BLOG

Goedemorgen. Ik heb net een link geplaatst in het gastenboek, die ik vanochtend doorkreeg. De moeite waard om te lezen. Het doet je beseffen dat 'wij' normaal zijn en 'zij' ziek. Want ook al heeft zijn 'ziekte' mij doen inzien dat ik zelf ook wel issues heb uit mijn jeugd, het is toch vooral zijn keuze (en echt het is een keuze!) om op een deze onvolwassen en destructieve manier de relatie te beëindigen. Nog maar eens: ik neem en nam altijd mijn verantwoordelijkheid en hij niet!!! En dat is het grote verschil. Ik lieg niet en hij wel!!! Met leugenaars is er geen zaken doen. En je kunt tot Sint Juttemis wachten en blijven bidden en geloven op ... 'het gaat niet gebeuren'. hij gaat niet toegeven dat hij een lul en een klootzak is , een verrader en een hypocriet. En dat is hij. Nee, dat gaat hij echt nooit doen! Want hij is perfect. Laat mij maar lekker imperfect zijn. Ik ben mens! Liever gaat hij door met het verhaal spinnen dat het allemaal komt door die 'rare vrouw'. En ja, sommigen mensen geloven hem. Anderen zijn niet eens geïnteresseerd. Hij heeft dit verhaal langzaam over de jaren (achter mijn rug om) steeds een beetje gedaan. Dus ... Dit nog een keer! Mensen die de rouw en het verdriet van een moeder over de dood van haar kind bagatelliseren en eigenlijk vinden dat die moeder het maar helemaal ok moet vinden dat het graf van haar zoon een soort van trekpleister wordt voor ramptoerisme; dat ongevoelige lijkenpikkers. Mensen zonder empathie. Ga deze mensen uit de weg! Deze mensen hebben hun keus ooit gemaakt. Want het is wel degelijk een keus. Goed of kwaad. Laat je niets wijsmaken door verwarde psychologen of andere rare mensen. De keuze om een ander mens kwaad te doen is een bewuste keuze. Niets 'onbewust'. Onbewust? Wat is dat dan onbewust? Vraag maar eens door, daar krijg je dan geen antwoord op. Nee, dit zijn wel degelijk bewuste keuzes. MLC of niet. Mijn ex koos ervoor om slecht over mij te spreken. Express en opzettelijk. Want zoals je ervoor kiest om het goede te doen, kies je ervoor om dat juist niet te doen. Mensen die liegen WETEN dat ze liegen. Onze cultuur is m.i. teveel onder de invloed geraakt van mensen die beweren dat wij geen vrije wil hebben. dat wij een soort machines zijn gedreven door ons brein. Ik heb 1 vraag aan deze mensen: 'als dit zo is, wie is het dan dit schrijft? Ouderwets gezegd dit: ik heb een geweten en ik heb een ziel. Door steeds weer de verkeerde keuzes te maken en tegen je geweten in te handelen verliest je ziel aan kracht. Mijn ex is al jaren aan het liegen tegen zichzelf. En het komt voort uit 1 ding: hij kan niet houden van zichzelf. Hij heeft in zijn jeugd gehoord dat hij niet voldoet en niet goed genoeg is. Hij streeft sinds zijn kindertijd naar perfectie. Hij 'mag' geen fouten maken, want dan moet hij 'sorry' zeggen en toegeven dat hij iets niet kan. daar is hij bang voor. Angst is wat hem drijft. Angst is ook de enige uitweg ... bekennen dat je verkeerd bezig bent. Dezelfde angst die hem mogelijk tot zelfmoord drijft straks, omdat hij zulke hoge standaards voor zichzelf zet. Hij kan gene liefde aanvaarden - hoe erg is dat? Heel erg...ja ik heb dit allemaal met hem besproken, maar het raakt hem niet en het komt niet binnen. Hij kan niet eens huilen. Depressie ... verborgen voor hem en zijn 'ook zieke' familie. Want psychische problemen daar schamen ze zich voor. God wat ene ellende. Ik laat het los... Perfectie die namelijk niet haalbaar bestaat niet. Perfectie die ik overigens nooit van heem heb geëist, maar die hij zichzelf oplegt. EN hij ging het mij opleggen en zijn zoon en iedere vrouw voor mij ook. Dus niemand voldoet. Dit is liefdeloze en zwartgallige wereld. Zijn lachen is sardonisch en nep. Ik kan het zien. . Hij heeft geen liefde gekregen thuis. Hij is groot en volwassen genoeg om dit zelf in en te zien dat dit geen leven is. Hij heeft er zelf voor gekozen om mij valselijk te beschuldigen. En ik weet 100% zeker dat hij weet wat hij doet. Ik noem het inmiddels sadisme. Ik ben hier niet van gediend en daarom wil hem nooit meer zien. Hem niet en zijn familie niet. Waarom niet? Hij verziekt mijn leven. Hij neemt het mooie weg uit het leven. Deze mensen zijn ziek en isolatie is het beste wat je kunt doen. Voor hen en voor jezelf. Het is besmettelijk! Gelukkig ben ik heel erg sterk. Omdat ik geloof in het goede en omdat ik wel kan huilen en wel oprecht kan lachen. Omdat ik wel kan toegeven dat ik niet perfect ben. Mijn ex zelfs jaloers en afgunstig op mijn geloof in het Goede? Mijn geloof in God. Of hoe je het wilt noemen, want daarin leg ik niemand iets op (ook mezelf niet trouwens) Jaloers op de vrolijkheid en het gelukkig kunnen zijn van je vrouw; hoe ziek ben je dan? Heel, heel erg ziek ... maar zich keren tot het goede ...? Nee dat doet hij niet. Zo veroordeelt hij zichzelf. Niemand anders doet dit. Geen God en geen ander mens ... hij doet het zelf. Harteloos, kil en koud is zijn bestaan. Meelij heb ik niet. Het is namelijk zijn keuze en hij haat mij, omdat ik hem herinner aan de harteloze keuzes en zijn leugens waarvoor hij nooit verantwoording heeft genomen. Ik blijf liever uit de buurt. Ik zou hem dit zeggen: ik weet nu wat jij bent en jij kunt mij niet meer raken. Mooi dat hij daar van zal balen. En fijn dat ik dit nu kan zeggen. Ja, er is nog af en toe een flits van de man die hij 'had kunnen zijn'. De man die ik dacht dat mijn echtgenoot was en waar ik trots op was. De zielsverzwakking is echter zijn zaak en niet de mijne. Madelief 2012/2017

@Daphne, dankjewel voor je reactie, en ook @Madelief. Ik ben het ermee eens, het gevaar van narcisten en hoe hemeltergend het is als iemand me “adviseert” niet vast te klampen aan het verleden, in de context van mijn bezoek aan het graf van mijn zoon. Ik heb lang nagedacht wat me zo overstuur maakte. Maar uiteindelijk kwam ik er vandaag uit. Ik sloeg vooral aan op de melding van mijn ex-schoonmoeder dat de ouders van de SM in mij geïnteresseerd waren. Ze wilden mee naar het graf van onze zoon (de zoon van hun “nieuwe schoonzoon”). En de meeste mensen om me heen hebben zoiets van “moet kunnen, hoort bij een scheiding dat dat pijnlijk is”. Maar waar ik me tegen verzet is dat een scheiding met een MLC geen gewone scheiding is. Het gaat vaak om iets wat verborgen zat in de MLC en waarbij hij ten onrechte het ongenoegen bij de vrouw legt. En om het “kracht” bij te zetten dit met weinig empathie doet. Het is vaak geen scheiding met “sorry, maar het lukt me niet, ik wil stoppen, en ik zal alles doen om je te ontzien, zeker omdat ik koos voor mijn geluk, ten koste van, en wil dit netjes wil afhandelen”. Dat zijn de eervolle scheidingen. Maar bij een MLC is het dubbel slikken, de scheiding, en de trap na. Ik snap het. Daar helpt het boek van @get_real me in. Het gaat over een verborgen depressie, ook verborgen voor de MLC. Hij weet niet wat hij doet. Maar ik verwachtte na deze 2 jaar toch wat reflectie, een “ik heb het jullie wel moeilijk gemaakt, he?”. Maar dat komt niet. En het blijft maar een “kan gebeuren, moet kunnen, we moeten verder, etc”. De interesse van de ouders van de SM in mij was de druppel. Zij weten niet hoe raar het allemaal gegaan is, dus ik verwijt hen niets, maar de hele setting was zo’n terugkeer naar alle gekte. “Dit kan niet waar zijn” waar ik sinds de bom, Sint 2016, zo vaak was geweest. Dus ik ben tevreden dat ik voor een jaar geen contact heb met MLC en – ondanks warme band – zijn familie. Ik kan zo niet meer teleurgesteld raken, en alles liep ook wel erg door elkaar. En wat betreft narcisme: ik voel dat ik het relatief makkelijk heb met een evident minderwaardige SM. Als het een lieve, sterke, empathieve vrouw was, had ik het vele malen moeilijker gevonden. Zij is gek en hij ook door zo iemand te kiezen. Ik sta er een jaar even buiten en heb tegelijk ook laten weten dat we ooit ook tezamen om dochter kunnen staan. Voor mij is dit de vertaling van de AGS. Door geen deuren dicht te slaan en redelijk te blijven. Voorkomen dat de focus ligt op “mijn fouten”. Ik vind dat iemand die ooit een huwelijk startte, een gezin stichtte, de boel netjes moet afhandelen. Met reflectie op zijn aandeel. En ik denk dat die ooit komt.

@ Aapje....dank je wel. Ik heb het heel moeilijk momenteel. Hij zegt dat hij er nog steeds alles aan wil doen maar heeft de sm ook nog. Heeft afspraak bij een psychiater en klinkt natuurlijk weer oprecht. We hebben sinds woensdag geen kontakt meer en ik merk dat ik dat heel moeilijk vind. Ik merk dus nu mijn verslaving aan hem....heb hem eigenlijk al die tijd onder controle willen houden en dat gaat natuurlijk niet! Dus nu laat ik lis, alle lijntjes verbroken...geen spelletje via de tel. niet meer in de familie app en ook de hond niet meer uitlaten. We gaan het zien, maar ik begrijp nu eindelijk dat het voor mezelf heel belangrijk is dit vol te houden! Gelukkig heb ik goede mensen om me heen dus ik ga mijn best doen! En het gaat mij lukken! Ik ben het waard! Maar wat is het zwaar zo'n mlc!!!!!

Ha Madelief, ik ben ervan overtuigd dat wij allemaal stuk voor stuk eigenlijk hele leuke mensen zijn maar dat dit door personen met oogkleppen op voor hun eigen tekortkomingen helaas niet wordt gezien. Dat is hun verlies en niet het onze en dat tracht ik nu iedere dag voor ogen te zien. @Wil, ik vond het echt heel sneu te lezen dat ook jij uiteindelijk in een valse verzoening zat. Heb me zo vaak aan jouw verhalen opgetrokken, putte er hoop en moed uit. De strijd met een onvolwassen emotionele man is zwaar en eenzaam en helaas niet te winnen. Ik wens je veel sterkte en hoop dat het goed met je gaat. Dikke knuffel. x

Fijn dat je 'er weer bent Aapje'. Ik heb steeds aan je gedacht. Ik vind je een leuk mens. Get real mogen we een nieuw 'begin' ... dan hoeven we niet steeds naar beneden scrollen op telefoon ... Madelief 2012/2017

En Daphne, wat je op deze site eigenlijk zoekt? Ik denk net hetzelfde als iedereen hier..dat beetje empathie, begrip en medeleven van lotgenoten die allemaal weten hoe het voelt..

Lieve Zee, lief van je dat je aan me denkt.. ik lees nog steeds mee omdat ik ondanks alles wat er gebeurt is me toch nog steeds betrokken voel. Ik voelde me alleen niet meer welkom hier en kreeg het gevoel dat ik na al mijn misschien te open en eerlijke verhalen door sommigeb letterlijk werd uitgekotst. Mijn verhaal over narcisme bleek hier meer niet te passen en dat vond ik jammer. Uiteindelijk MLC of narcisme, het gedrag van de mannen is toch herkenbaar en de verhalen lopen parallel met elkaar. Ik heb nu sinds twee maanden geen contact meer met mijn ex. Tijdens het laatste gesprek..nou ja, gesprek..liet hij mij de meest duisterste kant zien die iemand maar in zich kan hebben. Op een uiterst sarcastische wijze werd me even meegedeeld dat hij niet wist wat houden van was omdat hij dat nooit had geleerd. Hij leefde zijn hele leven van dag tot dag en heeft nooit van me gehouden, ook niet van zijn eigen zoon. De geweldige relatie die we ooit hadden werd daardoor een grote luchtbel die plots is geklapt. Het is hard en de pijn waar ik nu doorheen ga is onbeschrijfelijk maar ik ben er wel weer door met mijn voeten op de aarde beland. Ik leef niet meer langer in dat sprookje vol met leugens en valse beloftes maar weer in de realiteit. Terwijl ik zoveel van hem gehouden heb staan mijn gevoelens voor hem nu onder nul. Het gaat ook niet meer langer om hem maar om al hetgeen wat mijn zoon en ik door hem zijn kwijt geraakt. Mijn zoons studie ging eraan kapot en daarmee zijn toekomst, ik geraakte na éénentwintig jaar mijn baan hierdoor kwijt en daarmee mijn inkomsten. Ik denk dat dat nog het meeste bij ieder van ons speelt, je verliest niet alleen je partner en relatie maar ook zoveel andere kostbare dingen daar omheen. Ik vind het fijn te lezen dat velen ondanks alles goed op weg zijn maar ben er toch van overtuigd dat het voor ieder een zware inhoud van een rugzak is die je voor de rest van je leven mee zal dragen. Het zwaar beschadigde vertrouwen is bij mij dan ook net als bij sommigen onder jullie dat ik een relatie niet meer aandurf. @ Daphne, jouw geschreven woorden, je ontheemd en eenzaam voelen..die begrijp ik echt goed.. Ik ben helemaal niet godsdienstig aangelegd maar denk vaak aan de woorden van Christus aan het kruis.. God, vergeef hen.. ze weten niet wat ze doen..

En even voor Nance, alle pijn die je normaal gesproken voelt heeft te maken met kindpijn, relatieverslaving etc. Claudia Krumme zou je daar goed mee kunnen helpen, google haar maar eens. Ik voel me tegenwoordig heel vaak lekker (beter dan ooit eerder in mijn leven, ik heb dan ook al heel wat therapie gehad)totdat iemand weer mijn pijnpunten weet te raken en dan ben ik weer een aantal dagen van slag. Ik zit nu zelf te overwegen om toch ook nog met haar te gaan werken. Groei houdt nooit op!

Dankjewel Elisabeth! Heel fijn! Dat ik redelijk bewust en snel beslissingen heb genomen, kwam door mijn intuïtie en een bepaald gevoel van eigenwaarde, maar ook mede door deze site. En specifiek door reacties van vrouwen hier en vooral Aapje. Daardoor wist ik dat een MLC-er niet snel verandert en misschien wel nooit.

Nou Daphne ik wil hier ook even op reageren hoor, vreselijk als we het hier ook nog eens gaan hebben over lichtingen op de site. ONZIN, we komen hier allemaal terecht in een vreselijke nachtmerrie die we géén van allen zagen aankomen dat is wel ook een onderdeel van de midlifecrisis, als je er langer in bent kom je er achter dat het al langer niet meer 'normaal' was. Naïef? niet willen voelen? leeg? Enfin daar begint jouw traject ....en gelukkig ook groei. Maar het is en blijft een zwaar traject maakt niet uit wanneer je erin komt. Jij bent je al zo bewust in het begin komt goed. Liefs voor allen.

Thanx! Heb even niet zo'n fijn dagje. Heb slecht geslapen en voel me een beetje in de steek gelaten door bepaalde mensen. Hoewel er echt wel mensen voor me zijn hoor: toch zie ik nu even alleen degenen die me hebben laten vallen als een baksteen. En dit kwam er dan even bij. (Zelfs hierrrrr willen ze me niet....Drama much :))

Ach, Daphne, vat het niet te persoonlijk op. De "stories" van onze lichting waren behoorlijk heftig. Niet genoeg inkomen of geen inkomen , bijna of geen dak meer boven het hoofd van de achterblijvers en hun kinderen, verlies van baan enz. Geen lachertjes, echt niet. Hoe groter de ellende, hoe harder dat je moet vechten om überhaupt boven water te komen. Aan de andere kant is het zo dat je enorm veel levenservaring of wijsheden opdoet tijdens deze reis trough hel.

Het zegt natuurlijk niets over de nieuwe lichting dat jullie het hebben over de 'wijsheid van' een oudere lichting, maar toch vind ik het niet zo leuk. Het versterkt nu even een gevoel van er alleen voorstaan. Ik heb überhaupt niet het idee dat er nu een lichting is. Ik heb de indruk dat ik soms alleen een 1-tweetje had met Mafelief. Dat is niet perse wat ik zoek hier. Ik weet nu ook niet zo goed wat ik (nog) wel zoek hier. Erkenning en herkenning denk ik. Ik worstel me een beetje de dagen door. Soms gaat het best ok, soms minder. Werk gaat heel goed gelukkig, nieuwe dingen doe ik volop, ik zoek een nieuw huis en heb op zich wel vertrouwen in de toekomst. Maar ik voel me ook 'ontheemd' en eenzaam.

@ Eindelijk rust. Bij ons beiden begon het mcgebeuren ongeveer in de zelfde tijd. Ik kan zeggen dat het begin er eind 2007 was. Een heel andere man met pubergedrag, met aansluitend de bom in 2010. Ik heb sinds 2012 totaal geen contact met hem. Na jaren van heeeel sporadisch contact met zijn kinderen , dat dan meestal op initiatief van de kinderen kwam, omdat ze pa wat zielig vonden. Sinds vorig jaar komt het contact van hem uit . De kinderen zijn emotioneel gegroeid, houden veel van hun vader. Wat jij ook zegt, hij doet nu zijn stinkende best voor hun contact. Maar hij kan ze momenteel niet kwetsen. Omdat ze niks van hem verwachten. Enne, het gaat dus echt slecht met hem, in zijn nieuwe gezin. Ik denk dat hij zijn zonen nu als "sm" gebruikt. Hij vertelt ze over zijn problemen. Ze luisteren, maar weten dat hij zijn eigen proces moet afmaken. Kunnen ze hem niet bij helpen. Maar ze willen er wel voor hem zijn, hij is welkom bij beiden, maar nog steeds zonder sm. Ik denk dat het bij hem volgens het mcboekje verloopt. Hij zal wel weten dat de kinderen mij vertellen hoe slecht het met hem gaat. Eerlijk gezegd heb ik het met hem te doen. Zou hem willen helpen. Maar ik weet dat geen contact het beste is. Ik mis hem voornamelijk als vader van onze kinderen. Hoop dat we ooit weer samen ouders kunnen zijn, een relatie echter kan niet meer. Is te veel voor gebeurd. Ik heb een nieuwe relatie. Maar dat is een aanvulling op mijn fijne leventje . Ik wil mijn geluk nooit meer laten afhangen van een relatie. Ik red mezelf wel, zonder egoïstisch te zijn. Gelukkig denkt mijn relatie er het zelfde over.

Hallo zee, het doet mij goed om te lezen dat je ondanks alle ellende welke een mlc met zich meebrengt, je er ingeslaagd bent je leven een succesvolle richting hebt kunnen geven, op eigen kracht. Als je ook financieel gezien op je zelf bent of wordt aangewezen en ook nog kinderen ten laste hebt dan moet je wel. Falen is dan hoe dan ook geen optie, tenminste dat is mijn ervaring. Ik hoop dat ik nog meer "persoonlijke succesverhalen" mag lezen van onze lichting maar ook van de lichting na 2015. Ja hoor ik lees nog mee. Niet alles. Ook ik mis de wijsheid van onze lichting. Logisch als je naar de jaartallen kijkt. Tel daar nog eens enkele jaren af dan kom ik uit op 2008 of nog lager waar de eerste signalen al eigenlijk zichtbaar hadden moeten zijn. Ik zag ze wel maar ik kon ze niet plaatsen bij de zachtaardige man die ik kende. Het zij zo, ik had er toch niets aan kunnen doen, het was / is zijn probleem. Hier een paar nieuwe ontwikkelingen, sinds een paar weken probeert hij in contact te komen met zijn dochters dmv kaarten te sturen per post. Zij hebben hem geblokkeerd op hun mobiele telefoon de enige optie is dus op de old fashion way. Tot nu toe reageren ze niet, hij zal echt zijn stinkende best moeten doen om te laten zien dat hij echt voor hun wilt gaan. Of te wel het vuur eerder onder zijn schoenen moeten lopen eerder zullen ze geen behoefte hebben om te reageren. Ook ik heb nog steeds geen nieuwe relatie. Enerzijds door het mlc gebeuren anderzijds "de leuke mannen zonder issues liggen nu eenmaal niet voor het oprapen" en van Internet daten ben ik door bovenstaand gegeven geen voorstander. Ik wens jullie allemaal jullie persoonlijk succes verhaal toe. Eerlijk gezegd zou ik niet meer terug willen naar de tijd van "toen" . Ik zou het ook niet meer kunnen, ik zou niet meer weten hoe, ook al mis ik mijn maatje van toen nog steeds bij tijd en wijle.

Voor Sanne nav je artikel in het gastenboek. Ik vroeg mij af wat / waarom jij innerlijk kind therapie hebt gevolgd? Ik zelf heb te maken met emotionele verwaarlozing als kind en dacht als ik er maar over praat met mijn nieuwe partner ( deze man is emotioneel wel bereikbaar en mijn ex MC er totaal niet ) dan ben ik weer gewoon gelukkig . Helaas blijft het lege gevoel , schuldgevoel toch de kop op steken met gevolg dat ik enorme muur op trek. Kan je me adviseren ?

Net als @Von, heb ik vandaag uhm.....niet echt een dip, maar 26 juni was 24 jaar lang mijn trouwdatum. Nu is het een "gewone" dag zoals zo velen. Zou deze dag bij mijn ex ook zo opkomen? Denk het niet, de laatste paar jaar van ons huwelijk, ging deze datum sowieso al aan hem voorbij! Dit jaar ging deze datum eigenlijk ook aan mij voorbij, tot ik de datum op mijn phone zag en dacht:"hey ik had vandaag 27 jaar getrouwd geweest" bizar toch?! Mijn orginele trouwalbum plus nog 2 foto albums van deze dag, liggen ergens op zolder, achter "de schuine wand" bewaard voor mijn dochter, zij wilde ze graag houden, al begrijp ik nu niet meer waarom. Zij zegt nu, ma, ik denk dat pa gelukkig is, wat was, is geweest! Wijze woorden? Of stinkt zij ook in de leugen, het "alice in wonderland" leven? Dus tja....die trouwfoto's......het was eens, maar het is voorbij, wat moet je ermee? Wat moet zij ermee? Ach, ik laat ze daar lekker liggen op zolder, ze eten geen brood maar geen enkele ziel die zich om deze foto's bekommerd!

Dag lieve Zee 2015...tip van Madelief: ' vul de nihilustische leegte met zelfcompassie en verder niks.' Het is even wennen...een omslag maken. Inmiddels ben ik de mening toegedaan dat alle problemen in deze wereld voortkomen uit een gebrek aan gezonde zelfliefde en het idee dat je niet goed bent zoals je bent. Toch zijn we m.i. allemaal goed zoals we zijn...uniek en authentiek jezelf zijn. Relativeren lijjt mij een goede en nuttige eigenschap in deze rare wereld waarin niemand weet waarom we hier zijn ... avontuur en mysterie... Liefs aan allen Madelief 2012/2017 vanuit heerlijk vakantie oord. Ga zo weer zwemmen ...

Hoi Sylvia en anderen, wat goed dat je niet bitter bent. ik ben dat wel, hoewel ik desondanks een vrolijk gemoed heb. een beetje nihilistisch geworden denk ik. relativeer alles.

Voor jou ook respect Zee. Een eigen bedrijf en je zoon op één. Ik ben op dit moment ook meer moeten gaan werken omdat ik maandelijks niks overhoud. Dat is pittig maar ik ben er ook trots op als ik mijn uren weer heb gedraaid. Mijn kinderen staan op één, we hebben een hele goede band. En wat betreft een nieuwe relatie. Ik ben zeker niet op zoek naar dat heeft ook wel te maken met mijn zware aangeboren lichamelijke handicap. Ik wil nooit meer zo kwetsbaar zijn. Ik wil ook nooit meer ongemak delen met iemand anders dan mijn kinderen en vrienden die alles van mij weten en me steunen waar nodig. Ik ben nu zeer zelfstandig en dat wil ik ook zo houden. Niet bitter ofzo maar echt positief en gelukkig met mezelf inmiddels

@Zee, fijn voor je dat je zo'n fijne club had in 2015. Ik wil ook wel wat van jullie wijsheid horen :). Naar aanleiding van wat je schrijft over liever geen nieuwe relatie willen, omdat je zoiets niet nog een keer wil meemaken: iemand anders hoeft toch niet zo te zijn als je ex? Er bestaan andere mannen. Ikzelf heb me vooral voorgenomen om nooit meer met iemand samen te gaan wonen. Maar een relatie zal ik ooit (waarschijnlijk) wel weer eens hebben.

Hoi Sylvia en anderen, ik had geen kinderen met mijn bom-ex. Dat scheelt de wereld. Heb daarom ook met zoveel respect jullie verhalen gelezen... Ik heb alle contact meteen verbroken. Eerste jaar een hel. Tweede jaar geprobeerd weer een bestaan op te bouwen. Geen geld. Parttime baan gevonden. Ontslagen. Eigen bedrijf gestart. Nog zoon thuis, van andere vader, depressief en fobisch, nu in therapie. Ik geen therapie anders dan deze site lezen. Zoveel dank aan iedereen. Geen relatie meer gezocht, ik kan dit niet nog een keer aan. Was eigenlijk al 2e keer. Ben blij met mijn bedrijf en ik hoop dat mijn zoon er overheen komt. Dank je voor je vraag. Veel respect en liefs, Zee

Hoi Zee, al die tijd ook meegelezen? Ik merk dat ik echt een stukje verder in verwerking ben nu ik ook mijn "5 jarig jubileum" van bom heb gehad. Ik heb gemerkt dat het mij op dit moment niet zoveel deed. Dat komt ook wel omdat mijn ex-mlc-er zo stom doet op dit moment. Ik vind hem ook echt niet meer leuk dus dat scheelt wel. Hoe gaat het met jou?

Wil ook.. nou iedereen eigenlijk. wat een weg..

Von en Sylvia, zoveel sterkte gewenst. fijn dat jullie ook weer schrijven. x

Hoi Eindelijk Rust, eindelijk ben je er weer. Wat fijn. Blijf je weer schrijven? En Aapje..? Kom jij ook weer eens terug? Ik mis "mijn" lichting van 2015. Zoveel wijsheid was er toen. x

Dag Sint...ik heb narcisme bestudeerd. De sm waar jouw ex zichzelf mee opgezadeld heeft lijkt mij een narcist. Heb daar geen meelij mee! Lees erover en zorg dat ze jou niet kan bereiken. Jouw ex werd via love bombing het hof gemaakt ... en nu zal hij snel gaan merken met wat voor vlees hij in de kuip zit...in de aap gelogeerd. Dit is nu al karma...blijf er van weg is mijn advies. 1 op de 7 mensen heeft narcistische trekken...van mild tot volledige narcistische persoonlijkheid. Deze dame kent geen empathie...zeker niet voor jou! Is triest, maar onderschat niet hoe meedogenloos deze types zijn. Madelief 2012/2017

Sterkte Von...en tranen spoelen onze wonden schoon. Jouw ex man is knettergek geworden zo te horen. En nu leeft hij met een al even onevenwichtig kinderlijke egoistische vrouw. Wat een sukkels zijn het toch ... 'Ze' hadden goud en nu niets van waarde...weet je volgens mij is hun zelfbeeld zooo laag. Allemaal gebrek aan gezonde eigenliefde is het. Eigenliefde is er niet, wel egoisme! En wie niet van zichzelf houdt kan niet van een ander houden. Madelief 2012/2017

Daphne, er is m.i. niets mis met de emotie woede/ boosheid indien niet gericht op destructie van de 'ander' blijkt het je kracht te zijn...ik heb dat altijd zo gezien en mijn voordeel mee gedaan...ik noem het 'heilige toorn'... Die boosheid en woede maakt dat ik de traumaband kan breken. Vorig jaar ben ik meteen nadat hij weg was gegaan mee begonnen d.m.v. geleide meditatie. Nu kan ik naar foto van hem kijken zonder probleem. Beetje onwezelijk MAAR ik ben aan het helen. Zoals Sanna benadrukt is lichaamswerk belangrijk... 'hij' gaat onherroepelijk uit mijn systeem nu. Ik zie in dat ik na kerst 2012 een valse verzoening aanging met een zwaar ziek negatief persoon die geen verantwoording aangaat voor zijn emoties. Te denken dat hij verantwoording zou kunnen dragen voor zijn aandeel in een volwassen relatie is onjuist gebleken. Nu door met leven. Madelief kiest voor leven. Gaat goed komen. Aanvaard dat ik het nooit zal begrijpen. Ik weet niet wat hem bezield. Ik heb geen zin meer in dat negatieve ego gedoe...ik vind het niet chill. Madelief groet jullie vanuit een zeer zonnig vakantieoord rond Middelandse zee...heerlijk

Von, 3 minuten, 3 zinnen. Ze vagen binnen no time je hele verleden samen weg. Bij mij is het morgen precies 5 jaar geleden dat we op een zondagochtend aan de koffie zaten en hij zei: ik moet je wat zeggen, Ik heb een vriendin en wil met haar verder. Daarna nog 1 dag getwijfeld maar hij was er natuurlijk al uit. En jemig wat een proces ga je dan in. Zijn sm is sowieso geen sociaal iemand. Ja, toen, tijdens het stappen. Zijn kinderen, familie en vrienden wil zij liever niet. Ze komt bijna niet mee met familie aangelegenheden. Zijn zus is nu over uit Amerika. Ook met haar geen moeite een band op te bouwen en ex- mlc-er neemt klakkeloos van haar aan dat niemand haar wil. Ze vragen hem: kom je ook. Foute vraag want dan is hij alleen "welkom"? Hij zei laatst: Ik ben weduwnaar. Omdat zij nergens welkom is. Hij heeft maar niet door dat als ze gevraagd wordt ze ervoor kiest niet te gaan. Op zijn roze wolkje na 5 jaar. En zij de touwtjes in handen. Triest

Gisteren en vandaag een flinke dip. We zouden vandaag 28 jr getrouwd zijn. Ik kan het niet bevatten dat je na 25 jr huwelijk (in mijn geval) zo een lang verleden samen in 3 min kan kapot maken op een manier alsof je een verkering van 2 weken uitmaakt. Geen gevoel van empathie, respect of begrip met verwijten en beschuldigingen naar mij en ook naar zijn kinderen die nauwelijks/ geen contact met hem hebben. Hij houdt zijn leven geheim voor zijn kinderen en ws ook voor zijn vrienden. Hoewel je leest dat de relatie tussen mlcer en zijn collega(sm) een keer klapt heb ik het idee dat hij het wel naar zijn zin heeft zo. Voor de kinderen hoop ik dat het snel gebeurt, zij willen mede door zijn relatie/samenwonen geen contact met hem. Vandaag houden mijn kinderen mij op de been, al laat ik mijn verdriet niet aan hun zien. Ik ben wat dat betreft ben ik een rijk mens. Gelukkig schijn hier het zonnetje dat brengt een glimlach bij mij naar boven. Zo dit moest ik even kwijt. Ik laat mijn tranen even komen en gaan en pak de draad van deze dag weer op.

