Innie, als je niet ziek was had jouw mlc’er heus wel wat anders gevonden. Ze moeten gewoon weg en daar moeten ze toch echt een reden voor verzinnen?
Je wilt niet weten hoeveel verschillende redenen ik heb moeten aanhoren.
Hij wist het allemaal niet meer, moest rust en nadenken, in het begin was twintig jaar genoeg en hij wilde wel eens iets anders? Daarna kwamen de volgende redenen :
-jullie (zijn zoon en ik) houden niet meer van mij
-jij bent als een zus voor me en daar kan ik geen relatie mee hebben
-ik hou van jullie maar niet zoals het hoort (over zijn eigen zoon)
-ik hou al tien jaar niet meer van jou
-ik wil aandacht en bewonderd worden (deed ik volgens hem niet meer)
-ik kan bij jou gewoon niet meer gelukkig zijn
-ik wil niet meer voor iemand zorgen, nu is het mijn beurt
-ik ben gek in mijn hoofd en kom terug wanneer ik weer beter ben
Snap je Innie, de uitspraken doen allemaal verschrikkelijk pijn maar je kan ze toch niet
meer serieus nemen?

dec 2013 Aapje - 15-10-2018 - 12:43

@Janelma,
Wat is het toch pijnlijk...en vooral in het begin. Je moet door die pijn heen. Er zit niets ander op. Maar dat is veel makkelijker gezegd dan gedaan...Ik vond dat het echt aanvoelde als een amputatie...een deel van mezelf was weggeslagen na 34 jaar...een deel van mezelf ging in rook op...Je hebt samen zo veel beleefd en wsl vele watertjes doorzwommen. MLC is een k*-ding. -ziekte vind ik een te makkelijk woord en is goed te praten.
Ik heb steeds een open relatie gehad met m'n zonen en heb niets verzwegen. Ze zijn volwassen en we hebben veel steun aan elkaar. Verzwijgen zou ik het zeker niet doen. Dan krop je het alleen maar op. Van mij mocht iedereen het weten; van MC'er en zijn familie niet natuurlijk: zo'n schande in die christelijke familie! Ik heb niet gezwegen dus. Ook omdat ik al heel m'n leven m'n hart op de tong heb en dat ging ik NIET veranderen voor hem of zijn familie. No way! Ik ben mezelf gebleven.
Ik ben nu eenmaal een "open" iemand. Wanneer je meer gesloten bent is het moeilijker, denk ik. Eerlijkheid duurt het langst, zegt men. Wel, ik ben steeds eerlijk gebleven en daar ben ik blij om. Ik moest het ook kwijt om het te kunnen verwerken. Ik moest er over praten om verder te kunnen.
Ik zou zeggen: doe gewoon waar jij je het beste bij voelt. Kinderen voelen dat aan wanneer je dingen verzwijgt volgens mij. Het wordt ook duidelijker voor ze wanneer je er "open" over praat met hen. Het hangt natuurlijk ook erg af van hun leeftijd...Maar hier was dat geen probleem. Bij mij hebben ze een veilige thuishaven. Dat hebben ze echt wel nodig met zo'n verwarde vader waarbij ze niet terecht kunnen. Ik wil dat ze bij mij hun ei kwijt kunnen.
Wanneer ze al eens een diep gesprek hebben met hun vader (wat zo'n 3 keer gebeurd is sinds hij het 3,5 jaar afstapte) heb ik vaak gedacht: ik moet het niet weten, het is allemaal veel te pijnlijk voor me. Maar een vriendin zei me: de zonen moeten het zelf ook kwijt kunnen. Laat ze het je vertellen, dan zijn ze het kwijt en kunnen ze verder.

Veel moed Janelma!

