BLOG


Groei en ontwikkeling - dinsdag 16 juli 2019

Deze blog is bedoeld voor vrouwen die concreet iets willen vertellen over de groei en ontwikkeling die ze hebben doorgemaakt. Persoonlijke ervaringen over dat proces en de nieuwe inzichten die dat heeft opgeleverd zijn zeer welkom. Maar je mag hier ook wijzen op interessante boeken, artikelen en cursussen.

In deze blog kan je maximaal 2 postings per dag plaatsen. Maak je verhaal dus zo duidelijk en compleet mogelijk. Dat houdt het leesbaar en zo help je anderen.
 
Ik zal postings die hier niet relevant zijn af en toe verwijderen. Ook weer ivm de  leesbaarheid.

Reacties:

vraag aan Aapje, in eerdere berichtgeving van jou las ik dat jouw vader na ruim 20 jaar terugkwam bij je moeder, hebben zij de relatie destijds hersteld, hier ben ik zo benieuwd naar. Ik kan me zo voorstellen dat jij daarom alles hebt geprobeerd het eerder te hopen bij jouw man.

Lotus- 02-09-2021

Ondanks je inderdaad over een traumatische ervaring kan spreken bij mijn zoon (waar overigens niet alleen zijn vader maar ook ik zwaar debit aan ben) wil hij nog steeds geen hulp zoeken. Niet alleen ik maar ook zijn vriendin tracht hem inmiddels hierin te stimuleren omdat ook zij merkt dat het niet zo best met hem gaat en hij echt veel last van sterk wisselende stemmingen heeft. Ja Daphne, dat mannen veel agressiever reageren op emotionele toestanden, daar ben ik inmiddels ook achter.. Alhoewel het grote verschil tussen mijn ex en onze zoon is dat hij na flinke uitbarstingen en de daarop volgende woordwisselingen tenminste nog steeds sorry kan zeggen. Op dit moment is hij met zijn vriendin op wintersport in Oostenrijk, een cadeau van mij omdat het echt nodig was dat hij er even tussenuit is. Ik hoop dat deze vakantie een beetje therapeutisch zal werken. Niet dat dit zijn zorgen zal wegnemen maar aan de vele foto's en lieve berichtjes die hij doorstuurt merk ik toch dat dit hem goed doet. Eindelijk weer eens na lange tijd een positieve en leuke ervaring in zijn leven! Ik wil echt mijn eigen schuldgevoel op deze manier niet afkopen maar vond dit wel iets wat ik gewoon moest doen. Het doet mij ook goed om alleen nog maar met mijn zoons welzijn bezig te zijn en me niet meer langer om het wel en wee van mijn ex te bekommeren.Dit voelt voor mij ook als een bepaalde groei, weer een stapje vooruit in de goede richting..

dec 2013 Aapje- 20-01-2020

@Aapje, jou ken ik natuurlijk wel. Jouw zoon zou mogelijk gestimuleerd kunnen worden om in therapie te gaan? Hij komt best recent ook uit een traumatische ervaring (na de instabiele omgang tussen jou en je ex). Mannen reageren daarop 'agressiever'dan vrouwen. En ja, ze reageren af.