Laagste orde

@Sint, gedrag en bewoordingen waar ik boos van word: 'ik wens je toe dat je de kracht vindt je energie te richten op je nieuwe leven, in plaats van te blijven investeren in het vastklampen aan wat niet meer is'. Het was en is jouw kind. Dus die woorden kloppen niet. Het is van de laatste orde als mensen zich zo opstellen. Alsof ze boven je staan. Terwijl het tegendeel het geval is. Je gaat er heel begrijpend en volwassen mee om. Maar ik vraag me af: ben he ook weleens boos? Volgens mij mag dat ook en is dat zelfs belangrijk? Ik weet het tegelijkertijd niet. Want ja, als je de stoornissen begrijpt, is het dan niet vooral tragisch dat ze zo reageren? Ik heb het ook met mijn ex. Ik kan bijna niet boos op hem zijn vanwege de overduidelijke 'gekte'. Toch ben ik ook weleens boos, omdat zijn gedrag veel emotionele en financiële schade heeft veroorzaakt.

Vandaag had ik een gesprek met mijn dochter. Ze was afgelopen zondag te eten in het nieuwe huis van haar vader (mijn ex) en de SM. Ze zei iets wat me enorm helpt. Ze had iets meer het perspectief vd SM gezien, 10 jaar jonger dan MLC en verguld met het huis, tuin en haar nieuwe leven. Tegelijk zag ze haar vader die moe was, bezig met afbouwen v baan, een heel leven achter zich met gezin en van alles. Mijn dochter zei iets van het SM perspectief te kunnen oppakken: eindelijk had zij dat wat ze msn al die tijd moest missen als single. Een nieuw leven, met “een dochter” (en “een overleden zoon” denk ik er dan bij), een schoonfamilie, etc. Voor haar vader allemaal bekend terrein en al binnen, voor haar een inhaalslag en eindelijk doet ze weer mee in het plaatje. Zoiets. En toen kon ik ook beter begrijpen waarom alles wat ik doe, heb, zeg, vertegenwoordig met zoveel argwaan en een pets ontmoet wordt. Allemaal bedreiging. Eindelijk heeft ze het plaatje en dan kom ik erdoor banjeren met mijn vraag om begrip. Ze heeft vorig jaar alles aangegrepen opdat ik niet op een feest van een vriend (beste vriend van mijn ex, ceremoniemeester op ons huwelijk, 27 jaar ook mijn vriend) kwam. En met succes mij tot “kom maar niet” gast verklaard op 60-jarig huwelijksfeest v mn ex-schoonouders. Ik vond dat toen de bodem. Maar nu snap ik het eindelijk een beetje. Vanuit haar perspectief ben ik een enorme bedreiging. Mijn ex koos nooit echt voor haar, maar voor de 2 walletjes. Ik trok die stekker eruit. Dus het ging niet over een overtuigde keuze voor haar, maar om een “niet kunnen kiezen”. Om een MLC. Of whatever. Ik weet zeker dat hij knetter verliefd op haar was (en dank voor link in gastenboek waarin dat fenomeen wordt beschreven), maar dat nu het gewone leven geldt. En dat ze alles wil omarmen dat bij een leven als twee samenwonenden hoort. En dat ik daarin een spelbreker ben. Wat doet ZIJ nu op het Kerkhof? Vandaag is toch mijn dag? En dus snap ik, een soort van, waarom elk woord/actie/teken van bestaan wordt neergesabeld. Ik voel alsof ik met een vergrootglas wordt bespied op foutjes om af te schieten. Alles om “dat mens” maar uit het script te krijgen. En dat doet ze dan met apps waarin ze haar handen zgn schoon houdt (hier spreekt de goede lieve fee) zoals “Ik wens je toe dat je de kracht vindt je energie te richten op je nieuwe leven, in plaats van te blijven investeren in het vastklampen aan wat niet meer is”. En dan heeft ze het over mijn verbolgenheid dat ik in totale ontspanning met mijn dochter het graf van mijn zoon bezoek. Ik eer het verleden. Ik eer de kleine man die volop in het leven stond en door onnadenkendheid van volwassenen zijn leven tot 5 jaar moest inperken. Ik ben blij dat ik die volwassenen, na een felle periode de hand reikte en hen zei dat ik het hen vergaf, omdat het mij ook had kunnen overkomen. Daar waren ze uiteindelijk dankbaar voor. Nog elk jaar sturen ze een kaartje op zijn sterfdag en dit keer was het een heel mooie, troostrijke tekst. Ik ben heel blij met mijn neiging om te willen vergeven. Ik deed, tegen alle seinen in ook zo’n handreiking naar de SM gisteren. Omdat narcisme ook maar een stoornis is, waar je behept mee kunt zijn, en wat msn niet iemands wens-scenario is. Ik verwacht geen leuke app, maar het gaf me toch rust die te zenden. Ik kan nu eenmaal niet deuren sluiten. En ik (mijn ego) ziet het toch als groot compliment dat ze zo’n moeite doet mij te bestrijden.

Dag Sint, goed van je dat je hebt aangegeven dat 'ze' je hebben overvallen op kerkhof. Want dar is een feit en jouw beleving IS JOUW beleving. Narcisten kunnen zich niet in een ander mens inleven. Wat een triest mens ben je dan! Waar haalt deze zieke gestoorde vrpuw het lef vandaan jou zo te bejegenen. Niet en NOOIT meer reageren op wat deze vrouw doet of zegt. NEGEREN en no contact...dan kan ze jouw energie niet aftappen of jou energetisch onderuit trekken. Voor narcisten zijn empatische mensen 'voeding'. Blijf uit de biurt. Hen hun 'voeding' ontnemen door je af te sluiten en no contact is hoe je hen het beste 'treft'. Geloof mij maar. Een hel is het waar deze mensen in leven. Alles is fake en nep. Maar hen 'treffen' is bijzaak. Vele malen belangrijker is uit de buurt blijven. En natuurlijk fijn doorgaan met jouw leven in 'het volle licht' .Succes! Ik kom nog dagelijks narcisme tegen en 'voel' hoe boos ze worden als ze niet kunnen aftappen. Als vanzelf druipen ze af! Super powerfull! Ik heb de les nu geleerd en dat maakt mijn leven zoveel overzichtelijker en fijner. Mijn energie blijft bij Madelief...klinkt esoterisch, toch is het mijn getuigenis aan jullie allemaal. Ik ben nu een bewuste lichtwerker. Ik was het al, enkel ik liet mij aftappen. Ja, naar is het voor mensen die nieuwe prooi zijn, maar iedereen miet zelf kiezen. Madelief 2012/2017

@Gewoon ik, ik had ook niet anders van jou verwacht. Heerlijk die eigenzinnigheid met heel veel humor gebracht. @Wil, wat een teleurstelling voor jou. Zoveel moeite en energie in het herstellen van jullie zwaar beschadigde relatie gestoken om deze weer werkbaar te maken en de mlc-er blijft, in ieder geval volgens jou beeldvorming en verwachtingen, teleurstellen. Zolang ze niet de juiste drijfveer hebben gevonden om een andere weg te kiezen oftewel een andere manier hebben gevonden die op termijn positieve vruchten af gaat werpen blijft het helaas huilen met de pet op. Wat stoer van je dat je ondanks de grote teleurstelling toch de goede dingen in je leven kunt benoemen. Heel veel sterkte gewenst de komende tijd, het zal hoe dan ook niet makkelijk worden. Blijf vooral datgene benoemen wat goed voor je is in je leven en laat alles wat niet meer goed voor je is links van je liggen inclusief je mlc-er. Tijden komen en gaan dat geldt zowel voor goede als slechte tijden. Zolang jij je blijft vasthouden aan het goede in je leven zal het slechte beter te overzien zijn en blijven en wellicht zich ten goede keren. Dit laatste heeft echter jaren nodig. De tijd en je eerst goede en daarna slechte tot zeer slechte ervaringen met de mlc-er zullen je tzt vanzelf wel vertellen of je je er weer voor open staat of je je er weer voor wilt open stellen mocht deze gelegenheid zich ooit bij je aankondigen. @Sint, rechtvaardigheid bestaat en blijft bestaan. Wat rechtvaardigheid is, er uit zal zien of hoe rechtvaardigheid zich zal uiten op termijn voor degene die er naar uitkijkt of verlangt hangt af hoe men zich opstelt in het hele mlc proces. Verwar rechtvaardigheid niet met genoegdoening want dan men nog lang wachten met een mlc-er. Zolang je in je eigen kracht blijft staan met genoeg liefde voor jezelf en je omgeving zal er altijd rechtvaardigheid zijn en zich op een positieve manier uiten ondanks de grote ellende en vernietiging welke een mlc met zich meebrengt.

@eindelijk rust....ben het weer zo met jou eens, ik zeg het alleen anders, de "op de gewoon ik" manier😉 Mlc'er en SM draaien zo om elkaar heen (er is geen diepgang) dat geraakt een keer behoorlijk in de knoop. Ze pikken plaatjes en teksten op, op social media en sturen dat naar elkaar. Het wordt ze allemaal voor gekauwt, het is om te gieren zou Joling zeggen. @sint....gerechtigheid......dat komt vast ooit, maar ik denk niet, dat je dat van dichtbij zult meemaken. Ga daar ook niet op zitten wachten, dat is zo zonde van jouw energie en tijd. Probeer jouw eigen wereld weer mooier te maken. Goed van je, dat je niet reageerd op mail van die SM, je zou haar alleen maar "voeden" en dat is wel het laatste wat je moet doen bij een narcist. En ja, ik weet dat jouw handen jeuken, dat je in alle staten kunt geraken, maar.....adem in adem uit en weg met die gedachten/gevoelens. Zet ze maar hier neer, ben je het ook weer even kwijt😉

Ach lieve Sint. Waaruit of waarvan heeft de sm deze tekst vandaan ? Zulke mensen staan net zo als de mlc-er overduidelijk niet in hun eigen kracht. Kunstjes leren aanleren of overnemen kan iedereen. Je eigen identiteit hebben of tenminste in ontwikkeling zijn en daarmee in je eigen kracht staan dat onbreekt zowel bij de mlc-er als de sm. Allebei hebben ze het nodig dat ze van tijd tot tijd aangezwengeld worden om niet vast te lopen. De een zwengelt de andere aan. Dit doen ze door het soort acties te ondernemen zoals in jouw situatie . Actie -reactie krijgen ze die niet dan vinden ze wel een reden. Door deze manier van handelen wm creëren ze hun eigen web, waaruit het vluchten of te wel ontsnappen op termijn onmogelijk wordt.

@gewoon ik, als je bedoelt dat het soms hemeltergend is dat “ze” ermee weg lijken te komen, dan denk ik helemaal hetzelfde. Ik vind m’n wrokkige neiging niet fraai, maar hij zit er wel. Ik wil zo graag gerechtigheid. En dan vind ik dat ik al op mijn wenken bediend ben. Ik heb weliswaar heel vernederende ervaringen binnen, ik denk dat dat bij een MLC onvermijdelijk is, maar ik heb wel het geluk dat ik met een SM van doen heb die behoorlijk crazy is. Ik denk zware graad narcisme. En als er een type stoornis is waarmee het slecht leven is of vriendschap onderhouden is, is dat wqel narcisme. Ze appte me vandaag (nav een app-uitwisseling waarin ik oa had gezegd dat ze me op de begraafplaats hebben overvallen. Hieronder wat ik vandaag van haar kreeg; m’n handen jeuken, maar ik reageer niet. Maar ik voel wel dat onuitstaanbare, “ik wil gerechtigheid”. En tegelijk weet ik dat ik die al heb: ze heeft een profielfoto met mijn ex en hij ziet er zoooo slecht en ongelukkig uit. Hoe kan ze zo’n lelijke foto van hem kiezen? En op zo’n moment voel ik toch compassie met hem. Hij dacht het gouden ei te vinden, maar leeft met een narcist 3e graads. Dit schrijft ze me dan: "wij hebben jou overvallen", hoe anders zou het klinken als je zegt dat je je overvallen hebt gevoeld? Zoals je het nu doet, ontstaat er steeds een wereld van schuld, met daders en slachtoffers, terwijl we alleen verantwoordelijkheid te nemen hebben voor ons eigen stuk, ons eigen verlangen en in dit geval je eigen pijn. En nogmaals, ik wens je heel veel kracht toe in het stoppen van het destructieve, de beweging het dragen van jouw eigen pijn aan anderen uit te besteden, en jouw eigen pijn te gaan dragen. Alleen van het dragen van je eigen stuk maakt je sterk. Dit alles deel ik met je, omdat je zeer de moeite waard bent, ook jij ✨🙏🏻✨

@Nance, dank je wel! Ik neem mijn tijd, en ja, ik weet dat het om mij gaat. Maar ook ik doorloop mijn eigen proces. Ben in zijn mlc mijn eigen issues tegengekomen en daar moet ik ook mee dealen. En dat doe ik. Ik heb heel veel geleerd de afgelopen 1,5 jaar. Heb nooit grenzen gesteld, naar niemand en daar ben ik nu mee begonnen. Ik heb ong 3 weken geleden voor het eerst en hardop gezegd dat ik het niet meer accepteer zo behandeld te worden en nu is hij die grens over gegaan en moet ik laten zien dat ik me aan mijn woord hou. Ik accepteer het niet! Is moeilijk voor mij omdat ik het niet gewend ben, maar ga het wel doen! Ook zie ik nog zijn strijd en weet ik dat hij dit alles ook niet wil. Maar ik help mezelf het beste door hem los te laten en voor mezelf te gaan. En als ik het daar moeilijk mee heb zeg ik tegen mezelf dat het uiteindelijk ook veel beter voor hem is! Maar nu sta ik voorop!!!! En ondanks alles heb ik het zo slecht nog niet! Ik heb 2 prachtige zoons, lieve schoondochters en sinds maart een prachtige kleinzoon. Lieve, trouwe vrienden, een fijne baan met fijne collega's. En een hele lieve hond! Het komt zeker goed met mij!

Demonen of geen demonen. Hormonen of narcisme. Of een combi ervan. We hebben te maken met het wondere ego der man. Zoals een of andere cabaretier aangaf: een laatste stuiptrekking van een man van middelbare leeftijd. Wat een vernietigende kracht.

Goed gesproken Nance, ... 'mijn' stiefzoon komt ook zoveel tekort...pa is enkel met himself bezig. 'Ze' missen zoveel deze mlc mannen...het is zo leeg. En inderdaad; het gaat om ons ... mijn groeikans en ik pak het aan ook al heb ik ook zeker mijn momenten. Als normaal invoelend mens vind je het gewoon zo triest om aan te zien. Maar de weg is omhoog. Ik laat mij niet leegtrekken of omlaagtrekken door deze negatieve mensen. Dat is nou wat volgens mij met 'zonde' wordt bedoeld. De weg is omhoog...Madelief

Het gaat niet om hem , het gaat om jou! Hoe eerder je dat ziet , des te sneller stop je met analyseren. En dat kost tijd, maar dwing jezelf af en toe en zie alles vanuit de helicopterview. Ik zie dat mn in mijn ex nieuwe samengestelde gezin ; Wat een façade voor de buiten wereld , maar van binnen leeg . Mijn ex ziet niet eens dat zijn dochter van 11 jaar naar zijn persoonlijke aandacht smacht. ( ik heb t m verschillende keren gezegd , nu heb ik tegen mijn dochter gezegd ; “ als je twaalf bent mag je eigen keuzes maken “. Zo klaar mee! Bleh)

Lieve wil, Wat een respect dat je je relatie een kans hebt gegeven, wat erg dat hij jouw vertrouwen zo beschaamd heeft. Neem jezelf niets kwalijk. Ik had in 2016 hem zo graag terug gewild . Achteraf is dit alleen omdat je nog niet voldoende zelfliefde hebt om voor je eigen weg te kiezen. De pijn om je verloren liefde, je gezin daar wil je gewoon weg niet aan. Persoonlijk ben ik blij dat ik de kans niet heb gekregen want die partner is “ niet meer”. Ik wens je heel veel zelfliefde en kracht , neem alle tijd.

Ja Wil, jij hebt er echt alles aan gedaan. En dat is wat telt. Meer kun je niet doen en hoef je niet te doen. Heel juist om even helemaal voor jezelf te kiezen in deze situatie ... de goede en normale mensen (ja die zijn er ook plenty), die begrijpen jouw keuze helemaal! Ik ga morgenvroeg heerlijk op vakantie met lieve vriendin - ik heb het verdient!!! Ik ben het waard! Madelief 2012/2017

Wat mooi schrijven jullie allemaal. Zo is het Wil: demonen bevechten deze mannen/ mensen. Hun eigen schaduw. Met ons heeft het niets van doen ... De 'prijs' die liefde 'betaald': de Liefde waar wij bewust voor kiezen. Eerlijk blijven. En ja, dan zie je toe en kan je niets doen aan ... ieder mens kiest er zelf uiteindelijk voor. Ik keer hem de rug toe, dat mag ... Voor onze keuze voor het Licht is in deze wereld moed voor nodig ... Ik heb de juiste keuze gemaakt en blijf mezelf en de liefde trouw tot in de dood ... en die dood is ook maar schijn;-) Liefs van Madelief 2012/2017

Lieve Wil Wat naar om te horen Bedenk dat jij alles geprobeerd hebt wat in je macht lag en laat het los Als iemand niet eerlijk is kun je geen vertrouwensrelatie opbouwen Je was niet naief denk ik ,als je zelf niet zo in elkaar zit , kun je ook niet denken als een leugenaar Ik hoop dat je je leven weer op de rit krijgt en hem nooit meer een kans geeft .Hij is het niet waard.

Beste @sint...ze maken hun demonen niet kapot, niet zolang ze in re-play zitten. In re-play verdrijven ze de demonen naar de achtergrond, ze voeden zich met de (soms belachelijk overdreven) aandacht van de sm. De sm is net zo'n hulpeloos triest geval, dus ja, dat plakt als Pattex. Hun nieuwe omgeving weten van niks, vinden hun een leuk stel en hemelen hen samen nog eens extra op. Allemaal invloeden van buitenaf, daar kun je echt niks aan beginnen, is verspilde energie. Re-play kan wel tot 5 jaar duren/aanhouden, soms zelfs langer. Wij, de achter gelaten (ex)partners zien de hele poppenkast, de leugens, manipulaties het bedrog, maar de sm en haar uhm "aanhang" zien een geweldige superman, spiderman, batman noem al de fictieve superhelden uit de comics maar op! Whahaha mijn ex is ooit gebeten door een spin, maar een spiderman is hij toch eeeeecht niet geworden hoor, NIET voor zijn eigen gezin, WEL voor dat van de sm, spin had denk ik langzaam werkend gif????? Maar goed, zolang hij in re-play zit, kun je niks verwachten, blijven wij naar de "voorstelling" kijken, of we worden nog in een paar afleveringen mee gesleurd! Het is waar wat jij zegt, hun leugens zullen hen op een dag gaan inhalen, maar daar ga ik niet meer op zitten wachten, het was mij "to much"

@Madelief @Wil zo pijnlijk om te lezen dat de gekte zo veel voorkomt. Zo destructief. Het mooie, de liefde, moet blijkbaar kapot. Het lijkt alsof deze mannen pas rust hebben als alles echt kapot is. Voor mij voelt het als een “eerst de liefde kapot, nu ook de vriendschap”. Ik hoop alleen dat jullie met mij voelen dat ze niet ONS kapot willen maken, maar hun eigen demonen. Ons rest vooral vasthouden aan het mooie. Turn your face to life. Het heeft niets met ons en onze waarde te maken, maar alles met hun lage waarde. Ik pleit niet voor medelijden met hen, maar voor geduld. Ik vertrouw erop dat leugens zichzelf bestraffen. (En ja, @Madelief, ik kreeg een lieve mail v ex-schoonzus. Het was niet zo bedacht, maar nu zie ik mijn actie als een “terugtrekken van deze hypocrieten bende”. MLC en narcisme, het zijn net zilvervisjes: je kunt ze niet bestrijden, maar wel zorgen voor slecht vestigingsklimaat..

Inderdaad Gewoon-ik ... ik raak ook steeds meer 'met stomheid geslagen' van wat ik lees hier en zelf meemaak. Lijkt wel of deze mannen hun ziel aan de duivel hebben verkocht ... ik ben fijn aan het werk in mijn nieuwe tuin ... hij gunde mij niets meer ... het licht in zijn ogen was uitgegaan .. brrrr... wat een hororfilm leeft hij in ... hoop dat de hond het overleefd . nou hij moet wel voor hond zorgen, want anders stort zijn image in van dierenvriend en pascifist ...Pascifist mijn reet ... passief agressief is hij en dat zijn de ergste gemeenerikken...die man is echt van God los . ;-) moest ff ventileren ... en o ja, wie zaait, zal oogsten. Madelief 2012/2017

Jee @Wil....wat vind ik dit kl*te om te lezen. Je was zo vol goede moed, zo positief.....en dan dit?? OMG wat is het toch een hel die mlc.Wat gaat er toch in die koppen om, waarom denken ze er toch mee weg te komen? Denk nu maar aan jezelf Wil, en nee, je bent niet naïef, ze zijn zulke krachtige leugenaars en bedriegers, je stinkt er gewoon volop in. Ze spelen met jouw hart en gevoelens, jij stelt je open en....... Ik heb hier geen woorden meer voor, geen slechte en zeer zeker geen goede.

...getuigen ... als er 'getuigen' bij waren dan was hij de lieve rustige en begrijpende echtgenoot, die het zoooo zwaar had met die 'rare vrouw'. Hij verstopte en verplaatste spullen (sleutels, kopjes)in het huis om mij tot gekte te drijven ... en dan mij opjutten als ik naar mijn sleutels aan het zoeken was (druk zeten steeds weer) Het is hem uiteindelijk niet gelukt, want ik kreeg het door! Het is zijn gekte - niet de mijne. Liefs allemaal. Laat je niet gek maken door deze toneelspelers. Zij kunnen niet zichzelf zijn - Wij wel! Het is enkel steeds weer projectie van hun gekte op jouw persoon. Ik ben weg ... hij zoekt maar ene ander slachtoffer. Madelief 2012/2017

Ja, Sint, erkenning (ook herkenning) is voor mij van belang. De man waar ik mee was heeft namelijk een heel net om mij heen gesponnen. Zelfs mijn eigen zus en vader 'geloofden' daarom mijn kant van het verhaal niet. Bijvoorbeeld: hij jende mij en negeerde mij - gaf geen enkel troost wanneer ik in pijn was. Of dat nu fysiek of emotioneel was. In 2017 heb ik dat uitgetest door 'zogenaamd' naar te vallen met mijn fiets. Hij deed niets! Een andere keer fietste hij gewoon door ... ijskoud! MAAR en nu komt het: als er mensen bij waren ' getijden zeg maar' - dan deed hij poeslief en was hij zeer kalm. Zo brak hij mij af en makte hij dat veel mensen in het dorp dachten dat hij het wel erg zwaar had met zo'n 'overspannen' vrouw. Daarom is no contact ook belangrijk. Zodat je je niet 'uit de tent' laat lokken ... inmiddels 'weet en beseft' hij dat ik nu weet wie (of beter gezegd) wat hij is ... en ik kan nu wel kalm blijven ... uiterst kalm en beheerst. Wil ... heel naar om mee te maken. Een moeilijke beslissing ... toch m.i. de juiste voor jou. Want er wordt gesold met je door deze 'draaikonten en huichelende leugenaars' en dat vreet aan je eigenwaarde vrouw. De man waar ik mee te doen had heeft zelfs de therapeute 'betoverd' met zijn nep charme ... zoals ik al schreef zag ik deze week foto's van hem ... en echt het is te zien ... als ik inzoem zie ik het ... 'gekte'. Er waren gelukkig wel mensen die het ook zagen ... en deze normale mensen hebben mij geholpen en bijgestaan in dat dorp. Zij zagen hem van het begin af aan al als psychiatrisch patiënt. Ik vond het niet fijn om te horen, want ja 'ik hield van hem' ... totdat ik op afstand en in alle rust weer eens tot mezelf kwam ... iemand die 'liefde' kan aan/uitzetten alsof het een knop om een lamp mee aan en uit te zetten, die weet niet wat liefde is. ware liefde zet je niet zomaar aan en uit. Het is op een kinderlijk niveau ... een soort van puppy love ... en dan zeg ik het vriendelijk. Waren of zijn 'wij' naïef? Nee, wij zijn normaal. En ik ben er vanuit gegaan dat hij een volwassen man was. Ik wist niet van MLC en ook niet van verborgen narcisme ... Ik kan wel op volwassen wijze liefhebben ... de traumaband die is ontstaan als gevolg van de 'aantrek en afstoot politiek' van meneer en het doodzwijgen (silent treatment) hebben mij gebonden. Hiervan kun je genezen en los komen ... echt dat is te doen voor mensen die eigenlijk gewoon gezond zijn ... verder heb ik inzicht gekregen in mijn kind problematiek ... en in die zin begrijp ik waarom ik verliefd werd op hem. Uiteindelijk heeft zijn aanwezigheid in mijn leven dus een functie gehad in mijn verhaal ... dankjewel zeg ik dan gewoon. Want nu ben ik wakker en dat is toch vele malen beter dan toen ik bij hem was en werd leeggezogen en gedraineerd en genegeerd. Zonde! dat laat ik niet weer gebeuren. Ik ga woensdag op vakantie met reisvriendin. Heerlijk vooruitzicht. En najaar ga ik lekker nieuwe baan zoeken ... ik ga alles doen waar ik van houd en wat bij mij hoort. Vanaf nu ... sta ik op nummer uno! En ik heb nieuwe vrienden en die weten van wat er is gebeurd en hij kan hen niet bereiken ... wat heeft hij nu? Ik zou het niet weten en het boeit me voor geen meter ... geen knip voor de neus waard. O ja, Wil even geen contact met ex schoonfamilie lijkt mij reuze idee... ben benieuwd naar hun reactie op jouw schrijven ... Madelief 2012/2017

Wil, het spijt me dat te horen. Maakt weer duidelijk dat er niets op te bouwen valt zolang de crisis bezig is en hoe belangrijk het is jezelf op de eerste plaats te zetten. Het betrappen, absurde liegen en manipuleren ligt nog gevoelig bij mij. Je verhaal brengt weer wat nare herinneringen naar boven. Goed dat je voor jezelf gaat. Niemand heeft het recht je inzet, liefde en energie zo te misbruiken. Verzorg jezelf en goede moed!

Hallo allemaal, een tijd niets laten horen. Druk bezig met ons leven weer op te bouwen. Helaas had hij vergeten te melden dat hij dat ook deed met de sm! Al die tijd bij de therapeut, de tijd dat hij weer thuis woonde en mooie woorden zei, had hij gewoon nog steeds een relatie! Nu is het eindelijk zo ver......ik ben er klaar mee! Zou tijd worden! Ik heb hem gisteren bij haar betrapt, ben naar haar toe gegaan en wij hebben hem samen geconfronteerd. Ik ben er klaar mee, zij zei dat ook maar ik kon zien dat dat niet zo is. Ik begrijp nu de verhalen waarin verteld wordt dat je in een slechte film zit, ik ken die man al 35 jaar maar wie dit is......geen idee!!! Het lijkt wel of hij 2 persoonlijkheden heeft en ik zie ze om de beurt tevoorschijn komen. Ik heb het afgelopen jaar heel veel geleerd en nu moet ik het in praktijk gaan brengen. Klaar is klaar! Dit is echt niet te bevatten, ongelofelijk, ik heb er gewoon geen woorden voor. Hoe iemand die altijd zo betrouwbaar was zo vreselijk kan liegen en bedriegen. Naieve ik...............

Dank voor jullie helpende reacties, na mijn woorden-diarree. @Madelief: ja, narcisme is een onbegrepen maar venijnig fenomeen. Ik denk dat erkenning belangrijk is als je iets super-naars beleeft, zoals wij met een MLC. Volgens mij geven we dat elkaar op deze site en dat is mij heeeeel waardevol. Ik schreef vandaag deze mail naar mijn ex-schoonfamilie. Het vertelt mijn pijn en weg naar boven. Tot de volgende Sint :} Nav afgelopen maandag 10 juni, heb ik besloten een jaar geen persoonlijk contact met te willen. Dat is drastisch, ook voor <> maar ik moest wat. In juli 2020 zien we, wat mij betreft, verder. Jullie zijn me heel dierbaar en ik heb heel veel steun van jullie, en met name <> en <> ervaren in mijn moeilijkste, eenzaamste periode. Toch denk ik dat het logisch is om ook met jullie geen contact te hebben voor een jaar. Ik heb dit nodig om zeker te weten dat er geen verborgen agenda zit in zowel mijn handelen als dat van <> en <>. Ik heb genoten van het leven met R. en met ons gezin. Zelfs na het vertrek van was ik verguld met ons driehoekje. In 2017 viel ons gezin kapot, maar daar heb ik vrede mee. is mijn zon, maan en aarde en dat vervult me. Ik wens jullie het aller allerbeste toe. Weet dat het niets met jullie te maken heeft, jullie woorden en acties hebben me echt op de been gehouden, maar dit is wat ik nu denk wat moet. Als er echt grote nood is, zal er contact zijn. Maar jullie levensloop en verjaardagen zal ik even alleen op afstand meebeleven, ook dat van . Ook de verjaardag van vandaag. .