2015 Innie - 15-10-2018 - 11:53

Janelma, de pijn, het verdriet, het gemis en de vragen die je nu hebt zijn zo herkenbaar en om een antwoord te geven op jouw vraag kan ik alleen schrijven hoe ik het zag.
Ik heb me eerlijk gezegd nooit zo bezig gehouden met de buitenwereld die er uiteindelijk alleen maar hun eigen verhaal omheen verzinnen. Maar vroeg of laat gaan mensen je toch vragen stellen en kan je gewoon niet anders dan een antwoord geven.
Mijn mlc'er en ik deden werkelijk alles samen, waar hij was daar was ik en andersom. Plots zag iedereen mij alleen met de hond wandelen, alleen boodschappen doen en toen kwamen ook de vragen.
Ik heb ervoor gekozen om eerlijk te zijn, vertelde dat we inderdaad uit elkaar waren en hij een ander had. Verder hield ik het beknopt en mocht iedereen ermee doen wat hij/zei zelf wilde, dat boeide me niet zo.
De roddels komen toch wel, wat je ook zegt, het is voor de buitenwereld namelijk moeilijk om te behappen dat je man van de ene op andere dag besluit uit de relatie te stappen. Je hoeft tenslotte niemand verantwoording af te leggen, alleen tegenover jezelf en je kind(eren)
Ik zou er ook altijd voor kiezen eerlijk tegen de kinderen te zijn maar dan wel op de manier waarmee je ze zo weinig mogelijk belast. Helaas was dat bij ons niet te vermijden want mijn zoon was degene die de brief van mijn mlc'er op het aanrecht vond toen hij besloot de dag voor oudejaarsavond ons totaal onverwachts te verlaten.
Kinderen krijgen vaak meer mee dan je zou denken en ik vond het belangrijker dat hij daarna de feiten van mij hoorde i.p.v. de verdraaide verhalen van de buitenwereld.
Dus ja, ik zou mijn kind de waarheid zeer zeker niet onthouden maar wel de kwetsende dingen die voor het kind niet ter zake doen zoveel mogelijk achterwege houden.

dec 2013 Aapje - 15-10-2018 - 08:05

Geloof het maar niet hoor Innie. Deze mannen zijn onrustig en willen altijd weg. Dat ligt niet aan jou, niet aan de generatie, niet aan je ziek zijn. Ik was gisteren bij onze "oudste" vrienden omdat hij ook nog eens een neef van mijn mlc- er was. Zij waren vriendjes van geboorte. Dit stel heeft mij door scheiding en opknappen huisje gesleept. Ik ging daar een middag/avond heen voor koffie en gezellig eten. Deze man kijkt "gewoon" met zijn gezin Boer zoekt vrouw. Praat daar gezellig samen over. Mijn ex zou dat geminacht hebben. Burgerlijk zou hij dat vinden. Ik heb zo genoten. Niet van dat boer zoekt vrouw maar om te zien hoe het ook kan. Een familie man die graag thuis is en dat zo gezellig vind. Ook naar zijn dochters toe, zo anders dan de vader van mijn kinderen. Deze mannen zijn er echt. Dus probeer te stoppen met jou schuldgevoel. Makkelijk gezegd maar het is mij ook gelukt. Ik ben om redenen ook graag thuis en had een onrustige man die altijd alles maar moest

2014 Silvia - 15-10-2018 - 07:08

Hoi Janelma dat loslaten heeft tijd nodig. Ze zeggen qua rouw een maand per jaar dat je samen was. Voor jou is dit zo vers. Geef jezelf de tijd en wees lief voor jezelf want hij was het allang niet meer. Zorg dat je staande blijft voor jou en je kinderen.
Je noemde het eens vuile was buiten zetten. Ik heb het meteen iedereen verteld wie het wilde horen, nadat we het eerst de kinderen en close familie hadden verteld. Het hele verhaal. Waarom zou je dat verzwijgen. Mensen gaan nu jou verdenken. Dat is de omgekeerde wereld en je hebt nu alle steun nodig die je kan krijgen. Ik wens je heel veel sterkte en dat loslaten dat komt ook. Geef het de tijd. Nogmaals: heel veel sterkte

2014 Silvia - 15-10-2018 - 06:59