Hoe overleef je de midlifecrisis van je man?
Je hebt een serieuze, exclusieve relatie of je bent getrouwd. Je denkt dat je alles voor elkaar hebt. Althans, zo voor elkaar als je het maar kunt hebben in een relatie. Want geen enkele relatie is natuurlijk perfect. En dan opeens lijkt het wel of jullie overal ruzie over krijgen. Hij gedraagt zich heel anders dan anders. Hij vindt zijn werk niet meer leuk. Hij wil het huis verkopen en een huisje in de bossen kopen of een zeilboot. Hij vindt je te dik of te dun. Te kort of te lang. Hij voelt zich niet meer thuis. Hij wil een sportievere auto. Hij gaat naar een andere kapper, begint aan een dieet en gaat naar het plaatselijke fitnesscentrum. Hij verandert zijn kledingstijl. Hij zegt dat jullie uit elkaar gegroeid zijn. Hij heeft meer tijd voor zichzelf nodig. Tijd om over dingen na te denken. Tijd en ruimte. Hij wil iets, maar hij weet niet wat. Als zijn leeftijd ergens tussen de 40 en de 60 is, dan wijst alles op een midlife crisis.
We hebben het nu niet over een man die nooit heeft gedeugd. Maar over een man die zich tot nu toe verantwoordelijk heeft gedragen. Iemand waar je in tijd van nood op kon rekenen. Je moet steeds maar bedenken dat hij zelf ook geen idee heeft wat er met hem aan de hand is. Hij kwetst je niet opzettelijk. Maar hij voelt dat er iets verkeerd zit in zijn leven en hij zoekt naar antwoorden. Je vraagt je af hoe je moet reageren. Word jij nu dan geacht rustig af te wachten en te accepteren dat hij met andere vrouwen rotzooit, de familiewagen verkoopt en de wereld gaat rondzeilen? Natuurlijk kan je woedend worden en eisen dat hij zich normaal gedraagt. Alleen ben je dan waarschijnlijk kort daarna in een echtscheiding verwikkeld. Mannen plannen namelijk niet om van de ene dag op de andere onvoorspelbaar te worden. Het gebeurt op een dag als ze in de spiegel kijken of in de ogen van hun kleinkinderen en zichzelf zien als een oude man. Terwijl ze zich eigenlijk nog steeds een 25 jarige jongen voelen.
Een mannelijke midlife crisis is een zware aanslag op de relatie. Wat je moet begrijpen is dat het niets uitmaakt hoe je rea-geert. Je hebt geen enkele invloed op het proces en ook niet op hem. Je hebt alleen invloed op je zelf. Hij zal dit proces mogelijk niet alleen doormaken. Maar jij bent niet uitgenodigd. Hij ziet jou namelijk als deel van het probleem. Jij begrijpt hem niet. En hij heeft een andere vrouw ontmoet die hem perfect lijkt te begrijpen en bij wie hij zich weer jong voelt. Maar hoe zou wie dan ook hem kunnen begrijpen? Hij begrijpt zichzelf niet eens. Hij is een emotionele tornado die tijdens de midlife crisis het geduld en het uithoudingsvermogen van iedereen die van hem houdt, op de proef stelt.
Hij zal je kwetsen. Hij wil je geen pijn doen, maar dat zal wel gebeuren. Het plotselinge besef dat hij ouder wordt, voelt als een vuistslag in zijn gezicht. Hij moet nog zoveel doen. En er is nog maar zo weinig tijd. Hij heeft genoeg van de stress van zijn rol als echtgenoot, vader en kostwinner. Hij wordt ouder, zijn haar wordt dunner, zijn middel breder en zijn fysieke kracht wordt minder. Hij ervaart emoties die hij nog nooit eerder heeft gehad. Af en toe is hij impotent. Het is te erg allemaal. Hij kan het niet meer aan. Hij wil geen oude man zijn.