2019 Daphne - 16-01-2020

Kristel, ik wil hierop reageren omdat mijn zoon ( nu zesentwintig ) precies dezelfde kenmerken als zijn vader begint te vertonen. Hierdoor ben ik er nog meer van overtuigd dat een mlc’er/ narcist echt gevormd wordt door het tekort aan liefde en aandacht van één van de ouders. Dus m.a.w. de indrukken die in de jeugd worden opgedaan zijn heel bepalend voor de verdere ontwikkelingen van een persoonlijkheid. Ook dan lijkt mij dat er nog een eigen keuze is hoe die persoon daar in zijn volwassen leven mee om gaat. Ik ben het met Gewoon ik volledig eens dat het niet te voorkomen is dat iemand op deze manier “ontspoord” maar kan er inmiddels ook geen enkel begrip meer voor opbrengen dat die persoon in kwestie zoveel schade bij anderen veroorzaakt. Als volwassene heb je immers de keuze om iemand anders ( vooral je eigen kinderen en partner ) de immense pijn te besparen die je zelf hebt ervaren in je eigen jeugd. Niet ieder misbruikt of zwaar mishandeld kind ontwikkeld zich later tot een verkrachter of seriemoordenaar. Dit zijn uiterst extreme voorbeelden maar ik denk wel dat jullie allemaal begrijpen wat ik hiermee tracht uit te leggen. De zware tekortkomingen en geleden pijn in de eigen jeugd mogen niemand een vrijbrief geven om aan anderen diezelfde pijn over te dragen. Wat ik hiermee bedoel is dat er ook nog een eigen keuze is om het net daardoor helemaal anders in je eigen leven aan te pakken en geen kopie wordt van iets wat je zelf verafschuwt. Ik schrijf dit omdat ik tijdens deze afgelopen feestdagen met lede ogen heb moeten aanzien hoe mijn eigen zoon als een ware kopie van zijn vader met het daarbij behorende gedrag dat hij zelf altijd zo bij zijn eigen vader verafschuwde met zijn vriendin omging. De koelheid, afstandelijkheid en het liefdeloze gedrag dat hij tegenover haar vertoonde deed niet alleen haar maar ook mij enorm veel pijn. Noch zijn vriendin of ik als moeder hebben invloed op hoe hij zich nu verder ontwikkeld in het leven maar dat heeft hij zelf namelijk wel. Iedereen die hier leest en schrijft heeft onmenselijk veel pijn geleden en is enorm veel verdriet aangedaan, zoveel dat je gerust mag spreken dat je er een ernstige traumatische ervaring door opgelopen hebt. Mijn vraag aan jullie.. willen jullie die pijn daardoor aan anderen doorgeven? Nee, toch, dat wens je toch niemand toe.. Misschien vinden jullie mij hier heel kort mee door de bocht maar zo voel ik het voornamelijk nu heel sterk. Als iedereen zomaar de pijn en al het onrecht die hem/ haar zelf is aangedaan op anderen en dan nog met name op geliefden projecteert, waar moet het dan allemaal heen..

dec 2013 Aapje - 04-01-2020

Kristel Ik heb al geruime tijd niets geschreven, de site zelf ook beetje los gelaten want continue bezig zijn met een MLC maakt je ook niet sterker! Toch wil ik even reageren op jouw vraag....ik denk persoonlijk, dat je daar zelf het antwoord wel op weet, als jij je nog eens goed inleest, hier of andere sites! Dan lees je, dat een MLC niet te voorkomen is noch te versnellen/genezen! Bij vele MLC'ers ligt juist de jeugdjaren cq opvoeding (gemiste opvoeding) ten grondslag van een, in ontwikkeling zijnde, MLC. Maar ja, wat is nou de juiste opvoeding??? Weet jij het? Ook hier zijn vele boeken over geschreven, een aantal tv programma's over gemaakt zoals "the nanny" en ehbo(eerste hulp bij opvoeden) Zit MLC in de genen? Nee dat denk ik niet, ik denk eerder dat het in het ontwikkelen van een stabiel of juist onstabiel karakter zit, waarmee je dus weer terug komt op die opvoeding, de basis van jouw bestaan (jouw bedoel ik dus in algemeen😉) En dan speelt daar de puberteit een hele grote rol in. Denk maar aan de fase "re-play" Misschien dat jouw kind in de puberteit zit? Ik weet de leeftijd niet, maar het zou dus kunnen toch?!