@Sint, wat een mooi geschreven verhaal. Wat opvalt, is het enorme gebrek aan inlevingsvermogen bij die man. Natuurlijk een kenmerk van de MLC, maar het is en blijft 'stuitend'. Ik snap heel goed dat je grote afstand tot hem inbouwt. Dat is het enige wat je kunt doen voor jezelf. @Kopop, ook jij schrijft mooi: 'de pedalen kwijt': ja, het is exact zo. Een lange tijd samen is niet uit te wissen inderdaad, maar ik zou dat wel willen. Ben op zoek naar een manier hoe ik het goede wat we hadden, kan koesteren en waarderen zonder dat ik het gevoel heb nog in de relatie te zijn. Dat gaat nu namelijk vaak samen. Als ik daaraan denk, dan lijkt het alsof hij elk moment kan terugkomen.

https://www.youtube.com/watch?v=fX-H0Ura1Og Dag Sint, hierboven een link naar een Amerikaanse site. Dave Erickson. Hij is ervaringsdeskundige op het gebied van met name (covert) narcisme. Covert narcisme is de 'verborgen' vorm van de persoonlijkheidsstoornis genaamd narcistische persoonlijkheid. https://www.youtube.com/channel/UC43mWclEzLjvVUT2jPs_7UA Dave doet elke ochtend een korte video en heeft sinds kort ook een facebook ruimte opgestart. Zijn missie is de kennis van deze stoornis vergroten en hiermee onze weerbaarheid doen toenemen. zelf ben ik inmiddels aardig immuun geworden en dat voelt heel erg goed. Sint, jij bent een kanjer! Jij bent gezond! Aan jouw empatisch vermogen mankeert niets. wat een sterke vrouw ben je en wat een fijne moeder! No Contact is inderdaad het eerste wat je moet doen en volhouden. De narcist wil energie van je aftappen. Of dat nu jouw vriendelijkheid en liefde is of je boosheid; voor hen maakt dat niets uit. Zij kunnen namelijk zelf deze energie niet genereren. Zij zijn afgesneden van de bron. Hoe dat komt ... ? Is mijn zorg al lang niet meer. Ik zie de enorm destructieve gevolgen van interactie met mensen met deze stoornis en dat is mij voldoende om mezelf van hen af te sluiten. Het is een zeer rauw wakker worden wanneer je inziet dat de man waar je dacht een intieme band te delen een huichelaar blijkt te zijn en een toneelspeler van het hoogste nivo. In jouw geval is waarschijnlijk de sm ook van het narcistisch spectrum...toch zou ik 'hem' vooral niet onderschatten, want hij als vader van jullie overleden zoontje van vijf heeft geen enkel houdbaar excuus in de ogen van normale mensen Sint. Dit is vreselijk wat er is gebeurd! Het is lijkenpikken ... wat een leegte 'voel' ik spreken uit jouw schrijven bij jouw ex man. wees blij dat hij uit jouw leven is ... ja, dat zul je wellicht nog lastig vinden om te lezen nu, maar ... je ziel is in gevaar bij zulke mensen. En dat is waarom het pijn doet! Pijn (zeker ook emotionele pijn) is een alarm dat af gaat en jou zegt: GA WEG uit deze situatie ...ik feliciteer je met je besluit to no contact. Houd je rug recht en laat je niet verleiden. Verder nog dit: daar in dat graf ligt JOUW zoon!!! Niet die van haar. En voor wat de vader betreft dit: Jij droeg jouw kind negen maanden en jij gaf hem leven - jij zette hem op de wereld. En niets en niemand op deze aarde kan daar iets aan veranderen, vanaf nemen of aan toevoegen. Nooit en never! en aan alle meelopers en grafbezoekers dit: laf en laag is hun daad. wat een in en in domme groep mensen. Distantieer jezelf hiervan, want hier sta jij als gezond invoelend mens mijlenver boven! Hoe arm van geest ben je als mens als je zelfs afgunstig bent op het dode kind van een andere vrouw ....ten hemel schreiend is dit. Sterkte Sint ... en wees niet bang of bevreesd voor 'hun' leegte. Jij durft de leegte aan te kijken en durft deze te vullen met jouw licht ... zij hebben niets en staan 'verloren'... Ik keek vandaag foto's ven 'hem' van 2016-2017 en zie het nu duidelijk...het raakt me niet langer...en ik neem mezelf niets kwalijk...ik kon het niet zien, omdat ik er te dicht opzat. De manipulatie en de gas lighting waren enorm. Toen ik zijn masker aftrok ...werd hij een bang beest ... alle rotzooi aan energie welke hij op mij projecteerde stuur ik hem retour nu en ik neem al mijn energie terug ... en nee dat is geen wraak... dat is recht doen ... en helend. Wat van mij is is van mij en wat van hem is is van hem ...basta! Op foto's zie ik namelijk ook hoe uitgeput en gedraind van energie ik er zelf uitzie ...misselijk makend is deze persoonlijkheidsstoornis. Hoe meer mensen kennis krijgen van dit fenomeen des te beter! Inmiddels voel ik mij vrij en blij en vol energie en huilen is gewoon menselijk ... ik hoef me nergens voor te schamen. Ik kan nu meteen zien of iemand deze stoornis heeft en dat maakt dat ik helemaal in mijn kracht sta nu. Madelief 2012/2017

Jeetje @sint......wat een emotie, wat een verhaal "niet de moeite om te lezen" zeg je? Het lucht hopelijk op voor jou, dat je het hier kwijt kunt en......dat mensen het kunnen lezen. Ik vind dat je dit heel goed uhm, doorstaan hebt en respectvol naar jouw/jullie zoon. Daar kan jouw ex en escorte, een puntje aan zuigen. Sterkte en een knuf van mij xx

Sorry voor idioot lange verhaal. Niet de moeite van het lezen. Maar het is precies waarom ikzo blij ben met de site. Mijn gedachten ordenen onder gelijkgestemden, zonder inperkingen. Dus dankjewel @Josine dat je dit neerzette. Ik vind het moielijk om iemand (mijn MLC) totaal te blokken. Maar soms moet het, omdat op de ander geen morele rem zit. Ik doe het om mezelf te beschermen. En ik ben er trots op dat ik dat durf. Het is niet het seizoen - maar groetjes van de Sint :)

Ik had een heftig weekend: voor een jaar alle contact verbroken met mijn MLC. Tot juli 2020 alleen mail om financiën v scheiding af te handelen. Tel, whatsapp geblokt. En dat terwijl we eigenlijk goed gescheiden waren en zondag nog innig, met dochter (23) de 15e sterfdag van onze zoon herdachten. We beluisterden “zijn” vrolijke lied dat we ook op de begrafenis draaiden en waren verenigd in onze liefde en gemis om de kleine man die op zijn 5e verongelukte. Op enig moment kroop mijn dochter dicht bij hem en konden we tevreden zijn dat we ondanks alles hierin het goede hadden weten te behouden. Ik was ook blij dat ik het oprecht goed vond dat hij hier in mijn nieuwe huisje te gast was. Hij heeft zelfs de hifi geïnstalleerd. En heb hem blij uitgezwaaid toen hij vertrok. Vervolgens de maandag. Ik slenterde met mijn dochter naar het graf, geen tijd gehad om hem daags ervoor te bezoeken. M’n dochter was er al jaren niet meer geweest. Aandoenlijk om haar te zien zitten. We hebben een boekje bij het graf in een broodtrommel (naar analogie van de boekjes op de toppen in de Alpen) waar iedereen bij elk bezoek wat in schrijft naar hem. Heel troostrijk. Maar toen, toen we terugliepen, opeens de aanblik van mijn ex, naast 2 mensen die ik niet kende, daarachter de SM en verder de hele familie van mijn ex. Met de familie en, zoals ik net beschreef, mij ex heb ik geen probleem, ook niet op de intieme plek waar mijn zoon begraven ligt. Maar de afspraak met mijn ex is heel duidelijk, dat ik wil weten als hij er is met zijn SM. Ik vind haar een heel onsympathiek, raar mens (heb op mijn verzoek ooit een gesprek met haar gehad) en wil haar daar niet tegenkomen. De 2 mensen bleken haar ouders te zijn. De blik van mijn ex ervoer ik als 2 jaar ervoor toen ik hem met sm betrapte toen ze tegenover me bij het stoplicht wachtten. Dat was toen het begin van het einde (na 1 maand de stekker uit ons huwelijk van 23 jaar moeten trekken). Vervolgens alle emoties en gedoe die iedereen op de site uit zijn eigen leven wel kent. En juist nu alles eindelijk weer ok was, ieder zijn leven, vreedzaam, samen ouder zijn, etc, blijkt dat hij niet dit respect kon opbrengen. Al was het een app geweest dat hij met zware delegatie naar begraafplaats was (wat onze wenkbrauwen had doen fronsen; hij hield er nooit van, ging liever alleen), liep ik recht in dat drietal, mijn ex met die ideale schoonzoonkop en zijn nieuwe schoonouders als keurige mensen ons de hand schuddend. Ik denk dat hij zelf ook ongemakkelijk was dat hij deze parade had georganiseerd (ik denk dat het vooral aansporing van zijn SM was, zij is onvruchtbaar, heeft heel duidelijk narcistische trekken, heeft zelf nooit iets opgebouwd, en geniet nu van haar rol als partner van die arme man die zijn verloor, dat slecht verwerkte en die zij helemaal snapt. Zo is iedereen daar weer helemaal voldaan, met al dat fijngevoelige, rond het mooie graf (want dat is het, het was zo’n bijzonder kind, dus is simpelweg een prachtige plek). Maar geen attractie. En uiteraard kwamen er excuses (nadat ik op voicemail had gemeld dat mijn dochter en ik niet snapten, dat hij ons deze plannen niet gemeld had). Maar zo gaat het altijd. Altijd excuses, maar nooit echt staan voor wat ooit je gezin was. Normalitair had dat voor iedereen acceptabel geweest, als je als man besloot te scheiden en zorgzaam of correct bleef naar je kinderen en ex. Ik zou dat alleen maar heel aantrekkelijk vinden aan een man. Dol op zijn nieuwe liefde, maar met respect voor de vrouw die tegen haar wil haar gezin verloor. Gewoon omdat het zo’n goede moeder was (wat klopt, haha). En in ons geval: omdat ze al het eea te verstouwen had gekregen, en haar gezin met kracht en wijsheid door een groot verlies heen leidde (wat ook waar is – ik ben in veel dingen een druif, maar als het echt erop aankomt, strijd ik voor het goed. Zo heb ik me totaal verzoend met de ouders die een grote rol hadden in het ongeluk met mijn zoon. Dus soms wat explosief, maar ik ben wel voor reden vatbaar. Zeker achteraf.) En dat is precies wat er aan de SM schort. Ze heeft de naarste, raarste dingen gedaan, maar alles werpt ze van zich. En – voorlopig – met succes. Mijn 1e indruk na het gesprek met haar was dat ze me aan Trump deed denken. Zo kwam ik op het spoor van narcisme en inmiddels ben ik sterk overtuigd dat ze behoorlijk ver in dat spectrum zit. En sinds maandag denk ik dat mijn ex msn er ook iets van heeft. Gevaarlijke veronderstelling, en heel subtiel, want hij is erg diplomatiek, innemend, en was echt een heel goede vader en echtgenoot. Maar het feit dat hij zo’n vreemde vrouw (hoewel hartstikke mooi, slank, sportief, intelligent en -die ouders maandag beziend- van goeden huize – daar houdt hij van - )kiest, geeft te denken. Extreem zelf-ingenomen en manipulatief. Maar uiteraard wel heel charmant. Kwam me maandag met grote grijns tegemoet en ik weet inmiddels dat er maar 1 ding werkt bij narcisten en dat is negeren. En dat is wat ik nu ook doe met mijn ex. Ik heb hem zoveel ruimte gegeven om het goede te doen, en iets goeds te maken van ons nieuwe leven waarin we als ouders en vanwege een 27-jarig verleden verbonden zijn, maar ieder ons weegs gaan. Maar toen ik hen zo op me af zag komen en later van mijn ex-schoonmoeder hoorde dat mijn ex had aangegeven dat het slechts een misverstand was (en in het midden had gelaten wie dat had veroorzaakt) wist ik dat dit de zoveelste keer was. Dat hij de sympathie wilde behouden van zowel zijn nieuwe als oude familie (hij had 2 weken daarvoor genoemd dat hij graag wilde meebetalen aan herstel van het familiehuis in de Alpen, wat ik toen heel vertederend vond). De charmes van een mini-narcist. Maar als je echt begaan bent met de ander, met je dochter, je zoon en je ex-vrouw, dan ben je alert als je naar een begraafplaats met zoveel betekenis gaat. Dan bekommer je je om die anderen, die daar zo dicht bij wonen en dat zo’n mooie, intieme plek vinden. Als je dan in een stoet van autos’ 20 km rijdt naar die plek, dan is er tijd om even te appen en, in de sfeer van de dag ervoor, te vertellen dat je dit doet, dast dit msn onegmakkelijk zal vallen bij de ander, maar dat dit voor jou belangrijk is. En dat je vraagt daar mee in te stemmen. In lijn met de goede sfeer die er de dag ervoor was. En die je zo op prijs stelde (wat hij vermeldde in zijn excuus-voicemail). Maar als je dat allemaal niet kunt bedenken of opbrengen, dan lig je ofwel zwaar onder het juk van een mega-narcist waar je net een huis mee bent gaan bewonen en die alles claimt wat ze wil, incl de vrijheid om het ex-huis te betreden ihkv een verhuizing (zonder mijn instemming), en incl. de begraafplaats van andermans overleden zoon. Je eigen ouders meetronend. Zelf geen gezin hebbend, maar het kapotgevallen gezin van een ander, met heel veel mooie, gevoelige woorden vol begrip, je toe-eigenend. Of je bent zelf een mini-narcist, genietend van de sympathie die het bij iedereen (mij ook, tot voor kort) opwekt als je je waterlanders laat gaan om die mooie kleine man. (Waarvan een deel van het onverwerkte verdriet wellicht veroorzaakt wordt doordat hij 6 weken voor zijn dood op herhaling de liefde bedreef met de minnares die hij vanaf jaar 1 van onze relatie erop nahield, 2 jaar lang). En opeens besefte ik me dat ik geen figurant wil zijn in dit vreemde spel. Dat bij narcisten maar 1 ding helpt en dat is “no contact”. Dat ik te goed gelovig ben geweest, niet erg, want ik ben trots op mijn vermogen me zelfs met mijn grootste tegenstanders te verzoenen. Ik geloof in het “alle wapens op de grond smijten” en zien dat we allemaal maar spokende ego’s zijn. Maar bij narcisten kan dat niet. Die denken dat hun ego het enige houvast is, dus dat laten ze niet los. Mijn ex kan heel goed reflecteren en excuses aanbieden. Maar niet voor het volle pond, denk ik nu. Meer om te bevestigen wat voor goeierd hij is. Heel subtiel. Maar nu is het game over. Uiteindelijk is hij (mijn ex) er altijd mee weggekomen. Ook bij mij. Werd hij zondag toch weer liefdevol ontvangen, als gewaardeerde ex, had ik een zwak voor het betraande gezicht waarmee hij, een beetje stuntelig, binnenkwam. Gelovend dat dat de echte R was. Dat er diep van binnen een liefdevolle, mooie man zat. Die door zijn aparte jeugd, mijn onzekere karakter, en die slechte SM op het rare pad waren gebracht. Maar dat hij deep down terugverlangde naar ons mooie gezin en mijn zuivere aard. Zoiets. Maar in het minder zonnige script is hij een nogal leeg iemand, die valt voor lege vrouwen (in mooie verpakkingen), vond hij dat hij recht had op die mooie verpakking, omdat die vrouw waar hij zo lang samen mee was te weinig aan haar uiterlijk deed (klopt), had hij geen zin dit stevig aan te kaarten, wilde hij lekker genieten van beide walletjes, en zelfs nadat dat zijn wat oudere vrouw de stekker eruit trok, toch genieten van de warmte van die beide walletjes. En daar heb ik een stokje voor gestoken. Want het is heel 1-richtingverkeer. Ik geloof in een mooie, liefdevolle band van exen. Maar dat betekent ook dat je bereid bent af en toe op de bres te staan voor de mensen met wie je ooit je hart deelde. Ik vind het legitiem dat je ervoor kiest, als je niets meer voelt, je huwelijk netjes te beëindigen en door te gaan met iemand met wie je het beter vindt. Het is een “vrije markt”, geen plicht, al had ik er zelf harder aan gewerkt het warme gevoel van weleer terug te vinden. Maar ik vind, dat als je niet alert bent op het risico dat jouw dierbaren (en in elk geval jouw dochter, waarmee je daags ervoor nog zo innig zat) geconfronteerd worden met buitenstaanders die niet hun sympathie hebben (mijn dochter vindt de SM een vreemd mens) op een dierbare plek, je miskleunt. Vervolgens heb je de tijd om op die fout terug te komen. Maar pas als je dochter gebeld heeft ben je bereid tot excuses. En voor wie zijn ze helpend? Want het zijn de zoveelste en de volgende keer is het hetzelfde riedeltje (zei m’n dochter). Het is mooi om vergevingsgezind te zijn, het siert een mens. Maar soms is het ook nodig om lelijk te zijn. Om niet verblind te raken door het mooie plaatje over deep down. Soms gedraagt iemand zich liefdevol, maar is hij het niet, en verhult hij dat met dat liefdevolle gedrag. Het is geen leuk sprookje, maar msn wel soms de waarheid. En dus ben ik tevreden over mijn actie. No contact. Ieg voor een jaar. Geen aandacht voor hun toneelstuk. Niet meedoen in hun behoefte om een interessant object te zijn: kijk eens wat een bijzondere vrouw door mij/onze dochter is weggespeeld. Aasgieren. Ik ben bijzonder. In mijn giga liefde voor dochter en zoon. Zo groot dat zijn plotse dood me niet weerhield van liefhebben. Ook van andere kinderen. Ik ben trouw, omdat ik geloof dat elk mens zwaktes en blinde vlekken heeft, en altijd weer poortjes vind om weer samen verder te gaan. Ik geloof in liefde, trouw en scheiden als je weloverwogen besluit niet meer elkaar het beste te kunnen bieden. En ik geloof in eerlijkheid, ook als het jezelf niet van zijn beste kant toont, maar je elkaar en het leven toch dat respect wil tonen van puurheid. Dus daarom. Daarom niet alleen de stekker eruit. Maar het stroom eraf. Energie nul.

Goeiemiddag vanaf een zonovergoten terras in mijn thuishaven. Dat denk ik nu ook vaak "die is gek" geworden. Misschien altijd een beetje geweest maar toen op een manier die mij ook wel kon bekoren. Nu volgens mij echt de pedalen kwijt. Soms ergert mij dit mateloos, soms vind ik het intriest. Ik sta er soms van verbaasd hoe zo'n zelfde gegeven zoveel diverse gevoelens bij mij kan oproepen. Ik heb heel lang heel veel boosheid gevoeld en nu soms nog maar gelukkig wordt dit hoe langer hoe minder. Ik denk ook vaak "laat de tijd zijn werk maar doen" en ondertussen leef ik mijn leven met goede en minder goede en af en toe een slechte dag. Wat mij sterkt is de overtuiging dat ik aan deze gekte van hem geen bijdrage heb en er eigenlijk ook geen deel van wil uitmaken. Dit lukt niet altijd want 31 jaar gezamenlijk leven kan ik niet wissen en eigenlijk wil ik dat ook niet. Ik prijs mij wel gelukkig dat ons volwassen kind zijn leven op een aangename manier lijdt op enige afstand van hier. Hij heeft inmiddels gebroken met zijn vader maar ik hoop wel dat dit zich ooit in de toekomst zal herstellen. Ook het feit dat er maar beperkt en afstandelijk contact is met de mlc er geeft rust en ruimte voor een eigen leven. En ik ben heel dankbaar dat ik betrokken familieleden heb en geweldige vriendinnen en werk waar ik voldoening uit haal. Leven is meer dan een partnerrelatie, al blijf ik het mooie en goede hiervan missen.

Goedemorgen op deze regenachtige morgen! Ik dacht net: in feite is mijn man gewoon 'gek' geworden. Zomaar. En dan is je leven met hem opeens met een klap voorbij. Mijn hart is dit heel traag aan het accepteren.

Nog ter aanvulling op mijn post over daten. Het daten is echt minder belangrijk dan (nieuwe) vriendschap. Dat daten doet wel iets, maar het is wel tijdelijk.

Je hebt gelijk Coni, we komen er toch niet achter. Elke gedachte aan hen besteed is verspilde tijd. Een andere planeet ... aliens. Daphne, ik had vorige week een goed gesprek in cafe met een vriend/ kennis. Het was fijn te ervaren even 'uit te zijn' met iemand van mijn generatie van het mannelijk geslacht. Gewoon gezellig praten en dat er met belangstelling naar mij geluisterd wordt en mijn mening telt. In 2017 en voorjaar 2018 werd ik vooral genegeerd door die alien. Dat is emotionele mishandeling. Ik had mezelf gewoon na crisis 2012 uit de situatie moeten nemen. Aan mijn communicatie skills mankeert in ieder geval weinig. Ik heb een fijn nieuw netwerk om mij heen. En dat voelt goed. Madelief 2012/2017

madelief. dat maakt niet uit. Probeer er niet teveel over naar te denken. Dit is gewoon weer een vreemde actie van hem. Ik ga gewoon door met hoe ik nu leef en probeer mezelf niet van de wijs te brengen. Het is even meer een waarom. Ik laat hem alleen weten hoe gaat met onze dochter en haar buik voor de rest hebben we geen contact.

En ik heb weer een date gehad. Het deed me goed. Het is leuk om je, zelfs al is de aandacht van de andere partij maar gericht op 1 doel& ook al wil jij niks anders dan een beetje aandacht, gewild te voelen. De aandacht werkt goed. Het is weliswaar externe aandacht, maar het staat in mooi contrast met het laatste jaar met meneer ex. In die zin werkt het echt.

Excuus voor mijn stelligheid Coni. Ik weet natuurlijk niet wat jouw ex bezield. Toch ... ik meen iets op te maken uit jouw schrijven waarvan ik denk: 'pas op!'. Verder is het mijn eigen verhaal...want mijn ex blijkt achteraf een super manipulator...bewust of onbewust. Ach, kom ik nooit achter - beter geen contact meer. Madelief 2012/2017

Dag Coni, bericht van een andere planeet? Jouw ex wil in je gevoel komen met deze boodschap. Hij wil weer in je gevoel en je hart. Door jou te herinneren aan een voor jou moeilijke periode. Was hij er toen echt voor je Coni? Toen jij het zwaar had met de endometriose? Op pijnplekken en punten drukken daar zijn deze mannen zeer bedreven in. Ik vraag mijzelf tegenwoordig af bij ieder gesprek met mensen:' waarom wil jij dat ik dit weet?' ' waarom vertel jij mij dit'. Met andere woorden: wat is je achterliggende bedoeling hiermee? Te vaak ontmoet ik manipulerende mensen. Mijn ex is en was er duidijk zo 1. Niets was zo maar een boodschap. Nu ik uit zijn invloed ben en terugkijk had en heeft zijn communicatie altijd 1 doel. Hem in een goed daglicht stellen en mij verzwakken. Enkel eerste paar jaar was hij lief en attent, daarna nam dat af. Ik merkte het niet. Ik ben zeer zelfstandig en kan mijzelf goed vermaken. En als hij dan eens gewoon beetje aardig deed dan leek dat heel wat. Zo werd ik kort gehouden en kreeg eigenlijk niks blijkt achteraf. En de laatste jaren negeren en verwijten. Pas op met berichten vanaf een vreemde planeet. Dat is mijn advies. Straks krijg je te horen dat de darmproblemen van jullie dochter erfelijke component hebben...te wijten aan jou endometriose. Ik ontvang geen berichten van ex. En als ze komen gaan ze ongelezen de prullebak in. Hij stuurt niets nu...maar dat komt nog...want inderdaad wat je vriendin zegt is waar: jouw geluk is hem een doorn in zijn oog. Afgunst op jou wederopstanding. En nu proberen jou weer te gaan kwetsen en lastig vallen. Sluit je hart naar deze zieke mensen. Beter voor iedereen en vooral voor jou.onthoud goed dat hij degeen is die de stekker er uit trok en jou devalueerde. Laten deze mannen maar eens aan zichzelf gaan sleutelen ( met prof. hulp ) wij redden ons wel.sterkte Coni. Laat je niet gek maken. Madelief 2012/2017

daphne ik doe er niks mee. Het is alleen heel vreemd. Het stiekeme contact zoeken. Het gehele plaatje. Mijn dochter vind het ook gek en soms vervelend. We gaan gewoon verder en zien wel hoe het schip strand.

Hihi G.E.K neeeee die hebben geen gezin, gun ik ze ook niet. Hij woont samen met die sm en van haar 3 dochters zijn nu de 2 oudste al de deur uit gegaan sinds dat hij daar woont. De jongste van 11 (die hopenlijk al aan het pro puberen is hihi) woont dan nog thuis! Mijn dochter is vandaag weer naar haar vader, ik zie dit alleen als pure materialisme. Pa geeft duur verjaardagskado, heeft nu geld voorgeschoten, dus kon ze haar pa vandaag handje helpen met een klus. Ze eet wel bij pa en sm en haar bonuszusje.....ze zoeken het maar uit. Ik zeg er niks meer van en ik vraag er niks meer over! Ik heb hier mijn eigen bedenkingen over en........zo heb ik haar niet opgevoed. Ook ik moet niet aan een relatie denken nog, eerst mijn eigen shit opruimen en mijn boeltje op orde, dan wil ik rustig gaan genieten van het weer vrijgezel zijn. Ik zeg geen nooit maar voorlopig echt nog niet.

Ik zie het helemaal voor me. Hoe dat kan zijn voor zo'n man. Hij zit op een andere planeet, maar heeft wat herinneringen aan de planeet waar hij eerder verbleef. Er komt voor jou een berichtje uit de ruimte. Maar hij is nog steeds onbereikbaar. Geen hoop krijgen hoor.

heb heel lang niet geschreven.Maar lees geregeld mee. Hij heeft contact gezocht met onze dochter heel fijn vond ik dat. Onze dochter iets minder. Maar ze probeer het wel. Tot op het moment dat we erachter kwamen dat hij alleen maar reageerd als hij niet bij zijn sm is. Dit maakt mijn boos en verdrietig en vooral teleurgesteld. Hij heeft alles gevraagd wat hij kan vragen en nu weet hij het niet meer. Dus het contact word weer veel minder. Waarom toch dat stiekeme gedoe. pffff mijn dochter heeft enorme buikklachten gehad eerat dachten ze een blindedarm ontsteking dus ziekenhuis onderzoeken stress voor mama. Dus ik uit goed fatsoen hem laten weten wat er is. Omdat ik niet een mail met gezeur wil krijgen dat ik hem niet op de hoogte breng. hij reageerde ook weer alleen als hij werken was. pffff Dus heb hem even niet meer op de hoogte gebracht. Nu omdat ik een verwijzing heb naar de kinderarts en ik twijfelde over darm afwijkingen. Hij reageerde gelijk dezelfde avond met dat hij het zo fijn vind dat ik hem op de hoogte hou. En dat hij hoopt dat er snel iets uit komt. krijg ik ineens een bericht laat bij haar endometriose is omdat ik daar last van heb. Dit is 7 jaar geleden dat ik daarvoor onder behandeling voor was. Dan denk hoe kan je dit onthouden dit is een periode geweest van verdriet pijn en veel ziekenhuisbezoeken voor mijn. Hij was er die tijd altijd. Mijn vriendin zegt hij krijgt steeds meer herinneringen terug over jullie en dat geeft stress want het gaat goed met jullie. En dat is lastig. Begrijp niets van het contact het contact zoeken en dan weer die elle lange afstand die er is tussen ons.

Over dat vertrouwen kan ik wat zeggen. Als je meer op jezelf en je eigen intuïtie/ innerlijk kompas durft te vertrouwen (therapie daarvoor is goed), dan zal je vertrouwen van anderen ook 'verbeteren'. Overigens is dat de theorie dus. In de praktijk voel ik ook dat mijn ex grote schade heeft gedaan. Ik projecteer wat hij heeft gedaan op anderen. Dat heeft echt tijd nodig.

Oooo@gewoon ik, ik dacht dat je bedoelde dat hij númet die stomme sm en je dochter een harmonieus gelukkig gezinnetje vormde.. heb ik dat even verkeerd begrepen! Sorry. Nee ik ben er van overtuigd dat jouw huwelijk en gezin met hem dat wel was. Net als ik daar bij mijzelf van overtuigd ben. En iemand die dit kan doen, daar is in de basis bij henzelf iets niet goed, en dat ligt zeker niet aan het huwelijk. Ook ik zou een veel leuker leven willen hebben hoor gewoon ik. Heb toch een aantal vrienden verloren door dit alles en ben nog teveel bezig met ervoor zorgen dat al m'n meiden blij gelukkig en stabiel worden. Daarnaast nog de focus op mezelf pfff... geen tijd en nog even geen behoefte aan een relatie. Ik merk heel erg dat mijn vertrouwen in alles en iedereen weg is, en dat vind ik misschien nog wel het ergst van alles...

Daphne.....ook ik wil het leven niet wat ik nu leid, net als jij. En wat zeggen we dan?......dan moeten we ervoor gaan zorgen dat dat gaat veranderen. Door een aantal factoren (en dat heeft niks met de MLC te maken) lukt mij dat nog niet, met de nadruk op "nog" Maar ik ben ervan overtuigt dat het tij zal keren er is nog aardig wat werk aan de winkel voor me, en ik ben niet bang, dat het me niet zal lukken, het duurt alleen nog even😉

Jullie heel veel sterkte met het omgaan met jullie ex in relatie tot de kinderen. Het vergt nogal wat van je incasseringsvermogen. Wat een verdomd oneerlijke situatie is het toch.