Een midlife crisis, soms ook mannelijke menopause genoemd, komt hard aan bij alle betrokkenen. Het is moeilijk te zeggen voor wie het erger is, voor hem of voor jou. Hoe nu verder? Moet je proberen deze crisis uit te zitten in de hoop dat dat er nog een gezamenlijke toekomst mogelijk is? Dan heb je erg veel geduld nodig en er is geen garantie dat je daarmee het gewenste resultaat bereikt. Na de midlife crisis zal het niet meer hetzelfde zijn. Hij staat op een keerpunt in zijn leven. Hij maakt een ontwikkeling door die hem, als hij de grootste gevaren weet te omzeilen, in staat stelt een rijker en meer bevredigend leven te leiden binnen de mogelijkheden van zijn leeftijd. Sommige mannen slagen er niet in die overgang te maken. Het aantal zelfmoorden neemt toe naarmate mannen ouder worden. Zelfmoord belooft bevrijding van de intense emotionele pijn die bij een midlife crisis hoort. Mannen weten zich geen raad met al die emoties. Hun is aangeleerd hun emoties te verbergen, zich 'als een vent te gedragen'.
Je moet je er als vrouw bewust van zijn wat er met je man gebeurt. En je realiseren dat het niet jouw schuld is. Hij ziet dat anders. Hij kan ervan overtuigd zijn dat het allemaal aan jou ligt. Dat is niet waar. Dit is zijn proces, zijn probleem. Je zult een stap terug moeten doen en het hem zelf laten uitzoeken. Het is vrouwen vaak al vroeg aangeleerd om voor andere mensen te zorgen. Om verantwoordelijkheid te nemen voor hun welzijn en er voor te zorgen dat dingen soepel verlopen. Ze hebben geleerd om bij te sturen wanneer relaties niet goed lopen. Maar in het geval van een midlife crisis is dat niet mogelijk. Als vrouw kan je het gedrag van je man niet veranderen. Dat moet hij zelf doen. Als je denkt dat je zijn gedrag kan beinvloeden staat je een grote teleurstelling te wachten. Mannen worden geacht hun emoties te verbergen, maar dat betekent niet dat die emoties niet bestaan. Die zijn diep begraven onder hun 'echte mannen' gedrag. Van mannen wordt verwacht dat ze onder alle omstandigheden hun emoties onder controle houden. Omdat ze daar zo goed in zijn geworden, kan het lijken of ze gevoelloos zijn.
Tijdens een midlife crisis kan een man dingen doen die hij daarvoor nooit gedaan zou hebben. Hij is bang voor de naderende ouderdom. Zijn vrienden krijgen misschien ernstige ziektes of zijn al gestorven. Hij zit vol verwijt, frustratie en is depressief.
Hij heeft het gevoel dat hij het niet gemaakt heeft. Hij voelt zich verstikt door zijn verantwoordelijkheid als kostwinner. Hij zit vast in een baan of een carriere die hem niet meer bevredigt. Maar hij moet wel doorgaan om de studie van de kinderen, de hypotheek van het huis en de aflossing van de auto te betalen. Hij gaat gebukt onder al die verantwoordelijkheid. Hij zou het liefst af willen van al die financiele verplichtingen en van de dagelijkse eisen van het werk dat hij al zo lang doet. Hij wil al die verantwoordelijkheid niet meer. Maar hij weet dat dat geen optie is. Als hij stopt, verliest hij alles waar hij zo hard voor gewerkt heeft. Hij zit klem. Het is niet te voorspellen hoe hij reageert op die extreme druk. Maar wees er zeker van dat er een reactie komt. Deze crisis is niet in twee weken over. Dat kan jaren duren. Je zult geduldig moeten zijn en hem de kans moeten geven te leren omgaan met de nieuwe gevoelens en emoties in zijn leven. Jij kan dat niet voor hem doen. Je kan ook niet van hem eisen dat hij in therapie gaat of zijn problematiek met jou bespreekt. Je kan hem die opties aanreiken. Maar niet meer dan dat. Het is belangrijk dat je begrijpt en accepteert dat dit zijn probleem is en niet jouw schuld. Neem niet de verantwoordelijkheid voor zijn pijn en ellende.