2010 gewoon ik- 28-12-2019

Iedereen Nu heb ik een vraag. Is er iets wa je kan doen om te voorkomen iemand een midlife crisis krijgt...bv je Kind heeft dezelfde kenmerken als zijn pa. Kunde dan medicatie of therapie aanwenden om er zeker van te zijn de mc niet zal uitbreken of zit dat in iemands genen en kunde dat met niks voorkomen. Is dat zo dat ge er met niks vat op kunt hebben. Hadden de ouders van de persoon die mc krijgt iets kunnen doen het hun kind niet in mc zou gaan of is dat het lot..moet het gebeuren en is het net als bij andere ziektes het hun overkomt en ze er niks op voorhand aan kunnen doen?

2013 kristel- 27-12-2019

Hallo Eve, ik begrijp je verlangen om je man tot inzicht te brengen. Hem willen laten zien dat zijn gedrag naadloos past bij een midlifecrisis. De ervaring wijst alleen uit dat dat niet het beoogde effect heeft. Het is heel goed mogelijk dat je man eerst diep onder de indruk en aangeslagen is (hoewel hij ook meteen cynisch en afwijzend kan reageren) maar na verloop van tijd gaan mannen zich vrijwel altijd dissocieren van die kennis. Vinden dat bij nader inzien het bij hun toch echt heel anders ligt. Maar hoewel het dus eigenlijk nooit wat oplevert, kan het ook geen kwaad om je man die informatie te geven. Verwacht er alleen niet al te veel van.

2012 get-real- 02-12-2019

Kan iemand mij raad geven? Is het zinvol om een mlc'er info over mlc door te geven? Heeft ieand hier ervaring mee?

Eve- 02-12-2019

Fijn om te lezen dat je nu een partner hebt die emotioneel meer betrokken is. Ben benieuwd of ik dat ook eens zal ervaren. Merk dat, hoewel ik op dit moment, niet naar een man zoek nu, de macho types mij erg leuk (blijven) vinden. Wat voor mij al winst is, is dat ik merk dat het niet meer 'past'. Nou ik ga wel zien wat er in de toekomst zal gebeuren. Ik vind het in elk geval steeds fijner worden met mezelf alleen. En ik geniet regelmatig van wat ik voor elkaar krijg allemaal.

2019 Daphne - 07-11-2019

Inmiddels heb ik twee coach/ Reading sessies gevolgd bij Joke metselaar ( zie ook haar site). Mijn vraagstelling was “loskomen” van mijn ex, maar uiteindelijk kwamen we toch meer uit bij de “ bron” ; emotionele verwaarlozing door mijn moeder, daardoor slechte hechting en uiteindelijk verkeerde onbereikbare partner gekozen. Deze sessie geven mij duidelijkheid , laten we zeggen bevestiging in deze duidelijkheid ( want ik wist het al; liep als rode draad door mijn leven). Dat “ loskomen / loslaten “, zit natuurlijk ook in erkenning naar mijzelf . Door deze readings kom ik daar steeds dichterbij. Ik ervaar meer rust en heb gelukkig nu een partner die wel communiceert en emotioneel betrokken is. Ik geniet inmiddels intenser van mijn leven ( werk in inmiddels als zorgvrijwilliger in een hospice) mijn meiden en nieuwe liefde . Dat wilde ik met jullie delen.