Thanx voor de support! Het is heel goed om te horen dat het beter wordt. Ik heb gelukkig ook wel goede momenten. Ik kan zelfs weleens blij zijn. En ik heb het idee dat er intern in mij heel langzaam goede processen op gang komen. Maar het negatieve weegt ook erg zwaar. Ik las ergens dat je als je geestelijke pijn hebt (rouw, liefdesverdriet) dat je dan kunt bedenken: wat zou ik doen of willen doen als ik dat niet had? En vervolgens kun je dat gaan doen. Dan op een gegeven moment 'past' het. Ik probeer dat te doen. Maar ik voel/denk nog best vaak daarbij: dit WIL ik helemaal niet. Dit leven wat ik nu leid, wil ik helemaal niet.

Dag G.E.K. inderdaad ' niet jouw probleem' Langs je heen laten gaan. De inpact is toch wel bizar groot van deze bommen gooiers op ons leven. Zeker indien je met en door kinderen toch enigsinds 'verbonden' blijft. Mooie uitspraak van die therapeut. Een stinkende shitzooi is het zeker. Ze lijken niks te leren Madelief 2012/2017

Haha jah dat geloofde ik echt want het was er, totdat.........

Och @gewoon ik... een harmonieus gezin? Geloof je dat echt? Ik geloof in een keihard toneelspel en een onvoorwaardelijke,loyaliteit van je dochter. Ze willen de buitenwereld, ons?, zo zo zo graag laten geloven dat ze de goede keus gemaakt hebben, maar wij weten beter. De sm zit nu met een man die nog vol onverwerkte issues zit en die er hoe dan ook en wanneer dan ook toch weer uitkomen. Een therapeut van mij zei ooit. Zie het als een borrelende beerput waarop een deksel zit die hij met alle macht dicht wil houden. Dat gaat heel lang goed maar uiteindelijke wordt die druk te hoog en knalt die deksel er af.... en dan zit sm met de shit ;) En wat mooi wat je zegt, loslaten maar het laat mij niet los. Dat herken ik. Soms Dagelijks kan ik mij afvragen hoe een man die zo gek op z'n dochters, mij en z'n gezin was dit gedaan heeft.... @ Daphne, logisch dat je erdoorheen zit soms, baalt van single zijn en alles. Maar gezien je datum van de bom sta je aan het begin! Pas nu, en bij mij begon in 2014 de ellende en ging ie in 2015 weg, merk ik dat de scherpste randjes er eindelijk een beetje af zijn. Pas nu denk ik, kom maar op heb er weer zin in maar evengoed heb ik nog weleens dagen dat ik t liefst onder de dekens kruip hoor...het is niet alleen een langdurig proces voor de mc er maar zeker ook voor ons. Hier probeer ik al een week n afspraak te maken om over onze jongste te praten en om hem te melden dat ie zich niet aan t ouderschapsplan houdt. Moeilijk moeilijk moeilijk weer. Maar wil t m toch melden. hij denkt dat ik alles goed vind, nou... toch niet! Grote kans dat ie dikke ruzie met z'n sm-etje krijgt als ie met mij afspreekt... tja....niet mijn probleem!

Ik hoef niks 'los te laten', want ik houd niks meer vast. Bij een energetische masage in 2017 merkte ik, nee voelde ik dat mijn armen moe waren van het 'trekken, duwen, opvangen, wegduwen, oprapen, dragen, vasthouden, tillen en slepen. Nu sta ik met lege handen en dat is een heerlijk gevoel. Ik laat soms letterlijk en express iets uit handen vallen. Gewoon-ik, die 'onbenulligheden' lijken mij juist essentieel. En wat 'anderen' denken daar heb ik geen invloed op. Zou raar zijn als dat wel zo was. Ik heb genoeg aan mijn eigen hersenspinsels, piekerdenken en muppets in mijn hoofd. Iedereen baas in eigen brein. Dat zou mooi zijn. Ik ben enkel verantwoordelijk voor mijn eigen hoofd en wat ik aan gedachten toelaat in mijn koppie. Het overgrote deel zijn onzinnige gedachten. Soms ook grappigheden...'keep on keeping on' iedereen. Die hele mlc of whatever blijkt mij mijn vrijheid te geven...heerlijk met mijn onbenulligheden aan de slag;-) het leven is een spel. Madelief 2012/2017

@daphne, en als je er zo door heen gaat, dan doorleef je het. Dat is goed, rauw en pijnlijk ; alles bij elkaar . Mbt aantrekken / afstoten van narcistische mannen . Dat zit in jezelf, je kindpijn, verlatingsangst. Ga is terug in de tijd en ga na hoe je hechting was met mn je moeder maar ook je vader. Dat vraagstuk ben ik wel gaan onderzoeken. Waarom kies ik mannen die in de kern niet voor mij gaan ? ( 2 huwelijken , 2 keer verlaten ). Sterkte Daphne !

Daphne......dat jouw man een MLC heeft en jou verlaten heeft, al dan niet voor een andet (sm), wil niet zeggen dat jouw leven ophoudt! Sterker nog, jouw leven begint dan pas. Het duurt even voordat je tot dat besef komt.....je moet eerst door die zure appel heen en dan langzaamaan weer in jouw krachten komen te staan! Wat een wijsheid he van iemand, die al een poosje onderweg is hahaha. Mijn datum 2010 is de datum waarop hier de ellende begon, met alles wat ik nog in me had, getracht mijn huwelijk te redden, te vergeefs. 2015 het jaar van "bombdrop" dussss eigenlijk okt dit jaar, ben ik pas 4jr onderweg, damn. En toch zie jij nu ook, dat je soms "knipoogjes" krijgt, dat er kleine dingen op jouw pad komen. Dit ga je nu ineens inzien en daar kun je wat mee😉 Ikzelf tracht echt wel los te laten, maar het laat mij nog niet los. Ik worstel nu met de perikelen "vader, dochter, sm" wederom een fase waar ik doorheen moet. Ik moet toegeven, dat dit gevoelens van jaloezie zijn, wat daar nu gebeurt, is hetgeen waar ik zolang voor gevochten heb vanaf 2010. Een harmonieus gezin, een goede band tussen vader en dochter! Dat werkte dus niet vanwege die sluimerende MLC, nu.......nu lukt het meneer wel????? Snap je mijn jaloezie? verder ben ik zeker geen jaloers persoon, ik gun een ieder het geluk en ik laat een ieder in het zijne. Ik moet nu werken aan mijn geluk, waar zit dat voor mij in? wat kan/moet ik gaan ondernemen om dat gevoel te realiseren? Ik heb sporadisch, kleine momentjes van geluk, dus gebeurt er wel degelijk iets. Ik zet nu mijn doelen op papier en streef ernaar, onbenulligheden misschien voor een ander maar van belang voor mijzelf, het zijn de kleine dingen die het doen. Ik zei het al eerder: "een slak komt er ook en die geniet tenminste van zijn reis"

Ik wil iets schrijven over hoe ik door alles heen kom. Ik ben vaak erg verdrietig en ik verloor veel (mensen en straks ook mijn droomhuis). Maar het lijkt erop dat het leven me helpt. Ik krijg allemaal dingen op een soort presenteerblaadje aangeboden. Dat ik echt niet anders kan dan daar ja tegen zeggen. Ik kan niet anders dan dat te gaan doen. Zo komen er nieuwe mensen op mijn pad en kwam er nieuw werk. En een ochtend toen ik echt dacht: ik heb er geen zin meer in...toen lag er een boekje bij de bushalte met als titel: zomaar vrede en alle goeds voor jou. En ik ging toch maar weer door. En ik ga nog steeds door. Terwijl mijn hart nog steeds een gevoel voor mijn ex heeft. Ik hoop echt dat dit gaat stoppen. En ik hoop echt dat het single leven minder rot gaat voelen. En ook hoop ik dat ik minder interesse ga krijgen voor mannen met narcistische trekken. Ik ben en blijf dol op ze.

Dag Silvia, wat een zieligheid. Nee, begrijpen gaan we dit nooit. Aan jouw datum BOM 2014 maak ik op dat er dus van weinig 'wakker worden' sprake is hier. En de sm is ook een klagerige tante zo te horen. Mij is gezegd (door mensen die hier vanaf weten en ervaring mee hebben) dat er zeer weinig kans is dat de man waar ik mee was ooit 'wakker wordt'. Dat begrijp ik. want als je (zoals hij) op je 'vlucht' van je eigen gevoelens zo drastisch alle bruggen achter je verbrand en ALLES stuk slaat (figuurlijk) en vernield en overal leugens verspreid over je ex vrouw ...ja, dan zit je in diepe shit. Om dan nog met 'de billen bloot te gaan' ... dat vereist iets wat meneer helemaal nooit had en zeker nu niet bezit MOED en eerlijk naar jezelf kijken. Naar je eigen aandeel ... Jouw verhaal Silvia, maakt het voor mij weer duidelijker: wat ben ik blij dat deze man UITMIJN LEVEN IS. En laat hij dan maar leugens over mij verspreid hebben en laat alles dan maar stuk en weg en kapot zijn gemaakt door hem. IK BEN ER NOG STEEDS en eigenlijk sterker dan ooit. Want ik leefde in een diepe mist van narigheid, welke bestond uit ZIJN verborgen shitzooi en ontkende depressie of wat het ook mag zijn. Mijn zaak is dit niet meer. Woede Silvia dat is onze kracht. Er is alle reden om razend te zijn. Ik richt die woede niet meer op hem (als ik dat al deed) NEE, die woedekracht weet ik om te vormen in kracht voor MEZELF voor MIJ. IK ben belangrijk! Mijn leven telt en is waardevol. Ik ben waardevol. Ik ben dapper en moedig en sterk. En jullie hier ook allemaal. Wij groeien en leren en al vallen we soms om toch staan we weer op. Elke dag weer een dag waarin ik meer van mezelf houd. Ik ben fier op mezelf en daar is echt alle reden toe. ZIJ? Zij zijn lafbekken...echt in mijn geval weet hij best wel wat hij doet...en nu hij weet dat ik dat weet ... blijft hij weg...what a life...nee, daar voel ik helemaal geen compassie of liefde of meelij of wat dan ook meer voor...zonde van mijn energie. Lekker in je kracht gaan staan Silvia...jouw leven is het! Madelief 2012/2017

Als mijn ex-man mlc-er zich deze week weduwnaar noemt tegenover zijn zusje omdat zijn sm (waar hij nu 5 jaar samen mee is) zich nergens welkom voelt en zij best wel uitnodigingen krijgt maar nooit ergens mee naar toe gaat en dat terwijl zijn kinderen altijd hun best doen een band met haar te krijgen maar ze continue tegen een muur oplopen: Wat maakt dat mij dan? Een onbestorven weduwe. Hij heeft een vrouw. Ik had een man, die leeft nog maar wilde een andere vrouw. Ik ben weer zo ontzettend kwaad. Wat zitten ze toch in een slachtofferrol.

Daphne, ik denk dat het bij ons gewoon is dat hij vindt dat het ons niets meer aangaat. Ik ben er hier echt van overtuigd dat ons verleden en onze kinderen uitgewist zijn in het hoofd van mijn ex. Het is wat het is.

Denk trouwens dat ze dat soort dingen (zoals dat gaan samenwonen) niet vertellen omdat dat anders maar 'gedoe' kan opleveren. Mijn ex vertelde ook niets over zijn SM om die reden. Hij heeft het zelfs letterlijk zo tegen me gezegd.

Wezenloos raar zijn ze. Communiceren kunnen ze niet op een normale manier. Mijn ex heeft nul procent inzicht in en herinnering aan wat hij heeft gedaan. Hij wil eigenlijk zo snel mogelijk weer vrienden zijn nu, zodat hij de leuke dingen die hij met me deed weer kan doen. Het voelt voor mij alsof hij 'een kind' van 3 is. Die kunnen ook fout en gemeen doen en daarna weer 'lief'. Gelukkig accepteert hij wel dat ik aangeef dat me dit niet lukt. Ik raak elke keer enorm van slag na contact. Maar hij vindt het 'heel fijn'. Ik denk dat hij net als ik het gevoel van vertrouwdheid voelt, maar het anders duidt. Ik wil heel graag loskomen van hem. En gvd: wanneer gaat dat dan eens gebeuren? Met de tijd....En geen contact....

@G.E.K. ook hier is het zo. Samenwonen met sm is even als mededeling tegen zijn dochter gemeld, aan zijn zoon heeft hij het nooit verteld. Ook aan mij heeft hij nooit het fatsoen gehad om het te vertellen (het is tenslotte zijn collega die ik dacht te kunnen vertrouwen) laatst kwam ik een vriend van ex-mcler tegen waar hij (voorheen) altijd elke week mee ging sporten. Hij vertelde dat ex-mlc een gesloten boek was. Dat is hij (sinds de bom) ook altijd naar zijn kinderen geweest en naar mij. Die vriend wist niets een dat hij zijn kinderen al 2 jaar niet meer zag. Hoe bizar. In liefdeskunst van Hannah Cuppen wordt contract beuk genoemd. Hoe herkenbaar. Kinderen laten hem maar gaan, steken weinig energie erin.

no contact geen contact opnemen en nergens meer op reageren dat is mij aangeraden waarom? omdat elk contact hem de gelegenheid biedt om weer die projectie te doen en zo bevestiging te vinden voor zijn 'kijk op de werkelijkheid'. Op die manier bevestig ik zijn ziekte. No way dat ik daar aan mee ga werken. Zijn ziekte is niet mijn verantwoording. Hulp wil(de) hij niet. Het is immers allemaal mijn 'schuld'. Eigenlijk zou je deze mannen chronisch ziek kunnen noemen. 'Blijf dicht bij uzelf mevrouw': een topadvies dat ik in 2017 kreeg van de cardioloog. En 'gewoon blijven analyseren hoor': advies van de huisarts. Er waren echt wel mensen die zagen dat hij niet spoorde ... goed dat hij uit mijn leven is. Met zo iemand oud worden ... wat een ramp zou dat zijn geworden voor mij ... ik heb nu alle kansen op een fijn leven met een man die wel kan troosten en die wel met zijn gevoelens in verbinding kan gaan. Madelief 2012/2017

Ach G.E.K,hier niet anders hoor. De Sm....mijn jongste werd daar gewoon in levende lijve even mee geconfronteerd, zijn broer en ik (die toen nog zijn vrouw was) hebben hier nooit iets over gehoord. Nooit het fatsoen gehad om mij op de hoogte te stellen, ik was razend maar heb er nooit iets over gezegd, gunde hem de lol niet. Dat hij ontslagen is afgelopen jaar....hoorde ik van mijn advocaat. Hiermee sneed hij ons de pas af voor het herberekenen van de alimentatie, hoe toevallig. Zijn kinderen of mij heeft hij niets laten weten. En samenwonen.....tja hij is vertrokken uit onze woonplaats, via via weet ik waar hij zit, inderdaad in het huis van zijn sm. Maar officieel weten wij dus geen verblijfplaats, dit meld ik nu ook aan instanties als het nodig is. Hij is letterlijk en figuurlijk 100% verdwenen. Gek genoeg blijk ik degene te zijn die hier het meeste last van heeft, ik blijf mij afvragen hoe ziek je dan wel niet moet zijn in je hoofd. Kinderen vinden het prima zo. De kids verwerken alles in hun eigen tempo, heb vertrouwen G.E.K, als zaken omhoog komen weten ze hun moeder te vinden. Mijn advies voor jou.....laat je ex in de .... zakken. Geen tijd meer aan verspillen!

Dankjewel voor je reactie madelief. Ik verlaag me ook absoluut niet tot zijn praktijken. Deze man is zo ver heen, onherkenbaar. Vroeg ik mij gisteren nog af wanneer ie het aan z'n dochters zou zeggen. Vandaag via n app heeft ie aan z'n dochters laten weten waar hij per vandaag woont. Hoe welkom en geliefd moet je je als kinderen voelen? Niets van een 'jullie zijn welkom', 'ik mis jullie', 'ik woon dan wel bij ... maar jullie gaan altijd voor' niets van dat alles. Een koude mededeling waar het 'geluk' afdruipt. Bah. En ook een koude mededeling naar mij. Of het de meiden veel doet weet ik niet. Ze willen er zo min mogelijk over praten helaas. Mijn psycholoog zegt ook, dat komt nog. Net als het moment dat mc er zeer waarschijnlijk een keer instort en hulp nodig heeft, zoeken zij hun eigen moment voor hulp op. Eigenlijk ook logisch natuurlijk, maar als moeder wil je voorkomen dat ze vastlopen op latere leeftijd. Wij maken mee wat de gevolgen daarvan kunnen zijn.... Het liegen en bedriegen gast m steeds beter af. En het niets zeggen ook. Was het eerst sm, later z'n ontslag en nu het samenwonen. Hoe kun je als kind nog je vader vertrouwen? Ik twijfel nog tussen niet reageren, m de huid volschelden over hoe ie t in z'n hoofd haalt naar z'n dochters toe op deze manier of er ergens tussenin dat ie zich niet aan het ouderschapsplan houdt en dat we in gesprek moeten. Moeilijk. Moeilijk. Van mij mag ie verdwijnen. Dat geeft t meeste rust.

Ik noem dit: emotioneel misbruik van een jong en kwetsbaar meisje. Via de dochter probeert deze vader om moeder te pijnigen en te raken. Het lijkt te werken ... Geen liefdevolle ouder/vader. Een egoïst. Dat zijn gedrag een destructieve uitwerking heeft op het emotioneel en psychisch welzijn van zijn opgroeiende puberdochter lijkt meneer totaal niet te interesseren. Wat een hork. noem het parentificatie. of narcistisch misbruik ... whatever ik voel met je mee - houd vol en blijf in de Liefde! Madelief 2012/2017

Ik schrijf niet meer zoveel. Lees wel dagelijks alles. Nieuw hier is dat mc er bij de sm is ingetrokken, zonder het aan z'n dochters of aan mij te vertellen. Alleen de jongste wist het want die heeft n eigen kamer daar..... helaas verteld ze niets en is zij alleen maar boos boos boos op mij..... er wordt haar van die kant van de familie zoveel naars over mij gezegd. In mijn gesprek met m'n psycholoog afgelopen week kwam haar gedrag ter sprake. Op de verjaardag van de oudste voor haar vrienden wilde hij even langskomen. Ze wilde het liever niet maar vond het ook wel zielig voor hem dus, oke dan. Hij kwam heel onhandig aan, ging niet naar haar toe, zij moest naar hem, wat ze. Iet deed, logisch ze is 21, haar vriend zei hij geen gedag, heeft hem in de twee haar tijd dat ze nu n relatie hebben twee keer twee minuten gezien, ook haar vrienden geen gedag gezegd, ging alleen aan n tafel staan en drinken. Jongste hing direct om z'n nek, uitsloven, praatjes, opvallend etc . Ik ben maar bij m gaan staan want anders was het helemaal zo gek. Ik praten met m, hij reageert redelijk oke.. maar jongste viel op een gegeven moment uit naar mij. Dat ik niet met pa A mocht praten, dat ok toch wist dat t allemaal door mij kwa, etc. Dus heb ik haar terechtgewezen, en gezegd dat we normaal met elkaar aan het praten waren. Mc er zei niets..... Ik vertelde dit aan m'n psycholoog. Zij was onze mediator, os nu mijn psycholoog en heeft tijdens mediation traject ook gesprekken met mc er gehad. Dus ze weet waar het over gast en waar mijn vermoedens zitten. Zij zei dat jongste zeer waarschijnlijk geparentificeerd is en dat haar gedrag bijna voorkomt uit jaloezie op mij dat ik met hem praat. Zij stelt zich gelijk aan O s wat natuurlijk absoluut niet kan.k zeg daar iets van maar mc er is daar niet toe in staat..... Die parentificatie kan ik helemaal plaatsen. Al twee jaar lang komt ze met dingen die door hem of zijn ouders tegen haar gezegd moeten zijn. Daarbij ging zij als enige naar hem toe en heeft hij haar echt als praatpaal gebruikt... En nu woont ie dus samen met haar terwijl in het ouderschapsplan staat dat een voorgenomen verhuizing altijd besproken moet worden niet als andere life events en geen derden bij opvoeding betrekken... Ben benieuwd wanneer ie het lef heeft om het te melden... ze blijven ook maar dwaas doen..

Nou Silvia, jouw ex zit danig onder de plak bij die sm. Jeetje zeg! En dat zijn dan die mannen die ons ervan beschuldigden dat we hen beknotte in hun vrijheid. Nou lekker vrij is hij nu dan NIET. Kom zeg! Je eigen dichter miet excuus maken .. Ha, ha, ha Sterke vrouw jouw dochter met haar 23 jaar. Die blijft wel in haar kracht ... Madelief 2012/2017

Vorige week ging mijn dochter met de beste intenties en op eigen uitnodiging na lange tijd weer eens naar het huis van de sm en haar vader. Ze kwam opgelucht terug, het was goed verlopen, best gezellig geweest.Kreeg 's avonds ook nog een app van haar vader dat hij zo blij was dat ze is geweest. Nu is mijn (ex) schoonzusje(waar ik altijd een geweldige band mee had en die echt de lievelingstante is van mijn dochter) met haar dochters na jaren weer eens in Nederland. Die heeft zichzelf, haar dochters en mijn dochter met vriend uitgenodigd om te bbq-en bij haar mlc-er broer. Dat moest eerst met de sm besproken worden, dat snap ik nog. Werd dochterlief dan vandaag eens opgebeld: blijkbaar heeft ze, vorige week, toch iets verkeerd gezegd tegen de dochter van de sm en dat heeft daar nu een hele week gebroeid in dat gezin. En van haar vader moet ze nu haar excuses maar maken voor ze kan komen bbq-en. En ze is zich van geen kwaad bewust. Haar vader wil haar ook eerst eens goed vasthouden en in de ogen kijken. Dochterlief is 23 jaar. Zo dapper als ze is, is ze nu weer naar zijn huis vertrokken om daar hopelijk in haar kracht te staan. Ze wil geen problemen. Hoe volwassen is dat. Ik ben zo trots op haar. Sorry voor mijn chaotische verhaal maar moest het weer eens even kwijt. Ik zag al problemen aankomen omdat hij 2 jaar geleden toen zijn zus kwam ook zoveel "last"van mij had: dat wij wel afspraken en dat zij dat niet deden. Hij zei steeds: je moet eens langs komen. Maar wij spraken altijd meteen af. Zo ging het vroeger altijd al tussen ons. Nu gaat het moeizaam met hem. Dat hij dat weer op mij zou richten had ik al verwacht, maar je eigen dochter. Ik begrijp dat hij in zijn nieuwe gezin veel moet schipperen om het goed te houden. Wat een toestanden veroorzaken deze mannen toch. En misschien een jaar geleden had het me omver geblazen en nu denk ik: Jemig, echt gelukkig nu?? Was het maar waar!

Nance.....ik kan er niet zo heel veel op zeggen. Mijn dochter heeft (gelukkig mag ik wel zeggen) niet van dit soort problemen gehad. Sterker nog, zij drinkt eigenlijk nooit, en of ze nou door haar pa, zo verantwoordelijk is???? Hij was ieder weekend straalbezopen, en erger nog, kroop gewoon achter het stuur! Maar de kern van jouw verhaal is, dat je met haar vader nu niet op 1 lijn kunt komen te staan. Wees jij dan maar die "rotmoeder" 😉 maar dit kan niet langer zo!jouw dochter moet gaan inzien, dat je problemen NIET oplost met alcohol, tja en als papa dat gewoonweg zomaar wegwuift, dat is slap gedrag van hem. Meer als je best als moeder zijnde Nance, kun je niet, sterkte in deze strijd

Soms hoor ik mezelf zeggen:' gelukkig heb ik geen kinderen met hem. Met kinderen blijf je toch altijd met die man te maken hebben. En toch ... als ik de whatsapp foto zie van stiefzoon en zijn overduidelijk ingehouden verdriet dan word ik zo verdrietig en kwaad. Ik noemde hem nooit stiefzoon. Zijn moeder leeft nog dus dan was of ben ik toch geen stiefmoeder.. ik ben niks van hem en heb niets meer gehoord sinds december. Toen had ik hem uitgenodigd voor etentje...hij zegde af...had trein gemist...daarna heb ik hem nog twee keer herinnerd aan 'etentje tegoed' Niets meer gehoord. Ik ken hem vanaf zijn vierde jaar...ik denk dat 'het' te moeilijk is voor hem. Ik zet geen druk ... ik ga mezelf niet opdringen.volgende maand is hij jarig ... 21 jaar. Mijn verjaardag weet hij niet datum van ... zijn vader heeft hem niks meegegeven aan opvoeding. Ik weet niet wat te doen ... ik laat het gaan ... 21 is volwassen. Hij heeft een moeder. Ik hoop dat hij niet op zijn vader lijkt wat karakter betreft... Ik heb hem ook wel wat meegegeven. Het is voor nu klaar. Hij weet dat ik van hem houd. Madelief 2012/2017

Ik denk zeker niet dat alles heppiedepeppie is nu, vandaar mijn vraag. In het stuk van Susan Smit lijkt het zo door de voorbeelden die ze gaf. Maar idd zeker met jongere kinderen of in jouw geval een dochter met een handicap zou het fijn zijn dat je als ouders samen kon werken. Maar je bent niet voor niks uit elkaar. Hij ging niet voor niks weg. Met hem valt niet meer samen te werken en dat maakt het extra zwaar. Sterkte!!

@ Sylvia; nog aanvulling. Mijn ex wil wel verantwoording voor zijn kinderen nemen , maar vooral op zijn voorwaarden en niet meegaan in hoe we gezamenlijk dit aan kunnen pakken. Mijn ex is typische midlifer,; leven moest groot, groter groots en nu nog meer over de top aangezien geld geen issue is. Dus fijne gevoel wordt vooral gekregen door de omgeving laten zien hoe het samengesteld gezin het heeft ; een Porche , mazerati , vakantie met 8 pers naar Afrika etc. Ook al willen de kinderen dit niet eens . Met mijn nieuwe partner heb ik het tegenovergestelde van mijn ex ; een extraverte , sociale man. Toch merk ik wel dat er ook bij mij nog Diepliggende pijn zit , kindpijn en heb ik nog wel “ werk” te doen. T is heus geen “ nieuwe vriend en alles heppiedepeppie”, mss denken je/ jullie dat? Het leven is beslist weer leuker maar er gaat een hoop energie zitten in opgroeiende dochters (drie) en gehandicapte dochter met slechte vooruitzichten . Het zou zo veel schelen als je met je ex goed over de kinderen kan overleggen en het eens bent.

Voel met je mee Nance. Bedankt voor je stukje op gastenboek. Die ga ik ook uitprinten ... dat stukje tekst vat het goed samen. En dan nog blijft het ongelooflijk en onwezenlijk wat de achterblijvers doormaken. Wij handelen juist - zij zijn doodzieke egoisten. Laat je niet gek maken. Het is altijd weer projectie. Zijn proces en zijn probleem. Jij bent goed bezig. Sterkte met de puberdochter. Madelief 2012/2017

Gisteren telefoon gesprek gehad met mijn ex over onze puberdochter 16 jaar . Deze is nu voor de tweede keer zwaar dronken door mij en mijn nieuwe vriend opgehaald . Ik probeer alle feiten ( dat het nu nodig is dat we vanwege serieuze issues van haar - eerste echte liefdesverdriet in moeizame relatie van een jaar-en drankmisbruik) met hem nuchter te bespreken maar stuit gewoon op een muur. Drankgebruik word weggewimpeld , sancties niet mee eens, emotionele problemen gelukkig wel.Hij heeft zelf telefonisch contact met haar opgenomen en later op de dag is ze bij hem geweest. Wat word ik behandeld als overbezorgde moeder en voel me niet serieus genomen , en verdorie wat raakt dat me!!! Gelukkig kan ik het gesprek dan gewoon afmaken en realiseer ik me des te meer wat een ongelofelijke lastige man dit is en was. Zie ook artikel in gastenboek . Ik had afgesproken om vaker met hem over de kinderen te praten ( van mijn kant gevraagd) maar heb even helemaal nergens zin in mijn deze egoïstische man . Getver!

Accepteren dat ik het niet kan accepteren dat ik niet krijg wat ik wil ... dat het niet gaat zoals ik zou willen .. dat is loslaten...let it be...zelfacceptatie ...ik begeer iets, omdat ik valselijk denk dat ik niet al volkomen compleet ben...ik zoek mijn geluk buiten mezelf in plaats van binnen in mezelf.. Zelfcompassie en blijven in en uit ademen...so what dan voel il mij verliefd ... ook dat gaat voorbij ... Madelief Madelief

Mediteren .. doorzien dat in het verlangen het lijden zit... accepteren dat Het is wat Het is ... Madelief

We maken wel heel erg een 1-tweetje zo Madelief. Ik ga echt proberen wat minder te schrijven. Maar nu was er toch weer iets dat je schrijft dat ik enorm herken. Dat 'iets willen dat niet kan'. Het is heel lastig om daarmee om te gaan. Heel lastig. Als er tips zijn, dan hoor ik die graag.