Geef hem ruimte. Hoe onzeker je je ook door dit alles voelt, klamp je niet aan hem vast, lees hem niet de les, kleineer hem niet en probeer hem niet een richting op te duwen waar hij niet heen wil. Als hij meer tijd dan gewoonlijk wil om te gaan vissen of te golfen met zijn vrienden, klaag dan niet dat hij te weinig tijd met jou doorbrengt. Hij zoekt zijn eigen manier om de problemen op te lossen en die zal hij vinden. Hij laat zich daarbij niet beinvloeden door wat jij zegt of doet. Jij moet nu aan je eigen onafhankelijkheid werken. Jij moet de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk nemen zonder afhankelijk te zijn van zijn aanwezigheid en de intimiteit die jullie deelden. Hij kan je dat nu niet geven. Maak plannen zonder hem. Vertrouw op jezelf. Laat hem ook de ruimte om op zichzelf te leren vertrouwen. Neem je leven in eigen handen. Ga niet zitten wachten tot hij weer meedoet. Hij weigert misschien in therapie te gaan, maar doe dat zelf vooral wel om zo goed mogelijk om te kunnen gaan met je emoties in deze moeilijke tijd. Behandel hem en alle andere mannen vriendelijk. In je verwarring en boosheid over de huidige situatie heb je misschien de neiging om je negatief over alle mannen uit te laten. Grappen over hoe simpel mannen eigenlijk zijn, geven je misschien even een goed gevoel, maar zijn pijnlijk en kwetsend voor je eigen man en mannen in het algemeen. Zeg dat je van hem houdt, dat je hem aantrekkelijk vindt. Laat hem merken hoe belangrijk hij is in je leven. (Nb, deze schrijfster lijkt uit te gaan van een man die geen vaste relatie met een andere vrouw heeft en nog thuis woont) Doe dat zonder te verwachten dat hij zich op dezelfde manier over jou uitlaat.
Hij heeft het gevoel dat hij het niet gemaakt heeft. Hij voelt zich verstikt door zijn verantwoordelijkheid als kostwinner. Hij zit vast in een baan of een carriere die hem niet meer bevredigt. Maar hij moet wel doorgaan om de studie van de kinderen, de hypotheek van het huis en de aflossing van de auto te betalen. Hij gaat gebukt onder al die verantwoordelijkheid. Hij zou het liefst af willen van al die financiele verplichtingen en van de dagelijkse eisen van het werk dat hij al zo lang doet. Hij wil al die verantwoordelijkheid niet meer. Maar hij weet dat dat geen optie is. Als hij stopt, verliest hij alles waar hij zo hard voor gewerkt heeft. Hij zit klem. Het is niet te voorspellen hoe hij reageert op die extreme druk. Maar wees er zeker van dat er een reactie komt. Deze crisis is niet in twee weken over. Dat kan jaren duren. Je zult geduldig moeten zijn en hem de kans moeten geven te leren omgaan met de nieuwe gevoelens en emoties in zijn leven. Jij kan dat niet voor hem doen. Je kan ook niet van hem eisen dat hij in therapie gaat of zijn problematiek met jou bespreekt. Je kan hem die opties aanreiken. Maar niet meer dan dat. Het is belangrijk dat je begrijpt en accepteert dat dit zijn probleem is en niet jouw schuld. Neem niet de verantwoordelijkheid voor zijn pijn en ellende.