Maart 2016 nance- 04-11-2019

excuses voor het bericht zowel hier als in het gastenboek te droppen maar wist met mijn vraag niet goed waar naar toe. Bedankt voor de tijd te nemen dit toch te willen lezen. Beste, Was online op zoek naar info rond MLC en toevallig op deze site terecht gekomen. Ik heb werkelijk alle pagina's van deze site aandachtig en met veel reflectie gelezen. Verrassend, heel duidelijk en op bepaalde fronten zeer herkenbaar. Zelf ben ik een man van 41 die een jaar geleden op non-actief is gezet. Een depressie / burnout was het verdict. Na 8 maanden thuis gezeten ben ik nu een 4 tal maand progressief terug aan het werk, heb psychologische bijstand en het gaat steeds beter tot afgelopen weekend er in mijn relatie een uitspatting van jewelste heeft plaatsgevonden. Mijn vrouw heeft duidelijk problemen met mijn gedrag dat ik haar domineer. Ik kan haar moeilijk los laten. Na 26 jaar samen te zijn, heeft ze kanbaar gemaakt nood te hebben aan een eigen identiteit. Nogthans verstandelijk gezien wil en geef ik haar de vrijheid waar ze zo naar hunkert. Maar in praktijk kan ik eigenlijk niet goed overweg met deze situatie en bijhorende gevoelens. Zelf omschrijft ze het hunkeren naar eigen identiteit, ook dingen alleen doen als resultaat en inzicht van haar eigen midlife crisis die ze meemaakt. Vandaar ik opzoek ben achter meer info over MLC. Nu met deze site gelezen te hebben, stel ik mijn eigen gedrag sterk in vraag. Daar ga ik zeker mee aan de slag. Verder wil ik me dan ook graag informeren over MLC bij vrouwen om tot meer inzichten te komen. Kan iemand me helpen en een even goede site als deze doorsturen. Alvast bedankt en sterkte aan iedereen die betrokken is bij het meemaken van MLC. Mvg F.

Frederic- 27-09-2019

Volledig mee eens, Daphne! Het is niet zo verwonderlijk dat je een flinke klap te verwerken krijgt als je partner waar je al zovele jaren mee samen was plots veranderd in een onherkenbaar egoïstisch en leugenachtig wezen. Ook het totaal onverwachte plots overal alleen voor komen te staan is een uiterst groot gewenningsproces. Je kan zoveel in jezelf gaan graven zoals je zelf wil maar ook daar blijf je teveel mee in het verleden hangen. Het is veel beter voor jezelf om niet meer teveel met het verleden bezig te zijn en je meer te gaan richten op de toekomst. Iedereen heeft wel zijn eigen kindspijnen maar het zijn uiteindelijk niet de jouwe maar de zijne waardoor hij/ zij in een heftige MLC terecht komt. Er is niks mis mee om het eigen gedrag hierin eens flink onder de loep te nemen om te beseffen waarom je op een bepaalde manier reageert. Maar is het niet zo dat het ongelooflijke en absurde van een MLC je zo aan het wankelen zet dat je tijdens een normalere situatie ( normale scheiding ) geheel anders zou reageren? Wat ik persoonlijk heel sterk aan mezelf merk, nu ik me flink los heb kunnen weken van mijn ex en het verleden is dat alleen nog met de toekomst trachten bezig te zijn je zoveel meer verder kan helpen dan al dat gewroet in het verleden. Tracht los te laten wat is geweest, niet alleen met je ex maar ook met jezelf en tracht je meer te richten op wat nog kan zijn. Niet echt makkelijk maar wel noodzakelijk om verder te kunnen komen. Misschien zullen weinigen mijn mening hierin delen maar mij heeft die instelling in iedere geval wel een flinke duw in de juiste richting gegeven en ik voel me daar goed bij. Uiteindelijk is het dat toch waar het om gaat, doen waar je jezelf goed bij voelt en zoveel mogelijk al het negatieve uit je leven trachten te verweren..

dec 2013 Aapje- 21-09-2019

Hoe meer afstand ik krijg van de hele situatie, hoe meer ik denk dat we mogelijk te veel wroeten in onszelf en ons verleden. Ja, het is belangrijk en ja je moet aandacht hebben voor oude pijn. Maar het is simpelweg ook zo dat het gewoon best wel even erg schrikken en wennen is om na een langdurige relatie Alleen te komen te staan. En het kost gewoon tijd om daar los van te komen. Sterker nog, van bepaalde dingen zul je niet loskomen, want je hebt gewoon veel met de persoon in kwestie gedeeld. Laten we in godsnaam niet alles/ te veel gaan wijten aan onze eigen geschiedenis (van voor de partner). Doeg!

2019 Daphne - 21-09-2019

Ik plaats de link hier ook nog maar een keer: heeft mij erg geholpen en soms nog steeds... sterkte allemaal! https://thestagesandlessonsofmidlife.org/sitemap/

Dec 2017 Brownie - 10-09-2019

En zo is het Sanne, top!

