alles wat je hier deelde...
ik zie nu pas dat je dus een blog bent geworden...
veel liefs ook speciaal aan jou

liefs aan allen van Madelief

Madelief - 22-10-2018 - 15:15

Dag Innie,

ja dat is ook raar. ik ervaar dat ook zo Innie.
ik heb zelfs soms het gevoel en ook wel gedachten dat het aan mij ligt allemaal ... ja, echt!
dat ik dan dus 'dader' word in het hele nare verhaal.

dat is dan weer een moment waarop ik naar DE FEITEN ga kijken.
ik heb lijsten en lijsten van 'de feitelijke gebeurtenissen gemaakt' en die lees ik dan door.

het is een soort van gehersenspoeld zijn ... co-dependend ben ik geworden in deze relatie. ik spreek voor mezelf hier als ik zeg:"wat heb ik er veel energie in gestoken". En het is ook zo dat iets waar je veel energie, tijd en aandacht in hebt gestoken JUIST ook DAAROM heel moeilijk kan loslaten...

wat ik wel weet is dat in mijn geval HIJ daar niet zo zijn best voor heeft gedaan. Ook al zal hij dat meteen ontkennen en zeggen dat hij wel "er echt alles voor gedaan heeft".

hij liegt dan niet.
dit is gewoon wat HET IS.
hij kon en kan niet meer geven dan hij heeft gegeven.
en vanuit zijn beleving is het enorm veel.

vanuit mijn positie beleef ik dat heel anders.
ik zag en beleefde een man die 'vluchtte' en mij en ons huwelijk in de steek liet en laat...
hij wilde VRIJ
ik ben er niet zo van overtuigd dat hij deze VRIJHEID nu ook werkelijk beleefd...maar zoals ik vanochtend al schreef: met hem bezig zijn en wat er in hem omgaat ... Tja, ...

wat gaat het mij nu nog verder helpen?
hij is ziek ...en helpen mocht ik al niet, want ik ben (in zijn beleving)immers de oorzaak van al zijn leed en lijden ...

hij gaat niet en waarschijnlijk nooit zijn aandeel in de relatie zien en onder de loep leggen:

wat jij al zelf ook ziet met de sm is er weer de man die zich verschuilt achter ... de man die de ander de beslissingen laat nemen...

de dans gaat weer verder - zelfde danspasjes met de sm.

ik heb een groot gat in mijn hart
het doet zoooo zeer

ik heb zenuwen in mijn buik
(nog steeds elke dag)

dit is waar ik HEM teveel heb binnengelaten
waar ik de ander teveel macht heb gegeven over mijn emoties.

al sinds de valse verzoening voorjaar 2013 loop ik op eieren...
ik ben gegroomed in het bezig zijn met zijn emoties en zijn welzijn...
ben mezelf daarin vergeten ... geen goede zelfzorg en daarbij geen zorg van HEM voor mij...
emotioneel ben ik leeggezogen en DAT HEB IK LATEN gebeuren...

in 2017 was er elke dag 'gedoe' - op en neer en op en neer
dat is waar mijn hele lijf nu aan 'gewend' is geraakt...dat zijn de nog na-ebbende zenuwen in mijn lieve buik en de pijn van steeds in de steek te worden gelaten en dood te worden gezwegen en beschuldigd worden van ...

laten we zeggen: "ik was met een heel zieke man"
zo ziek dat hij de huisarts en onze therapeut ervan trachtte te overtuigen dat het aan mij lag...zo overtuigend dat ik het zelf ging geloven!!!

ik ben aan het afkicken van een hele slechte verslavende relatie...
en of hij nou MLC heeft of narcisme of toch een beetje autisme...
het is niet normaal hoe hij mij heeft behandeld
hoe hij zijn zoon behandeld.
hoe hij de relatie heeft beëindigd
en hoe hij mij nu (als hij de kans krijgt) nog steeds wil pijn doen.
dat heeft niets te maken met liefde.
het is niet lief.
het is gemeen.
het is laf.
het maakt mij ziek.
en ik moet mijzelf afschermen en beschermen.

en Innie het is gekmakend, want dat zijn de termen die hij TEGEN mij gebruikt. Dan zegt hij: "ik moet wel wegkijken, ik moet wel je negeren, want ik word ziek van je".

dat is spiegelen...en gekmakend.
we worden niet ziek van die ander Innie...maar van de gedachten die we toestaan in ons hoofd te komen en die we zelf denken...
Hij de MLC man
en ik de verlaten vrouw...
sterkte lieverd...en ik meen het uit mijn hart naar jou toe...
laat je niet gek maken
niet door hem - niet door mij:-)
niet door je eigen gedachten.
en weet - je bent niet alleen en de enige die zich probeert los te rukken van deze duivelse dans...

think happy thoughts
Madelief

Madelief - 22-10-2018 - 14:05

Weet je wat ook iets raars is? Omdat het feit dat de persoon die in een MLC-monster verandert zo moeilijk te begrijpen, te verklaren is zoek ik dan antwoorden in de invloed die de SM heeft op m'n MC'er. Dat dat een zeer belangrijke factor is. In ieder geval bij mijn MC'er. Dat zij hem dirigeert ivm beslissingen die hij neemt tov mij. Geen contact nemen met me, niks medeleven tonen, koel en zakelijk blijven. Dus eigenlijk al de tips die je als achtergeblevene best kan doen. Raar, he?

Hij behandelt mij alsof ik diegene ben die iets heeft aangevangen, die het huwelijk heeft opgeblazen. Dat ik "de dader" ben.

Ooooh, wat zou ik er graag vanaf komen. Wat zou ik graag m'n gedachten over heel de zaak kunnen stil leggen. Maar ja, ik ben altijd een "maler" geweest, altijd voor alles verklaringen gezocht, alles analseren. Dat zit nu eenmaal in m'n karakter...
Bij een MC'er kan je dat gewoon niet doen omdat ze zo ver van 't pad zijn afgedwaald.

2015 Innie - 22-10-2018 - 13:31

@ Sint...ik ben erg geraakt door door hoe jij het boek hebt gelezen. Wat mij betreft had je er geen mooiere boodschap uit kunnen halen dan jij deed.

Veel vrouwen zijn zo intens verdrietig (al dan niet verpakt in woede jegens hun man )dat ze niet anders naar hem kunnen kijken dan als degene die hun dit aangedaan heeft. Terwijl juist het begrip dat de man uit een grote persoonlijke onmacht handelt het voor mij - en voor jou dus ook - zoveel dragelijker maakt.

Het verdriet, de pijn wordt er niet direct minder door, maar er komt veel meer ruimte om de man dit proces zelf uit te laten zoeken zonder hem steeds te blijven veroordelen of te proberen hem te beinvloeden.

En, zoals je zelf ook al ervaren hebt, er komt veel meer ruimte om uit de slachtofferrol te stappen.

Ik ben blij dat je weer naar je trouwfoto's kan kijken. Dat je beseft dat de midlifecrisiskeuzes van je man niet in negatieve zin op jou of jullie relatie terugslaan.

Ik heb bewondering voor de keuzes die je nu maakt. En zo snel. Ik hoop dat de anderen hier net zo geinspireerd zijn door jouw verhaal als ik en ik hoop ook dat je hier af en toe blijft berichten hoe het je verder vergaat.

2012 get-real - 22-10-2018 - 13:21