Daphne, ik denk dat je gelijk hebt. Mezelf op iets anders 'verlieven' dan op deze man. Deze man blijkt onbereikbaar en dan is het ineens een stuk minder fijn om verliefd te zijn. Het is ook meer een bevlieging. En ach, ik denk dan:' alles wat afleidt van denken aan ... mijn ex-man is meegenomen.' En dan loop ik weer vast in oude patroon van iets willen dat niet kan ... nieuwe baan zoeken is goed idee. Eerst vakantie. Jij gefeliciteerd met je baan. Fijn om 'verliefd' te zijn op je werk. Plezier en passie en spel. Dat wil ik. En o ja, sex...dus wat iedereen wel wil. Tenzij je a-seksueel bent. Nou, ik zal je niet langer van je werk houden. En nu stop ik even, want hier heeft niemand iets aan. Ik verlies de focus: dit forum gaat over andere zaken ... Madelief 2012/2017

Zo'n verliefd gevoel is heel makkelijk te vervangen door andere kicks. Zo heb ik dat nu even met mijn nieuwe baan. Daar ben ik nu even verliefd op. Dus Madelief zoek ik iets anders leuks! (Al valt me wel op dat je insteek bij de 2 posts verschilt: bij de 1e lijk je het wel leuk en fijn te vinden en bij de 2e niet).

terigmailen :-) dat is bijna een Freudiaanse ver-typing - teringmailen :-) terug e-mailen bedoelde ik natuurlijk. En dat heb ik niet gedaan! O en Daphne, 'met of zonder latente persoonlijkheidsstoornis'. ha, ha ... laat het woordje latent maar weg in geval van 'mijn' ex. want hij is echt knettergek. Er waren in het dorp mensen die tegen mij zeiden: 'dat hij er uit zag als een psychiatrische patiënt'. Ik vond dat best pijnlijk om te horen in 2017. Inmiddels denk ik dat ze wel eens gelijk zouden kunnen hebben. Nee, latent ... het is meer openlijk. Verder valt het niet veel mensen op. 'Iedereen is bezig met 'overleven': zegt mijn jongere zus vaak tegen mij. En dan heb je geen oog of tijd voor anderen. Wat een wereld . Ik ga mijn trein halen. En o ja, dat verliefd gevoel vind ik eigenlijk helemaal niks. Welke man het ook wordt; hij zal heel veel zijn best moeten gaan doen om mij voor zich te winnen. Dat zal veel geduld gaan vergen van beide kanten ... weer een les te leren voor Madelief. Madelief

O Daphne ;-) ik denk ook:'ga eens wat minder schrijven.' Want wat valt er nog te zeggen ... Nu moet ik toch weer even reageren op jouw posting. Dol-komisch vind ik de opmerking van jouw ex over 'zijn' sm. Het is echt allemaal image en oppervlakkig. Het kan niet de diepte ingaan ... daar zit dat jongetje immers in die kerker opgesloten. Het is te erg voor woorden allemaal. En ik begrijp je leedvermaak volkomen. Nou maar weer verder vandaag ... met mijn eigen besognes. Wat een mooi weer is het ineens! Ik ga bij 1 van mijn nieuwe vriendinnen logeren. Onze komende vakantie doorspreken. O ja. Dit nog: ik kreeg gisteren weer eens zo'n zakelijke email van 'hem'. Gewoon een rekening waarvan ik de helft moet meebetalen. De mail was wel zo ... dat ik bijna zou gana terigmailen om te vragen waar het geld naar gestort moet... dat heb ik niet gedaan. Ik heb gewoon het bedrag naar hem overgemaakt. Hij zoekt het verder maar uit - ik heb mijn deel betaald. No Contact is No Contact! Goed van mij - en ik was het al weer bijna vergeten... ik maak echt vorderingen hiero. Ik ben wel nog steeds beetje verliefd op ... mmm nou ja, let it be. Ik hoop ooit nog een leuke partner en true love. Ach wie niet? Ik zal ook wel besmet zijn met het romantische liefdesvirus. En ja, seks mis ik ook gewoon. Ik ben een mens van vlees en bloed toch ... Madelief 2012/2017

Wil(de) minder gaan schrijven hier, want ik vind dat ik weinig 'nieuws' te melden heb nu....Maar daar ben ik alweer... de illusie van de romantische liefde die is ingebakken ja. MLC-ers (al dan niet met een latente persoonlijkheidsstoornis erbij) zijn gewoon bang om alleen te zijn volgens mij. Ze willen vluchten. Ze houden niet echt van de SM. Vraag maar eens aan ze wat hen in ze aantrekt. Mijn ex zei over zijn (ex)SM (tussen haakjes: nu voel ik wel wat leedvermaak...daar had ik even wat tijd voor nodig...maar nu is dat er...en boosheid om zijn reactie hierop. Hij gedraagt zich alsof die luttele maanden belangrijker waren dan onze hele relatie): ze ziet er leuk uit, heeft mooi haar en een open oogopslag. Meer kwam er niet.

Daphne, net onder het schilderen van mijn huisje dacht ik ineens: mensen die zelf ECHT gelukkig zijn en zelfzeker zullen nooit iemand anders 'hun wereldbeeld of kijk op de wereld' opdringen. Onze maatschappij heeft heftig geinvesteerd in de leugen van de romantische liefde. Kijk maar eens een avondje tv en reclame. Alles gaat erover: je zogenaamde soulmate vinden die jou complementeerd en gelukkig gaat maken. En ja, kinderen horen daarbij, een mooi huis, een labrador hond ... die boodschap heeft inmiddels nog zo weinig met de werkelijkheid van doen. Drie miljoen singles .. en er zijn zoveel mensen die vwbt hun seksuele geaardheid al helemaal niet in plaatje passen. Ik lach er om! Zelf heb ik npoit in romantische liefde geloofd. Ik ben een realist geen idealist. Mijn huwelijk was ook een zakelijk contract. Het is ironisch genoeg 'mijn' ex die romantisch is .. en dus nu weer naarstig zoekend naar de volgende soulmate ... lekker slapen iedereen. Madelief 2012/2017

Dan is dat toch ook projectie? Die mensen gaan er vanuit dat je zonder relatie en gezin en kids zielig bent. Een verliezer. Dan projecteren ze toch hun wereldbeeld op jou? Of is dat gewoon narrow mindedness van hen? Hoe dan ook happy to read dat het jou niet echt raakt Daphne. Ik heb er zelf maling aan. Ik was zoals gezegd altojd al een buitenbeentje. Heerlijk eigenwijs noem ik het tegenwoordig. Succes met de nog grotere uitdagingen. En ik voorspel dat wij dit hele mlc gedoe straks inderdaad als blessong in disguise gaan her-definieren. Wat een avontuur. Madelief 2012/2017

@Madelief, denk niet dat het alleen projectie (zelfafwijzing op bepaalde punten) is van die mensen. Het is ook de visie waarmee ze naar de wereld kijken. Dat een relatie het hoogste goed is en het hebben van een gezin. Ik heb geen van beide, dus ben ik zielig. Ik voel me echter niet zielig. Ik mis wel dingen en ik moet bijkomen van die rare tijd en ik sta praktisch gezien voor grote(re) uitdagingen. Maar ik ben niet zielig. En wie weet, ga ik dit ooit zien als iets dat ondanks de schade goed is geweest.

Die verlatingsangst is er als ik mijn lot in hand van een ander leg en 'mijzelf verlaat'. Vind uit wat jou jouw maakt @gewoon-ik@ - jouw eigenheid. Blijf trouw aan jezelf. Houd van jezelf. En wie weet dan ooit .. een man voor jou en voor Madelief die ook op eigen benen staat. We zijn al heel. Die ander is geen aanvulling. Zie je jezelf als incompleet fan moet die ander jouw aanvullen. Daarmee geef je je macht weg en ne kracht. Die ander gaat, dood, word ziek of verlaat je. Blijft ten alle tijden verdrietig. Toch lijden hoeft dan niet, want je bent er zelf nog altijd. van Jan Geurtz geleerd en die heeft het weer van ... ha, ha Madelief - en nu koffie!

Hallo @gewoon ik@ Iets met karma? Alles is actie en reactie en dat kun je karma noemen. Die zaait zal oogsten...ook zoiets. Hier ligt ook meteen m.i. een sleutel tot je eigen geluk: ' het heft in eigen hand nemen' ' aan het roer van eigen schip gaan staan ' en ' jij bepaald jouw koers '. I am sailing ...ha, ha en ja nou had ik dus een verstekeling aan boord genomen blijkt achteraf...maar die is gelukkig van boord gegaan, voordat mijn bootje zonk. Opletten is het in het leven. En 'roeien met de riemen die we hebben' Het lijkt dan soms makkelijk op de luxe schepen en jachten die ons voorbij varen. Ook die hebben vast weer hun problemen. Fijn dat gesprek met dochter. Maar hypocriet zou ik het niet noemen. Dat bedoelde ik ook niet. Zij zit als dochter tussen twee vuren ... wil liefde van pa en van ma niet op spel zetten. Is bereid om dan zo'n sm maar te tollereren. Ik sprak voor mezelf. Ik was als dochter een ongeleid profiel soms. Beetje Pippi Langkous. Mijn eigen zin. Alleen is mijn vader juist geen stoere zeerover met tassen vol geld. Mijn ouders hadden heel wat te stellen met mij. Ik trachtte mij aan hen te ontworstelen, maar bloed kruipt. Zal ook wel karma zijn .. ;-) Daphne, dat doet me goed te horen dat er ook andere vormen van codepent zijn. En ja die slachttofferrol.. Mmmm.. vaak projectie weer van andere is mijn ervaring. Zij zijn zelf eigenlijk zielig...wijzen zichzelf af en dat mag dan ook niet bewust worden bij hen en dan moet jij zielig zijn... projectie is diep gelaagd. Iedereen verantwoordelijk voor zijn/ haar eigen emotie huishouding. Ik leg dit soort opmerkingen naast me neer tegenwoordig. Madelief 2012/2017

Over karma: gelukkig zijn ze niet. Tenminste dat lees je overal en ik zie en zag dat bij mijn ex.

Sanne en Moppie......dank voor jullie reactie. Ja Sanne ik voel dat er nog veel werk aan de winkel is, maar ik ga er wel voor, er zal een tijd/dag komen dat ik denk:verhip, ik voel me goed, ik voel me lekker, ik ben bevrijdt. Verlatingsangst daar heb je gelijk in moet ik achteraf toegeven. Het klinkt heel triest, maar mijn dochter is alles wat ik nog heb, geen ouders en enigst kind. Vrienden die me hebben laten vallen, maar daar is ook mijn CVA debet aan, ik wil niet alles daarop gooien het heeft alleen wel een rol gespeelt helaas. Maarrr en dan kom ik even terug bij Moppie, het waarschijnlijk, onvermijdelijk moment dat ik "abbot en castello" samen tegen kom, het idee al benauwd me. Moet er nu niet aan denken nog, maar misschien ben ik straks wel zoooo sterk, dat ik ze beide nog een hand ga geven waarbij ik haar heel strak zal aankijken! Want ik ben ervan overtuigt, dat ook zij er niet op zit te wachten om mij te ontmoeten! Maar ook voor haar zit dat moment eraan te komen.....ooit! Ik heb overigens wel een heel goed gesprek met mijn dochter gehad, het begon heftig maar we kwamen uiteindelijk tot de kern van "het probleem" en toen konden we begripvol met elkaar verder praten. Zoals Madelief al zei "als ik jouw dochter was, was ik weggelopen" ergens vond ik mijn dochter hypocriet, heb ik haar ook op een kalme manier gezegt, ze begreep dat wel. De tijd zal het weer leren en het tij zal keren, iets met karma?

Moppie, zo herkenbaar. Mijn oudste dochter ging afgelopen zondag sinds hele lange tijd weer naar het huis van de sm waar ze haar vader en sm zag. En ze had het goed gehad. Ik was blij voor haar want ze zag er erg tegenop. En ik was op dat moment alleen thuis en het deed me niets. Maar mijn angst is inderdaad nog steeds dat ik ze (beide) tegen kom. Heel af en toe zie ik hem en ik bevries dan helemaal. Dat wil ik niet maar gebeurt toch. Ik vraag hem niks want ik wil niks van hem weten en ik zeg hem niks want daar heeft hij niks meer mee te maken maar het blijft ongemakkelijk en ik weet maar niet hoe ik dat kan doorbreken.

Ik snap helemaal wat je bedoelt met dat slachtofferschap. Maar als je googlet op actieve codependent dan zul je zien dat er ook sterke varianten bestaan. Mensen die wel sterk zijn en de confrontatie aangaan. Alleen nemen ze nog steeds, om vanallerlei redenen, iets te laat een beslissing. Ik heb (geloof ik) heel even geen crush. Maar wel een andere KICK had ik. Had gewoon even tussen alles door een nieuwe baan gescoord. Een kans die ik niet kon laten lopen. Maar nu, vandaag, ben ik ontzettend chagrijnig en ik voel me gefaald. Dat komt doordat ik gisteren vriendinnen zag die doen alsof ik zielig ben. Vriendinnen die het goed voor elkaar hebben. Maar ik werd erg geraakt door het feit dat ze doen alsof ik zielig ben. En ze trokken ook allemaal verkeerde conclusies Het lukte me gewoon niet om het naast me neer te leggen. Ik voel me dan in de slachtofferrol gedrukt en dat maakt me woest en gefrustreerd.

Codependent vind ik zo'n slachtofferige klank in zich hebben. En ik zit en zat niet in de slachtofferrol. Eigenlijk zou ik zeggen:' ik deed me sterker voor dan ik was'. Dat was ook vroeger thuis al zo ... dus ik was ook niet helemaal of misschien wel helemaal niet in tune met mijn gevoel. Teveel gefoccused op de relatie redden. Net als vroeger thuis steeds mijn best doen om gezien te worden door goed te leren. Kwam aan spelen niet toe...serieus kind. En hoeveel diploma's ik ook haalde het maakte niet uit, want thuis bleef ik het 'buitenbeentje en zwarte schaap'. Nou, ik geef het op. Ik doe op deze site niet eens moeite om mijn spelling juist te hebben. Als het maar leesbaar is denk ik dan. Ik wil spelen. Liefs allemaal van Madelief die codependent en geparentificeerd is of was en nu van zichzelf houdt voor wie ze is. Ben jij nog verliefd Daphne? Heb jij nog crushes op mannen? Ik vind sommigen echt superlief. Gelukkig maar, denk ik dan. In elk geval geen gegeneraliseerde angst naar alle mannen, omdat 1 exemplaar mij pijn heeft gedaan. Of moet ik zeggen: ik heb me pijn laten doen. Madelief 2012/2017

Dag Daphne, getraumatiseerd ben ik zeker. En inderdaad als je codependent zo definieert dan klopt het wel. Grenzen aangeven en aanhouden. In vooral 2017 is daar heel wat misgegaan. Ik wist wel dat het onveilig was. Ik gaf het ook aan naar hem toe en vond dat we hierbij hulp nodig hadden. Hij hield mij steeds valse beloften voor. Tot op de dag voor zijn vertrek. En ik ben over mijn grens gegaan. Hij zat heel diep in mijn vertrouwen. Ik dacht dat DAT nog goed zat tussen ons...ondanks alle problemen. Ik wilde niet los laten en toen viel de tweede BOM. Gelukkig is er goede hulp nu;-) En ja, ik zou graag armen om mij heen hebben. Dat is menselijk. Wie weet ooit...binnenkort ga ik een fijne reis maken. Heerlijk even helemaal weg van alles en nieuwe indrukken op doen. Dank voor je posting Daphne. Madelief 2012/2017

@gewoon ik, je raakt je dochter niet kwijt, natuurlijk niet, dat gaat nooit gebeuren, ik hoop dat je dat los kan laten. We maken ons soms nog veel te druk om de sm, ze heeft een relatie met je mlc-er en daardoor krijgen onze kinderen ook met haar te maken. Maar zij zullen net zo sceptisch zijn en misschien nog wel meer. Toen deze sm in het leven van mijn mlc-er kwam, was het in het begin nog nieuw, ze vonden haar aardig en ik heb het ervaren als een periode waar jezelf doorheen moet. Ook de sm valt door de mand een keer als het niet meteen is. Nu 2,5 jaar later maken mijn kinderen veel grapjes over haar in mijn bijzijn, ze zeggen dan ook, dat vind jij wel leuk he mam. Vind ik ook, ik geniet ervan. Ze hebben haar nooit wat gevonden, snappen er ook weinig van maar ze hebben het maar te accepteren. Ze zijn haar ook wel dankbaar dat ze er voor hun vader is, meer wordt er niet van gemaakt. Mijn middelste zei een tijd terug tegen mijn moeder: volgens mij houden papa en mama nog heel veel van elkaar. Ze doet er eigenlijk nooit zo vaak een uitspraak over en houdt zich liever afzijdig maar ik haalde eruit dat ze eigenlijk het liefste heeft dat wij weer bij elkaar komen, dan doen kinderen. Dus natuurlijk vinden ze haar ook niks. Zou mijn vader een ander hebben had ik haar ook niks gevonden, ook al was ze nog zo aardig of wat.En ook die bezoeken aan hun samen went voor ons als achterblijvers, ik ben gelukkig zo ver dat het me helemaal niks meer uitmaakt, ik hoef ze alleen niet tegen te komen, dat is mijn uitdaging nog. Proces in wording en deze eerste hobbel heb je maar weer mooi gehad.

@Gewoon Ik, ik denk niet dat je de afgelopen tijd een masker ophad en dat het fake was dat je zei dat het goed ging. Uit dat wat ik las, geloof ik dat je echt grote vorderingen hebt gemaakt. Alleen is het proces nog niet af, je gaat er steeds dieper in (naar de heling toe), en komt nieuwe triggers tegen die weer (een ander stuk) in je raken en je weer even van de wijs brengen. Dat je dochter contact heeft met haar vader en ook met de sm, is weer een nieuwe fase. Logisch dat het je raakt. Zelf denk ik dat je ook vooral geraakt werd in een stuk verlatingsangst (wat van jou is), ook vanwege de (irreële) angst dat je je dochter zou gaan verliezen. En ja, wat dat betreft, is er wel werk aan de winkel. Die gevoelens toelaten maar je er niet helemaal door laten overnemen en overspoelen. Sterkte!

Je lijkt nog wel erg getraumatiseerd Madelief. Maar je hebt goede hulp toch? Overigens mis ik ook wel een maatje/ het op elkaar ingespeeld zijn en het delen van specifieke interesses. Ik moet nu echt veel regelen en organiseren om die 'behoeften' van mij bevredigd te krijgen. Kan het zwaar vinden als ik het anderen wel zie hebben. Ik heb wel hoop en het zal ook wel lukken een nieuw leven op te bouwen. Maar dat gemis is er ook. En tot slot nog even een noot van de psycholoog in mij: codependent zijn, betekent trouwens niet dat je niet goed alleen zou kunnen zijn. Wel dat je in relaties niet goed grenzen aangeeft en te lang een bepaalde status quo accepteert of zelfs mede in stand houdt.

Hoi Daphne, dat doe ik ook; het als een avontuur zien. Er over nadenkend besef ik dat het ook een avontuur is, want ik weet helemaal niet waar mijn leven heengaat. Dat voelt heel avontuurlijk en tegelijkertijd benangstigd het mij. Het idiote is dat in mijn huwelijk het net zo goed onzeker was wat dectoekomst ons zou gaan brengen. En eigenlijk maakte ik alle grote plannen al die jaren, inclusief het plan om naar dat dorp te verhuizen. Dus wat is er nu dan zo anders? Ik mis een maatje. Iemand van het mannelijk geslacht om mee mijn gedachten te delen, mijn eten en mijn bed. Drie dingen die ik eigenlijk al sinds Kerst 2012 niet meer had. Het was tot aan 2017 allemaal fake. Logisch dat ik een man mis. Ik mis die man al zo lang ... ik ben niet co dependent. Ik kan goed mezelf vermaken. Eigenlijk heb ik het zo druk dat ik geen tijd heb voor een nieuwe relatie. En ik ben nog heel kwetsbaar ... wil dit nooit meer meemaken. De dromen waren afgelopen twee nachten zwaar. Overdag voel ik nu minder pijn van de verlating en afwijzing. In de droom was die in alle heftigheid weer aanwezig. Ook vond ik het gek om hem weer te zien. Overdag weet ik eigenlijk niet goed meer hoe hij er uit zag. Enkel zijn kleding herinner ik me. Ik heb in de vakantiefoto boeken nog fotos van hem. Ik ga niet kijken. Dat wordt me afgeraden. Ik heb er vook geen zin in. Hij is weg ... ook alle trouwfotos op 1 na. Die staat bij mijn vader thuis in een lijstje. Wat was ik blij die dag in 2005. Dacht dat hij de ware was en dat ik thuis was gekomen. Nu weet ik: thuiskomen is bij mijzelf - zelfcompassie. Madelief 2012/2017

Ja, er is geen keuze anders dan doorgaan he? Al je kracht en creativiteit gebruiken om een nieuw leven te bouwen en enigszins te verwerken wat er is gebeurd. Het lukt mij soms wel om dit als een heel nieuw avontuur te zien. Dan is het ergens zelfs leuk.

@Daphne.....jaaa natuurlijk ben ik trots op alles wat ik tot nu toe gepresteerd heb Maar ik had ook geen keus, ik moet. Je kan bij de pakken neer gaan zitten maar daar word je niet veel wijzer van. Mijn fake bedoel ik eigenlijk, dat ook ik een masker opgezet heb, put on a happy face, maar van binnen???? Dat blijkt nu toch wel uit de dingen die je raken. Het is/was een wijze les, voor de rest doe ik wat ik moet doen puur uit overleving maar dat geeft ook wel voldoening.Deze storm is voorbij en ik ben weer of, nog steeds, geworteld, hoge bomen vangen veel wind maar mijn bast is sterk genoeg om stormen te weerstaan! Zo nu en dan knakt er dan toch een takje, so be it, groeit wel weer aan xx

'Misschien zijn ze te herkennen...'

'we' is 'ze'

@gewoon ik, faken dat je happy bent? Zijn er ook dingen waar je trots op bent? Die je hebt gerealiseerd voor jezelf na de breuk? @iedereen, ik denk dat ik gisteren een man met een MLC heb gesproken. Had een afspraak. Kende hem nog van vroeger. Ik weet het niet zeker (want misschien doe ik aan projectie), maar er waren wel wat signalen in het verhaal. Ik dacht hierna bij mezelf, misschien zijn we wel gewoon te herkennen omdat ze niet zo aardig zijn/doen eigenlijk (doen of ze recht hebben op het allerbeste en hen maakt het niet uit hoe dat overkomt eigenlijk). Wel kunnen ze charmant/ hoffelijk/ interessant zijn.

Lieve allemaal....het is ochtend, heb goed geslapen, wijntje doet wonderen hihi. Maar nu weer met beide benen op de grond, jullie hebben gelijk en het schud mij wakker. Dit is ook weer een proces waar ik doorheen moet, de angst en pijn zit idd in mijzelf. Madelief, onder het genot van een kopje koffie lees ik de reacties, hier heb ik echt wat aan, van jullie allen. Dingen zullen gaan veranderen, of zijn eigenlijk al verandert en Nance je hebt gelijk, mijn dochter verdient het om het en fijn bij haar vader te hebben, en hier een fijn thuis. Ik zie de SM nu ook als een onbenullig aanhangsel, ik laat het voor nu zoals het is. Loskomen uit mijn eigen gecreëerde gevangenis. Mijn dochter zal altijd mijn dochter blijven maar ik moet zelf ook een nieuw plan gaan trekken, juist om deze pijnlijke gevoelens niet meer toe te laten, ze wel te mogen voelen want ik heb ook een hart, maar niet mijn dagen laten beheersen. Ik zie het ook als een wijze les, loslaten.....er zijn zoveel momenten en mogelijkheden. Denken dat je er overheen bent en dan......bam, blijkt dat nog niet zo te zijn. Ik gun mijn ex en SM hun fake happy life, nu weer het mijne oppakken, want tja ook ik fake dus dat ik happy ben, auw die doet even zeer. Dank jullie voor deze bewustwording, er is werk aan de winkel voor mij. Fijne zondag en blijf lief voor jezelf xx

Gewoon ik, ik kan je pijn absoluut begrijpen. Maar te vervangen ben je niet :) je gezin zoals het was ook niet. Als het een troost kan zijn, ik ben wat ouder dan je dochter, niet heel veel. (QLC) Mijn ouders zijn ook gescheiden. (Geen idee waarom precies). Mijn vader heeft daarna (niet tijdens) verschillende vriendinnen gehad. Mijn zussen en ik deden normaal tegen elk van hen, beleefd. Wij hebben vast ook laten weten dat het goed ging naar onze moeder toe. Maar meestal verveelden we ons te pletter en geen enkele vrouw kon ooit onze moeder of onze thuis vervangen hoor. Onmogelijk. Zelfs al liep het thuis niet altijd even vlotjes. Toen hun relatie telkens afliep met mijn vader verdwenen ze. Ook mijn moeder leerde iemand nieuw kennen. Nu meer dan 10 jaar heeft hij natuurlijk wel een rol en plaats in de familie, maar mijn vader kan hij nooit vervangen! Je dochter is trouw aan haar vader en moeder en wilt geeneen van jullie beiden kwetsen. Ik vrees dat die pijn jouw pijn is en je dochter vooral moet blijven steunen in haar eigen leven. De sm is iemand die op dit moment een package deal is bij haar vader, meer hoeft dat niet te zijn.

Begrijp je de manipulatie? Lokken: etentje met pa. 2) grote schrik! Geheel tegen afspraak in zit sm er ook! 3) wat nu? Dochter wil vader bij zich houden dus gaat niet weg en stapt niet op. Loyaal aan pa. Niet aan zichzelf. Belt mama voor steun.4) Dan valt het mee. En ja, zo werkt dat psychologisch. Dan noem je het 'gezellig'. Want na zo'n schok is de opluchting zo groot dat het wel haast gezlig lijkt. En dan bel je ma om je 'opluchtong' te delen. En zo komen ze in jouw space en in jouw hoofd. Dat is dus manipulatie. Wellicht is er zelfs gezegd:' joh app mama even ...'. Gaat niet over het welzijn van jouw dochter. Een normale vader overvalt zijn dochter niet. Maar ha, jouw ex heeft een mlc toch? Die denkt enkel aan zichzelf in zijn verliefde afhankelijkheid van sm. Sm pleasen ten koste van zijn dochter. Laat je niet gek maken Gewoon-ik Madelief

Goede morgen Gewoon-ik. Ik lees dat dochter appte dat ze het fijn, leuk...nou, ja je dochter appte vanuit situatie etentje.. Nu dit: dochter werd overvallen en schrok zich te pletter .. want tegen alle afspraken in bleek sm daar ook ineens te zijn. En daar heeft jouw dochter ook al is zij 26 vanuit haar kwetsbaar kindrol uit gereageerd. Toen viel het mee ..een kinderhand is gauw gevuld Gewoon-ik. Snap je waar ik naartoe wil hier? Ik word hier right hier en right nu plaatvervangend heel erg kwaad op de mlc en sm. Pure manipulatie is het en grenzeloos vanuit egoistische motieven over de gevoelens en kwetsbaarheden van jou en je dochter gaan. Ik was als dochter opgestapt. Want he! Dat was niet decafspraak. Jouw dochter zit gevangen in een loyaliteitsconflict . iets waar veelal alle kinderen van gescheiden ouders in zitten. Dus die appt 'opgelucht' haar moeder. Want het gaat ... NEE en NEE gezellig is het niet geweest. Geloof mij en geloof je eigen intuitie. Reageer naar dochter vanuit je rol als moeder. Zeg nooit iets neg. over sm of vader. Is dat teveel gevraagd? Ja en nee. Negeren is hier het beste. D.w.z. je negeert hun NIET je dochter! Je zegt gewoon:' blij dat het meeviel meid'. Klaar! Laat je niet uitspelen door deze twee zielielige mensen. Ze zijn het niet waard. Rust in jouw tent. Gebruik je gezonde woedekracht om jouw energie bij jezelf te houden. Niks en nada energie naar hen. Huilen en verdriet..pijn van de afwijzing , woede..allemaal doormaken. Niets wegdrukken, want dan 1) diirt proces langer en 2) word je pas echt ziek van: kijk maar naar hen. Mlc en sm stoppen gevoelens weg. Onbewust van schade die ze aanrichten. En als het bewust gepland is, dan zijn ze nog zieker dan ziek. Negeren en terug naar Home Base. Je dochter is gisteren in de val gelokt. En dat voel jij als moeder. Dat een kind dan blij is dat het 'gezlig' was betekent niks meer dan dat ze 'zij' is dat 1) ze het heeft overleefd 2) haar vader heeft gezien en er was geen ruzie gedoe. Een kind ziet de manipulatie niet...jij wel als moeder. En via je kind lijken zij jou te kunnen kwetsen. Ga er boven staan. Mensen kunnen ons enkel kwetsen als wij ze daar toestemming voor geven. Ik begrijp je gevoeligheid, maar jij hebt van hun niets te vrezen. Je bent een kanjer en dat weet je! Jij hebt jezelf niets te verwijten. Jij 'lokt' je dochter niet naar een etentje en dan BOM daar zit die sm ook ineens. Een iverval was het...en de opluchting gaf je dochter een vals gevoel van gezelligheid. En wat doe je als kind als je bekneld zit in een kut situatie die dan toch meevalt? Dan bel of app je, je moeder!!! Om haar gerust te stellen dus eigenlijk. Vergeet gezellig, want het woord heeft geen inhoud. Nou ik neem nog bakkie koffie Ik had zelf vannacht voor tweede nacht in rij nachtmerrie waarin ex ineens zit. Blij dat ik weer wakker ben en goed dat hij uit mijn leven is. Griezelige zieke man. Wie het wil mag hem hebben. The Spice Girls zijn weer bij elkaar!!! Girl Power damens. Madelief 2012/2017

Gewoon ik, jouw gevoelens zijn heel herkenbaar. Zeker in het begin wilden ze hier meteen een leuk samengesteld gezin maken maar dat is nu na 5 jaar nog niet van de grond. Als mijn jongste dochter daar gaat eten en ik vraag hoe het was krijg ik altijd eerst: goed hoor of gezellig ofzo. En dan, als ze het meer gaat overdenken (wat is er gezegd en hoe was het echt) komen alsnog de irritaties. Want sm is geen fijne vrouw. En de sm van jouw ex is ook niet oké, want iemand alsnog overvallen is eigenlijk een rare actie. Mijn oudste gaat vanmiddag weer eens sinds jaren, en op haar eigen uitnodiging, maar het huis van de en waar haar vader ook woont en natuurlijk zit ik dan alleen. Maar het is daar alle zeilen bijzetten voor oprechte gezelligheid en bij mij is ze thuis (al woont ze al jaren op kamers) Dus laat al je gevoelens toe maar weet diep in je hart dat jullie hand goed is. Geef ze nu ruimte want als je claimt (al is dat nog maar zó klein mogelijk, bijna niet te zien) zij voelt het. En het is toch haar vader. Sterkte lieve gewoon ik

@gewoon ik; kop op! Dit heeft niets met gewonnen te maken. Je dochter heeft één vader en één moeder. T is geen wedstrijd . In de lange termijn heb jij gewonnen als je hier fier om mee kan gaan. Echt, dat gaat je lukken . Voor nu even zwelgen in verdriet, dat mag ..maar eigenlijk is er geen verdriet nodig. Je dochter verdient het om met beide ouders fijn om te kunnen gaan. T komt goed ; dat is gewoon zo.

@gewoon ik, ze hebben niet 'gewonnen' van jou. Jij hebt nog steeds meer dan zij. Jij hebt jezelf op een manier die zij nooit zullen hebben.