Hannah- 10-09-2019

Antwoord op de vraag waarom vrouwen/mensen een partner zo moeilijk kunnen loslaten, ook als degene je afschuwelijk behandeld heeft en/of nog behandelt: 'De heftigheid van het vastklampen aan een partner (of aan een andere verslaving) is een richtingwijzer naar de diepte van de wond die erachter schuilgaat. Waarom kan loslaten zo moeilijk zijn? In het loslaten worden we teruggeworpen op onszelf. We worden geconfronteerd met onze eigen verwonding.Als we daar niet willen zijn, zullen we alles doen om de boel te willen fixen. We gaan sterk voorwaarts leven en hebben daarmee de illusie dat we het leven en de liefde onder controle hebben. De trekkracht van de dynamiek zegt iets over de diepte van de verwonding. om voorwaarts iets te kunnen oplossen, moeten we achterwaarts kijken en de diepte van onze verwonding aannemen.' Uit Liefdeskunst,Hannah Cuppen, pagina 155

November 2015 Sanne- 09-09-2019

@moppie; ik ga t boek aanschaffen. Wij zitten in de zelfde tijd na de bom; merk dat ik zoooo moeilijk kan loslaten. Ik ga je tips ter harte nemen . Dank je wel.

Maart 2016 nance- 06-08-2019

Een paar weken terug had iemand de tip van het boek : Stop Liefdesverdriet van Ammy van Bedaf in het gastenboek, waarvoor grote dank ! Het is een aanvulling op het boek van Robin Norwoods; Als hij maar gelukkig is. Bij die laatste kreeg ik al jeuk van de titel en die heb ik nooit gelezen, maar deze wel en ik wil hier wel wat over kwijt. Bij mij is de bom gevallen eind 2015, nu ruim 3,5 jaar terug. De eerste anderhalf jaar ben ik heel bewust dagelijks met mijn emoties aan de slag gegaan, ik liet alles toe, ik die voorheen nooit goed met emoties om kon gaan, in ieder geval niet goed uiten. En ondertussen was ik een spons wat betreft alle informatie over mlc. Ook dat hield me op de been en trok me door deze ellendige tijd heen. En veel praten erover en van me afschrijven, ook hier en ook jullie verhalen en support. Inmiddels is alles een beetje achter de rug, ik zit goed in mn vel, ben ook dankbaar voor dit proces en ben bezig aan het bouwen van mijn deel 2 van mijn leven. Ik merk toch wel op dat ik het laatste half jaar weer aan de snaai zit, die aandacht voor die emoties is er minder ( vond dat ik er nu wel een keertje een beetje klaar mee moest zijn ) ik ben toch weer iets aan het wegeten, verder heb ik ook wel angst voor een nieuwe relatie, dat parkeer ik dus. Daar was ik me ook allemaal wel bewust van maar ik liep er een beetje op vast. En toen zag ik in het gastenboek dit boek. Over waarom je op een bepaalde persoon valt, de langdurige pijn als de relatie uitgaat, loslaten, relatieverslaving en het verwerken van je kindspijn. Voor mij is dit boek een soort laatste puzzelstukje en ik weet niet of het echt zo is dat je het pas begrijpt als je er echt aan toe bent, maar wat een inzichten en wat goed geschreven. Ik heb de eerste helft in een ruk gelezen en dat heb ik wat dagen op me in laten werken, dat gaf zoveel rust en inzicht en gisteren was het boek uit, de tweede helft was ook meer over hoe je zelf kunt helpen. Daar ga ik actief mee aan de slag; Die emoties krijgen weer aandacht, ik ga bijhouden in n schrift wat mijn gemoedstoestand is elke dag en wanneer ik n dip heb en als er gedachten over mijn mlc-er opkomen, sta ik dat ook gewoon weer toe. En op zoek naar mijn blinde vlekken. En ik schuif dit boek ook even mijn kinderen toe, ik zie dat ze in dezelfde valkuilen en patronen lopen als ik doe/deed. Ik hoop eigenlijk met deze goeie tip dat ik niet de enige ben die dit boek heeft aangeschaft, dit is een boek voor jezelf en je eigen groei. liefs moppie

moppie okt 2015- 05-08-2019

@Aaltje, wat een mooi bericht. Ik herken me er volledig in. Echt mooi. En nu koers houden (zeg ik ook tegen mezelf).