Geef hem ruimte. Hoe onzeker je je ook door dit alles voelt, klamp je niet aan hem vast, lees hem niet de les, kleineer hem niet en probeer hem niet een richting op te duwen waar hij niet heen wil. Als hij meer tijd dan gewoonlijk wil om te gaan vissen of te golfen met zijn vrienden, klaag dan niet dat hij te weinig tijd met jou doorbrengt. Hij zoekt zijn eigen manier om de problemen op te lossen en die zal hij vinden. Hij laat zich daarbij niet beinvloeden door wat jij zegt of doet. Jij moet nu aan je eigen onafhankelijkheid werken. Jij moet de verantwoordelijkheid voor je eigen geluk nemen zonder afhankelijk te zijn van zijn aanwezigheid en de intimiteit die jullie deelden. Hij kan je dat nu niet geven. Maak plannen zonder hem. Vertrouw op jezelf. Laat hem ook de ruimte om op zichzelf te leren vertrouwen. Neem je leven in eigen handen. Ga niet zitten wachten tot hij weer meedoet. Hij weigert misschien in therapie te gaan, maar doe dat zelf vooral wel om zo goed mogelijk om te kunnen gaan met je emoties in deze moeilijke tijd. Behandel hem en alle andere mannen vriendelijk. In je verwarring en boosheid over de huidige situatie heb je misschien de neiging om je negatief over alle mannen uit te laten. Grappen over hoe simpel mannen eigenlijk zijn, geven je misschien even een goed gevoel, maar zijn pijnlijk en kwetsend voor je eigen man en mannen in het algemeen. Zeg dat je van hem houdt, dat je hem aantrekkelijk vindt. Laat hem merken hoe belangrijk hij is in je leven. (Nb, deze schrijfster lijkt uit te gaan van een man die geen vaste relatie met een andere vrouw heeft en nog thuis woont) Doe dat zonder te verwachten dat hij zich op dezelfde manier over jou uitlaat.
Als je van hem gaat eisen dat hij weer normaal gaat doen, stopt met dat grillige gedrag en weer de persoon wordt bij wie jij je veilig voelt, dan pak je het verkeerd aan. Als je gaat zeuren en klagen, pak je het verkeerd aan. Als je denkt dat jij voor hem kunt bepalen wat hij moet doen om zich beter te voelen en zijn leven weer op orde te krijgen, dan pak je het verkeerd aan. Als je komt met loze dreigementen over wat je zal doen als hij niet verandert, pak je het verkeerd aan. Het is niet jouw schuld dat hij zich geen raad weet met zijn leven, maar hoe jij je jegens hem opstelt heeft wel invloed op de keuzes die hij maakt. Hoe moeilijk het ook is om hem los te laten en te moeten aanzien hoe destructief hij zich gedraagt, dat is wel wat je moet doen.
Je hoogste prioriteit tijdens zijn midlife crisis is je eigen welzijn. Je moet jezelf beschermen. Je idealen zullen op de proef worden gesteld. Er zal het uiterste van je vertrouwen gevraagd worden. Je liefde zal worden beschadigd, mogelijk zelfs onherstelbaar. Maar zoals heel veel vrouwen voor jou, zul je onvoorziene kracht in jezelf ontdekken. En aan het eind van het hele proces zul je tot je verwondering ervaren dat deze crisis je allerlei nieuwe mogelijkheden heeft gebracht. Of de relatie met je man het heeft overleefd of niet.
Je hoogste prioriteit tijdens zijn midlife crisis is je eigen welzijn. Je moet jezelf beschermen. Je idealen zullen op de proef worden gesteld. Er zal het uiterste van je vertrouwen gevraagd worden. Je liefde zal worden beschadigd, mogelijk zelfs onherstelbaar. Maar zoals heel veel vrouwen voor jou, zul je onvoorziene kracht in jezelf ontdekken. En aan het eind van het hele proces zul je tot je verwondering ervaren dat deze crisis je allerlei nieuwe mogelijkheden heeft gebracht. Of de relatie met je man het heeft overleefd of niet.
