Vrouw van een man in midlifecrisis
1. Wisselende emoties : Zie hieronder
Verbijstering
Het lijkt als een donderslag bij heldere hemel te komen. Je man vertelt je dat hij niet meer weet of hij nog verder met je wil.
En tot je verbijstering blijkt hij al een nieuwe geliefde achter de hand te hebben. Je kan gewoon niet geloven dat hij dit allemaal echt meent. Hij gedroeg zich wel vreemd de laatste tijd. Hij leek niet helemaal zichzelf, was snel geirriteerd.
Hij had vaak commentaar op dingen die je deed of juist niet deed. Nu zegt hij dat hij al een tijd niet gelukkig meer is.
Hij zegt nog veel meer dingen die je niet begrijpt. Maar het komt er allemaal op neer dat hij denkt dat jij zijn toekomstige geluk in de weg staat. Hij voelt zich niet geliefd, niet gehoord en niet thuis. En dat ligt aan jou.
Ongeloof
|
Je hebt de grootste moeite om te geloven dat dit echt gebeurt. Vrijwel van de ene dag op de andere is je beste vriend, je steun en toeverlaat verdwenen. Hij is veranderd in een boze man die jou van alles verwijt. Je kan in zijn ogen bijna niets meer goed doen. In het begin ga je er nog tegenin. Maar of je nu rustig bent of juist heel emotioneel, je dringt niet meer tot hem door. Uiterlijk lijkt hij nog dezelfde man als daarvoor. Maar het is alsof een totaal ander iemand in zijn huid is gekropen.
In de Amerikaanse bronnen wordt de man in midlifecrisis daarom ook wel 'zombie' of 'alien' genoemd Je hebt geen idee wat er opeens in hem gevaren is. Het huwelijk was goed. Niet perfect. |
|
Je hebt geen idee wat er opeens in hem gevaren is. Het huwelijk was goed. Niet perfect. Maar wie heeft er wel een perfect huwelijk? Natuurlijk waren er betere en mindere tijden. Maar nu blijkt er opeens iets heel ernstigs aan de hand te zijn.
Hij vertelt dat er een andere vrouw is. Hij blijkt al een tijd een verhouding met haar te hebben.
Hij zegt dat hij tijd en ruimte nodig heeft om te bedenken hoe hij verder wil.
Jouw verdriet en ontzetting lijken hem niet te raken.
Onzekerheid
Wat je waarschijnlijk niet meteen beseft, is dat hij een midlifecrisis heeft. Je staart je blind op die andere vrouw. Pas veel later realiseer je je dat zij niet de oorzaak, maar een symptoom van de problemen is.
Er breekt er een fase van grote onzekerheid aan. Jij kan niet geloven dat hij alles wil opgeven waar jullie samen zo lang in geloofd hebben. Maar hij zegt steeds weer dat hij geen vertrouwen meer heeft in een toekomst met jou. Hij zegt dat hij een muur heeft opgetrokken waar jij niet achter mag.
Je praat met al je vrienden en je familie. Niemand heeft dit zien aankomen. Je kan niet meer eten. Je slaapt ook slecht.
Je houdt steeds het beklemmende gevoel dat er iets helemaal niet klopt. Wanneer is hij zich dan zo ongelukkig gaan voelen? Wat is er dan nu zo anders dan in de tijd daarvoor toen hij nog lieve briefjes voor je op tafel legde? Je vindt geen antwoorden op je vragen. De situatie gaat iedere dag onwerkelijker aanvoelen. Steeds als je hem ziet, wil je hem bij zijn arm pakken en zeggen: 'Laten we nu alsjeblieft uit deze nachtmerrie stappen en weer worden wie we waren'. Maar dat zeg je niet. Want één ding snap je inmiddels wel. Hij is niet meer de man die hij daarvoor was.
Opluchting
Uiteindelijk valt alles op zijn plek als je in je zoektocht op het internet of op een andere manier op informatie over een midlifecrisis stuit. Je herkent de kenmerken in het gedrag van je man. Je herkent alles. In eerste instantie ben je opgelucht. Een midlifecrisis is een identiteitscrisis. Jij had dit niet kunnen voorkomen. Híj is degene die vastgelopen is.
Hij voelt zich mislukt. Daarom wil hij bij jou weg. Want jij bent een belangrijk onderdeel van het verleden waarin hij niet de man is geworden die hij wil zijn. Kon je hem maar duidelijk maken dat hij jouw held is. Ook al wordt hij ouder en trekt hij niet meer iedere dag zijn cape aan om de wereld te redden.
Machteloosheid
Maar als er iets is dat je inmiddels echt heel goed beseft, dan is het dat je een man in midlifecrisis helemaal niets duidelijk kan maken. Hij leeft in zijn eigen wereld. Op zijn eigen eiland. En hij laat zich door niemand iets vertellen. Ook niet door jou. Vooral niet door jou. De aanvankelijke euforie dat je eindelijk begrijpt wat er aan de hand is, verdwijnt.
Want je realiseert je dat je volledig buiten spel staat. Je hebt nauwelijks invloed op het proces wat hij nu doormaakt.