Sint 2016- 18-07-2019

Verder vond ik de aflevering van dwdd summerschool met Femke van der Laan heel herkenbaar en zeker de moeite waard om te kijken, omdat verlies, verlies is en het verdriet hetzelfde denk ik!

Aaltje - 17-07-2019

Hier nu 1,5 jaar na de bom en waar ik een jaar geleden nog dacht dit nooit meer te boven te komen, weet ik inmiddels beter. Het echte rauwe verdriet is er niet meer. En zijn er dagen dat het echt goed gaat. Ik weet nog dat ik een klein jaar na de bom tegen mijn zus zei 'Wat een hel van een jaar is dit geweest, maar ik had het voor geen goud willen missen'. Ik schrok van mezelf toen ik het zei en natuurlijk had ik het liefst alles teruggedraaid als het kon en toch zei ik het en ik begin steeds meer te begrijpen waarom. Ik zie nu wat echte vriendschap is en wat het niet was, dat ik een ontzettend lieve familie heb, maar bovenal dat ik zelf veel meer kan dan ik dacht. Dat ik me vanaf mijn 14e aan hem optrok, maar dat ik zelf ook hartstikke leuk ben en er mag zijn zonder hem. Dat ik gelukkig was met de sleur van alledag, maar ook een soort afgestompt iemand was, zonder of met weinig emotie. Ik heb geleerd dat klotedagen ook gewoon bij het leven horen en dat iedereen die wel eens heeft, ook als hun man nog gewoon bij hen is. Ik heb een baan gezocht en ik rij sinds 20 jaar weer verder dan alleen in de omgeving omdat ik rij angst had, maar nu wel moet. Mensen die zeggen dat ik een zoveel leuker persoon ben nu... Ik geloof in het feit dat niks zonder reden gebeurt en ik zie de reden steeds beter, dat maakt het nog steeds niet minder moeilijk, maar ik zie de ontwikkeling die ik zelf heb doorgemaakt het afgelopen half jaar en weet dat het alleen maar nog beter kan worden! Ik worstel nog steeds met mijn verdriet, met de leugens die verteld worden, waardoor mensen zich tegen mij keren, kom nog steeds niet op plaatsen waar hij is en ben de halve dag van slag na een appje van zijn kant, daar moet ik nog aan gaan werken, maar niet alles kan in een keer. Ik ben oprecht blij met hoe het nu al gaat en wens iedereen heel veel geluk met zijn of haar proces! Ik hoop dat het een beetje duidelijk is ;) Je verdriet mag er zijn, wat je is 'aangedaan' is gewoon zwaar kut en die slachtofferrol is heerlijk, maar probeer er niet in te blijven hangen, dan wordt het echt beter! 1-1-18 Aaltje

Aaltje - 17-07-2019

Nabrander: ik snap een andere indeling op zich wel, want ook ik vond het soms wat te veel gaan over de MLC-ers. Ik deed er zelf wel een tijdje aan mee ook, maar ik had daar ook niet altijd zin (meer) in of behoefte aan.

2019 Daphne - 17-07-2019

In mijn eerste post heb ik het proberen te verwoorden. Het gaat om de aanname achter de indeling. Dat het 'niet goed' zou zijn om met je ex bezig te zijn. En dat je gericht zou moeten zijn 'op groei en ontwikkeling'. Dat spreekt door in de bewoordingen die je gebruikt bij de omschrijving van de subcategorieën. Als ik jou was, zou ik die neutraler maken en ik zou werken met een tweedeling: 1 over de MLC-er En 1 over jezelf. In die over jezelf kunnen dan gevoelens en mogelijke groei&ontwikkeling (whatever that dan ook precies is). In elk geval zou dat voor mij iets kunnen zijn waar ik achter zou kunnen staan.