Had net mijn dochter op de app......ze heeft het goed naar de zin met haar vader en zijn sm......verdorie dit hakt er wel even in bij me. Niet dat ik het mijn dochter niet gun, maar hij heeft dus gewonnen....hij heeft zijn zin, en zijn dochter terug en het drietal kan leuk met elkaar om....dit doet pijn heel veel pijn! Ik wil morgen niet eens meer horen hoe ze het gehad heeft.....ik lik mijn wonde en ga zo maar naar bed. Moet even een manier vinden om hiermee om te gaan, nu ben ik echt alleen bah bah en nog eens bah. Oh morgen raap ik mezelf wel weer bij elkaar hoor, maar nu zit ik er kompleet doorheen, snik

Al die zogenaamde succesverhalen van goedlopende samengestelde gezinnen. Echtscheiding is gewoon niet wat kinderen willen. Ook al is het soms wel beter en verstandiger om uit elkaar te gaan. Kinderen moeten zich wel aanpassen. Twee huizen, twee van alles, twee verjaardagen...gedoe met feestdagen. Het zogenaamde goedlopende co-ouderschap van mijn ex met de moeder van zijn zoon was een farce. Iedereen leed er onder. Hij sloot zich toen al af van alles en iedereen. Die ex van mij loopt al zo lang met zijn verborgen depressie rond. Ergens snap ik wel dat hij het niet herkent in zichzelf...zo lang weggestopte frustratie. Zijn ware zelf is hij gewoon kwijt en heeft hij totaal verdrongen. Zielig ... nou, die vriendin die hij ineens had mag hem hebben van mij. Als ze nig in de picture is...geen idee. Hoef er niks van te weten of horen. Ik heb geen kinderen van hem. Ieder nadeel, zijn voordeel. Zo is het leven toch ..al had ik best een dochter gewild. Madelief 2012/2017

@gewoon ik; ik heb daar best moeite mee gehad ; contact tussen mijn dochters en SM . Aangezien er direct een samen gesteld gezin ontstond had ik geen keuze en moest ik wel. Dat heeft me echt tranen gekost in stilte. Ik heb nu al zoveel gehoord hoe het er aan toe gaat in samengesteld gezin, dat ik ze totaal niet benijd. Misschien omdat het mij al vrij snel overkwam ik het nu wel kan “ loslaten “ en ik het contact met vader ( incl SM) stimuleer. Dat geeft mijn dochters de vrijheid om over en weer bij hun vader en mij te zijn. Dit in acht / respect met afspraken met convenant. Alleen de issues met puberdochter v 15 die komen er wel eens tussen en daar maakt SM handig gebruik van. Bv ik vraag aan ex om eens gezamelijk om de tafel te gaan incl SM en mijn nieuwe vriend. Daarna moet ik via mijn puber dochter horen dat SM dat zooooooo fijn vindt. Hier moet ik dan echt van kotsen ; om dat zo te “gebruiken” Dus dat stukje raakt me wel; de SM die mooi weer bij mijn dochter speelt . Kortom @ gewoon ik ; ook ik ben er nog niet helemaal. Mijn advies : blijf dicht bij jezelf en laat je dochter dat gevoel van kwijtraken niet blijken . Informeer gewoon vriendelijk naar hoe het was. Sterkte !

Inderdaad! Beloftes van een mlc-er zij niets waard; daar kunnen we gif op innemen. MAAR dat doen we natuurlijk niet! Fijn dat je rust gevonden hebt door 'in het oog van de storm' te schuilen. Slim en verstandig tegelijk. Laat maar uitwaaien. En onthoud: 'wie die wind zaaien, zullen storm oogsten'. Een wijsheid welke ik van mijn moeder geleerd heb. Ik heb een theelepeltje waar deze spreuk ingegraveerd staat. Dankjewel mama. Madelief 2012/2017

@Madelief inderdaad.....ik ben ook net een oude diesel hihi...zonder koffie kan ik niet starten😉.....maar yup, SM is er gewoon tadaaaaaa bij gesprongen, nou had mijn dochter wel destijds, met haar pa afgesproken, dat hij die SM NIET meer aan haar zou opdringen?!! Afspraken en beloftes van een mlc'er zijn geen moer waard, dat hebben we inmiddels allemaal wel ondervonden! Dankje....inmiddels is "het oog vd storm" alweer langsheen gewaaid, en ik hoop dat mijn dochter kan genieten van haar vader s aandacht. Mijn dochter kennende, zal ze de SM keihard negeren (dames hebben in verleden al eens een flinke aanvaring gehad, toen waren mijn ex en ik nog "samen" ) dus idd, ik denk dat de SM niet zo heel erg op haar gemak zal zijn! En terecht..#$grmpf...lips closed😉. Ook dit moet ik weer loslaten, zoutzuur was toch de beste oplossing? 🤣🤣🤣. Toch is het fijn, om hier even mijn ei kwijt te kunnen, hier wordt dit geneuzel tenminste begrepen, nigmaals dankjewel.

ik bedoel natuurlijk: ik ben dochter van EEN moeder. En die is helaas overleden in 2008. Toch is er zelfs nu nog een band. Ja zeg, wat wil je ... ik ben haar oudste en ik was negen maanden 'deel van haar' ... Tja, ... over band gesproken - dat heb je maar met 1 vrouw in je leven. En dat heb ik ook altijd naar mijn stiefzoon toe gecommuniceerd - respect en liefde voor die vrouw in je leven die jou op de aarde heeft gezet en negen maanden heeft meegedragen... Madelief 2012/2017

Hoi Gewoon-ik, inderdaad koffie!!! zonder koffie hoeft het van mij niet meer ... ;-) Nou, ik sluit direct maar even aan bij Nance. Ik heb geen kinderen. Stiefzoon even daargelaten. MAAR ik ben wel een dochter van en moeder. En ik had veel issues met mijn moeder. Ook over mijn vader. En ik kan wat Nance je schrijft enkel be-amen: een dochter-moeder band is 1) exclusief en 2) heel moeilijk te verbreken of tussenin te komen voor een derde partij. Dus geen zorgen daarom. Jij raakt jouw dochter niet kwijt. Even een vraag: ze ging oorspronkelijk met pa iets doen en toen bleek sm daar ineens aanwezig te zijn? Dus dat wist je dochter niet van tevoren? Als dit zo is en dat denk ik op te maken uit jouw posting, DAN vind ik dat heel 'sneaky' van die juf en jouw ex. Wat je hierbij meteen moet bedenken is dat dit soort strategieën enkel worden gedaan door onzekere mensen. Mensen die een ander 'ineens bespringen' met hun aanwezigheid zonder van tevoren netjes aan te kondigen hebben: 1) geen opvoeding genoten en 2) zijn dus vreselijk onzeker en proberen op deze rare manier nog enigszins controle te hebben over ene situatie waarin zij zich dus eigenlijk duidelijk de mindere voelen. En Gewoon-ik laten we hier ook maar direct zeggen hoe het is: zij zijn ook de mindere partij!!! En dat weten ze ook ergens wel! Ik zou hier dus verder niet teveel pieker energie in stoppen. Wel lekker even ontladen, zwelgen en janken en daarna gewoon jezelf terugpakken. Jij bent hier ook de volwassen partij, want dat is een man met mlc natuurlijk ook niet! het zijn twee pubers, twee emotioneel onvolwassen volwassenen, twee drenkelingen die mekaar boven water houden. Verzin erbij wat je maar wilt, MAAR zorg altijd dat jij in die fantasie als winnaar naar voren komt. Zij zijn de losers. Zij sowieso, want wie gaat er nou met zo'n 'in de ar zijnde' man met identiteitscrisis in zee. Dat geeft ook al genoeg aan toch? laten we het er maar op houden dat zij ook 'zoekende en dwalende' is. JIJ NIET. Jij hebt de zaken op orde. Jij bent een normaal rouwproces aangegaan. Hij en zij 'doen maar wat'... zo genoeg pep-talk;-) en ik hoop ook met Nance samen dat jouw dochter dan toch nog een redelijke 'gezellige' samenkomst had waarbij zij haar vader zag. Meer niet! Laat dit akkefietje niet en nooit tussen jou en je dochter komen. Het 'sop is de kool niet waard'. Steun je dochter in je rol als moeder EN blijf van jezelf houden. Let it Be - een rimpeling in de oceaan ... meer niet. Madelief 2012/2017

Madelief dankjewel....koffie makes the world go around hahahaha. @Nance.....de band tussen mijn dochter en mij is ook beresterk, dat is de afgelopen jaren alleen maar sterker geworden en nog. De issues tussen haar en mij zijn "gezonde issues" daar kunnen we gewoon aan werken, maar dat is het probleem niet, mijn angst nu is, dat ik haar kwijt raak.....misscien zeg ik dit niet goed, zo voelt het voor nu. Jij zegt: daar heb ik geen moeite meer mee!? Ik maak eruit op, dat het dus in begin niet zo makkelijk voor je was? Hoe ben jij hiermee om gegaan dan? Wil het idd ook kunnen " parkeren" zoals jij zegt. Thnx x

@ gewoon ik; probeer t maar beetje te “ parkeren”. Mijn oudste wilde eerst ook niets van SM weten maar inmiddels komt ze daar gewoon over de vloer. Daar heb ik echt geen moeite meer mee, kan ze zelfs veel plezier wensen . Er was laatst wel issue met dochter twee ; SM had galajurk met MIJN dochter gekocht zonder overleg. Ik was intens verdrietig / woest. Blijf vooral in je kracht staan . Er is maar één moeder. Ook al zijn er soms dingen tussen moeder/ dochter , die band is oersterk en daar geloof ik in. Knuffel voor jou.

Hallo gewoon-ik. Ik zet even koffie en mijn oude laptop aan. Dat neemt even tijd. En dan ga ik jou een pep talk schrijven. Huil en zwelg ondertussen gewoon door. Probeer deze 'uitdaging' ye zien als ontgiftings-gelegenheid. En laat 1 ding alvast duidelijk zijn:'zij' hebben het niet gezellig. Helaas voor jouw dochter. Dit is namelijk NIET gezellig per definitie. Nogmaals, jammer voor jou volwassen dochter. 26 dus eigenlijk een vrouw in haar eigen recht en die kan inmiddels vermoed ik wel tegen een stootje. Tot zo! Eerst koffie .. Madelief 2012/2017

Lieve lotgenoten....ondanks dat ik het hele gebeuren kan laten voor wat het is, zit ik nu met een knoop in mijn maag. Mijn dochter en ik botsen vaker met elkaar, maar ja ze is 26 naarstig op zoek naar eigen woonruimte, wat niet echt opschiet. 2 vrouwen onder 1 dak? Tja het is niet altijd rozengeur en manenschijn hihi. Dat is een probleem waar we beiden aan moeten werken, maar nu komt het volgende: vader en dochter hebben weer sporadisch contact, wat ik alleen maar toejuich, dochterlief accepteerd zijn SM niet tot op heden, dat verhaal is hier al bekent. Vandaag is mijn dochter door haar vader uitgenodigt om te gaan eten, nog voor haar verjaardag, top leuk dat zou je denken, maarrrrr SM is daar nu dus ook bij, en dat kan ik even niet verkroppen. Alle ellende tussen vader en dochter draait al 3,5 jaar om die ...SM en nu.......????? Ik heb nu een moment van zwakte, verdriet voel me wederom finaal aan de kant gezet, haatgevoelens jegens SM rijzen weer ten top. Hadden we het hier over "loslaten" dacht ik dat ik er al aardig doorheen was nou....NIET DUS! Dat heeft daar zo samen plezier en ik zit hier alleen, te zwelgen in verdriet, ik haat dit, maar ik kan er niks mee, iedereen is lekker weg en genieten dit weekend nah, dasr zit je dan, sorry, moet dit even kwijt even ontladen, jank me de ogen uit mijn kop.

Yep! Doorgaan met ademhalen en met mijn leven. Een nieuw leven en nieuw ik dat zich sinds hij vertrok op een volkomen ander level bevind. Het lijkt wel of mijn oude ik is doodgegaan. Etreem bizar dat iemand die 16 jaar intens in mijn leven was gewoon verdwenen is ... plus huis, plus woonplaats ... plus alles. Hop ... en weg. Idioot. 'Het' accepteren is de enige en beste weg. Niet teveel over nadenken. Niet proberen te begrijpen. Gewoon doorgaan. Ik ga de vuilniszak buiten weggooien. Moet alles zelfdoen. Ik mis niet hem. Wel een maatje om mee te lachen. Het leven is zo kort. Dat lijken die mlc mannen ook niet te beseffen. Sommigen beginnen gewoon nog een nieuw gezin na 30 jaar huwelijk en volwassen kids. Weirdos Madelief 2012/2017

Het rare is, Sylvia, dat ook als je erkenning krijgt het nog steeds geen ruk betekent na alles wat er is gebeurd. Mijn ex wil en wilde ons leven terug hebben en waardeerde wat we hadden heel erg. Sterker nog, ik krijg gvd er veel te veel berichten over van hem....en het maakt me woest. Want het helpt niet. Dat hij heeft gedaan wat hij heeft gedaan, weegt zwaarder. Weet niet of dit je helpt? Het komt er volgens mij gewoon op neer dat dit zo klote is wat zo een man opeens doet dat er gewoon geen recept is. Anders dan: doorgaan.

Hoi Daphne, behalve mijn lieve hond is er niets wat ik terug wil van de relatie. En ja, projectie...jeetje nooit geweten hoe dat in het echie werkt. Alleen droge theoretische kennis. NU heb ik wel de knowledge. En daar ben ik hem eigenlijk best erkentelijk voor. Jammerlijk voor hem dat hij in de projectie blijft hangen. Gewoon weer dezelfde 'les' dus voor hem met (weer) een sm. Wel 1 van veel minder hoog nivo dan ikke. Komt omdat ik wel werk aan mezelf en hem ontgroeid ben. Wij zijn uit elkaar gegroeid' vertelde hij mij. Onzin! Hij is gestagneerd en volhard in kinderlijk gedrag. Ik ben emotioneel volwassen geworden. Hij niet. Enkel zelfbeklag. Bah! Madelief 2012/2017

O Silvia, dat gevoel herken ik zo goed. Erkenning voor wat is geweest. Dat zou ik ook graag willen. En dan in goede vrede uiteengaan ... elkaar dankbaarheid betonen voor wat is geweest en wat wel goed was. En tja, ... dat is nou net wat hij niet kan. Omdat hij ons hele huwelijk devalueerde. Het was allemaal 1 groot trauma in zijn ogen. Bitterheid ... verwijten. Ik heb hem wel bedankt - ons bedankt voor wat er is geweest. Ik weiger bitter terug te zien op zo'n groot stuk van mijn leven. Afschuwelijk moet dat zijn. En dat is het natuurlijk ook...oprechte vreugde zal hij niet kennen, want daar is dankbaarheid bij nodig. Dus gelukkig zijn deze mensen niet Silvia. Wat ze laten zien is nep en fake. Fijn dat jij goed warm in de vriendenkring zit. Houd vast! Ik heb nu na ruim 17 maanden veel nieuwe vrienden en vriendinnen. Ook ik blijk de sociale te zijn geweest in decrelatie. Mensen die wegbleven waren geen vrienden, maar oppervlakkige contacten. Enkele oude vriendinnen zijn afgehaakt. Ik denk omdat ik gegroeid ben en zij niet meegegroeid. Madelief

Bedankt voor jouw stuk @Sint, herkenbaar tot aan het leedvermaak aan toe. Ik denk zelf dat ik het allemaal tot hier toe prima doe maar dat laatste stukje loslaten. jij schreef over loslaten, iets terug halen @Daphne. Ik weet dat het never nooit gaat gebeuren maar ik blijf hopen/ willen dat mijn ex-man zou uitspreken dat we wel gelukkig waren samen, dat we een mooi gezin hadden samen, fijne vrienden en een geweldig sociaal leven. Dat fijne gezin vorm ik nu met mijn dochters. De fijne vrienden zijn allemaal bij mij gebleven en daardoor heb ik een geweldig sociaal leven. Ik denk dus ook dat ik socialer was dan hij altijd dacht. Maar hij had veel meer oppervlakkige contacten die hij voor echte vriendschap aanzag. Hierover verschilden we ook van mening. Hij heeft nu alleen zijn sm en een oppervlakkig contact met zijn dochters. Dus ja, ik hoop nog steeds op iets van erkenning: we hadden het niet zo slecht als hij het schetst. Ben gewoon toch benieuwd of hij dat niet af en toe zo voelt of zo ervaart. LOSLATEN is de sleutel en zien wat je hebt nu. Dat gaat meestal goed, soms wat minder en dat dan maar accepteren. Het blijft een proces.

Hahaha Madelief, soms volg ik je inderdaad niet helemaal. Maar er zit vaak ergens wel wat in, in wat je zegt. Ik herken dat projectie element (van de symbiotische relatie). Nu ik een aantal maanden los van hem ben, begin ik steeds meer te merken dat bepaalde gevoelens niet van mij, maar van hem waren. Ik denk dat wat ze schrijven over loslaten te maken heeft met het feit dat je zelf bepaalde dingen zou terug willen van de relatie. En dat niet goed kan loslaten.

Klinkt interessant Daphne. Wat bedoelen 'ze' daarmee? Wat zou je dan nog willen terughalen? Ik heb wel meditaties gedaan waarin ik de energie die bij mij hoort 'losloppel' van hem. Dat is ook terughalen. En ik stuur de energie die niet bij mij hoort naar hem retour. Dit laat al zien dat het een symbiotische relatie gold, waarin wij grenzeloos met elkaar zijn omgegaan. Hij had veel neg. op mij geprojecteerd en ik had hem 'hoger en positiever' ingeschat. Met hoger bedoel ik: hogere vibratie ... liefdevoller. Die liefde bleek mijn eigenliefde!!! Wazig genoeg voor je ;-) Liefs Madelief 2.0 ( ik laat ff jaartallen weg )

Over loslaten, las ik iets interessants. Dat het niet alleen te maken heeft met de gedeelde geschiedenis/ de gewoonte, maar ook met iets dat je er zelf nog zou willen halen. Zou terug willen. Dat laatste is iets waar je naar kunt kijken of aan kunt werken.

Jammer en verdrietig dat het jongentje in deze mannen ingemetseld in een donkere kelder zijn leven door moet en dan durfde hij nog zeggen dat IK hem in een kooi hield. Ik hield juist van dat jongentje in hem. Ik zag het kind in hem. Vandaag met mijn eigen innerlijk kind naar poppentheater geweest. Geweldig genoten. Ik zorg nu gied voor haar en we hebben veel lol. Moeten soms nog wel huilen, maar dat geeft niet. Ik ga ervoor zorgen dat zij nooit meer wordt gekwetst door rare mannen die naar doen, omdat ze zelf pijn hebben. Toedeledokie zeggen we dan. Die band gaat slijten Daphne ... niet vanzelf. Het is hard werken. But yes we can :-) Ik wens hem ook het beste. Soms ook niet;-) Hij is erg gemeen. Tja, ... houdt niet van zichzelf en moet perfect zijn. Uitputtend lijkt mij dat. Ik hield van hem ondanks inperfecties ... True Love heet dat volgens mij. Aan mij mankeerde ineens van alles. Het zal wel...ik zelf vind juist dat ik steeds leuker werd. Maar ik kreeg wel angstaanvallen en paniek...want zo doodgezwegen worden houdt geen mens vol. Fijn dat tie weg is en fijn geen contact. Als je ziek bent moet je hulp aanvaarden; niet uitslaan naar mensen die je willen helpen. Madelief 2012/2017

En nog even een reactie op Sint. Je schrijft over je ex: onvaardig om dingen te doorbreken. Ja dat is zo he? Ze 'breken ' een hoop, maar doorbreken niet waar het werkelijk om gaat. Ik zou wel willen dat ik net als jij een beetje leedvermaak kon hebben (leedvermaak trouwens op een mooie manier: dat hij het uiteindelijk toch ook weer goed krijgt;)). Ik voel eigenlijk geen leedvermaak. Wel boosheid en verdriet. Maar ik had het niet eens nadat de SM hem verliet voor een ander. Zou toch best wel fijn zijn geweest ergens. Leedvermaak geeft ook iets van 'afstand' aan. Ik voel me (helaas) zoals zovelen op deze site nog verbonden met hem. Ook al wil ik dat niet meer. Die man en ik hebben namelijk geen relatie meer en zullen die ook nooit meer hebben. Hij is te onvolwassen en snapt niets van emoties/ omgaan met emoties en omgaan met anderen op een normale manier. Een groot kind. Maar helaas wel in een mannenlichaam.

Daphne, zo is het precies! Had niks met mij te maken. Zit in hem. De huilbui heeft weer pus en gif naar buiten gebracht. Fijn te horen dat het zo lekker loopt op je werk. Blij voor je. Hier sta ik weer op en stof ik mezelf af. Dank voor je support. Ik ga uitrusten. Morgen mezelf eens verwennen met aankoop mooie blue ray koptelefoon. Dan kan ik dansen in huis op mijn muziek. Madelief 2012/2017

En nog een overweging voor Madelief: neem je een slang kwalijk voor wat hij doet en hoe hij is? Of een haai? Ze zijn wat ze zijn. Kwel jezelf niet teveel. Probeer verder te bouwen aan je nieuwe leven. Maar dat doe je volgens mij wel.

Overeind blijven in dit soort omstandigheden is hyperindrukwekkend. Daarnaast is ook het vinden van nieuwe mensen en wegen heel erg belangrijk! Ik heb ook veel steun aan mijn werk. Bizar genoeg gaat het daar heel erg goed. Terwijl ik naar mijn gevoel 'weinig' doe. Echter, wat ik doe, is succesvol. En dat wordt gezien. Is heel fijn. Ik denk (en dit is ook voor Madelief) dat het essentieel is om te gaan ervaren dat het gewoon IN HEM zat. Het heeft niets te maken met jou. Eigenlijk. Ja, verdrietig zijn om wat er niet meer is en geshockeerd zijn over de horror die ons is aangedaan: ja. Maar het is gewoon alleen maar die man. Het is NIET TEGEN jou. Mijn ex is nu dus in de steek gelaten door zijn SM. Hij is echter alweer op zoek naar een nieuwe. Prima. Als hij mij maar met rust laat, zodat ik rustig kan bijkomen en bouwen aam een nieuw leven.

Nou zeg, ineens super jankbui hier bij Madelief. Het blijft voor mij toch nog steeds ingelooflijk dat hij zo empathieloos heeft gehandeld. En ja, ... met het verstrijken van xe tijd en door geen contact komen er bij mij steeds meer herinneringen boven waaruit blijkt hoe weinig liefde er van zijn kant was. En dat ik dat toen niet helder zag en nu wel. Bovendien dacht ik dat hij spijt had van Kerst 2012 en van mijn 50ste verjaardag die ook werd verpest. Nu zie ik dat hij hiervoor eigenlijk nooit spijt heeft betoond. Hij vermeed het onderwerp. Pas toen ik dat in 2017 op de agenda ging zetten bij de therapeut merkte ik dat hij het spaans benauwd kreeg. Hij mag immers niet falen. Mijn pijn en verdriet raken hem niet en dat kun je je nauwelijks voorstellen als gezond empatisch persoon. Hij heeft knop omgezet...al voor hij mij trouwde. Voel me vandaag heel moe ... al die jaren van mijn leven weg. Beetje zielige Madeluef , sorry mensen. Ik ga even liggen. Madelief 2012/2017

Sterk stukje schrijf jij daar Sint. Mijn respect heb je. Ik was nog zo gek om spullen uit te zoeken en in te pakken voor figuur X. Goed dat deed ik ook om die spullen uit zicht te hebben, want hij kwam ze pas na 9 maanden ophalen. Die wind zaaien, zullen storm oogsten. Het is niet aan mij te veroordelen wat hij doet. Noem het actie geeft reactie. Wie haat zaaien ... ondertussen trek ik verder terwijl hij in cirkels rond gaat. Op weg nergens heen . op de vlucht. Wat een leven is dat? Niet benijdenswaardig. Ook ik wil hem niet meer terug. Laaghartig gedrag en laf. Ik laat hem en het zijne mijlen achter. Madelief 2012/2017

@Elisabeth, wat een aangrijpend bericht. Het is heel waardevol om te horen hoe het voelt, ook na jaren. Dat je warme gevoel voor je gezin, ex en ex-schoonfamilie soms blijven en dat de absurditeit van een MLC ook een feit blijft. Ik kan me wel voorstellen dat een familiefeest bij je dochter thuis waar jij niet aan deelneemt erg hard is. Met jouw goedlachsheid hoorde je daar natuurlijk bij te zijn, lijkt mij. En nu, omdat je ex niet met zijn gevoelens om kon gaan, moest alles maar opgeblazen worden. Zoiets? Ik vul het nu voor je in, sorry, maar dit zal ik over x jaar ook regelmatig denken. Ik heb dit weekend ons huis ontruimd voor de overdracht. Mijn ex had zijn SM meegenomen om zijn deel weg te halen. En al onze gemeenschappelijke troep (na 25 jaar in 1 huis verzamelk je nogal wat). Ik vond het wel grappig dat zij nu mijn troep, oude kleren, etc moest inladen voor de recycling. Had ze maar niet moeten komen, in mijn huis, zonder mijn toestemming. Maar goed, ik heb het druk genoeg. En bij al deze arbeid denk ik vaak: wat een operatie, geld, gedoe omdat hij niet wilde / durfde / kon onderzoeken wat er echt met hem is. Iedereen zegt ook hoe slecht hij eruit ziet. Hij is ook erg gestressed en vooral zijn matige contact met onze dochter zegt veel, want wat was het een goed stel. Ik heb veel verleden door mijn handen zien gaan deze weken en ik ben nog even blij met wat ik had, wat ik behoud (al het goede), hoe ik herrezen ben en wat een mooi huisje ik nu heb. Ik heb het gewonnen van de waanzin van een MLC. En ik koester mijn verdriet dat dat niet anders kon. Zo complex zijn we als mens nu eenmaal, zo geprogrammeerd in onze jeugd, zo onvaardig om dingen te doorbreken. Over 10 jaar zal mijn ex de noodzakelijke stappen zetten. Nu is hij gestressed omdat hij voelt dat een nieuwe vrouw, een nieuw huis, werken als een bezetene en het verwaarlozen van je contacten met dochter en vrienden je niet gelukkig maken. Heel gemeen, maar daar geniet ik van. En al wenste hij me in een app alle geluk (oprecht) en bood hij aan m’n hifi te installeren (ja graag), ik wens hem net zo’ veel tomeloos verdriet als ik moest doorstaan. Daarna mag hij weer herboren rondlopen, zonder de SM. En zonder mij. Want dat is ook mijn ontwikkeling: ik wil hem niet meer terug. Te onvolwassen en te lage morele standaard. Sterkte allemaal!

@Aaltje en misschien anderen. Kijk eens op https://www.nmlk40up.nl/portal.php Misschien dat dat iets voor je is? Ik zit er zelf bij en heb er veel aan (gehad), zeker in het begin van de crisis (lekker wandelen op zondag met leuke mensen ipv op de bank wegzinken in een depressie). Ik zit er nog steeds bij en heb er een hele nieuwe vriendenkring aan overgehouden. Heel verfrissend en ook toepasselijk bij het nieuwe leven dat ik leid! In het begin moet je even een drempeltje over maar ik zou zeggen: gewoon doen!

Hum, dit klonk weer wazig. Opnieuw dan maar. Het advies is: voel wat je voelt. Ga er niet tegenin. Het werkt. En doe ook iets anders dan anders. Dat werkt ook.

Arrrgghhh..Ik wil jou (Aaltje) en ons helpen, maar het gaat gewoon tijd kosten. 1 ding realiseer ik me wel: het door je heen laten spoelen van gevoelens (ook pijn en verdriet en ook weleens wat leuks): laat het gewoon gebeuren. Ik.vind dat niet altijd makkelijk, maar je hebt toch het gevoel dat je leeft.

klopt hoor @daphne Ik kon er al van genieten als hij gewoon thuis was, al was hij de hele dag in de tuin aan het werk. Gewoon het gevoel dat er iemand voor je is mis ik heel erg. Nou ben ik vanaf mijn 14e ook niet meer alleen geweest, dus het is ook niet zo raar allemaal... Dat aanvliegen herken ik ook, dat je je ineens realiseerd dat dit het is en dat het nooit meer goedkomt pffff De laatse weken droom ik ook veel over hem, vooral dat het goedkomt of dat het niet gebeurt is en da's niet echt fijn wakker worden. Wellicht dat daar die knoop in mijn maag weer vandaan komt, die is er toch een tijdje niet geweest. Nou Fijne avond dames! 01-01-2018 Aaltje

@Aaltje, zelfs als je alleen-zijn best fijn vindt, is dit toch rot. Er was heel veel 'samen' dat er gewoon niet meer is. Het vliegt mij regelmatig aan in elk geval. @Madelief, ja het is wel een dingetje dat ik bepaalde acties van mezelf heel zwaar kan duiden terwijl mijn Mr X heeeeeel veeeeeel verder ging daarin. Maar belangrijker nog dan dat is je eigen 'fouten' kunnen accepteren. Niemand is perfect en in een normale relatie zou je daarmee en daaraan kunnen werken.

