Je emotionele volwassenheid zal met jouw mee moeten groeien. Komt je emotionele groei stil staan door een traumatische gebeurtenis of krijgt je gevoelswereld cq emotionele wereld helemaal geen kans om zich te ontwikkelen omdat er niet over gevoelens gesproken werd of dat je gevoelens niet serieus werden genomen in je jonge jaren ?

De kans is groot dat je vroeg of laat tegen eigen opgebouwde muur loopt.

Mijn muur maar ook zijn muur was al aanwezig tijdens het huwelijk. Zolang die muur er staat laat je niemand binnen en kan er ook geen sprake zijn van emotionele ontwikkeling. Mijn muur was immers mijn bescherming ;ho, stop, tot hier en niet verder. Die muur weerhield mij ervan om mensen toe te laten inclusief mijzelf.

Ik kon het blijven ontkennen, bij iedere ontkenning liep ik echter tegen de zelfde muur aan die ik voor mijzelf had opgebouwd. Aan mij de keuze of ik de muur streng voor steen langzaam ging afbreken en daardoor míjn emotionele volwassen de kans gaf om te groeien. Ik heb voor het laatste gekozen want keer op keer met je neus tegen dezelfde muur aanlopen werd op een gegeven moment ook heel pijnlijk voor jezelf en je directe leefomgeving.

Eindelijk rust 2011 - 17-10-2020 - 13:26

Ik denk dat iedereen wel beschadigd is in zijn of haar kinderjaren. Geen enkele ouder doet het helemaal goed.

Om daar nu alle gestrande relaties aan op te hangen.
Iedereen maakt keuzes.

Ik denk toch echt dat mijn mlcer met zichzelf in de knoop is geraakt en is gaan ' fantaseren', nadenken over een ander leven. En als dat zaadje eenmaal gepland is en je je open gaat stellen voor anderen en je eigen partner steeds minder ziet staan en gaat vergelijken en niet meer het belang ziet van investeren in en aandacht geven aan de bestaande relatie dan gaat het van kwaad tot erger.

En ik denk ook dat er maar weinig mensen als jongvolwassen al emotioneel volwassen zijn. Dat 'leer' je pas gaandeweg je leven door wat je al dan niet meemaakt.
En de invloed van je karakter en of je naar jezelf kan en durft te kijken. Zelfreflectie.

Pech of toeval is ook een grote factor bij wat je overkomt mijns inziens.
Niet alles valt te psychologiseren :)

Qwer - 17-10-2020 - 12:51

Billy, ook ik kan mij er volledig in vinden dat het emotioneel niet volwassen zijn een van de aspecten is welke een grote rol speelt of je vatbaar bent voor een mlc of niet. Ander bijkomende aspecten zijn opvoedings patronen plus een of beide ouders hebben tekort geschoten in hun voorbeeldrol als ouder en de laatste is de menopauze of penopauze.

Het kort schieten van een of beide ouders is absoluut niet negatief bedoeld.
De meeste wisten niet beter zij hebben het immers ook zo gezien bij hun ouders.
Zij waren of zijn niet mee geëvolueerd met de tijd.


Dat ik dit nu kan zien, erkennen en aanvaarden zonder innerlijk verzet, is voor mij de laatste stap.
Wat het tekort ook was, is niet meer van belang nu. De liefde was er en dat was het belangrijkste. Dankzij deze liefde heb ik mijn proces heb kunnen doorlopen en beëindigen met positieve mindset en gelukkig niet in mineur.

Er is een tijd geweest dat de haren recht op mijn hoofd gingen staan als iemand bovenstaande aspecten ook maar durfde aan te kaarten of benoemen. Nu glimlach ik als ik het lees.

Dan denk ik ja, je hebt gelijk. Toch zal iedereen het voor zich zelf moeten uitvinden waar zijn of haar pijn zit.
Nee sorry, niet zit maar heeft gezeten.
Ik zie en besef het namelijk nu pas nu ik mijn proces helemaal hebt doorlopen. Ik durf en kan het benoemen, er openlijk over praten zonder dat het mij nog raakt. Het zelfde geld voor mijn gevoelswereld.
Ik heb mijn gevoelswereld leren kennen, er over leren praten en uitleggen waarom iets mij raakt of juist niet tijdens deze turbulente tijden.

Eindelijk rust 2011 - 17-10-2020 - 12:24