2019 Daphne - 17-07-2019

@ Daphne... ik heb geen enkele moeite met je toon. Die is keurig. Laat ik jou dan eens een tegenvraag stellen. Waarom vind je het nieuwe systeem: praten over jezelf/ praten over je man / groei en ontwikkeling zo onaantrekkelijk?

2012 get-real- 17-07-2019

Ik wil toch nog als laatste hierop reageren want hier verbaasd mij ook iets enorm. Groei en ontwikkeling heeft dat ook niet te maken met je eigen mening kunnen (durven) uiten? Wat mij hier dan ten zeerste verbaasd is het net dat dan ook de kop in wordt gedrukt. Je eigen mening durven geven al wordt die dan wel of niet door anderen geaccepteerd is gelijk aan voor jezelf opkomen. Groei en ontwikkeling doormaken betekend uiteindelijk niet enkel je ex mlc’er los kunnen laten maar omvat zoveel meer. Klopt wat Sanne schrijft, velen onder ons hebben inderdaad gewoon teveel van de mannen gepikt tijdens de relatie. Maar..nu volgt toch weer onbedoeld datzelfde patroon doordat weer wordt geacht je zonder dat je je eigen gevoelens hierin mag benoemen volgzaam op moet stellen en dat verbaasd mij echt.

dec 2013 Aapje- 17-07-2019

Wat mij verbaast is dat er vrouwen zijn die zich kennelijk (te) weinig storen aan de dwingende, beledigende toon die Deborah, ook toen hij/zij optrad als Hannah, Wilma en whatever wie. (Mij is ook vaker verweten dat ik te dwingend en te direct ben maar ik denk toch te mogen stellen dat ik heel wat respectvoller en minder beledigend ben dan dit figuur). En dan vraag ik me ook af: als je dit tolereert en (tot op zekere hoogte) normaal vindt, hoe stel je je dan op naar de buitenwereld? Hoe zag je relatie met je mc'er er echt uit? Vele vrouwen zeggen nog steeds dat het zo'n geweldige man was maar zie je dat wel goed dan? Tis maar maar jij normaal en prima vindt/vond...Aangezien jullie zoveel van Deborah pikken en het kennelijk tamelijk normaal vinden om op dergelijke toon toegesproken te worden , wat hebben jullie van hem allemaal gepikt? Hoe is überhaupt jullie verhouding tot mannen, in hoeverre stellen jullie je als vrouw onbewust (onderdanig) op. Echt, ik hoop voor velen van jullie dat jullie nog een keer echt opstaan en in jullie kracht gaan staan. En niet meer zo focussen op hem en die mogelijke verzoening. Als je dat te lang blijft doen, moet je het echt bij jezelf zoeken. Dat gaat over verlatingsangst, extreme angst om los te laten, kindpijnen, te weinig autonomie en zelfstandigheid. Ga werken aan die thema's en sta dan a.u.b. een keer (voor jezelf) op. Lees ook nog eens de post van Geluk, die als reactie onder mijn blog over bindingsangst/verlatingsangst staat. Zo inspirerend, zo true. Pak je eigen leven op en ga daar vorm aan geven. Dat is echt de enige weg naar geluk. Een correctie op Get real, er zijn (gelukkig) ook mannen die aan de slag gaan met hun eigen issues. Ik ken ze persoonlijk.