Lieve @anoniem @daphne @elisabeth en @madelief Bedankt voor jullie reacties. Inderdaad 1 stap vooruit en 2 stappen terug, zo werkt het nou eenmaal en ik wil dat nog wel een vergeten..of ik wil het gewoon niet ;) Ik moet inderdaad ook gaan werken aan oude angsten, sowieso beter voor mezelf gaan zorgen. Het heeft heel lang om de kinderen gegaan en nu die iets beter in hun vel zitten, komt er ineens ruimte voor mezelf en dat is erg confronterend. Ik vind het moeilijk om mijn nieuwe leven invulling te geven, al was ik altijd al een huismus, het voelt nu gewoon anders + ik ga er gewoon niet graag alleen op uit. waar mijn zussen het bijvoorbeeld heerlijk vinden om alleen te shoppen, vind ik dat echt verschrikkelijk. Aard van het beestje ook denk ik. Ooit komt het goed en tot die tijd schrijf ik hier soms van me af en probeer ik wat te doen met de tips en adviezen die ik hier krijg. 01-01-2018 Aaltje

Hoi Daphne, ik las je posting nog eens. Je schrijft: figuur X. Dt vind ik super grappige naam voor hem. Mr. figuur X. Heerlijk even lachen. Ik wilde nog iets schrijven maar ben het vergeten. Even naar boven scrollen ...o ja...je had het over 'je schuldig voelen' niet doen joh! Schuldgevoel waste of time toch? Iedereen maakt fouten.. Niemand perfect. Als je in een intieme relatie waar je zogezegd van elkaar houd niet eens af en toe op je bek mag gaan als mens dan is het hele leven op eieten lopen. Het gaat toch om de intentie achter je daden. En er is zoiets als excuus maken en vergeving vragen en krijgen.nou figuur X kon geen van beide. Wat een rot leven heb je dan. Ik heb voor alles sorry gezegd, oprecht excuus aangeboden en dankjewel voor alle goede dingen. Figuur X? Nada en niks. Dus ook geen sorry voor alle shit die hij mij heeft aangedaan, alle leugens en het verraad met Ms. X...al voor de scheiding was hij met ms. X. Dus...ik vergeef hun en mezelf...lekket door met mijn leven. Ik heb geen schuldgevoel..schoon geweten. Heerlijk gevoel. Gun het jezelf Daphne...omdat wij het waard zijn...wij hier achtergelatene zijn waardevolle mensen. Madelief 2012/2017

Ik word mij steeds bewuster van de 'relatie dans' Daphne. Mijn ex en ik deden in 2013 emotioneel focused therapy...boek heet 'Houd me vast' EFT therapie. Mijn coach wees mij er onlangs op dat ik vooral in rampjaar 2017 zelfbewuster werd. Dat kan voor hem wel eens heel bedreigend zijn geweest. Hij sprak liever niet over zijn gevoel dus ik weet niet wat hij doormaakte. Wat ik zag was een man in pijn met woede aanvallen, die op de vlucht sloeg. Net als in 2012. 'Houd me vast' een boek dat hij leek te begrijpen. Het beschrijft de relatie dynamiek ...een aanrader. Heeft ons huwelijk niet gered. Ik heb er wel van geleerd. Ik dans nu alleen verder en dat is goed. Madelief

Trauma binding loop je toch pas op als je gedurende langere tijd in zo'n ongezonde relatie dynamiek zit (met een MLC-er jarenlang doorgaat)? Als je er redelijk snel uitgaat dan heb je toch minder of geen last van? Wel van gecompliceerde rouw denk ik. Trouwens, Madelief, ik vind het wel interessant dat je schrijft dat je je onbewust ging verzetten toen de depressie van figuur X zich verdiepte. Ik denk dat dit bij mij ook zo was. Ik heb hem, hoewel hij onaanvaardbaar onaardig deed het laatste jaar, soms ook zeer onvriendelijk afgewezen. Ik voelde me daar eigenlijk nog wel schuldig over, maar waarschijnlijk was het een (onbewuste) reactie op hem. Ik wilde de claim op mij/ het moeten meegaan met hem ergens niet hebben.

Daphne, ik was gehersenspoeld...trauma binding kan ongedaan gemaakt. In USA en Canada, Australie en UK is er veel studie naar gedaan. Neem je energie terug! Daar zijn ook meditaties voor op internet. Zie het zo: ik was 16 jaar met een man die rondliep en nog rondloopt met een verborgen depressie'. Hij hield zichzelf overeind door op mij te leunen. Toen ik zelf bewuster werd viel dat samen met verdieping van zijn depressie. Ik verzette me (toen nog onbewust) tegen de situatie. Hij merkte dat. Paniek! Dus moest hij weg. Want hij mag van zichzelf geen depressie. Hij is doodsbang voor gevoelens. Die gevoelens 'droeg' ik voor hem. Dat hoort niet! Dat is geen liefde! Daar werd ik heel moe van. Breek de trauma band. Dat is mijn advies! Stuur energie die bij hem hoort terug en neem je eigen kracht terug. Gebruik desnoods het verliefd zijn als afleiding om vooral niet meer op ex te focussen. Dit is het beste voor ons EN het enig beste voor HEM. Letting go ... en dat doe ik in zelfliefde. Houd van jezelf ... dan de ander ... zelfs je kinderen. Kinderen hebben niets aan ouders die niet van zichzelf houden op gezonde manier. Is slecht voorbeeld EN die ouders zuigen hun kids energetisch leeg. Respectloos in mijn opinie. Madelief

Lieve Elisabeth, ik zou je aanraden om te beginnen tegen jezelf te zeggen:' wat ik voel is niet onnatuurlijk'. Het is vresijke pijn die je bij tijden voelt. Pijn die wellicht aldoor nog op de achtergrond van jouw bestaan aanwezig is. Je schrijft ook dat je wel kunt lachen en toch ook genieten van het leven. M.i. begint weer heel worden (genezen) met het accepteren van jezelf. Van helemaal van jezelf houden zoals jij op elk moment van de dag bent. Dat jij je nog gebonden voelt is niet onnatuurlijk, want dat is dan nu gewoon zo. 35 jaar is een heel mensenleven. Jij hebt een groot deel van jezelf gegeven in liefde aan een persoon. Jij dacht dat dit voor altijd en wederzijds was. Toen zegde hij op ... en wel op een manier die jou als achterblijver heeft verwond. Accepteer je pijn. Verzorg je wond. Laat hem en laat zijn familie. Er zijn heel veel mensen op deze planeet. Zij zijn een kleine club. Ik vermoed dat je trauma binding hebt opgelopen. Lees daarover op internet. Eerst beslis jij:' ik ben normaal, mijn verdriet is normaal'. Spreek enkel lieve woorden naar jezelf. Houd eerst van jezelf ... dan de anderen. En dat zijn in mijn opinie niet mensen die niet aan wederkerigheid doen. Mensen die enkel 'nemen' en niks 'geven' zou ik uit de weg gaan. Wegwezen! En je niet verdiepen in waarom dit zo is gekomen bij je ex en zijn familie. Hun pakkie an. Liefs en veel zachtheid en laat je tranen lekker stromen. Ik huil met je mee. Mensen die niet, nooit of weinig huilen zijn echt niet te benijden. Madelief 2012/2017

Dat is best wel geen goed nieuws dat dat 'missen' (van het leven met hem en de mensen die daarbij horen/hoorden en waarvan er ook aardig wat verdwijnen) blijft. Ik hoop er echt op dat dit minder wordt met de tijd. Hum, hum, hum...Dat betekent waarschijnlijk dat we dat zullen moeten accepteren als een gegeven? Dat dat er ook is? Zijn er eigenlijk mensen die dat niet hebben? Na een x aantal jaar?

Lieve @Aaltje, ik reageer niet meer zoveel ik behoor inmiddels tot de hard core. Het gaat niet over. Je weet er alleen beter mee om te gaan. Vandaag heeft mijn ex-familie een familiedag die gevierd wordt bij mijn dochter. Ikzelf had een heel leuk feest bij een vriendin met eten en heel veel borrels en hele leuke mensen. ik heb ongelooflijk genoten en gelachen. En jullie kennen me niet maar dat kan ik heel goed. Ik zie er goed uit en lach veel, maar wat niemand weet is dat ik vanmorgen door het huis heb lopen huilen. Het verlies van mijn man en zijn familie waar ik meer dan 35 jaar deel van heb uitgemaakt, die ik bijna niet meer zie, ook omdat ik weinig of geen actie onderneem om in contact te blijven ik mis zoveel en het lijkt alsof dat alleen maar erger wordt. In het begin wil je op een gegeven moment alleen maar weg, weg van al die pijn die je aangedaan wordt. Het is zo'n proces, inmiddels zie ik hem niet of weinig, hoor niks meer en is alles wat we in al die jaren hebben opgebouwd echt wel ontkoppeld. Alleen helaas met mijn gevoel wil dat maar niet lukken, ik voel me nog zo één met hem, hij hoort bij al dat normale eigen gevoel wat je hebt. Hij is zo eigen, zo van mij. En kan iemand mij vertellen hoe ik daar los van kom? Na al die therapieën, boeken, workshops. Het is zo niet normaal, zo'n onnatuurlijk wat er gebeurt en dat is de reden dat we het er zo moeilijk mee hebben. Liefs voor allen.

Dag Aaltje, natuurlijk is het doodeng alleen. Er is nkets .is met jou Aaltje. Er is van alles mis met hem, want wat hij doet is zeer zeker laaghartig, laf en in en in gemeen. Toch heeft het niets met jou persoon te doen en zegt zijn gedrag alles over zijn - laten we het 'zijn ziek-zijn noemen'. Zoek mensen op die er helemaal voor jou zijn. Laat oude vrienden die hier onduidelijk instaan of 'zijn kant kiezen' in hun sop gaar koken. Wees super super lief voor jezelf. Wat mij o.a. ook heeft geholpen is meditaties op y-tube met positieve affirmaties. Deze luisterde ik dan elke ochtend. Jij bent ok Aaltje. Ok zoals he bent. Houd moed en omarm jezelf. HIJ weet niet wat hij doet ... is de weg kwijt... Jij gaat aan het roer staan van jouw nieuwe leven. Dat is niet wat je wilde. Ok, zo is dat dan nu...toch zet je koers en ik wens jou alle wind in de zeilen mee op jouw vaart. Jij bepaalt vanaf nu. So what je was afhankelijk. Dat zijn we allemaal van elkaar. Mensen hebben mensen nodig - dat hoort bij mens-zijn en daar schaam ik mij niet voor. Het zijn de mlc man/vrouw die contract breuk plegen. En dat mag ... maar doe dat dan wel netjes. Zij doen dat niet. Hun zogenaamde onafhankelijkheid is fake, is nep. Van binnen is er leegte en depressie. En zeer zeker niet te benijden. Jij gaat het redden Aaltje ... je bent eerlijk naar jezelf en dat is m.i. nou net het verschil met ... Madelief 2012/2017

Het kan ook helpen om aan eigen (oude) angsten te gaan werken. Die stomne MLC-ers met hun vernederende acties en woorden raken ook zeker daaraan. Ik ben daar net mee begonnen (met werken aan die oude angsten). Geen idee of dat nu juist wel of juist niet slim is naast het rouwproces. Het beste lijkt te werken 'nieuwe dingen doen', ook als je er van tevoren geen zin in hebt. Het leven zelf geeft me daarnaast ook Highs (verliefdheden) tegenover de Lows. Ik kan wel zeggen dat ik nu eigenlijk vooral zoek naar innerlijke rust.

Rot dat je je zo moet voelen Aaltje. Een stap vooruit en twee achteruit juist? Kleine stapjes, je bent vast wel al gegroeid. Ik ontving een gelijkaardige uitspraak over een plaats waar hij veel komt. Hij kleineert opdat je er niet meer zou durven komen. Mij helpt het steeds de absurditeit van alles in te zien en vooral Aaltje: dit heeft niets te maken met of je goed genoeg bent of niet. Ik zou voortgaan met mijzelf te beschermen en ondertussen op een veilige manier angsten aangaan. Stap voor stap. Het is enorm zwaar ik weet het. Maar elke vlaag van pijn en emotie gaat weer voorbij en maakt je sterker. We moeten erdoor.

Poeh, lastige dag vandaag! Voor het eerst sinds 1,5 jaar dat de eenzaamheid me overvalt en de tranen zitten hoog. Ik merk dat ik op alles wat met hem te maken heeft 'mijn oude leven' heel heftig reageer, te heftig naar mijn zin. Is dat normaal vraag ik me af. Ik kan al emotioneel worden als ik een ouder van de voetbal tegenkom, de voetbal wat echt jaren ons gezinsding was op zaterdag, maar waar ik nu uit zelfbescherming al meer dan een half jaar niet meer kom, want daar loopt hij met al zijn bravour...Ooit bij de mediator zei hij 'Ik zou daar ook niet meer komen, iedereen kotst jou uit' in en in gemeen en ook al weet ik diep in mijn hart dat dat zijn manier was om mij klein te krijgen, het heeft wel degelijk iets met me gedaan. Mijn zelfvertrouwen zit onder het nulpunt, 'ben ik wel leuk genoeg?' Gezamelijke vrienden, die zijn kant kiezen. Gezamelijke vrienden die ik een berichtje heb gestuurd dat ik het niet meer kan. Had ik gedacht dat dit een jaar van weer opbouwen zou worden, gekke ik, dit jaar neem ik van nog veel meer dingen afscheid en daar heb ik het moeilijk mee. Ik heb het moeilijk met mezelf, omdat ik erachter kom dat ik toch echt teveel afhankelijk van hem was, me achter hem verschool, me aan hem optrok en ik vind het doodeng alleen! Gewoon even kut dus! 01-2018

Ach jee, de sm heeft hem verlaten ... ach gut blijf bij jezelf vrouw! Madelief

Sorry dat vergat ik nog. Ik vind de boeken van Jan Geurtz ook heel waardevol bij mijn proces. Er zijn ook filmpjes (lekker kort) op y-tube waar Jan enige uitleg geeft. Madelief 2012/2017

Gisterenavond dacht ik nog:'wat is mijn leven in korte tijd drastisch veranderd'. Ongelooflijk. Normaal zal het niet meer worden. D.w.z. anders. En het is een verbetering. Ik ben nu meer mijzelf dan ooit. Wel nog ontdek ik mezelf. Daphne, ik vind het soms ook snel gaan. Hoe kan dit!!!? Hoe houd ze (ik) het vol? Toch lukt het elke dag weer. Spannend op een goede manier. Ik leef! Iemand zei mij vorig jaar:' wellicht gaat jouw liefde zich nu verbreden ... groter en meer omhelzen dan in de relatie met hem'. Dat vermoeden had ik al en het komt ook uit. En zo bizar en ook weer begrijpelijk dat ik van sommigen mensen niets meer hoor en ineens zoveel lieve nieuwe mensen leer kennen.Ik verander en daar horen ook nieuwe mensen bij. De stap moet je zelf maken ... daarna 'gaat het bijna vanzelf'. Overigens Daphne, ik huil en snik en snotter heel veel ... heerlijk! Eerst dacht ik:' dat moet toch eens ophouden'. Bodemloze put...nee hoor! Het is elke keer na het huilen dat ik weer meer heel ben en mezelf. Huilen is goed. En ik ga niks verdringen. Van dat laatste word je m.i. ziek (psychisch en lichamelijk). Gek eigenlijk dat er zo weinig studie is gedaan naar de functie van huilen. Tijdens die psych studie in Leiden werd er niets over gezegd. Raar ... Verder lach ik ook hoor! Ik hoop jij ook. Ik heb er vertrouwen in dat het goed gaat komen. Forceren levert niks op. En voor iedereen is dit proces weer anders. Van belang is dit proces aan te gaan. De moed komt na de daad. Ik vind mezelf dapper. Madelief 2012/2017

Thanx Silvia, je hebt gelijk hoor: ik laat me soms helemaal meeslepen met een bepaald gevoel. Het zijn echter wel momentopnamen. Het is niet dat ik nu denk dat alles helemaal goed is opeens. Overigens kreeg ik net het nieuws van mijn ex dat zijn SM hem heeft verlaten voor een ander. Ik ben niet zo heel blij met dit nieuws. Want ik denk dat ik nu weer meer van hem ga horen.

Koester al die lieve mensen om je heen Daphne. Je komt er doorheen en ziet nu mogelijkheden en dat is mooi. Maar ook snel. Geef jezelf de tijd, dit is toch een heel proces. Wees lief voor je zelf en ga niet te snel. Wat ik lees over je verliefdheden herken ik niet, zo zie je maar dat iedereen er anders door heen komt, maar hoe dan ook, je komt er door heen!

Mensen, mensen, wat een ontwikkelingen bij mij. Ik kan het niet anders zeggen dan dit: ik ben vaak heel erg verdrietig en ik wil vaak helemaal niet doorgaan...Ik word overspoeld door pijn en rouw enzo (en ook door onverdraaglijke verliefdheden). Maar elke keer weer opnieuw zijn er nu mensen die me erdoorheen lijken te tillen. Het is heel raar, maar het leven helpt mij ofzo. Ik doe het niet alleen (wel grijp ik alles aan dat helpt). Ik was eerst in een soort unit met hem (met mooie dingen), maar nu ga ik mijn leven verder leven met andere mensen. Eerst was het hij en ik, en dan de rest. Nu is het 'de wereld' en ik. Misschien is dat wel leuker mensen. Uiteindelijk.

Goedemorgen. Daphne ik lees nog eens jouw laatste posting. Hij voelt zich afgewezen? En jij moet daar mee dealen? Is het niet gewoon zijn verantwoording? Ik bedoel te zeggen dat ik vind dat ieder volwassen mens verantwoordelijk is voor de eigen emotie huishouding. Hij kan zijn afgewezen gevoel wel bij jou willen neerleggen...maar dat hoef jij niet op te pakken of binnen te laten toch? Jij reguleert toch ook jouw eigen emoties van woede en verdriet? Deze onvolwassen mannen/ vrouwen dumpen emoties waar ze niet mee hebben leren dealen bij de partner. Daar kunnen wij enkel op reageren met een gezonde grens lijkt mij. En dringt die boodschap niet door dan zou ik meneer de deur wijzen. Mijn ex gaat niet eens de moeite nemen zichzelf emotioneel op te voeden. Iets wat thuis vroeger is misgegaan vermoed ik. Eigenlijk waren wij allebei onvolwassen in dat opzicht. Ik ben daar in ieder bewust van en werk er aan. Jij ook zo te horen. Succes weer vandaag met het oefenen in bij jezelf blijven. Ik ga ook weer aan de slag. Bij mij is de uitdaging in het volhouden van geen contact en AGS mocht er van zijn kant uitdagend provocerend gedrag komen. Ik leef nu en in dat heden speelt hij een slechts marginale rol. Lijkt mij FIJN om eens een relatie aan te gaan met een man die wel volwassen is. Hoe zou dat zijn? Vast een stuk minder vermoeiend. Wederzijds respect. True Love not puppy love. Madelief 2012/2017

Ja tuurlijk, de wijze waarop blijft iets heel onwezenlijks en traumatisch. Op de ochtend van mijn 55ste verjaardag. De dag ervoor nog met slingers opgehangen. Dat wilde hij omdat hij opzag tegen mijn verjaardag(?). Joh, dit was geplanned. Om voor zichzelf alle bruggen te verbranden. Mijn gevoelens deden en doen er niet toe. Een vanisher is ook niet alles hoor. Ik leef met je mee met jouw situatie. Een man die het 'fijn' vindt zo en niet inziet dat dit helemaal niet fijn of normaal is. Goed dat je je grenzen stelt. Sterkte! Laat je niet gek maken. Madelief 2012/2017

@Madelief, volgens mij zit je er heel erg mee dat hij zomaar is gegaan? Klopt dat? Mijn ex is daarentegen regelmatig contact aan het zoeken. En ik word juist woest daarvan. Hij vindt het 'Fijn' om contact met me te hebben, gaf hij aan. Dat slaat echt nergens op, vind ik. Het contact is eigenlijk al maandenlang slecht. En hij doet alsof het 'fijn' is? Meneer heeft ook spijt en voelt zich verdrietig. Maar het SM-etje is nog in beeld hoor. En de hele fucking vriendenkring is ook kapot. En dan wil hij nog contact met mij? En vindt dat fijn????? Ik zou liever een man hebben die volstrekt was verdwenen. Dit is als een dooretterende ziekte. Ja, er waren mooie dingen die hij en ik hadden (en die ik waarschijnlijk niet meer terugkrijg), maar ik moet hem echt niet meer. Na alles wat hij heeft gedaan. Maar hij komt zeuren en kloppen aan mijn deur. Was hij maar gewoon gegaan. Ook niet fijn natuurlijk. Maar tenminste duidelijk. Nu moet ik steeds ervaren dat hij zich afgewezen voelt doordat ik terechte grenzen aangeef. Dat is ook echt niet te doen. En toch doe ik het.

Ergens vind ik troost in jouw woorden Daphne. Dan maar geen normaal leven meer. Wie heeft er dan een normaal leven? Als ik om mij heen kijk en zie ... zelf liep ik blijkt nu jarenlang rond in een illusie; denkend dat hij van mij hield. En ach je kunt niet aldoor verliefd zijn en niemand is perfect. Bij moeilijkheden hadden wij elkaar toch beloofd deze door te praten samen? Dat herinner ik mij toch. En ja als het dan helemaal niet meer gaat ... verdrietig. Dan nemen we afscheid. Afscheid is niet genomen. Hij is gegaan en heeft van decene op andere dag een knop omgezet. Daarna ... bekend verhaal voor velen hier. Nou en dat vind ik niet normaal. Zo'n iemand zal dan wel ziek zijn denk ik. Verdriet heb ik niet gezien. Enkel koude kilheid. Zie uit naar de dag dat ik hem helemaal uit mijn systeem heb. Tot die tijd zelfliefde en na die tijd ook! Geen enkele ander is dit mij waard. Ik ben waardevol. Ik bevestig mijzelf. Madelief 2012/2017

Geen sorry zeggen! Ik bedoelde het als uitroep! Een normaal leven? Waarschijnlijk krijgen we dat niet. Ik heb wel heel sterk het gevoel dat ik op een bepaalde manier mijn ex ontgroeid was. Wie weet wat dat nog kan betekenen voor de toekomst. Maar vooralsnog zijn mijn crushes op vergelijkbare types als hij. Dus er is nog wel wat emotioneel werk te doen.

Sorry :-( Nou ja, bij mij is het de minst kwade van twee rot gevoelens en wederkerig is het niet dus inderdaad wat je zegt Daphne: pijnstilling is dit ook niet echt. Ik houd me maar bezig met werk en klussen in huis. Bezig blijven.. Wordt mijn leven ooit weer normaal? Madelief 2012/2017

Verliefdheid als pijnstiller? Ik vind het hartstikke irritant!!!!! Want het is te heftig. Ik wil rust. Desondanks is het er gewoon. En zijn bepaalde aspecten ervan misschien toch wel goed ofzo.

Daphne, ik kan het niet uitleggen, want ik begrijp het zelf niet. Gewoon ervaren .. dat doe ik ook maar hier. En ja laat ik hopen (we hopen als ik zo vrij mag zijn voor jou te spreken) dat dit onderdeel is van het vinden van de heelheid in onszelf. En mocht er een wederzijds liefde ontluiken dan is dat ook prima lijkt mij. Stier, schreef daar ook over. En een vlucht weg van de pijn van de afwijzing van de mlc man kan ook heel goed zo zijn. Die pijn is de ergste die ik ooit heb gevoeld in mijn hart en lijf. Ik las nog eens de inleiding op deze site waarin Josine beschrijft wat mlc is. De verborgen depressie. En dan realiseer ik me weer hoe erg het is dat hier zo weinig nog van bekend is bij hulpverleners en breder publiek. Ja, ik heb dit al vaker geschreven. Ik realiseer me enkel steeds meer hoe desastreus de gevolgen zijn voor ALLE betrokken partijen, inclusief degeen met de mlc. Wat gaat er een hoop stuk. Nou kan je de mlc niet voorkomen. Toch denk ik dat kennis zou kunnen bijdragen aan minder lijden. Bewustwording eigenlijk. Verder is deze crisis voor mij een uitdaging nog verder te groeien als vrouw en mens. Ik moet wel. Ik wil ook wel. Verliefd zijn is misschien nu even een pijnstiller die ik nodig heb. Even niet aldoor die pijn van ... 'grappig' te bedenken dat hij vorig jaar zomer ineens verliefd door dorp liep met zijn nieuwe sm. Zag er van dichtbij niet echt gelukkig uit. Wat is geluk? Hij verdoofde zijn pijn en ik nu even de mijne ... verschil? Bewustzijn - mede dankzij deze site en dit forum weet ik dat ik pijnstilling toe pas...en ik geef niet hem de schuld. Ik neem mijn eigen verantwoording. Hij deed dat niet. Hij kan / kon dat niet. Lijkt mij akelig om op je geweten te hebben ... Madelief 2012/2017

@Anoniem, ja misschien is het wel een soort anti reactie op de pijn en ellende. @Madelief, ik vind het lastig te begrijpen, maar wat ik eruit haal, is dat het een soort ontwikkeling is naar een meer geïntegreerd persoon worden? Laat ik dan maar hopen dat dit snel gebeurt, want tjonge jonge wat gaat dit met me op de loop. Ik voed het zelf ook wel een beetje volgens mij door ook nog eens niet-helpende gedachten te gebruiken als: 'oh wat ben ik verliefd....etcetera....Maar goed, ik doe er dus verder weinig mee behalve het ervaren. Dat is voor nu wel goed denk ik.

Ik spreek voor mezelf en weet niet of dit ook bij jou nu speelt. Mijn beeld van 'de man' en het mannelijke is wat ik leetde van de eerste man in mijn leven. Mijn vader. Dat is voor ieder meisje het voorbeeld van. Zonder in detail te gaan. Vader als (voor)beeld voor het type man dat ik onbewust dus aantrok. Hetzij gelijkend op mijn vader, of juist 180 tegrnovergesteld. Beide typen heb ik relaties mee gehad. Nu zegt Jung dat er archetypen zijn in het onbewuste dat wij allemaal delen. Uitvergrote krachten die ons sturen. Er zijn er velen. Waarvan de anima (oerkracht van het vrouwelijke) en animus ( oerkracht mannelijke twee prominente zijn waar ieder mens m/v door gevoed wordt via dat onbewuste. Nou kort verhaal...nu ik de rol van mijn vader bewust heb gekregen in mijn levenskeuzes voor mannen kan ik de animus eindelijk mijzelf eigen maken. Een groot stuk energie (50% in geval anima/ animus) van mijn is nu aan het hrlen. En nu projecteer ik dat ineens op allerlei mannen. Ik krijg dus crushes ... ik word geraakt door de animus in de mannen om mij heen. Lastig uitleggen en ik ben geen Jungiaans psycholoog. Ik had niet genoeg geld destijds om na mijn drs. door te leren. En ach, het is allemaal maar theorie. Wel 1 die past bij wat ik nu meemaak. Ik ben blij met het bewust maken en vriendin worden van mujn eigen mannelijkheid. Zelfactualisatie heet het geloof ik. Liefs aan Daphne en nu houd ik even op met schrijven. Want ik wil naar kort verhaal ... O ja, verliefdheid is altijd projectie ;-) Madelief 2012/2017

Daphne ik heb ook crushes gehad. Een grote, waarbij ik zeer zoekende was in hoe om te gaan met de persoon, ik was zelf pusherig voor mijn doen, want meer dan oppervlakkig flirten deed hij zelf niet. Uiteindelijk heb ik veel over mijzelf geleerd en dan vooral wie ik niet ben. Die persoon, meer dan kriebels en interesse was dat niet. Ik vond hem vooral heel knap. Een relatie zag ik er niet mee. Ik zocht zelf een uitweg. Mij terug goed voelen. Gewild. Geen miserie meer. Ik begrijp de high, die had ik elke keer ik iets uit hem kreeg. Ik kon wel vliegen, kon ik al de pijn even naast mij leggen. Maar ik heb hem nooit echt gekend. Dus zeer leerrijk.

@Madelief, dank voor de reactie. Ik hoopte al dat iemand dat zou doen: reageren daarop. Ik zag/zie het zelf als een soort onbewuste neiging van mezelf om heel snel weer iemand te vinden. Maar misschien is dat het niet? Geen idee. Wat bedoel je met integratie van je Animus? Hoe kunnen die 'crushes' iets mannelijks in jezelf zijn?

Ach, allemaal 'water onder de brug'. Ik heb geen zin meer om naar over hem te spreken. De feiten spreken voor zich. Goed praten ga ik het ook niet hoe hij handelde en handelt. Dit is hoe het is ... geen contact prima! Ik ga door met mijn leven. Ik ga songfestival kijken. Huilen helpt ... rancune niet. Hij kan blijkbaar niet snders. Heb ik toch geen invloed op. Let it Be. Ik heb geen spijt van de liefde die ik heb gegeven aan hem en stiefzoon. Nu is het klaar...mag ik door ... Madelief 2012/2017

Ik corrigeerde bedoel ik. Ging er tegenin als er naar over haar werd gesproken. Niemand is perfect. En het is respectloos om zo over iemand te spreken als deze er niet bij is om zichzelf te verweren. Zeker in bijzijn van haar zoon. Joke, ik ben blij uit die familie te zijn en weg bij deze twijfelachtige man. Tot 2012 heb ik goede herinneringen. Na Bom 1 had ik al moeten scheiden van dit figuur. 'Mijn' stiefzoon was toen 13 jaar oud en ik voelde mij voor hem verantwoordelijk. Nu hoor of zie ik niets meer van stiefzoon. Ook begrijpelijk...toch... ik had veel eerder aan mezelf moeten denken. Stiefzoon heeft vader en moeder ... hij viel en valt onder hun verantwoordelijkheid. Mijn ex laat graag anderen zijn werk doen. Hij is ijdel en zelfingenomen. Bah! Blij dat hij uit mijn leven is . En als het leven moeilijk wordt neemt hij gewoon de benen. Blij dat ik zelf niet zo ben. Hij is oude man nu aan het worden. Wie trapt nog in zijn spel? Hij eindigt alleen en eenzaam. Mijn liefde was echt. En zoiets hoogwaardigs krijgt hij nooit meer. Reken maar dat hij zichzelf dat bewust is Joke. Mid Life Crisis of narcisme dit zijn mensen die niet van zichzelf houden op een gezonde manier. Zij wijzen eigenlijk zichzelf af - niet ons! Het is projectie. Madelief 2012/2017

Joke, die vraag heb ik mezelf ook gesteld. In zekere zin is antwoord ja. Alleen was het niet zo dat hij mij zag toen hij nog getrouwd was met 'vrouw 1'. Hij was ongeveer anderhalf jaar gescheiden. Verder klopt het met hoe hij al vrij snel enkel negatief sprak over zijn ex. Dat deed hij heel subtiel. Dit waren achteraf gezien 'rode vlaggen'. Daarom denk ik af en toe dat hij covert narcist is Joke. Zo gaan deze mannen en vrouwen om met hun partners. Ik zal het nooit zeker weten tenzij hij zich laat diagnosticeren. Ik heb overigens zijn eerste ex een email gestuurd. Hierin heb ik haar laten weten dat ik nu haar positie in een heel ander daglicht zie. Geen antwoord gehad. Hoeft ook niet. Zij is als een domme slechte vrouw neergezet door hem en door zijn familie. Ik ben dom geweest. Zoals hij destijds over haar sprak...zo ging hij achter mijn rug om spreken over mij in dat dorp. Mijn levensenergie werd gedraineerd. Zo laf! En toch...wie weet een mid life crisis en narcisme? Niet mijn zorg. Mijn zorg is mezelf liefhebben en mijn wonden helen. Over zijn eerste ex heb ik nooit slecht gesproken in bijzijn van zijn zoon. Ik cirtigeerde mensen die dat wel deden. Hij? Hij niet ... mijn stiefzoon heeft eigenlijk helemaal geen vader. Deze man heeft altijd alleen van zichzelf gehouden. Of toch niet? Gekmakend zijn deze twijfels Joke. Misschien zit ik op het verkeerde forum...hoop dat ik je vraag enigsinds heb beantwoord. Madelief 2012/2017

@madelief, getreal heeft je eens eerder gevraagd of jij een SM zou kunnen zijn geweest en ik kan me niet herinneren dat je dat ooit beantwoord hebt( gemist misschien..) Maar nu je weer eens over zijn eerdere relatie sprak kwam die vraag nu bij me boven..

