Het masker van de held

Vertaling van: http://www.thehouseontherock.net/site/cpage.asp?cpage_id=140029826&sec_id=140003648
 
In zijn boek: 'Real boys, rescuing our sons from the myth of of boyhood', betoogt dr Pollock dat jongens op de leeftijd van vier of vijf jaar hun stem verliezen en daarmee de helft van hun emotionele zelf. Hun kwetsbare, onzekere gevoelens en hun besef van afhankelijkheid van anderen worden vanaf die leeftijd onderdrukt en met schaamte geassocieerd.
Dat gebeurt door leeftijdsgenoten, ouders en door wat ze op televisie te zien krijgen. Als je maar lang genoeg tegen een kind zegt dat hij flink moet zijn, moet ophouden met huilen en geen moederskindje moet zijn, zal die jongen een 'heldenmasker' gaan ontwikkelen. Wij als jongens en later als mannen, kijken steeds hoe heldhaftig we zelf zijn in vergelijking met andere mannen. Er is een constante druk om geen zwakheid te tonen.Niet te huilen. En ook op geen enkele andere manier 'soft' te zijn. Mannen die zich wel zwak tonen, worden belachelijk gemaakt. Geen enkele barst in het masker van andere mannen ontgaat ons.
Ik heb na mijn kindertijd nooit meer gehuild tot midlife. Soms vroeg ik me zelfs af of mijn traanbuisjes niet opgedroogd waren. Toen ik jonger was kende ik een man, George, die op dezelfde feestjes kwam. Die had geen enkel probleem om zijn zachtere kant te laten zien. Op feestjes hingen er bijna altijd meisjes om hem heen. Tot ergernis van de andere mannen. Je zou denken dat George de perfecte methode had gevonden om vrouwen te versieren. Maar dat bleek niet het geval. Terwijl de avond vorderde en de minder sensitieve jongens luidruchtiger werden, het darten en de bar verlieten om naar de dansvloer te gaan, gebeurde er iets onverwachts. De meisjes gingen naar huis met de 'bad boys' en dat was dan de ultieme beloning voor ons masker van heldhaftigheid. Niet alleen mannen, maar ook vrouwen leken een bad boy te verkiezen boven een sad boy. 
Het masker van de held zet je niet zomaar even op. Je moet onverschrokken zijn, maar wel weten hoever je kunt gaan. Je moet bijna iedere emotie kunnen controleren en onderdrukken. De enige emoties die wij als man veilig kunnen tonen zijn woede, triomf en lust. Met iedere andere emotie loop je het risico dat je gezien wordt als een watje. Mannen dragen dat
masker hun hele volwassen leven. Maar tijdens midlife wordt het op de proef gesteld en gaat het barsten vertonen. Als een man begint aan het midlife proces, meestal tegelijk met een dalend testosteronnivo, volgt er een onvermijdelijke periode van onzekerheid en gemis. Deze periode leidt vaak tot wat Terrence Real benoemd heeft als een verborgen mannelijke depressie. Ons masker eist van ons dat we die negatieve gevoelens onderdrukken. Maar onder de oppervlakte blijven ze bestaan.  Aan de buitenkant manifesteert de depressie zich in een extra uitbarsting van heldhaftig gedrag. We worden tenslotte liever als 'bad boys' dan als 'sad boys' gezien.
Een verborgen depressie heeft als gevolg dat we ons terugtrekken van degenen die ons het naast staan. In relatief isolement proberen we onze gevoelens te verwerken. Maar onze vrouwen doorzien ons vaak omdat ze ons zo goed kennen. En  vragen wat er toch aan de hand is. Maar wij weten heel zeker dat we er niet over willen praten. Want dan breekt dat treurige beest dat we in bedwang proberen te houden vast uit. En als dat gebeurt, wordt pijnlijk duidelijk hoe zwak we eigenlijk zijn. Depressie bedreigt de essentie van ons gevoel van mannelijkheid. Daarom kiezen we er maar zelden voor om naar een therapeut te gaan en hulp te vragen.
Kenmerkend voor een verborgen depressie is dat de man zijn depressieve gevoelens ontkent. Een verborgen depressie is dan ook voornamelijk zichtbaar in de toename van heldhaftig  gedrag dat nodig is om de pijn van de depressie te verzachten. Dit is wat je tijdens een een midlifecrisis ziet gebeuren. Maar hoe loopt het af? Een verborgen depressie is niet makkelijk te behandelen. Meestal omdat wij mannen niet willen toegeven dat we depressief zijn. Pas als de depressie aan de oppervlakte komt en daarmee zichtbaar en herkenbaar wordt, kan er iets aan gedaan worden.
Er is vaak een andere crisis voor nodig om een midlifecrisis te beeindigen. Iets waardoor de man zijn eigen depressie niet langer onderdrukt kan houden. Helaas laat menig man het zover komen dat hij zijn huwelijk, zijn bedrijf, carriere, spaargeld en meer kwijtraakt voordat hij echt met zijn depressie aan de slag gaat. Hoe sneller de verborgen depressie naar de oppervlakte komt, hoe beter. Als de depressie behandeld wordt, is de kans veel groter dat de man alsnog de midlife fase op een goede manier kan afsluiten. Door zich van zijn masker te ontdoen en een echtere en gelukkigere man te worden.