November 2015 Sanne- 17-07-2019

@Sylvia...verder vraag je hoe ik me voel door het gedrag en de uitingen van Deborah. Nou je snapt vast dat ik dat ontzettend irritant vind. Met die aanmatigende toon en die grote hoeveelheid postings neemt iemand anders hier de boel gewoon even over. Ik kan er weinig tegen doen. Omdat je op deze site niet hoeft in te loggen kan ik ook niemand bannen. Ik kan alleen maar netjes vragen of niemand op deze persoon wil reageren. Hij/zij brengt niets nieuws en kort geleden was hij/zij hier ook al onder het pseudoniem Hannah. Dan merk ik dat niemand mijn woorden leest of er naar luistert. Ook dat is irritant en ook wel respectloos. Want ik betaal ieder jaar 165 euro om deze site in de lucht te houden en geef mensen denk ik genoeg ruimte om hun verhaal hier kwijt te kunnen. Waarom doe ik dat eigenlijk nog, vraag ik me dan af. Zeker als ik dan na weer orde op zaken te hebben gesteld, weer allerlei gemekker krijg omdat mensen het heel belangrijk vinden om mij bij herhaling te laten weten dat ze het er niet mee eens zijn. Maar nu de beantwoording van je vraag! Een personage als Deborah roept natuurlijk ergernis in mij op. Maar zijn/haar gedrag is in mijn beleving zo duidelijk een schreeuw om aandacht, om erkenning, dat ik me dat me zijn/haar uitlatingen niet persoonlijk aantrek. Het gedrag lijkt inderdaad erg op dat van een mlc'er. Boos om zich heen trappen tot hij aandacht en bewonderding krijgt en dan poeslief worden. Wat zo iemand zegt kan mij dus nooit diep raken. Het zegt niets over wie ik ben en wat ik waard ben. Daarom ga ik ook niet met zo iemand in discussie. Gewoon de AGS toepassen dus ;) Fijn dat je me deze vraag gesteld hebt Sylvia, kan ik ook even mijn hart luchten.

2012 get-real- 17-07-2019

Hoi Sylvia, ik was net zo verbaasd als jij over hoe een aantal vrouwen hier zich tegenover Deborah opstelden. Na eerst door hem/haar geschoffeerd te zijn, ontstond er toch grote gretigheid om verlossende woorden van D te horen. Het kleineren en uitschelden van anderen doet er dan blijkbaar niet meer toe. Ik denk dat veel vrouwen nog steeds hopen dat iemand ze een quick fix aanreikt. In feite weigeren ze dan te accepteren wat de consequenties van een midlifecrisis zijn. En zo lang die niet als realiteit (get real!) geaccepteerd worden, blijven vrouwen nog vaak lang steken stiekem hopen en sympathie en begrip voor het onrecht dat hun aangedaan is bij anderen zoeken. Zoals overal te lezen valt zit de sleutel voor verder komen bij je eigen groei en ontwikkeling. En die is meestal alleen maar mogelijk als je je eigen oude pijn en angsten echt onder ogen durft te zien. Mannen durven dat nooit. Maar veel vrouwen ook niet.

2012 get-real- 17-07-2019

Je gaat er hard in get-real. Ik snap het wel. Eens in de zoveel komt hier iemand binnen die eerst roept dat je geen professioneel hulpverlener bent. Die vervolgens methode, site en boek afkraakt en als iedereen hier dan toch in de stand schiet van: we moeten, in dit geval Deborah maar eerder al anderen,overtuigen dat we wel goed bezig zijn, waarom? Deborah pleasen als het ware. Volgende stap was dat hij/zij ging switchen en ineens alles uit jouw boek als goed ging uitleggen. Ik begreep er in ieder geval niets van dat wij dit nog allemaal zo aanpakken. Hebben we niets geleerd van onze eigen mlc-mannen? Dit gaat bij zo'n Deborah ook niet lukken. Dit is jouw methode en ik heb zoveel geleerd. Dit is jouw site en die kan je opzetten zoals jij dat wil. Ik ben alleen benieuwd hoe jij ten diepste ervaart als er gebeurt wat opnieuw is gebeurt: wat "een" Deborah zegt als waarheid aannemen, hoe beledigend ook?

2014 Silvia- 17-07-2019


Reageren:

Anti-spam vijftien + vijftien = (antwoord in cijfers invullen!)


Terug naar de vorige pagina >