Daphne, dat heb ik dus ook sinds twee weken. Ik ben dan ineens 'verliefd' en dat kan op ineens zomaar iemand zijn van het mannelijk geslacht. Dus ja toch ook 'moeilijk' hier, want dit wil ik helemaal niet. Ik lijk wel een puber! Tenminste net dacht ik nog dat het daar nog het meeste op lijkt. Toen ik 14 was en verliefd op 'de jongen' in de klas waar alle meisjes verliefd op waren. Die jongen wees me af en was voor mij totaal onbereikbaar - een idool dus. Idealiseren. Precies wat mijn ex deed met mij in het begin. Ik was het helemaal. Tot bleek dat ik niet perfect was. Dat was vrij snel denk ik nu terugziend. Zijn eerste vrouw en moeder van zijn kind verliet hij eerder. Bij mij hield hij het langer vol, omdat ik zoveel geef. Ik ben een gever ... en empatisch en HSP en een volhouder (net als aapje). Je sterkte is je zwakte. Je zwakte is je sterkte. Ha, ha ... Wat ik ga schrijven klinkt super raar Daphne. Toch schrijf ik het op. Ik denk dat ik mijn mannelijke kant aan het integreren ben. Mijn Animus (C.C. Jung) Hoe het werkt weet ik niet ... hoef ik niet te weten. Ben het zat al die analyses. daarin had mijn ex helemaal gelijk. Gek werd hij van mijn ge-analyseer. Geeft niks. Had ook zijn doel. Ik schrijf dit op, omdat jij er wellicht wat aan hebt (?)of iemand anders ... en ikzelf natuurlijk :-) Ik ben blij met jouw laatste posting Daphne. Het geeft mij een beetje houvast. Want dit wil ik dus niet. daten en weer een relatie met een man. Niet nu. Dus ik ben lekker verliefd en ik zwelg. In ieder geval denk ik niet meer aan HEM. Ik kijk veel op y-tube naar filmpjes van mijn mannelijke jeugdidolen. Ook sommigen mannen op TV kunnen mij ineens totaal bekoren. Heel fijn eigenlijk, want HIJ heeft dus niet ervoor gezorgd dat ik mannen nu wantrouw. Nou ik stop. Kort verhaal he? Ik huil en ik lach ... mooi proces. Nee, dit gaat natuurlijk niet over Mid Life Crisis. Excuus @Get real@ Toch eigenlijk ook weer wel - namelijk MIJN crisis. Ik ga natuurlijk niet nu daten of op zoek naar een man. Ik ben zo kwetsbaar. Ik ben verliefd Daphne - verliefd op mezelf ;-) En dan is alleen zijn natuurlijk niet erg - alles is hier - right here, right now! Madelief 2012/2017

Het uitleggen, heeft vast een functie. Ik kwam nog even terug om mijn laatste zin te herfraseren. Want het klopt niet dat alles makkelijker wordt/ is. Ik heb het eigenlijk best wel moeilijk. Maar ik merk wel dat ik het wat minder erg vind om alleen te zijn. Misschien begint die verslaving eindelijk een beetje uit te werken. Maarre, ik heb te kampen met nieuwe obsessies (waar ik al eerder over schreef): ik heb crushes op mannen die soms mijn hele denken kunnen beheersen. Ik heb er geen tijd voor en geen zin in. Maar mijn gevoel is 'zoekende' ofzo.

puntig gezegd Daphne. Ik heb nog wat 'last' van het 'mezelf steeds willen uitleggen' virus. Opgelopen in die relatie met ... Kort verhaal ... ;-) Dat is veel rustiger voor mij en iedereen. Ik zeg gewoon liefs tegen jou Daphne en fijne dag verder. Madelief 2012/2017

Ja ik schrijf soms een beetje wazig. Ik bedoel eigenlijk gewoon dat ik het steeds wat fijner begin te vinden om alleen (zonder hem) te zijn. Daardoor wordt alles wat makkelijker lijkt het wel.

Bij mij ook Daphne, ... tenminste als ik je goed begrijp. Als het bij jou anders is is dat ook okee. Het is allemaal okee heb ik tegen mezelf gezegd. 'Huilen, lachen ... ja, ik lach er ook om somd. Veel is er ook nog verdriet ... dan huil ik even .pus uit een geinfecteerde wond .. de tranen spoelen de wond schoon...en eigenlijk sinds vorige week merk ik dat het echt werkt!!! Elke keer voel ik me een stuk heler (geheeld) na zo'n huilbui.. dan 'regent het even in mij'. Soms stormt het ook nog wel even (boos) :-) meest is toch verdriet... en hoe heler ik word des te makkelijker het is om 'om te gaan met voor mij lastige situaties met sommige mensen'. Best wel cool dus eigenlijk Feit dat ik geen contact heb met hem en hij mij met rust laat ...helpt ook. Hoewel hij vorige week even manipuleerde met email over achtet uit gaan van de gezondheid van de hond. Dit keer deed het me niet veel meer. Ik heb uiteindelijk 1 regel terug gemaild. Hij noemde de email ' update over de hond'. Ik heb geschreven: ik heb je update gelezen, waarvoor mijn dank. Dus AGS en het voelde okee. Zelfs als hij zou meelezen op deze site of 1 van zijn ' volgers ' dan nog het laat mij ijskoud. Liefs aan jou Daphne en allen hier die hoewel diep gewond toch liefdevol blijven. Naar jezelf en naar de ander. Laat het geloof in het Goede en de vreugde in jouw leven je niet afnemen door zijn/haar crisis. Echt 'ze weten niet wat ze doen'. Ze doen maar wat en willen jou doen geloven (en zichzelf) dat ze nu happy zijn en vrij. Ik gun het hem ECHT. Weet alleen dat je niet gelukkig kunt zijn of worden door te vluchten voor je gevoel en door je levenspartner zo te vernederen en pijn te doen. Dan ben je niet goed bezig. 'Ze' kunnen niet anders. En bedenk: mensen kwetsen vanuit hun eigen gekwetsheid en dat raakt jou enkel als jij daar zelf een pijnpunt hebt waar je nog niet Liefde in hebt gebracht. Love you all Madelief (jaartallen bekend) Madelief 2012/2017

Dankjewel Madelief! Ja, die mensen passen niet bij mij. Wel heb ik soms met ze te dealen. Ergens is het ook goed te merken als dat (een beetje) lukt. En er is heel langzaam iets aan het veranderen. Heel voorzichtig begin ik te merken hoe fijn het is alleen te zijn. Dat ik me niet (meer) hoef af te stemmen op iemand anders, maar me kan bezig houden met mij. Ik ben soms diep bedroefd (en angstig...etcetera), maar DAT is er ook. Het is heel interessant. En het omgaan met de lastige mensen wordt ook langzaam makkelijker daardoor.

Sluit ook dit niet uit: veel koppels zijn bij elkaar omdat men bang is alleen te zijn. Ik zie zoveel verveeld en op elkaar uitgekeken stellen tegenwoordig. Nou dan ben ik nu 'beter' af alleen. Mijn ex had het niet meer naar zijn zin met mij. Hij walgt van me :-) Ben ik toch liever alleen nu dan naast zo'n depri man te zitten die mij van alles wat in ZIJN leven niet klopt de schuld geeft. Kleutergedrag en sneu. Ik ben zoveel meer dan de (ex) vrouw van. Alsof mijn levensvervulling helemaal in een liefdesrelatie moet liggen. Onzin! Madelief 2012/2017

Hoi Daphne, tja, mensen die menen te weten hoe JIJ je voelt. En dat met een ingekende stelligheid. Als ik dan zeg dat ik mij zo NIET voel blijven ze stug volhouden met mij vertellen hoe ik me voel. Laat bovenstaande tot je doordringen en zie in hoe RAAR dit is. Ik heb hier vaak mee te maken gehad. Dit is dus 'projectie'. ZIJ voelen zich 'zus of zo' bij de gedachte in jouw schoenen te staan. Het zijn hun gevoelens. Nou, de situatie invoelen hoe het voor jou is dat is dit niet. Niks empathie. Zijn met zichzelf bezig. Ik lach er tegenwoordig om. Ik probeer zelf altijd vooral te luisteren naar wat de ander zegt en zijn/ haar gevoelens bij hen te laten en te respecteren. Iets wat ik al deed. Sinds de breuk nog intenser. Trek ook andere mensen aan nu. Mensen die bij MIJ passen ... niet mensen waar ik mij aan moet aanpassen. Dat is zooo vermoeiend en dan ben ik mezelf niet trouw. Niet iedereen hoef ik aardig te vinden en niet iedereen hoeft mij aardig te vinden. Allemaal nieuw voor Madelief sinds de breuk. Lieve groet, Madelief

Ja, of niet meer met ze omgaan of een en ander op een lager pitje zetten: het is allemaal mogelijk. Ik heb niet alleen te maken met ex-schoonfamilie. Maar ook met mijn eigen familie (vrouwen van broers van mij). Onbegrip en egoïsme kan daar ook aan de orde zijn. Gisteren had ik alweer iets. Toen ging de vrouw van een broer van mij mij vertellen dat het 'toch wel fijn moest zijn dat ik nu weg moest gaan uit het huis met de herinneringen'. Maar zo voel ik dat helemaal niet. Ik vind het heel jammer dat ik mijn droomhuis (want dat is het) moet verlaten. Dat zei ik ook. Vervolgens ging zij doordrammen dat dit zo zou kunnen / moeten zijn. Ik kon uiteraard niet 'toegeven' en het is ermee ge-eindigd dat zij huilend wegrende.....ehhhhhhh......nu heeft de persoon in kwestie ook wel een achtergrond en wat zwangerschapshormonen, maar dit was toch wel weer zo absurd. Ik ga daar maar even een pauze inlassen en een volgende keer wat 'omzichtiger' reageren. Je kunt het natuurlijk ook vrij subtiel zeggen als je het ergens niet mee eens bent. Maar ik ben hierdoor eigenlijk ook wel weer hartstikke boos. Trek ik problemen aan ofzo?

Dag allen. Stier, befankt voor stukje Hannah Cuppen. JA - zelfliefde. Dit weekend even 'getwijfeld' of ik dan zelf contact zal maken met personen die echt niets van zich laten horen of zien. Vriendinnen van jaren ... ik leef nog wel met hun mee. Zij dus duidelijk niet met mij.Ik ga sinds 2017 BOM 2 uit van feiten en daden. Mensen zeggen en beloven vaak maar wat ... wat telt is wat gebeurd. Nou, ik ga geen contact opnemen. Het voelt beter en juister om nu voor mezelf te kiezen. Moeilijke les. Ik ga die les leren, omdat ik dat wil. Het voelt heel raar en tegendraads. Hieruit maak ik steeds meer op dat ik eigenlijk altijd de ander liet voorgaan op mezelf. Co-dependent ben ik niet. Ik ben empatisch, zoals velen hier op de site is mijn 'gevoel'. Zelf ben ik opgegroeid met narcistische vader en moeders veel te jong (zelf nog een kind). Mij werd 'geleerd' mezelf aanpassen en ik kon 'liefde' krijgen door bepaald wenselijk gedrag in te zetten. Hierbij ben ik mijn oorspronkelijke zijnheid onderweg kwijtgeraakt. Helemaal geen 'toeval' dat ik juist HEM getrouwd ben. Uiteindelijk is de pijn zo groot geworden. Nu moet ik wel gaan omzien naar mijn wonden. Hij speelt in dit verhaal geen rol. Enkel degeen die precies geschikt was om op mijn pijnknoppen te drukken. Zijn verhaal? Dat staat in boek van Josine. Waarvoor mijn dank aan haar. Hij zal het niet onderkennen / of wel. Niet mijn verantwoordelijkheid. Liefs allemaal - wat schijnt het zonnetje fijn vandaag. Madelief 2012/2017

Daphne, je mág ‘nee’ zeggen. Ook tegen mensen die niet goed voor je (welbevinden) zijn. Ik heb mijn ex-schoonfamilie, die aan mijn kant stond/staat (behalve één schoonzus die al vrij snel de kant van haar broer koos) moeten zeggen dat ik op dit moment geen contact met ze kan hebben omdat ik het niet aankon. Ik vond dat erg lastig, maar ik heb er baat bij, dus laat ik het zó totdat ik voel dat er weer ruimte komt. Áls die komt. Dat niet iedereen mijn houding begrijpt probeer ik los te laten. Zij zitten niet in mijn situatie. Ik bedenk ineens dat in het boek van Josine ook beschreven staat hoe er op een gegeven moment een fascinerende kanteling in opvattingen kan plaatsvinden. Een groep mensen vindt het gedrag van de MLC’er steeds normaler en tegen jou wordt gezegd dat je ‘er zo in blijft hangen’ en ‘ben je er nou nog niet overheen?’ Zorg goed voor jezelf.

Dat is heel erg mooi! En ik denk ook dat deze tijd daarvoor kansen biedt. Zo vallen er mensen weg en weet ik dat ik nog meer keuzes zal moeten gaan maken. Echter sommige mensen (bv eigen schoonzussen en hun vriendinnen) zul je toch af en toe moeten zien ;).

Om aan te sluiten bij Daphne, Silvia en Madelief hier even eens stukje uit het gedicht van Hannah Cuppen. Volgens mij staat het integraal in het gastenboek, maar dit stukje trof mij extra en wil ik graag een beetje bij de hand houden. Ik heb wat vriendschappen en andere relaties moeten verbreken / op een zacht pitje moeten zetten omdat ze niet goed voor mij bleken te zijn. En dat vond en vind ik nog steeds erg moeilijk. Komt ie. Uit ‘Dit is het leven’: .......... Op het moment dat ik van mezelf begon te houden, heb ik me bevrijd van alles wat niet gezond voor me was, van eten, mensen, dingen, situaties, van alles dat me steeds maar weer naar beneden trok, weg van mezelf, In de eerste instantie noemde ik dat gezond egoïsme, Nu weet ik dat het ZELFLIEFDE is..... Ik hoop dat jullie er iets aan hebben.

Dag Silvia ... indien je de bankrekening eenzijdig kan opzeggen zonder nadeel voor jou of jullie dochter dan zou ik dat gewoon doen. Pro-actief handelen. Waarom 'gebonden' blijven aan hem als dat niet hoeft. Zijn er voor hem nadelen? Dat is dan jammer, jij hebt beleefd aangegeven wat jou wens is ... hij kan als volwassen persoon zijn eigen zaken behartigen lijkt mij. Madelief 2012/2017

Kies je vriendschappen zorgvuldig. Dat is ook een 'les' die ik heb geleerd van dit alles. En nog zoveel meer waardevolle lessen. Zoals zelfcompassie en zelfwaardering. Madelief 2012/2017

Dank Stier, Silvia! Gisteren kwam er spontaan nog even een vriendin langs. Dus uiteindelijk had ik nog wel een goede avond. Ik merk dat ik gewoon lieve en aardige mensen nodig heb. Maar ja, dat is niet iedereen.

Ach, dus nog een laatste stuiptrekking. Lastig want zulke dingen houden je onevenredig bezig. Wat ik zojuist met die post bedacht heb, terwijl ik me voorgenomen had dat ik klaar was met doorsturen, maar dus voor deze keer een uitzondering maakte omdat het over een abuis niet betaalde rekening ging: ík maak elke keer die ruimte om me te laten raken, dus ík ben degene die daar verantwoordelijk voor is. Dan ben ik ook degene die de touwtjes in handen heeft en niet voor een ander moet lopen denken. Ik krijg vast nog wel eens de gelegenheid om dit voornemen in praktijk te brengen ;-p Oefening baart kunst. Ondertussen hoop ik, Silvia, dat je die bankrekening kunt laten rusten tot het moment dat je actie kunt/moet ondernemen. Maak het niet te groot, dat is zo jammer van je energie.

Ik heb een eigen bankrekening Stier. Deze en/of was nog voor de alimentatie van jongste dochter en is nu niet meer nodig. Ik heb besloten hem nog 2 weken te geven, tot het einde van de maand, en dan dreig ik alsnog die rekening éénzijdig op te heffen. Dat kan namelijk weer wel zonder van beide een handtekening te hebben. Maar hopelijk doet hij voor die tijd zijn administratie en regelt het. En dat is dan eigenlijk het laatste wat ons bindt, op onze kinderen na, maar die zijn volwassen en houden zelf contact met hem. Ik ben zelf in een ander huis getrokken dus problemen met zijn post heb ik gelukkig niet. Ik snap alleen zo goed dat jij de AGS even niet toepaste. Na zoveel jaren ben je het gewoon beu dat ze nog steeds hun zaakjes niet op orde hebben en nog op jouw good will rekenen.

Silvia, is het mogelijk een andere bankrekening te openen? Wat je ex doet is krampachtig proberen de touwtjes in handen te houden en macht over jou en je welbevinden uitoefenen. Wat de motieven ook zijn: jij hebt er last van en hij gaat niets doen om dat bij jou weg te nemen. Heft in eigen handen nemen, zou ik zeggen. Zonder er veel woorden aan vuil te maken. Zet em op!

Daphne, het is wat het is. De boog kan niet altijd gespannen zijn. Misschien een idee om, zoals Josine in haar boek beschrijft, een neutrale zin bij de hand te hebben die je tevoorschijn tovert bij vervelende en impertinente vragen. Ik weet dat dat lastig is, vaak genoeg keek ik terug op gesprekken waar ik me vertwijfeld afvroeg wanneer ik het eens zou leren alleen maar te zeggen wat ik kwijt wilde. En...wees een beetje mild voor jezelf

Daphne, tis oké, soms 2 stappen voorwaarts 1 terug en nu even andersom. Laat het maar gebeuren. Soms stellen mensen domme vragen en jij hoeft je niet te verdedigen. Het bij hun laten is het beste wat jij kan doen. En vanavond nog of morgen nieuwe kansen. Sterkte!!

Ik ben nog maar net begonnen aan de reis, maar ik ben het even spuugzat. Ik heb er gewoon geen zin in. Al dat werk aan mezelf. Al dat 'verwerken' wat er is gebeurd, nieuwe stappen zetten. Ik ben er totaal klaar mee nu. Ik ga het wel weer doen hoor, maar ik heb nu ontzettend geen zin. Aanleiding voor dit gevaoel was overigens een gesprekje met iemand op een verjaardag. Vervelende brutale vragen werden gesteld en ik dacht bij mezelf: ik vind gewoon niemand en niets leuk.

Weer herkenbaar Stier. Zijn voorkomen in mijn dromen: ik schrok van de week wakker terwijl ik hem hardop toe schreeuwde: gras wordt groener daar waar je het water geeft. Allemaal verwerking en loskomen. En wij hebben hetzelfde jaartal maar zijn financiën zijn ook nog steeds niet op orde. Ik wilde uit onze en/of rekening. Hij wilde hem behouden. Ik naar de bank, weer alles geregeld: hij hoeft alleen nog maar digitaal te tekenen en... dat was 3 weken geleden. En jawel, de belasting die hij terug ontvangt voor zijn zaak komt ook dit jaar weer op die rekening. Ik wil zulke dingen "gewoon" niet meer zien. Maar da's blijkbaar onmogelijk Pfffttt af en toe wat frustratie momentjes, altijd "fijn" te merken dat je niet de enige bent

Ik wil graag iets schrijven aan allen die reageerden op mijn stukje over loslaten. Ik schreef oa dat mijn ex nog veel in mijn gedachten is en dat het wel wat minder zou mogen. Ik was 23 toen we een relatie kregen en 62 toen ik hem verzocht ergens anders te gaan wonen. Dat is 38 jaar samen en dus het grootste deel van mijn ‘bewuste’ leven. We zijn samen volwassen geworden, hebben onze manier van leven ontdekt en hebben kinderen gekregen. Vooral door dat laatste ben je onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het helpt mij om mild te zijn voor mezelf, niet overal meteen een kritische noot bij te zetten (moet je nou alwéér...kun je nou nóg niet.....enz. Vul mezelf maar in) Aanschouw, zie, voel en denk bijvoorbeeld: Dag gedachte, daar ben je weer. Ik ken je wel, maar ik laat je even. Toen ik aan mijn therapeute zei dat ik in mijn hoofd zoveel bezig ben met mijn ex en veel over hem droom (trouwens ook over zijn sm die hiervoor een vriendin van mij was) was haar verklaring dat dit allemaal bij het loskomen hoort. Dat stelde me erg gerust. Wat je overdag meemaakt ben je ‘s nachts aan het verwerken. Nu ik dat weet kan ik het veel beter plaatsen en neemt het veel minder ruimte in. Mijn gedachten aan hem worden neutraler. Overigens had ik gisteren een akkefietje met hem, waarin ik even helemaal geen zin had in de AGS en heb hem (contact ging via de mail) gemeld hoe ik het een en ander gerealiseerd wilde hebben en dat ik verder geen behoefte had aan informatie van hem hóe hij dat doet, maar dat hij het moet regelen tot het werkt. (Adreswijzigingen zijn bij een paar instanties nog steeds niet verwerkt, terwijl hij zegt er “alles” aan gedaan te hebben) Ik had ineens helemaal geen zin in om me van me meest begrijpende en empathische kant te laten zien. Ik heb er last van dat ik nog post en telefoontjes krijg die voor hem bestemd zijn en dat heb ik in niet mis verstane woorden gezegd. Vond hij niet leuk. Kon me niks schelen: ik vond het wel een staaltje Grenzen Trekken en dat is hij niet gewend. Stier 2.0 zoals ik bij iemand anders las. Dat stukje ‘akkefietje’ is een ontboezeming die ik kwijt moest. Dank voor jullie aandacht. Heb een heel goed weekend en ben je eigen allerbeste vriendin!

Als ik niet kan accepteren dan accepteer ik dat ik dat niet kan ... afgelopen week realiseerde il me ineens dat 'zijn' crisis begon toen hij zijn baard liet staan ... ik meen ergens in 2010 ... jaar dat hij 50 werd. Heel stereotyp ... ik kan er nu wel om lachen soms. Fijn weekend allemaal Madelief 2012/2017

En nog wat advies van een man hoe hiermee om te gaan: negeren die man, tijd zal de wond vanzelf helen, focus op jezelf en leef een zo goed en gelukkig mogelijk leven. Lekker simpel. En waar.

Ja zoiets bedoel ik! Niet te krampachtig willem loslaten, maar gewoon voelen wat je voelt. Als dat nog steeds boosheid of jaloezie is of verlangen: gewoon er laten zijn. Dat loslaten komt vanzelf. Overigens kan ik ook nog helemaal niet loslaten. Wel lukt het me steeds beter om afstand te nemen van mijn ex. Als ik hem live zie, kan ik nu aardig goed AGS toepassen en ik heb slechts 1 keer de afgelopen 14 dagen me laten verleiden tot appjes (om wederom uit te leggen aan hem wat dit met me doet..). Maar psychologisch gezien ben ik nog echt niet los.

@daphne ; bedoel je te krampachtig loslaten ; want dat herken ik wel. Zo graag willen dat ik t meer los kan laten in ontspanning . Nu droom ik er zelfs over ; over mijn ex, de SM , heel vervelend.

Maart schrijft iets als: 'Hoe meer ik wil loslaten, hoe moeilijker het wordt'. Ergens las ik dat het vooral gaat om 'toelaten' om te kunnen loslaten. Dus het juist helemaal nemen voor wat het is. Het niet willen 'weg hebben' of willen 'loslaten'.

Het helpt mij heel erg om in te zien dat dit nu een man is die niet meer bij bij past. Ik groei en hij staat stil zoals de zoon van Stier ook al zo mooi zei. Mijn dochters en vrienden bevestigen ook steeds dat hij in lalaland zit en geen benul heeft hoe hij contacten moet onderhouden. Zijn sm: die gun ik hem zijn chaos nu. Ik hoef niet meer op eieren te lopen en voel me in zekere zin vrij. Heel anders is het als je vanwege je dochter met handicap nog veel met je ex te maken hebt. Dan blijf je verbonden en zie en hoor je hem steeds. Dat lijkt me ook moeilijk Nance. Zeker als ze dan weer naar het ZH moet. Ik wens je sterkte, beterschap voor haar en hoop dat je hem met zijn gekte los kan gaan zien van jouw leven. Daar heb ik ook geen oplossing voor...

Hum, na jaren dus nog veel aan de ex denken? Daar heb ik geen zin in:). Maar lijkt me wel vrij logisch omdat je zo lang je leven samen hebt geleefd. Als ik mijn ex zie, dan voel ik gelijk ook de vertrouwdheid...zo'n gevoel van verbinding dat er was...Ik denk niet dat ik dit ooit zo nog zal ervaren. En ergens maar goed ook, want onze relatie was symbiotisch. Ik merk dat ik nu last begin te krijgen van eenzaamheidsachtige gevoelens. Ik krijg sinds een paar weken continu mini crushes op mannen. Ik weet wat dit betekent. En ik doe er ook niks mee (sterker nog: na 1 date had ik iemand al 'afgezegd'). Maar ik heb de gevoelens wel. En het voelt heel onrustig en heftig. Ik heb nu of rouw/angsten/boosheid of DAT. Nou ja, ook heb ik weleens een redelijk rustig gevoel. Het is in elk geval erg irritant, want het lijkt mij te beheersen in plaats van dat ik het beheers.

@sylvia; dank voor je bericht . Dat stukje herinneringen dat kan ik ook parkeren en met fijne gedachten aan terugdenken. Ook foto’s prima ,maar stuk fascinatie over hoe hij nu is / hoe dat er bij hem nu in zijn hoofd zit ook in relatie met SM die totaal anders dan ik is ( type golddigger die alle rijke mannen geprobeerd heeft hier in de stad) dat stuk wil ik zo graag loslaten en t lijkt wel des te meer ik dat probeer des te slechter dat lukt. Het is ook altijd sterker aanwezig als ik hem maar zie vanwege bijvoorbeeld de slechte conditie van onze gehandicapte dochter ( net weer ziekenhuis opname)

@Nance, @Stier, ik ervaar dit ook precies zoals jullie dit beschrijven maar ik denk maar zo: het kan toch ook niet anders als je zoveel jaar samen hebt gedeeld. Het leven bestaat uit zoveel herinneringen. Het kan een lied op de radio zijn. Iets wat de kinderen of vrienden en familie zeggen wat je terug brengt naar wat was. Ik zie het niet meer als negatief. Hij was een mooi deel van mijn leven tot zijn mlc. En nu verwonder ik me nog over hoe hij zijn leven leeft, op dit moment. Maar terug verlangen naar deze man: absoluut niet.

@stier ; ik zie jouw jaartal en je zin “ mijn ex is nog veel in mijn gedachten” . Ik lees jouw enorme groei en dan toch.. . Ik heb dit nl ook nog , zou zo graag willen dat dit minder is . Komt dit door de verbinding van een kind/ kinderen? Als daar toch “ oefeningen” voor waren ??? Ik bedoel te zeggen ; ik merk dat ik mijn leven op de rit heb, persoonlijke groei heb doorgemaakt , erken dat mijn huwelijk niet was wat ik dacht / geloofde dat t was, ervaar dat ik veel leuker ben zonder hem en toch “ he haunts My thoughts “. Lastig !

Wat als iedereen zijn/ haar innerlijk kind zou gaan liefhebben? I have a dream ... Madelief

Ik herken mezelf in jouw verhaal @Stier@. Fijn he? Zelfcompassie de weg uit ... enjoy. Dat innerlijk kind in mij is zo blij ... heerlijk bevrijdend ... en huilen mag ook ... is menselijk en ik ben een mens dus ... vreugdetranen kan ook ... Madelief 2012/2017

Een tijdje geleden vroeg ik mijzelf af (en aan jullie) hoe ik kon loskomen van dat getraumatiseerde kind dat ik in mijn ex steeds zag opdoemen. Ik kon onvoldoende boos worden, de boosheid die ik nodig had om geen excuses voor zijn handelen meer aan te dragen. Bij mijn laatste therapiesessie werd daar een zaadje van geplant en vlak daarna las ik in Liefdesbang van Hannah Cuppen precies dát wat ik nodig had. Zij en haar boeken zijn al vaker genoemd, maar ik doe het toch maar weer een keer. Soms moet je iets op het juiste moment vernemen, anders valt de informatie niet in vruchtbare aarde. Cuppen heeft het over de ‘symbiotische verstrengeling’. De pijn van de ander wordt jóuw pijn. Die was voor mij een enorme eyeopener (terwijl het echt niet de eerste keer was dat het tegen me gezegd was: nog geen vruchtbare grond kennelijk) en ik ging me steeds beter voelen. En - even afkloppen - de door mij gevreesde terugval is er nog niet geweest. De afgelopen maand is er een grote rust over me gekomen. Ik begin weer te léven i.p.v. óverleven. Ik krijg weer energie in dingen (ik ondernam al van alles om nieuwe mensen te leren kennen en om niet in een depressie te belanden) maar ik beleef er meer plezier aan. En het leuke is: ik ben helemaal niet extreem boos op mijn ex. Ik kan nu meer aanschouwen dat zaken gelopen zijn zoals ze gelopen zijn. Niet dat ik zijn acties nu goedkeur: verre van dat. Ik ben ongelooflijk respectloos behandeld. Maar ik heb ook geleerd waar die ruimte dat ik dat toeliet vandaan kwam. Ik ben zó blij dat ik de laatste jaren zoveel geleerd heb. Dát is de winst die ik ervaar. En ik was best trots toen mijn zoon me vertelde dat hij tegen zijn vader had gezegd: “ “Papa, jij staat stil. Mama ontwikkelt zich tenminste!” Mijn ex is nog wel veel in mijn gedachten (dat mag wel wat minder) maar mijn gevoelens daarover zijn een stuk neutraler. Beste MLC-overlevers, ik gun jullie ook deze manier van ‘zijn’ en ik hoop dat als het op jullie pad komt je het zult herkennen.